เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

“แน่ใจ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยถาม“แน่ใจ อื้ม” สิ้นเสียงที่เอ่ยตอบ คินท์ก็จัดการประกบจูบริมฝีปากบางทันทีและเป็นจูบที่หนักหน่วงดูเหมือนว่าครั้งนี้จะร้อนแรงและรุนแรงยิ่งกว่าเมื่อคืนเมื่อฉกชิมความหวานจากโพรงปากบางได้จนพอใจแล้ว ใบหน้าหล่อก็เลื่อนลงมาไซ้ดูดเม้มที่ซอกคอขาวสลับไปมาซ้ายขวา“อื้ออ คินท์” ร่างบางนอนบิดกายส่ายไปมาให้กับสัมผัสร้อนจากริมฝีปากชุ่มที่กำลังขบเม้มมอบความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับเธอมือหนาลูบไล้บีบสำรวจไปทั่วเรือนกายจนเธอเสียววูบวาบที่ท้องน้อยไปจนถึงปลายเท้าเสียงหวานครางเบา ๆ ที่ข้างกกหู นั่นยิ่งทำให้ความเป็นชายพองโตมากขึ้น ยิ่งกลิ่นกายที่หอมหวานจากกายสาวแล้ว ก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะขย้ำเธอไปทั้งตัวจนแทบทนไม่ไหวร่างหนาทาบทับร่างบาง เนื้อกับเนื้อสัมผัสกัน ท่อนเอ็นแข็งขืนเต็มที่ถูไถไปมากับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของแก้มใส“อื้อ คินท์...” แก้มใสร้อนรุ่มเผยอปากเชิดหน้าร้องครางด้วยความเสียว แทบไร้สติหลงเหลือใบหน้าหล่อเลื่อนลงต่ำเรื่อย ๆ มาหยุดที่อกอวบอิ่มงับ“อ๊ะ” เส้นเสียววิ่งแปลบจากหน้าท้องไปสิ้นสุดที่ปลายเท้าเมื่อปากอุ่นครอบงำยอดเม็ดทับทิมที่ชูชัน“อื้อ” เสียงครางพึงพอใจของคินท

“เสียวมากเลยคินท์” ร่างบางสั่นระริกแหงนหน้าร้องบอกความรู้สึกเอวสอบจากที่เนิบนาบ เมื่อการปลุกเร้าได้ผล เขาก็ขยับเร่งตอกถี่ขึ้นและแรงขึ้น ปากก็ยังซุกไซ้ที่อกอวบและซอกคอขาวไม่คลาย“อ่า” เสียงครางเสียวซ่านอย่างพึงพอใจดังออกจากลำคอตับ! ตับ! ตับ!ร่างบางสั่นคลอนขึ้นลงตามแรงอัดกระแทก“อ๊ะ คินท์” เธอแทบจะขาดใจเพราะทุกส่วนถูกเล่นงาน มือเล็กก็โดนจับขึงไว้เหนือหัวตับ! ตับ! ตับ!“คินท์เสียวมาก อ๊า อื้อ คินท์” ครั้งแล้วครั้งเล่าที่คนตัวโตตอกอัดกระแทกแก่นกาย จนคนใต้ร่างแทบขาดใจอยู่ร่อมร่อ“ซี้ด แน่นมากแก้มใส” ใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นจากเต้าอวบ เปล่งเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าสายตาฉ่ำปรือจ้องมองเจ้าของร่องรักที่รัดแก่นกายเขาแทบขาดตับ! ตับ! ตับ!แก้มใสกัดริมฝีปากแสดงสีหน้าเสียวซ่านตัวสั่นครอนขึ้นลงไปกับแรงกระแทก“อ๊ะ เสียวจนใจจะขาด” สองสายตาจ้องมองกันปานจะกลืนกินกันและกันตับ! ตับ! ตับ!คินท์เองก็ใจแทบขาดกับร่องรักที่บีบแน่นและพฤติกรรมของร่างบางเล็กที่ส่งต่ออารมณ์มาให้เขามือหนาข้างที่ว่างขยำเต้าอวบบีบเคล้นจนเนื้อล้นออกหว่างนิ้ว เมื่อพอใจแล้วก็เลื่อนลูบไล้ไล้ลงไปที่เอวคอดขยำบีบหนักเบาไปตามแรงอารมณ์ตับ! ตั

“เอ้าอะไรวะ เมื่อกี้ก็ดูกับกูอยู่เลย” เพลงมองตามเพื่อนตัวเล็กที่เดินไปนั่งยังที่ข้าง ๆ คินท์ ก่อนจะก้มดูคลิปกับฟินท์ต่อไปผ่านไปสักพัก“คินท์” ร่างบางสะกิดคินท์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ“อือ” เขากำลังดูหุ้นในโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ“เย็นนี้มึงไปว่ายน้ำไหม”“อังคาร พุธ ศุกร์”“วันนี้วันอังคาร ไปคนเดียวหรือเปล่า”“ถามเหมือนไม่เคยไปเฝ้ากู” คินท์ละสายตาจากหน้าจอ หันมาขมวดคิ้วให้กับคำถามของแก้มใส“ก็ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมนี่” และประโยคต่อมาทำเอาคินท์หน้านิ่งอย่าบอกนะว่าเธอจะ...“เปลี่ยนบรรยากาศไหม” แก้มใสกระซิบบอกที่ข้างหูคินท์เขามองคนตัวเล็กนิ่ง ไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบรับแต่คนอย่างแก้มใสน่ะเหรอที่จะฟังเอาคำตอบว่าเขาตกลงหรือไม่ตกลง“มึงห้าหกใช่ปะ” แก้มใสเอ่ยถามอีกครั้ง“ทำไม” คินท์ล็อกหน้าจอโทรศัพท์และหันมาสนใจเธออย่างจริงจังแขนแกร่งเท้ากับพนักพิงเก้าอี้เพื่อพูดคุยกับเพื่อนตัวเล็ก“ถุงไง เราต้องใส่ถุง”ทั้งสองหันหน้าคุยกันอย่างจริงจัง แบบไม่เกรงต่อเพื่อน ๆ ทั้งสามเพราะเพลงและฟินท์ยังคงสนใจกับคลิปยี่สิบห้าบวกไม่เลิก ส่วนไทม์ก็ฟลุบหลับที่โต๊ะไปนานแล้ว“ไม่ต้อง กูซื้อเอง” คินท์เอ่ยบอกเรื่องนี้

@บนรถตามที่บอกกันไว้ วันนี้แค่หนึ่งรอบเท่านั้น เมื่อเสร็จสมคินท์ก็มาส่งคนตัวเล็กที่บ้าน ซึ่งแตกต่างจากเมื่อก่อนที่เธอไปเฝ้าเขาว่ายน้ำ เธอมักจะขอกลับเองทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ เธอเหนื่อยมาก ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะนั่งรถเมล์กลับเอง“กูว่ากูติดเซ็กส์แล้วว่ะ…” ร่างบางนั่งก้มมองนิ้วเรียวของตัวเอง“มันทำให้หัวโล่งดี สบายตัวด้วย” เธออธิบายต่อเธอเข้าใจแล้วว่าทำไม คนในวัยเดียวกันกับเธอถึงชอบมีเซ็กส์กันและตัวอย่างที่ใกล้ตัวที่สุดก็คงจะเป็นพวกเพื่อนชายของเธอ รวมไปถึงคินท์ที่กำลังขับรถไปส่งเธออยู่ตอนนี้แต่ก่อนรู้มาว่าเป็นคนฮอตควงสาวไม่ซ้ำหน้า“ที่กูยอมทำเป็นเพราะอะไรมึงรู้ใช่ไหม”“แหม ที่นี้มาทำเป็นพูด แต่ก่อนรู้นะ อดีตที่ผ่านมาเป็นไง” ร่างบางมองค้อนใส่ ทีกับเธอทำเป็นพูดทำหวงเนื้อหวงตัวไปได้“นั่นมันคนแปลกหน้าที่เป็นคนอื่น แต่เรา…ไม่ใช่” คินท์เอ่ยตอบด้วยสีหน้าจริงจัง“เราเป็นเพื่อนกันมันดีที่สุดแล้วเชื่อกู…” แก้มใสเองก็ปรับสีหน้าจริงจังในทันที“ชีวิตจริงในความสัมพันธ์เราเข้ากันไม่ได้หรอก กูยังรักอิสระและกูไม่อยากเสียมึงไป” ไม่ใช่ว่าเธอไม่รัก แต่เพราะบางอย่าง เพราะบางอย่างจริง ๆ ที่ทำให้เธอไม่อาจใ

ครืด ครืดเสียงสั่นจากกระเป๋าทำให้แก้มใสละความสนใจจากไทม์และเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา เธอก็ต้องถอนหายใจก่อนที่จะกดรับสาย[แก้มใส มาหาแม่ที่บ้านหน่อย ด่วนเลยนะ]“ค่ะ” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยตอบปลายสาย ก่อนที่นิ้วเรียวจะกดวางสาย“ลาอาจารย์คาบบ่ายให้ด้วย แม่กูโทรตาม น่าจะมีธุระด่วน”“แล้วมึงจะไปยังไง”“แท็กซี่”“เดี๋ยวกูไปส่ง”“ไม่ต้อง มึงอยู่เรียนไปเถอะ” แก้มใสเอ่ยบอกกับไทม์ก่อนจะรู้ตัวว่าลืมกระเป๋าไว้ที่โต๊ะ เธอจึงต้องเดินไปโต๊ะที่ฟินท์และเพลงนั่งอยู่“ไอ้แก้มใส” เมื่อร่างบางเดินกลับมา เพลงก็เอ่ยเรียกแต่เมื่อเดินมาถึงมือเรียวก็รีบหยิบกระเป๋าและเดินออกไปทันที“มันรีบไปไหนของมันวะ” ฟินท์เอ่ยถามไทม์ที่เดินตามหลังคนตัวเล็กมา“เห็นแม่มันโทรตาม” ไทม์เอ่ยบอกตามที่เห็น เบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอพร้อมชื่อที่บันทึกไว้ว่า แม่ ก็คงเป็นแม่ของเธอจริง ๆ“พ่อกับแม่มันทะเลาะกันอีกแน่เลย” จู่ ๆ เพลงก็เอ่ยขึ้น“มึงรู้อะไร” ฟินท์หันไปเอ่ยถามทันที“มีวันหนึ่งกูไปหามันที่บ้านแต่มันไม่อยู่”“เดี๋ยวนะมึงรู้จักบ้านมันได้ยังไง” ฟินท์เอ่ยถาม เพราะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของแก้มใสเลยแม้แต่นิดเดียว“มีครั้ง