“อืม แล้วมีนักศึกษามาฝึกงานทำไมไม่บอกคะ ปิดเงียบกะจะให้เป็นความลับใช่ไหม แล้วมีกี่คน เริ่มรับเข้ามาตอนไหน ฝึกถึงเมื่อไหร่ ใครเป็นคนต้นคิด บอกมาให้หมดนะคุณป๋า อย่าได้คิดปิดบังเชียว” หนูดีแก้มสากถูกกุมเอาไว้แน่น จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่คมอย่างคาดคั้น อารมณ์ตอนนี้ไม่ได้ดีมากนัก หากคำตอบที่ได้รับไม่ถูกใจ คงได้มีเคลียร์กันยาวแน่นอน “ถามเป็นชุดเลยเบบี๋ มันไม่ใช่ความลับอะไรทั้งนั้นแหละ พวกครูเขาเสนอมาคุณป๋าเห็นว่ามันไม่เสียหายอะไรเลยอนุญาต เรื่องมันดำเนินมาตั้งแต่หนูยังเรียนอยู่ที่นี่แล้ว คุณป๋าเห็นว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรเลยไม่ได้บอก ถ้ารู้ว่ารับเข้ามาแล้วจะเป็นปัญหาแบบนี้จะไม่อนุญาตเด็ดขาด ส่วนมีกี่คน ฝึกถึงเมื่อไหร่คุณป๋าไม่รู้ไม่ได้สนใจ สรุปเราเข้าใจกันแล้วใช่ไหมคะ” ลูอิสส่ายหน้าไปมาในอุ้งมือนุ่มที่ยึดแก้มเขาเอาไว้ทั้งสองข้าง “ก็ถ้าหนูไม่เห็นด้วยสองตาและได้ยินด้วยสองหูของตัวเองตั้งแต่ต้น ป่านนี้เราคงไม่ได้นั่งคุยกันแบบนี้หรอกค่ะ คุณป๋าอาจจะต้องวิ่งวุ่นออกตามตัวหนูอยู่ที่ไหนสักที่ก็ได้” ยังคิดเลยว่าถ้าหากเธอมาช้ากว่านั้น แล้วเห็นภาพบาดตานี้เข้า คงเสียใจจนวิ่งเตลิดออกไปแน่ ถือว่าโชคดีมากที่ม
Terakhir Diperbarui : 2025-05-21 Baca selengkapnya