ปลัดที่รัก12

ความสุขและความรักที่เข้มและพราวมีให้กันนั้นเบ่งบานขึ้นทุกวัน พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน ทำงานเคียงข้างกัน และแบ่งปันความฝันถึงอนาคตที่สดใส ท่ามกลางความยินดีของชาวบ้านที่เห็นความรักของปลัดหนุ่มและลูกสาวกำนัน

แต่ในมุมมืด โรสยังคงจมอยู่ในความอิจฉาริษยาและความแค้น แผนการร้ายของเธอเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นอย่างเงียบๆ เธอใช้เวลาในการสืบเสาะเรื่องราวในอดีตของเข้มอย่างละเอียด และพยายามหาช่องทางที่จะเข้ามาแทรกกลางความสัมพันธ์ของเขาทั้งสอง

วันหนึ่ง โรสได้ยินชาวบ้านพูดถึงเรื่องที่เข้มเคยเล่าถึงเพื่อนสนิทในวัยเด็กที่ต้องจากกันไปอย่างกะทันหันด้วยเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน โรสคิดว่านี่คือจุดอ่อนที่เธอสามารถใช้ทำลายความรู้สึกของเข้มที่มีต่อพราวได้

เธอเริ่มสร้างเรื่องราวที่บิดเบือนความจริง โดยแสร้งทำเป็นรู้เห็นเหตุการณ์ในอดีตของเข้ม และพยายามโยงเรื่องราวเหล่านั้นให้มาเกี่ยวข้องกับพราวในแง่ลบ

“ท่านปลัดคะ โรสได้ยินมาว่าเพื่อนสนิทของท่านตอนเด็กๆ ต้องจากกันไปเพราะอุบัติเหตุร้ายแรงใช่ไหมคะ?” โรสถามเข้มด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเห็นใจ

เข้มชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามนั้น ร่องรอยความเศร้าปรากฏขึ้นในแววตาของเขา “ครับ… มันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากจะพูดถึงเท่าไหร่”

“โรสเข้าใจค่ะ แต่บังเอิญว่าโรสเคยได้ยินเรื่องราวคล้ายๆ กันจากคนในหมู่บ้านอื่น… เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ประมาทจนทำให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรง…” โรสจงใจทิ้งท้ายคำพูดให้เข้มคิดต่อ

เข้มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “คุณโรสกำลังหมายถึงอะไรครับ?”

“ไม่มีอะไรค่ะท่านปลัด แค่รู้สึกว่าบางครั้งอดีตก็อาจจะซ่อนความเจ็บปวดที่เราคาดไม่ถึงไว้ก็ได้” โรสตอบด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย

คำพูดของโรสเริ่มสร้างความคลางแคลงใจเล็กๆ ในใจของเข้ม เขานึกถึงเรื่องราวในอดีตและความสูญเสียที่เขาเคยเจอ และเริ่มสงสัยว่าพราวอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นหรือไม่

ในขณะเดียวกัน โรสก็เริ่มเข้าไปตีสนิทกับชาวบ้านบางคนที่อาจจะรู้เรื่องราวในอดีตของเข้มและพราว เธอพยายามบิดเบือนความจริงและใส่ร้ายพราว เพื่อให้ชาวบ้านมองพราวในแง่ลบ และทำให้ความสัมพันธ์ของเข้มและพราวสั่นคลอน

ข่าวลือแปลกๆ เริ่มแพร่กระจายไปในหมู่บ้าน มีคนพูดถึงอดีตที่ไม่ชัดเจนของพราว และพยายามเชื่อมโยงเธอกับเหตุการณ์ร้ายแรงในอดีตของเข้ม

พราวเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในท่าทีของชาวบ้านบางคน พวกเขาเริ่มมองเธอด้วยสายตาที่แปลกไป และมีเสียงซุบซิบนินทาที่เธอได้ยินแว่วๆ

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกคนถึงมองพราวแปลกๆ?” พราวถามเข้มด้วยความสงสัยและความกังวล

เข้มสังเกตเห็นความผิดปกติเช่นกัน แต่เขายังไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันพราว แต่อย่าคิดมากเลยนะ ผมเชื่อใจคุณ”

แต่ถึงกระนั้น ความคลางแคลงใจเล็กๆ ในใจของเข้มก็ยังคงอยู่ คำพูดของโรสและท่าทีที่เปลี่ยนไปของชาวบ้านบางคน ทำให้เขาเริ่มไม่มั่นใจ

โรสเห็นว่าแผนการของเธอเริ่มได้ผล เธอจึงเริ่มรุกหนักขึ้น เธอพยายามสร้างสถานการณ์ให้เข้มและพราวเข้าใจผิดกัน

วันหนึ่ง เธอแอบนำจดหมายเก่าฉบับหนึ่งมาวางไว้ในห้องทำงานของเข้ม จดหมายฉบับนั้นเป็นจดหมายที่พราวเคยเขียนถึงเพื่อนคนหนึ่งในสมัยเรียน โดยมีเนื้อหาที่อาจจะถูกตีความผิดๆ ได้

เข้มบังเอิญมาพบจดหมายฉบับนั้น และเมื่ออ่านดูก็เกิดความเข้าใจผิดอย่างรุนแรง เนื้อหาในจดหมายดูเหมือนจะบ่งบอกว่าพราวมีความลับบางอย่างที่ซ่อนไว้ และอาจจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในอดีตของเขา

ความเชื่อใจที่เข้มเคยมีให้พราวเริ่มสั่นคลอน ความสงสัยและความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาในใจของเขา

เมื่อพราวมาหาเข้มที่ห้องทำงาน เข้มกลับมีท่าทีเย็นชาและห่างเหิน ทำให้พราวรู้สึกงุนงงและเสียใจ

“เข้ม… เป็นอะไรไปคะ ทำไมทำท่าทางแบบนี้กับพราว?” พราวถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

เข้มยื่นจดหมายฉบับนั้นให้พราวอ่านด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

เมื่อพราวอ่านจดหมายจบ ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด เธอพยายามอธิบายความจริง แต่เข้มกลับไม่ยอมฟัง

“ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะปิดบังอะไรผมแบบนี้” เข้มกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและห่างเหิน

“ไม่ใช่นะคะเข้ม พราวอธิบายได้…” พราวพยายามอธิบาย แต่เข้มกลับเดินหนีเธอไป

รอยร้าวเริ่มปรากฏขึ้นในความสัมพันธ์ที่สวยงามของเข้มและพราว ความลับที่ถูกบิดเบือนและแผนการร้ายที่ถูกวางไว้อย่างแยบยล กำลังจะนำมาซึ่งความเข้าใจผิดและความเจ็บปวดที่แสนสาหัส...