All Chapters of เสพตัณหา+เสพราคะ+เสพสวาท [รวมเรื่องสั้น 3 เล่ม]: Chapter 71 - Chapter 80

กายร่างเล็กสวยงามของพลอย ถูกขยับขึ้นลง ในขณะที่นอนหงาย เรือนหน้าหญิงสาวเบ้หน้าดำหน้าแดง ด้วยความเจ็บปวดอึดอัด เพราะถูกกระหน่ำภายในช่องสวาทด้วยองคชาติอวบใหญ่ หนักหน่วงและรัวเร็วชายต่างชาติอีกสองคนบุกไปหาเธอในขณะที่ชายกลางวัยยังคงกระแทกองคชาติใหญ่ๆ เข้าช่องสวาทอย่างเสียวกระสัน พลางตวัดลิ้นแลบเลียอย่างเมามัน เมื่อองคชาติกระทุ้งชนกับทางตันภายใน ชายกลางคนรู้สึกดีเพียงใด ที่ได้ฟันสาวยี่สิบกว่าๆชายกลางคนอีกสองคนบุกไปยังเรือนหน้าของพลอย พลางรูดองคชาติราวกับอดทนรอไม่ไหว หยัดองคชาติส่งให้ถึงปากของพลอย แม้หญิงสาวจะเบือนหน้าหนีด้วยความขยะแขยง มือหนาเต็มไปด้วยพละกำลัง จับหัวเธอแน่นไว้ และอีกมือแหวกช่องปากเธอเปิดกว้าง พลางยัดองคชาติสอดเข้าไปภายในความคับแคบของโพรงในช่องปาก มันเล็กกว่าองคชาติอวบใหญ่จะอัดเข้าไป หญิงสาวกลอกดวงตาเลิกสูง เมื่อมันบุกเข้าไปทิ่มแทงภายในลำคอแทบทะลุลิ้นไก่ ล้วงหลอดอาหาร พลอยควบคุมร่างกายตัวเองไม่ไหวแล้วกายเบื้องล่างหญิงสาวถูกกระแทกหนักๆ รัวเร็วท้องน้อยพองและยุบลง ในขณะภายในช่องปากถูกองคชาติเนื้อแน่น มวลกล้ามเนื้อหนาแน่น กำลังไหลลื่นอยู่คนหนึ่งดึงมันออกมา เพื่อให้อีกคนด้าน

หว่าหวานอนตะแคงข้าง ปล่อยให้องคชาติสอดประสานจากเบื้องหลัง ทะลวงเข้ากับทวารให้เสียวเจ็บแสบ ยิ่งล้วงทะลวงลึกเท่าใด อีกมือเธอพยายามลูบยอดเม็ดเหนือช่องสวาท สร้างอารมณ์กระสันสุดๆมือแกร่งโอบกายบอบไว้แนบชิด พลางอัดกระแทกขยับสะโพกพลิ้วเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว กระแทกแทงองคชาติเข้าช่องทวารให้พุ่งทะยานถึงจุดสุดยอดเสียงร้องคร่ำครวญของหว่าหวาอ้าปากค้าง ร้องเสียงดัง ยิ่งเขากระหน่ำลึกเข้ามาเพียงใด เธอรู้สึกเสียวกระสันซ่านอย่างบอกไม่ถูก... ราวกับเขาลดความเร็วและปล่อยให้มีความร้อนบางอย่างอุ่นอยู่ภายในทวาร หว่าหวาเริ่มหอบหายใจช้าๆปล่อยให้แฟนหนุ่มอัดกระแทกลึกๆ อีกครั้ง พลางดึงองคชาติออกมาภายนอก เสียงหอบภายในสองคนแทรกสลับกัน ราวกับว่าวันนี้หว่าหวายังไม่ได้รับอนุญาตให้กลับ เขาขอตัวไปห้องน้ำเพื่อจะได้เริ่มยกถัดไป...หญิงสาวนอนตะแคงแผ่เหนื่อย ร่างกายเปลือยเปล่าอย่างเหนื่อยล้า วันนี้เธอช่างอิ่มหน่ำกับผู้ชาย ซึ่งปรนเปรอให้เธอสุขสันต์ได้ตลอดวันหยุดนี้ ไม่รู้ว่าพลอยจะเป็นยังไงบ้างนะ...หญิงสาวกำลังนั่งขย่มบนร่างชายเบื้องล่าง เขานั่งอยู่บนเบาะหน้าแทนที่นั่งของเธอเมื่อครึ่งชม.ก่อนหน้านี้ หญิงสาวนั่งคร่อมบนกายเขา

ชายต่างชาติถึงกับอึ้งปากค้าง เมื่อพบว่าหญิงสาวซึ่งคุยกับเขา ไม่ได้เป็นเพียงพนักงานธรรมดาทั่วไปเสียแล้ว ในเมื่อบ้านหลังนี้ ใหญ่โตมโหฬาร ระดับเศรษฐีก็ว่าได้ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า สาวเสิร์ฟธรรมดาที่พูดภาษาอังกฤษได้จะมีฐานะได้อย่างนี้...“คุณไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟ คุณเป็นใครกันแน่?” สีหน้าเขาเริ่มจะตกใจ นี่ใครมาพบเขากันแน่“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันชื่อพิมพ์วิไล และที่นี่ก็คือบ้านของฉันเอง เอาล่ะ... คุณชื่ออะไรล่ะ?” เธอกอดอกยิ้มกริ่ม และเริ่มจะเดินไปกดกริ่งหน้าบ้านตัวเอง เขายังพอจะทำใจชื่นและคิดต่อไปว่า อาจจะเป็นคนใช้บ้านนี้ ไปหางานนอกบ้าน“ผมชื่อ โจเซฟ มอริส” เขาค่อยๆ เงยหน้ามองไปยังบ้านเบื้องบน พลางล้วงมือเข้ากระเป๋าเสื้อเก่าๆ สกปรกๆ“ตามฉันเข้ามา ค่อยๆ ปรับตัวไปนะ ที่นี่มีห้องให้นายอยู่ มีอาหาร และเสื้อผ้าดีๆ แค่นายทำตามที่ฉันสั่งก็พอ ใครถามไม่ต้องตอบ โอเคมั๊ย?” พิมพ์วิไลบอกรายละเอียดที่เขาควรทำเวลาอยู่กับเธอแม้สีหน้าของโจเซฟจะไม่ค่อยพอใจเมื่อถูกสั่ง แต่เขาคิดว่า การรู้จักกับพิมพ์วิไลมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เขาไม่ใช่นักโทษ และไม่ใช่ทาสเธอ ยกเว้นหากเธอจะสั่งให้เขาเป็น...“สิ่งที่ผมควรทำล่ะ...

ความสุขกระสันซ่าน หลั่งไหลไปทั่วทุกอณูตามร่างกายหญิงสาว ซึ่งกำลังรับความแรงจากชายหนุ่ม ถาโถมสุดกำลังเพื่อสร้างความสุขให้แก่พิมพ์วิไล ชายหนุ่มรู้สึกกระสันเมื่อปลายองคชาติถูกภายในซึ่งเปิดบริสุทธิ์บีบรัด และคับแคบมาก ยิ่งดันอารมณ์ความต้องการเขาให้ทะยานอยาก จนไม่อาจหยุดกลางอากาศเรือนกายหญิงสาวถูกเขาพันธนาการไว้ในอ้อมแขน พร้อมรับแรงกระแทกจากองคชาติอวบใหญ่ เนื้อหนาแน่น กับความยาวซึ่งกำลังไหลเข้าไปภายในกายเธอ บดเบียดเสียงหญิงสาวหมดแรงต่อต้าน ยินยอมพร้อมใจรับอารมณ์ชายซึ่งนำเสนอเข้ามาไม่ขาดสายพิมพ์วิไลมีความสุขกับสิ่งที่เขากำลังทำให้เธอ และเธอเองเริ่มจะหลงใหลในตัวเขา เมื่อหลังจากเชิญชวนให้มาอยู่ด้วย ในฐานะสามีรับจ้าง และเขาก็ทำหน้าที่นี่เกิดกว่าเธอจะจินตนาการได้โจเซฟเพิ่มความเร็ว การขยับสะโพกแคบช่วงล่าง กระหน่ำกายดันองคชาติใหญ่ยาวสอดใส่ให้หนักหน่วง เพราะอารมณ์เขาเริ่มทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเรือนกายเขาแทบจะลอยได้ ทำไมนายจ้างสาวทำให้เขาพบกับความสุขอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานกลับคืนมาเพื่อเขาได้อีกครั้ง“อ๊า!!! ...อ๊า!!! ...” พิมพ์วิไลคร่ำครวญครางสุขสันต์ แม้จะรู้สึกถึงความเจ็บปวดระบม ยามเ

ชายหนุ่มขับรถออกจากร.พ. เพื่อกลับมาบ้าน เขาบอกกับแพทย์ว่าเขาจะกลับมาเยี่ยมเธอใหม่อีกครั้งในวันถัดไป แพทย์ผู้ดูแลอาการ ยังอยากให้ชวกรช่วยติดตามหาญาติของคุณกชนันท์เพราะเธอไม่ยอมบอกอะไรเลย ว่าบ้านอยู่ไหน ญาติชื่ออะไร ได้แต่ไม่ตอบหรือไม่ให้ความร่วมมือ พวกเขาค่อนข้างกลุ้มใจ หากเธอจะดื้อดึงแบบนี้ อาจจะต้องให้ตำรวจช่วยติดตามหาอีกแรงชวกรขับรถไปเรื่อยๆ และไปหยุดอยู่ที่สะพานพระรามแปด นั่งอยู่บนทางเท้าเพื่อใช้สมองคิดมากมาย เรื่องส่วนตัวเขาที่เกี่ยวข้องกับจิตสุภา ชีวิตความรักของเขากับเธอตอนแรก ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เหมือนกับความรักของคนหนุ่มสาวทั่วไป แต่เพราะอะไรจิตสุภาถึงได้แอบมีชู้ลับหลังเขาแบบนั้นถึงจะมาใช้คำถามนี้ย้อนหลังทิ่มแทงใจ ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร หลังจากหย่าไปแล้ว ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาและจิตสุภา มันจบลงด้วยการจากกัน...ชวกรจึงคิดว่าเขาควรจะขายบ้านทิ้ง บ้านซึ่งเป็นเรือนรักของเขากับภรรยาเก่า เพื่อนำเงินทั้งหมดไปซื้อบ้านหลังใหม่ ย้ายออกจากความทรงจำที่นั้นเสีย เขาไม่ควรคิดถึงจิตสุภาอีกต่อไป...เมื่อเริ่มมีกำลังใจอีกครั้ง เขาจึงเริ่มทำตามที่คิดทั้งหมด และตั้งใจว่าพรุ่งนี้ควรจะไปเยี่ย