พี่ธัชชอบผู้ชาย

ตอนที่10

พี่ธัชชอบผู้ชาย

ดุจดาวนั่งลงบนเก้าอี้ที่เมธัชขยับมาให้ พร้อมกับกล่าวขอบคุณ

         “ขอบคุณค่ะธัช”

          “ไม่เป็นไรครับ นี่ดาวกินอะไรหรือยัง ให้ผมไปหาอะไรให้ไหม” เมธัชเอ่ยถามตามมารยาท วุ้นเย็นรู้สึกว่า มันมีความพิเศษอยู่ในน้ำเสียงนั้น แต่เธอยังเด็กเกินไปที่จะตอบตัวเองว่าอะไรคือความพิเศษนั้น

          “ดาวเรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ก็อิ่มจนต้องลุกมาเดินเล่น พอดีเห็นธัชกับน้องวุ้นนั่งกันอยู่ตรงนี้ จึงเข้ามาทักทายน่ะค่ะ ว่าแต่ธัชเลือกมหาลัยได้หรือยังว่าจะไปเรียนที่ไหน” ดุจดาวตอบด้วยรอยยิ้มหวาน ประโยคท้ายเอ่ยถามเรื่องเรียน

          “ผมเลือกเรียนที่...” เมธัชตอบ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็คุยกันเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องธุรกิจที่วุ้นเย็นฟังไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ ราวกับคุยกันคนละภาษา แต่ทั้งสองคนกลับคุยกันได้อย่างถูกคอและดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่ามีเธอนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยอีกคน

เด็กหญิงใช้ช้อนเขี่ยขนมในจาน พร้อมกับมองเมธัชสลับกับดุดาวไปมา แล้วก็รู้สึกว่าเธอจะกลายเป็นส่วนเกินไปเสียแล้ว

วุ้นเย็นค่อย ๆ หันหลังหนีภาพที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบใจนั้น ดวงตากลมใสมีแววหม่นลงเมื่อทอดมองออกไปในแม่น้ำกว้าง เธอรู้แค่ว่าตอนนี้กำลังไม่สบายใจ ที่เห็นเมธัชคุยกับดุจดาว แต่บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงไม่ชอบ ทั้งที่ไม่ใช่คนคิดอะไรซับซ้อนมาก่อนเลยแม้แต่น้อย

         ‘หรือว่าเราจะหวงพี่ชาย แล้วทำไมถึงต้องหวงล่ะ เฮ้อ ไม่เข้าใจตัวเองเลย’ วุ้นเย็นคิดในใจด้วยความสับสน แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อไหล่บางถูกสะกิดเบา ๆ พร้อมกับเสียงหวาน ๆ ของดุจดาว

         “ไปห้องน้ำกันไหมจ้ะ น้องวุ้น”

วุ้นเย็นหันมา ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

          “ไปค่ะ” วุ้นเย็นพูดจบก็ขยับลงจากเก้าอี้ ข้อมือเล็กก็ถูกฝ่ามือนุ่มนิ่มของดุจดาวคว้าเอาไปกุมไว้ เธออยากจะดึงออก แต่ก็เกรงใจเมธัช จึงปล่อยให้ดุจดาวจูงเธอเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็มายืนล้างมืออยู่ใกล้ ๆ กัน

แสงไฟในห้องน้ำที่สว่างกว่าในงานเลี้ยง ทำให้เห็นใบหน้าของดุจดาวชัดเจน

วุ้นเย็นมองไปที่เส้นผมที่ถูกถักเป็นเปียแล้วเกล้ามวยเป็นทรงสวย ใบหน้าเรียวเล็กถูกแต่งด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ คิ้วเรียววาดด้วยสีเทาอ่อน รับกับดวงตารีโต ปลายจมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่มเคลือบสีอ่อนมุมปากยกขึ้นนิด ๆ คล้ายกับคนที่มีรอยยิ้มอยู่เสมอ ผิวขาวดุหิมะ อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อน เปิดไหล่เผยให้เห็นความผุดผ่องดูมีออร่า

          ‘เห็นชัด ๆ แล้วไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้เลยหรือเนี่ย หรือว่าพี่ดาวจะเป็นแฟนกับพี่ธัช’ วุ้นเย็นรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อดุจดาวร้องออกมา

          “น้องวุ้น ๆ เสร็จแล้วก็ปิดน้ำสิคะ จะได้กลับเข้าไปในงานกัน”

          “อ้อค่ะ ค่ะ” รีบปิดน้ำ แล้วเป่ามือจนแห้งก่อนจะ เดินเคียงข้างกันออกมาจากห้องน้ำ ระหว่างทางวุ้นเย็นก็เอ่ยถามขึ้นมา

          “พี่ดาว เป็นแฟนกับพี่ธัชหรือคะ”

ดุจดาวหน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอยิ้มหวานก่อนจะตอบเบา ๆ

  “ไม่ใช่ค่ะ แค่เป็นเพื่อนกัน แต่อนาคตก็ไม่แน่”

ตึก!

          ‘นั่นไง เขินด้วย ต้องใชแน่ ๆ เลย ถ้าพี่ดาวกับพี่ชายเป็นแฟนกัน เราก็คงจะ...กลายเป็นหมาหัวเน่าแน่เลย ฮือ..ไม่ได้ ๆ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว’ วุ้นเย็นคิดที่จะกันดุจดาวออกไป และเมื่อคิดได้ก็พูดขึ้นลอย ๆ

          “พี่ดาวสวยจังเลยนะคะ พี่ชายก็หล่อ เหมาะสมกันมากเลย แต่น่าเสียดาย..” ทิ้งช่วงเพื่อเรียกความสนใจจากดุจดาว ซึ่งก็ได้ผล

         “หือ...เสียดาย? เสียดายอะไรคะ” ดุจดาวหยุดเดินพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

วุ้นเย็นลอบยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะมองซ้ายขวา ยกมือป้องปากแล้วกระซิบเบา ๆ

          “เรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดเลยนะคะ พี่ดาวห้ามบอกใครเด็ดขาด”

น้ำเสียงที่จริงจังนั้น ทำให้หัวใจของดุจดาวเต้นแรง อยากรู้ว่าเมธัชมีความลับอะไรขนาดนั้น เพราะเธอกับเมธัชเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนชั้นมอหนึ่ง คิดว่ารู้จักเมธัชดีพอสมควร แต่ไม่คิดว่าจะมีความลับอะไรต่อกัน

  “โอเค พี่จะไม่บอกใครค่ะ สัญญา”

          “คือว่า....น่าเสียดายที่พี่ธัช...ชอบ...ผู้ชายด้วยกันค่ะ”

          “ฮ้า!!!” ดุจดาวยกมือทาบอกด้วยความตกใจ แต่กลับเห็นใจเมธัชมากขึ้น เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายต้องเก็บซ่อนความเป็นตัวตนจริง ๆ จากความรักและความคาดหวังของวิชัย ซึ่งมีเมธัชเป็นทายาทเพียงคนเดียว

          ‘โถ่...ธัช นี่ต้องอึดอัดแค่ไหนกันนะ ถึงเก็บความรู้สึกได้เป็นอย่างดี แม้แต่เราที่เป็นเพื่อนกันมานานก็ยังดูไม่ออกเลย’ คิดมาตรงนี้ดุจดาวกลับยิ่งชอบเมธัชมากขึ้นไปอีก ถึงขนาดคิดจะยอมเป็นแฟนบังหน้าให้เมธัชอีกด้วย

          ‘หุ หุ เรียบร้อย’ วุ้นเย็นที่เห็นดุจดาวเงียบไปก็กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ เพราะคิดว่าคงจะไม่กล้าที่จะคิดเป็นแฟนกับเมธัชอีก!