All Chapters of ปลัดที่รัก/ตำรวจที่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

ความสุขและความรักที่เข้มและพราวมีให้กันนั้นเบ่งบานขึ้นทุกวัน พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน ทำงานเคียงข้างกัน และแบ่งปันความฝันถึงอนาคตที่สดใส ท่ามกลางความยินดีของชาวบ้านที่เห็นความรักของปลัดหนุ่มและลูกสาวกำนันแต่ในมุมมืด โรสยังคงจมอยู่ในความอิจฉาริษยาและความแค้น แผนการร้ายของเธอเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นอย่างเงียบๆ เธอใช้เวลาในการสืบเสาะเรื่องราวในอดีตของเข้มอย่างละเอียด และพยายามหาช่องทางที่จะเข้ามาแทรกกลางความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองวันหนึ่ง โรสได้ยินชาวบ้านพูดถึงเรื่องที่เข้มเคยเล่าถึงเพื่อนสนิทในวัยเด็กที่ต้องจากกันไปอย่างกะทันหันด้วยเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน โรสคิดว่านี่คือจุดอ่อนที่เธอสามารถใช้ทำลายความรู้สึกของเข้มที่มีต่อพราวได้เธอเริ่มสร้างเรื่องราวที่บิดเบือนความจริง โดยแสร้งทำเป็นรู้เห็นเหตุการณ์ในอดีตของเข้ม และพยายามโยงเรื่องราวเหล่านั้นให้มาเกี่ยวข้องกับพราวในแง่ลบ“ท่านปลัดคะ โรสได้ยินมาว่าเพื่อนสนิทของท่านตอนเด็กๆ ต้องจากกันไปเพราะอุบัติเหตุร้ายแรงใช่ไหมคะ?” โรสถามเข้มด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเห็นใจเข้มชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามนั้น ร่องรอยความเศร้าปรากฏขึ้นในแวว

ด้วยความสิ้นหวังและเจ็บปวด พราวตัดสินใจที่จะนำพยานมายืนยันความบริสุทธิ์ของเธอให้เข้มเห็น เธอรีบไปตามเพื่อนสนิทสมัยเรียนที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับจดหมายฉบับนั้นมาที่ศาลาประชาคมเมื่อพราวพาเพื่อนของเธอมาถึง เข้มและโรสต่างก็มองมาด้วยความสงสัย“เข้มคะ นี่คือไหม… เพื่อนสนิทของพราวสมัยเรียน เธอมาเพื่อยืนยันความจริงเกี่ยวกับจดหมายฉบับนั้น” พราวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นแต่ยังคงมีความหวังไหมมองหน้าเข้มด้วยความเคารพ ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับจดหมายฉบับนั้นให้ทุกคนฟัง เธออธิบายว่าจดหมายฉบับนั้นเป็นจดหมายที่พราวเขียนถึงเธอเมื่อหลายปีก่อน เพื่อระบายความรู้สึกน้อยใจที่ถูกเพื่อนคนอื่นๆ ในกลุ่มเข้าใจผิด และเนื้อหาในจดหมายไม่ได้มีความหมายอย่างที่เข้มเข้าใจ“ตอนนั้นพราวเสียใจมากค่ะท่านปลัด พวกเรามีปัญหากันในกลุ่มเพื่อน และพราวแค่ระบายความรู้สึกให้ฉันฟังในจดหมาย ไม่ได้มีเจตนาอื่นเลย” ไหมกล่าวด้วยความจริงใจเข้มฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ สับสน และเริ่มรู้สึกผิดที่ตัดสินพราวไปโดยไม่ได้สอบถามให้ดีเสียก่อนโรสเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่เป็นไปตามแผน ก็พยายามที่จะขัดขวาง

การเตรียมงานแต่งงานของเข้มและพราวเป็นไปด้วยความราบรื่น ท่ามกลางความช่วยเหลือและความยินดีของชาวบ้านทั้งหมู่บ้าน ทุกคนต่างก็ตื่นเต้นและรอคอยวันสำคัญของปลัดหนุ่มและลูกสาวกำนันเข้มและพราวใช้เวลาในการเลือกสรรสิ่งต่างๆ สำหรับงานแต่งงานด้วยกัน พวกเขาเลือกชุดแต่งงานที่เรียบง่ายแต่สวยงาม สถานที่จัดงานที่ล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติอันงดงามของทุ่งรวงทอง และอาหารพื้นบ้านแสนอร่อยที่ทุกคนชื่นชอบในระหว่างการเตรียมงาน ทั้งสองได้มีโอกาสพูดคุยและเปิดใจถึงเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง เข้มเล่าถึงความไม่มั่นใจในตัวเองที่เคยมี และความกลัวที่จะถูกทอดทิ้ง ซึ่งเป็นผลมาจากเหตุการณ์ในวัยเด็ก พราวเข้าใจและให้กำลังใจเขา เธอสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป และสร้างครอบครัวที่อบอุ่นและมั่นคงด้วยกัน“ขอบคุณนะพราว ที่เข้ามาในชีวิตของผม และทำให้ผมเชื่อมั่นในความรักอีกครั้ง” เข้มกล่าวด้วยความรักขณะที่กุมมือพราวไว้แน่น“พราวต่างหากที่ต้องขอบคุณเข้ม ที่ทำให้พราวได้รู้ว่าความรักที่แท้จริงเป็นอย่างไร” พราวตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใสวันแต่งงานมาถึง ทุ่งรวงทองถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้และผ้าสีสันสดใส ชาวบ้านต่างแต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองที่ส

เมื่อลูกชายคนแรกของเข้มและพราวเติบโตขึ้นได้สองสามปี พราวก็ตั้งครรภ์อีกครั้ง คราวนี้เป็นลูกสาวตัวน้อยที่เข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับครอบครัวของพวกเขาอย่างสมบูรณ์แบบ บ้านหลังเล็กๆ กลางทุ่งรวงทองอบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะและความรักของพ่อแม่ลูกเข้มและพราวเลี้ยงดูลูกทั้งสองด้วยความรักและความเข้าใจ พวกเขาสอนให้ลูกๆ ได้ซึมซับวัฒนธรรมและประเพณีอันดีงามของหมู่บ้าน ให้รู้จักความเมตตา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และรักใคร่เพื่อนบ้านเหมือนญาติพี่น้องลูกชายคนโตของเข้มและพราวซุกซนและชอบเรียนรู้ เขาจะตามติดพ่อไปทุกที่ที่เข้มลงพื้นที่พัฒนาหมู่บ้าน คอยซักถามเรื่องราวต่างๆ ด้วยความสนใจ ส่วนลูกสาวคนเล็กนั้นอ่อนหวานและขี้อ้อน เธอจะชอบคลอเคลียอยู่กับแม่ ช่วยพราวทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆเข้มยังคงเป็นปลัดอำเภอที่ทุ่มเทและเป็นที่รักของชาวบ้าน โครงการพัฒนาต่างๆ ที่เขาและพราวร่วมกันริเริ่มไว้ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงที่ดีให้กับหมู่บ้านอย่างเห็นได้ชัด ชาวบ้านมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น มีรายได้เสริม และมีความสามัคคีปรองดองกันมากขึ้นพราวเองก็ไม่ได้หยุดนิ่ง เธอเป็นแกนนำในการจัดกิจกรรมต่างๆ ในหมู่บ้าน ส่งเสริมงานฝีมือของชาวบ้าน

กาลเวลาผันผ่าน เข้มและพราวใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างมีความสุขในบ้านหลังเล็กๆ กลางทุ่งรวงทอง ลูกๆ ต่างเติบโตมีครอบครัวของตนเอง แต่สายใยรักและความผูกพันในครอบครัวยังคงแข็งแกร่ง พวกเขามักจะกลับมาเยี่ยมเยียนพ่อแม่และใช้เวลาร่วมกันที่บ้านอันแสนอบอุ่นแห่งนี้เข้มในวัยเกษียณยังคงเป็นที่รักและเคารพของชาวบ้าน แม้จะวางมือจากการเป็นปลัดอำเภอแล้ว แต่เขาก็ยังคงให้คำปรึกษาและช่วยเหลือชุมชนในด้านต่างๆ ด้วยประสบการณ์และความรู้ที่สั่งสมมาตลอดชีวิต พราวในวัยเดียวกันก็ยังคงเป็นศูนย์รวมจิตใจของครอบครัวและหมู่บ้าน เธอเป็นที่พึ่งของลูกหลานและเพื่อนบ้านเสมอร่างกายอาจจะร่วงโรยไปตามวัย แต่จิตใจและความรักของเข้มและพราวกลับยังคงสดใสและมั่นคง พวกเขายังคงดูแลเอาใจใส่กันและกันอย่างอ่อนโยน จับมือกันเดินเคียงข้างกันในทุกช่วงเวลาของชีวิตเช้าวันหนึ่ง แสงตะวันสีทองสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนเล็กๆ ของเข้มและพราว ทั้งสองนอนเคียงข้างกันอย่างสงบสุข รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนใบหน้าที่มีร่องรอยแห่งกาลเวลาพราวค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของเข้มที่ยังหลับอยู่ด้วยความรักและความเสน่หา เธอใช้มือลูบแก้มของเขาเบาๆ อย่างทะนุถนอมเข้มค่