121: ช่วยเหลือว่าที่บิดา [1]

ภายในเดือนนี้ก็ครบกำหนดการคลอดของหยุนชิงพอดี เรื่องห้องทำคลอด หมอตำแย หรือแม้แต่แม่นมหวังอี้หลินจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจัดแม่นมไว้ถึงสี่คนให้ สลับกันให้นมเจ้าแฝดที่เขามั่นใจเหลือเกินว่าต้องมีบุตรมากกว่าหนึ่งคนเป็นแน่

เพื่อไม่ให้ภรรยาของเขาเหนื่อยมากจนเกินไป และยังจัดการต่อเติมห้องเพิ่ม ให้ติดกันกับห้องของเขาและหยุนชิง แล้วทำประตูเชื่อมต่อกันเผื่อเวลาที่เด็ก ๆ ร้องไห้งอแง ทั้งเขาและภรรยาจะได้สามารถเข้าไปดูแลพวกเขาได้ทุกเมื่อ

เรื่องเสื้อผ้าหรือผ้าอ้อมสำหรับเด็ก ๆ ได้ถูกจัดเตรียมไว้มากมาย มันมากเสียจนหยุนชิงคิดว่าเจ้าก้อนแป้งจะใส่ครบทุกตัวทุกสีหรือไม่ บางทีอาจจะโตก่อนที่จะใส่ครบก็เป็นได้ ซึ่งผู้ที่เป็นคนเลือกหานั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากแม่ทูนหัวอย่างพระชายาหนานเจียอี

“น้องสาวเจ้าว่าผ้าสีเหลืองหรือสีฟ้าดี” หนานเจียอีที่กำลังให้นางกำนัลยกหีบใส่ผ้าพับเนื้อดี เข้ามา เพื่อเลือกสีสำหรับทำชุดให้เด็ก ๆ ที่กำลังจะลืมตาออกมาดูโลกอย่างอารมณ์ดี ยกผ้าผืนนั้นผืนนี้หลายสิบพับออกมาให้ผู้ที่ตนรักดั่งน้องสาวแท้ ๆ ช่วยเลือก

“พี่สาวข้าว่าที่มีอยู่ก็มากแล้วนะเจ้าคะ” นางก็ไม่ได้อยากจะขัดความสุขหรอก แต่นี่มันมีเยอะมากแล้วจริง ๆ ภายในห้องเก็บของเด็ก ๆ มีเป็นสิบหีบเข้าไปแล้ว

“เชื่อพี่สิไม่เยอะหรอกดูสิ มีแต่สีสวย ๆ ทั้งนั้น พี่ว่าสีเหลืองแล้วกันเผื่อว่าพี่จะได้หลานสาว นางใส่ต้องน่ารักเป็นแน่”

“เจ้าค่ะข้าตามใจพี่สาว อ๊ะ อาเล่อเจ้าเป็นอะไรเหตุใดเดินเช่นนั้น” หยุนชิงกำลังคุยกับหนานเจียอีอยู่นั้น บังเอิญเหลือบไปเห็นสาวใช้คนสนิทเดินผ่านไป ดูเหมือนเดินไม่ถนัดนักราวกับว่าเจ็บขาอย่างไรอย่างนั้น จึงได้เอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

อาเล่อกำลังถือถาดของว่างนำไปให้คุณหนู ที่กำลังเรียนดนตรีกับท่านอาจารย์ที่ศาลาด้านนอกถึงกับหยุดชะงัก นางค่อยเอี่ยวตัวทีละนิดเนื่องจากตกต้นไม้เมื่อวันก่อน ทำให้ตั้งแต่บั้นท้ายไปจนถึงน่องขาทั้งสองเจ็บร้าวระบมไปหมด จะขยับทีก็เจ็บแปลบไปหมด แล้วจะให้นางบอกใครได้อย่างไร ว่านางไปแอบมองบุรุษจนตกต้นไม้เดินขาเป๋อย่างนี้ มีหวังโดนสหายรักอย่างอาลี่ล้อยันลูกโต

“ลื่นล้มเมื่อเช้าตอนไปตักน้ำเจ้าค่ะ” อาเล่อได้แต่หัวเราะแหะ ๆ อย่างเขินอาย ก็ละอายใจอยู่หรอกที่ต้องโกหกอย่างนี้

“แล้วเจ้าเป็นอะไรมากหรือไม่ อย่าลืมทายาเล่า”

“ขอบคุณเจ้าค่ะนายหญิงที่เป็นห่วง บ่าวทายาแล้วขอตัวเอาของว่างไปให้คุณหนูก่อนนะเจ้าคะ”

“อืม เจ้ารีบไปเถิด” แม้จะสงสัยว่าอาเล่อไปตักน้ำทำไมทั้ง ๆ ที่ก็มีบ่าวชายคอยตักน้ำไว้จนเต็มถังเสมอ แต่ก็ไม่ได้ถามออกไปเพราะเห็นสีหน้าลำบากใจของสาวใช้คนสนิท

อาเล่อเดินออกไปไม่นานอาลี่ก็ถือถาดนมและผลไม้เข้ามาให้นายหญิงและพระชายา เพราะนับแต่นายหญิงตั้งครรภ์นางจะหิวบ่อยมาก จนต้องนำของว่างระหว่างมื้ออาหาร มาให้ทานรองท้องก่อนจะถึงอาหารมื้อหลัก

“ของว่างเจ้าค่ะ”

“จริงสิอาลี่เจ้าเห็นนายท่านหรือไม่ ข้าไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว” หยุนชิงเอ่ยถามขึ้นหลังจากยกถ้วยนมขึ้นจิบ

“นายท่านออกไปส่งสุรากับพวกท่านหานลู่ตั้งแต่เช้าแล้วเจ้าค่ะ”

ทางด้านหวังอี้หลินเข้าไปค้นหาหลักฐานผู้มีส่วนร่วมกับการก่อกบฏในจวนผู้มียศสูงผู้หนึ่ง โดยการอ้างว่ามาส่งสุรา แต่ด้วยความเจ้าเล่ห์ของคนผู้นั้นทำให้เขาและพวกถูกจับได้ โชคยังเข้าข้างตนอยู่บ้างที่สามารถนำบัญชีรายชื่อผู้ที่สนับสนุนอ๋องหนานจิ้งขึ้นเป็นฮ่องเต้คนต่อไป