ดุจดาว

ตอนที่9

ดุจดาว

วุ้นเย็นยิ้มแหย ๆ ก่อนจะมองซ้ายขวา แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นกระซิบบอกอีกฝ่ายเบา ๆ

          “คือหนูไม่เคยกินแล้วก็กินไม่เป็นด้วยค่ะ แฮ่” วุ้นเย็นหัวเราะแห้ง ๆ แบบที่เมธัชไม่เคยเห็นมาก่อน เขาจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปตักขนมให้

          “รู้ใช่ไหมว่างงานเลี้ยงแบบที่ต้องตักเองแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร” ในขณะที่ตักก็เอ่ยถามไปด้วย เพื่อทดสอบความรู้ของน้องสาว

         “รู้ค่ะ แบบนี้เขาเรียกว่าบุฟเฟ่ต์ อ๊ะ!พี่ชายอย่าตักเยอะนะคะ เดี่ยวหนูกินไม่หมดจะเป็นการเสียมารยาทค่ะ บุฟเฟ่ต์ควรตักแต่พอกิน แต่เอาจริงหนูก็เคยไปกินบุฟเฟต์นะคะ”

          “หือ แล้วไหนบอกไม่เคยกิน” เมธัชขมวดคิ้วถาม พร้อมกับยื่นจานขนมกับแก้วน้ำส้มให้เด็กหญิง ก่อนจะหันไปตักของตัวเอง

         “ก็แบบนี้ไม่เคยกินจริง ๆ นี่คะ”

          “อ้าว แล้ว..เคยกินแบบไหน” คราวนี้เมธัชหันมาถามด้วยความสนใจจริง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนขี้สงสัยเหมือนกันไปเสียแล้ว

วุ้นเย็นหัวเราะคิก ก่อนจะตอบอย่างร่าเริง

  “ก็...บุฟเฟ่ต์หมูกระทะไงละคะ แพงสุดที่หนูเคยกินก็สองสามร้อยมีหมู มีเนื้อ มีอาหารทะเล อ้อ! มีขนมหวาน ผลไม้แล้วก็ไอศกรีม ด้วยค่ะสำหรับหนูแค่นี้ ก็หรูแล้วล่ะค่ะ แต่พี่ชายไม่น่าจะเคยกินนะคะแบบที่หนูเคยกินน่ะ”

เอ่ยถามพร้อมกับเดินตามเมธัชไปนั่งอยู่ที่โต๊ะ ริมกราบเรือ มองออกไปเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ประดับประดาด้วยแสงไฟ ส่งแสงระยิบระยับคล้ายกับดวงดาวบนท้องฟ้า

เมธัชพยักหน้าเบา ๆ เพราะเขาก็ไม่เคยกินจริง ๆ นั่นแหละ

          “แล้วมันอร่อยหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามพร้อมกับจิบน้ำส้มไปอึกหนึ่ง

          “อร่อยมากค่ะ หนูนี่กินจนพุงกางเลย เอาไว้ให้หนูโตกว่านี้แล้วจะแอบคุณอาพาพี่ชายไปลองชิมดีไหมคะ แต่เอ..ที่กรุงเทพหนูไม่รู้จักร้านแบบนี้ที่ไหนเลยนะ พี่ชายพอรู้จักไหมล่ะคะ” ถามพลางตักขนมกินตุ้ย ๆ

          “อือ ก็พอรู้ แต่ว่าคุณพ่อคงไม่อนุญาตหรอก” เมธัชตอบเบา ๆ เพราะรู้นิสัยของผู้เป็นพ่อดี

แต่เด็กหญิงกลับพูดต่อด้วยความเบิกบาน ดูเหมือนเด็กน้อยที่สนุกกับทุกอย่างในชีวิต

          “ก็ถ้ารู้ว่าคุณอาจะไม่อนุญาต งั้น...”วุ้นเย็นเว้นช่วงนิดหนึ่ง ก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้าใกล้กับใบหน้าหล่อเหลาเพียงแค่คืบ ดวงตาสุกใสจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคม พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

          “งั้นพวกเราก็แอบไปกันอย่างไงล่ะคะ สนุกตื่นเต้นดีออก คิก ๆ” พุดจบก็ถอยกลับไปนั่งที่เดิม

เมธัชที่กลั้นหายใจไปชั่วคราว ก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง พร้อมกับขยับเนคไทน์นิดหนึ่ง ก่อนจะกระแอมออกมาเบา ๆ

          “เป็นเด็กควรเชื่อฟังผู้ใหญ่ อะไรที่เขาห้ามก็ไม่ควรฝ่าฝืนเข้าใจไหม พี่ไม่ไปด้วยหรอกนะ” พูดพลางยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบอีกครั้ง

          “เอาน่า กว่าจะถึงวันนั้นก็ยังอีกนาน ว่าแต่พี่ชายมีมีแฟนหรือยังคะ” จู่ ๆ วุ้นเย็นก็ถามโพล่งออกมา

พรวด!

  “แค่ก ๆ” เมธัชสำลักจนหน้าแดง เขามองหากระดาษชำระที่อยู่บนโต๊ะตัวถัดไป ในขณะที่วุ้นเย็นรีบลุกไปหยิบมาให้ แต่ผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็ถูกยื่นให้เมธัชตัดหน้าวุ้นเย็นไปเสียก่อน

          “เอานี่ไปก่อนสิคะ ธัช”

ดุจดาว ลูกสาวของภากรกับญาดา หนึ่งในกรรมการบริษัทของวิชัย ยื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้เมธัช พร้อมรอยยิ้มที่แสนหวาน

เมธัชมองกระดาษชำระที่อยู่ในมือของน้องสาว สลับมองกับผ้าเช็ดหน้า ในมือของดุจดาว เพื่อนสาวที่เรียนห้องเดียวกันอย่างลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยังไม่ทันได้ตัดสินใจ ดุจดาวก็ยกผ้าเช็ดหน้า ไปเช็ดปากให้อย่างเบามือ

เมธัชนิ่งงันไป ส่วนวุ้นเส้นนั้นอ้าปากหวอพร้อมกับกระพริบตาปริบ ๆ ภาพตรงหน้าทำให้เกิดความไม่พอใจขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

         “ขอบคุณครับดาว” เมธัชกล่าวขอบคุณ ก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้าไป

          “ไม่เป็นไรเลยค่ะ เอ้..สาวน้อยน่ารักนี่ใครคะ ดาวไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” ดุจดาว หันมามองวุ้นเส้นที่กำลัง ที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ

          ‘โห..สวยจัง อย่างกับดาราเกาหลีเลย’วุ้นเย็นคิดในใจ

เมธัชขยับตัวนิดหนึ่งก่อนจะแนะนำ

         “นี่วุ้นเย็นน้องสาวของผมเอง ลูกสาวของคุณน้าโสภาน่ะ” เขาบอกพร้อมกับปรายตาไปที่เด็กหญิง

         “น้องวุ้น นี่พี่ดุจดาวเพื่อนพี่”

ดุจดาวมองเด็กหญิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงยืนนิ่ง จึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

         “สวัสดีค่ะ ชื่อน่ารักจังเลยนะคะ วุ้นเย็นพี่ชอบกินมากเลยล่ะ” ดุจดาวพูดพลางจะแตะหัวเล็ก ๆ นั่น แต่วุ้นเย็นกลับเบี่ยงหลบโดยอัตโนมัติ

เมธัชเห็นแบบนั้นจึงเอ่ยเสียงสูงนิดหนึ่ง

          “สวัสดีพี่ดาวหน่อยสิครับ”

แต่ดุจดาวกลับโบกมือพัลวัน

          “โอ๊ย! ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดาวไม่ถือสาหรอก”

          “สวัสดีค่ะพี่ดาว”วุ้นเย็นยกมือไหว้ ดุจดาว เพราะเมธัชส่งสายตาดุ ๆ มาให้ ก่อนจะนั่งที่เดิม

          “นั่งด้วยกันสิครับ” เมธัชเอ่ยชวน พร้อมกับขยับเก้าอี้ให้ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ