Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

“เจ็บ หนูเจ็บ ฮือ อย่าทรมานหนูแบบนี้” เสียงเล็กครางฮือเมื่อนิ้วยาวของลูอิสเข้ามาในใจกลางสาวของเธอ น้ำตาเม็ดโตไหลออกจากหางตา “คุณป๋าไม่ได้ทรมานหนู แค่อยากทำให้หนูมีความสุขต่างหาก” และแล้วความพยายามของเขาก็ได้ผลเมื่อสามารถเอานิ้วเข้าไปได้จนสุดโคน “อ่าส์ ตอดนิ้วคุณป๋าดีจังเลย แถมขยับนิ้วแทบไม่ได้แหนะ ถ้าเอาแก่นกายยัดเข้าไปคงมันส์น่าดู” “อ๊ะ” หนูดีพูดอะไรไม่ออกเมื่อมันทั้งเจ็บทั้งเสียว ลูอิสมองดูหน้าสวยที่มีเหงื่อซึมออกมาตามข้างขมับ เนื้อตัวแดงก่ำ “รู้สึกยังไงบ้าง ชอบที่คุณป๋าทำไหมคะ หืม” ลูอิสจงใจแช่นิ้วไว้ไม่ยอมขยับไปไหน สร้างความอึดอัดให้แก่ร่างบาง จนต้องแอ่นสะโพกขึ้นลงเองเพื่อระบายความทรมานที่ได้รับ “อื้อ” เด็กสาวส่ายหน้าจนผมปลิวสยาย “ปากแข็งแบบนี้ต้องเอาให้สลบคาเตียง” “กรี๊ด!” หนูดีกรีดร้องเสียงดังเมื่อลูอิสเพิ่มนิ้วใส่เข้าไปในช่องทางรัก “ไอ้แก่บ้า!” เด็กสาวแว๊ดใส่ ยกมือขึ้นทุบที่นอนอย่างโมโหเมื่อทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้“เรียกคุณป๋าไม่น่ารักเลย คงต้องทำโทษอย่างจริงจังซะแล้ว” ลูอิสชักนิ้วออกมาจากร่องฟิต ทำให้น้ำรักไหลทะลักออกมานิ้วที่เปรอะเปรื้อนถูกดูดกินจนเกลี้ยง ทำความสะอาดนิ้วม

ร่างเล็กนอนกระสับกระส่าย ครางฮือเมื่อถูกความเย็นสัมผัสที่ผิวกาย ลูอิสใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้กับเมียหมาดๆ ยังไม่ทันได้หลับเพราะมัวแต่ปลื้มปริ่มกับเมียเด็กป้ายแดง ผ่านไปสักชั่วโมงเบบี๋ของเขาก็ไข้ขึ้นสูงจนต้องเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ สะกดกลั้นอารมณ์ดิบเถื่อนอย่างเต็มที่ พยายามจะไม่มองเรือนร่างเย้ายวนที่นอนทอดกายอยู่บนเตียง ท่องวนซ้ำไปซ้ำมาว่าเมียป่วยอยู่ กว่าจะเช็ดตัวเสร็จเล่นเอาเขาเหงื่อตกกันเลยทีเดียว เก็บกะละมังอะไรเรียบร้อยแล้ว ลูอิสก็เดินมาทิ้งตัวนอนข้างๆ ร่างบางที่นอนซมด้วยพิษไข้ รั้งร่างสั่นเทาเข้ามากอดไว้แนบอก ให้กินยาลดไข้ไปแล้วอีกสักพักคงดีขึ้น ปากหยักกดจูบลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลา กระชับอ้อมแขนเข้าที่เอวบางไว้แน่น แสงแดดที่แยงตาปลุกให้คนที่หลับใหลตื่นจากนิทรา ร่างบางค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความทุลักทุเล ปวดแปลบที่ใจกลางความสาว ก้มลงมองตัวเองภายใต้ผ้านวมผืนหนาที่ไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยซักชิ้นเดียว ขาเรียวเล็กขยับลงจากเตียงแล้วก็ต้องนิ่วหน้าเอามือกุมท้องน้อยเอาไว้แน่น กัดฟันลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะไปหาเสื้อผ้ามาใส่ แล้วก็ต้องล้มแผละลงที่ข้างเตียง ลูอิสที่เปิดประตูเข้าห้องมาพอดีรีบเดินเข้า

“หายหัวไปไหนมานังหนูดีตั้งสองวัน แถมกลับมาก็กลับมาซะมืดค่ำ” เสียงแหลมๆ ของป้าสะใภ้ดังขึ้นเมื่อเด็กสาวก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน เธอไม่อยากต่อปากต่อคำด้วยเลยเดินเลี่ยงขึ้นไปบนห้องนอน สร้างความขุ่นเคืองให้นภาและฟ้าใสเป็นอย่างมาก “จองหองที่สุด กล้าดียังไงถึงไม่ตอบคำถามของคุณแม่ หนูว่ามันคงไปนอนกับผู้ชายมาถึงไม่กล้าบอกว่าหายไปไหนมา นี่ก็คงจะอายเลยรีบขึ้นห้องไป” ฟ้าใสตั้งใจที่จะพูดเสียงดังเพื่อให้หนูดีได้ยิน แล้วหันมาหัวเราะคิกคักกับคนเป็นแม่ที่นั่งยิ้มอย่างถูกอกถูกใจในคำพูดของลูกสาว “ถ้ามันจริงอย่างที่หนูว่าแม่ก็อยากจะเห็นหนังหน้าของไอ้ผู้ชายน่าโง่คนนั้น อยากจะรู้จริงๆ ว่ามันน่าตาเป็นยังไง เด็กแว๊นรึเปล่าก็ไม่รู้” นภาเบ้ปากอย่างดูถูกดูแคลน “ลูกสาวแม่ต้องได้ดีกว่ามันทุกเรื่องนะลูกจำไว้ อย่าไปคว้าเอาไอ้เด็กแว๊นที่ไหนมาทำแฟนนะน้องฟ้า” “ค่ะคุณแม่ หนูไม่ใฝ่ต่ำเหมือนนังหนูผีนั่นหรอกค่ะ คนอย่างหนูคู่ควรกับคนมีระดับเท่านั้น โนเนมไก่กาหนูไม่ยุงด้วยให้เสียเวลาหรอก” “ดีแล้วลูกที่คิดได้แบบนั้น” นภาลูบผมลูกสาวอย่างรักใคร่ ไปไหนก็จะชมลูกให้คนอื่นฟังอยู่เสมอว่าดีอย่างนั้นน่ารักอย่างนี้ เมื่อฟังจนจบหนูดีก

“ไม่เอาคุณป๋าอยากเจอ เดี๋ยวคุณป๋าจะรอหนูอยู่ที่หลังโรงเรียนนะตรงนั้นไม่มีใครพลุกพล่านหรอก เพราะเป็นที่จอดรถของคุณป๋าเอง เลิกแล้วก็รีบลงมานะที่รัก ห้ามเถลไถลไปที่อื่นนะไม่งั้นโดนลงโทษแน่ๆ”ลูอิสกำชับเสียงเข้ม “ค่ะคุณพ่อ แค่นี้นะคะ” “ผัวไม่ใช่พ่อ” ลูอิสพึมพำกับตัวเองยิ้มๆ เมื่อโดนตัดสายทิ้งไปแล้ว ขณะนี้ในห้องทำงานของผู้อำนวยการรูปหล่อมีผู้หญิงต่างวัยสองคนนั่งนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้าของลูอิส สองมือใหญ่ประสานกันไว้บนตัก กวาดสายตามองแม่ลูกอย่างประเมิน ดูแล้วนิสัยคงไม่ต่างกันมากนักเท่าไหร่ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฟ้าใสถึงเป็นเด็กนิสัยแย่แบบนี้ “จะเรียกฉันมามองหน้าแค่นั้นหรือคะ มีอะไรก็พูดมาเลยค่ะ ลูกสาวฉันทำอะไรผิดถึงได้เรียกพบ หรือไปสร้างคุณงามความดีที่ไหนไว้” “หึ!” ลูอิสแค่นหัวเราะในลำคอคิดได้ยังไงว่าลูกตัวเองไปสร้างคุณงามความดีที่ไหน ตัวฟ้าใสเองยังเป็นคนนิสัยแย่ คนแบบนี้ไม่มีทางทำดีกับใครหรอก แม่ลูกคู่นี้น่าสมเพชชะมัด “ลูกสาวคุณไม่ได้ไปสร้างความดีอะไรที่ไหนหรอก แค่ตบแย่งผู้ชายแค่นั้นเอง แถมเมื่อตอนกลางวันยังจะตบรุ่นน้องผู้หญิงที่ถ่ายรูปจะไปให้คุณแม่ตัวเองดูพฤติกรรมของรุ่นพี่ ที่คุณแม่บางคนเอา

“เคยได้ยินไหมว่าไม่มีสัจจะในหมู่โจร คำพูดของคุณป๋าก็เช่นกัน” มือหนากระชากผ้าเช็ดตัวที่พันกายออกย่างสามขุมเข้ามาประชิดเตียงกว้าง “หนูไม่ชอบคนผิดคำพูดนะ คุณป๋าชักจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะคะ” หนูดีกระถดก้นถอยหลังหนีจนชิดหัวเตียง “ไม่ได้เอาแต่ใจ แต่จะเอาหนู ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย” ข้อเท้าบางถูกลากมากลางเตียงอย่างเอาแต่ใจ “อื้อ” ปากเล็กจิ้มลิ้มถูกประกบอย่างรวดเร็ว ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดไล่ต้อนลิ้นเล็กที่เงอะงะ ดูดซับความหวานลงคออย่างหื่นกระหาย “จะยอมคุณป๋าได้รึยังหรือต้องให้ใช้กำลังบังคับ หืม” เสียงทุ้มพึมพำชิดกลีบปากบวมช้ำ กดจูบย้ำอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง “ขอไม่เลือกสักอย่างจะได้ไหมคะ” เสียงหงุงหงิงพูดเบาๆ อย่างอ้อนๆ “อยากนอนเฉยๆ ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น นอนกอดกันเฉยๆนะคะ” “ไม่งอแงนะคะ นอนกอดกันไว้นอนหลังจากที่เราเมคเลิฟกันเสร็จแล้วก็ได้ ตอนนี้เรามาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างผัวเมียกันดีกว่า” เสื้อยืดพอดีตัวกับบราตัวสวยถูกถอดออกไปอย่างง่ายดาย หน้าอกอวบสล้างดีดเด้งออกมาให้ลูอิสได้ยลโฉม ปากร้อนๆ งับลงบนยอดอกสีสวยดูดดึงราวกับมีน้ำนมไหลออกมาจากเต้า มือข้างที่ว่างก็เคล้นคลึงลงบนความนุ่มหยุ่นข้างท