ผัวฝรั่ง [2]

ชายต่างชาติถึงกับอึ้งปากค้าง เมื่อพบว่าหญิงสาวซึ่งคุยกับเขา ไม่ได้เป็นเพียงพนักงานธรรมดาทั่วไปเสียแล้ว ในเมื่อบ้านหลังนี้ ใหญ่โตมโหฬาร ระดับเศรษฐีก็ว่าได้ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า สาวเสิร์ฟธรรมดาที่พูดภาษาอังกฤษได้จะมีฐานะได้อย่างนี้...

“คุณไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟ คุณเป็นใครกันแน่?” สีหน้าเขาเริ่มจะตกใจ นี่ใครมาพบเขากันแน่

“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันชื่อพิมพ์วิไล และที่นี่ก็คือบ้านของฉันเอง เอาล่ะ... คุณชื่ออะไรล่ะ?” เธอกอดอกยิ้มกริ่ม และเริ่มจะเดินไปกดกริ่งหน้าบ้านตัวเอง เขายังพอจะทำใจชื่นและคิดต่อไปว่า อาจจะเป็นคนใช้บ้านนี้ ไปหางานนอกบ้าน

“ผมชื่อ โจเซฟ มอริส” เขาค่อยๆ เงยหน้ามองไปยังบ้านเบื้องบน พลางล้วงมือเข้ากระเป๋าเสื้อเก่าๆ สกปรกๆ

“ตามฉันเข้ามา ค่อยๆ ปรับตัวไปนะ ที่นี่มีห้องให้นายอยู่ มีอาหาร และเสื้อผ้าดีๆ แค่นายทำตามที่ฉันสั่งก็พอ ใครถามไม่ต้องตอบ โอเคมั๊ย?” พิมพ์วิไลบอกรายละเอียดที่เขาควรทำเวลาอยู่กับเธอ

แม้สีหน้าของโจเซฟจะไม่ค่อยพอใจเมื่อถูกสั่ง แต่เขาคิดว่า การรู้จักกับพิมพ์วิไลมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เขาไม่ใช่นักโทษ และไม่ใช่ทาสเธอ ยกเว้นหากเธอจะสั่งให้เขาเป็น...

“สิ่งที่ผมควรทำล่ะ...?”

“อยู่กับฉัน... งานหลักของนายเลย เอาล่ะ... คนของฉันเขาจะพานายไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ตัดผม และเขาจะพานายไปพบฉันที่ห้องข้างบน อีกสองชม.เจอกันนะ” พิมพ์วิไลยิ้มหวาน พลางโบกมือส่งเขา ให้กับเหล่าคนใช้หนุ่มและสาวๆ ซึ่งเข้ามาประดาล้อมรอบตัว ยิ่งทำให้โจเซฟรู้สึกว่า นี่เป็นแค่เด็กเสิร์ฟ หรือเป็นเศรษฐีแล้ว ไปเดินข้างถนนแบบนั้นทำไม...

หลังจากถูกแปลงโฉมจากคนเร่ร่อน กลายเป็นท่านชายเทพบุตรสุดหล่อ หนวดเคราโกนเรียบร้อย เสื้อผ้าใหม่สวยงาม และบุคลิกของเขาก็ดูดีอยู่แล้ว ยิ่งได้เสื้อผ้าสูทดำและรองเท้าหุ้มส้นคู่ใหม่ เขารู้สึกราวกับได้เกิดใหม่ก็ว่าได้...

“เรียบร้อยแล้วนะครับ ผมจะพาไปพบกับคุณพิมพ์ฯ” ชายรับใช้ซึ่งสำรวจแขกต่างชาติมาใหม่ ถูกจับแปลงโฉมเป็นอีกคน สลัดภาพลักษณ์ของขอทานเร่ร่อนจรจัด เป็นชายหนุ่มภูมิฐานดี มีฐานะ แม้ว่าเขาจะมีแต่ตัวเปล่าก็เถอะ...

โจเซฟเดินตามหลังคนรับใช้ในบ้านของพิมพ์วิไล เพราะเขาอยากจะคุยกับหญิงสาว ผู้บันดาลชีวิตใหม่ และให้โอกาสเขามีบ้าน และความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

******

ประตูห้องส่วนตัวของพิมพ์วิไลเปิดออก พบกับร่างของหญิงสาวในชุดภูมิฐานดี ด้วยแซ็กสีแดงสด เปิดไหล่ เธอมิได้มีภาพลักษณ์เป็นสาวเสิร์ฟอีกต่อไป ยามนี้เธอกลายเป็นคนมีฐานะดี และมาดของนักธุรกิจเต็มตัว

“ดูดีขึ้นเยอะ” พิมพ์วิไลวางเอกสารในมือลงบนโต๊ะ พลางเดินไปดูโจเซฟใกล้ๆ เธอคิดไม่ผิดหากชวนเขามาอยู่ด้วย เพื่อรับจ้างงานจากเธอโดยตรง ยิ่งไปกว่านั้นตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ ตัดผม สวมเสื้อผ้าใหม่ เขากลายเป็นคนหล่อเหลาสุดๆ จนเธอหลงเขาเสียเอง

“ขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณนะ คุณพิมพ์ งานที่คุณว่าจะจ้างผม เชิญบอกมาได้เลยครับ” อย่างน้อยเขาก็อยากจะทำงาน เพื่อตอบแทนในความกรุณาของหญิงสาว แค่มีความสงสัยว่า ทำไมเธอต้องไปทำงานเป็นสาวเสิร์ฟ ทั้งๆ ที่มีงาน มีเงิน ฐานะดี และน่าจะเป็นเจ้าของกิจการอยู่แล้ว...

“คุยง่ายอย่างงนี้ น่าจ้างทำงานระยะยาวตลอดชีวิต” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหญิงสาวเปิดกว้าง เพราะเธอเริ่มจะชอบในความมีมารยาท และความสุภาพของเขาซึ่งแสดงออกมาต่อเธอจากใจ เธอเห็นได้จากแววตาเขา

“ผมแค่อยากจะถามสักเรื่อง หากคุณจะกรุณาตอบผม”

“ได้สิ เชิญ...”

“ทำไมคุณถึงชวนผมมาอยู่ด้วย บ้านคุณก็ใหญ่โต ยังจะต้องไปเป็นเด็กเสิร์ฟอีกรึ? หรือว่านั้นคืองานที่ทำให้คุณรวย? " โจเซฟถามอย่างสงสัย แววตาจรดจ้องมองเธอว่าน่าจะเป็นฉลาดที่ไม่เอาอนาคตตัวเองไปทิ้งกับการเป็นลูกจ้าง

เสียงหัวเราะของหญิงสาวระเบิดลั่น เมื่อถูกถามเช่นนั้น พิมพ์วิไลจึงเฉลยว่าทำไมจึงต้องทำเช่นนั้น...

“ฉันแค่แอบไปเป็นลูกจ้างกิจการร้านอาหารของตัวเองน่ะ แค่อยากจะดูงานอย่างใกล้ชิด โดยไม่ให้พวกลูกจ้างสวมหน้ากากเวลาฉันไปตรวจงาน... รู้มั๊ยว่าฉันเห็นอะไรในดวงตาพวกเขา... เรื่องหลอกลวง โกหก และปกปิดข้อมูลแท้... การเป็นลูกจ้างในหมู่พวกเดียวกัน ทำให้พวกนั้นไม่ระแวง ยิ่งไปกว่านั้น ฉันได้เห็นปัญหาอะไรอีกมากมาย...”

พิมพ์วิไลกล่าวอย่างเป็นตัวของตัวเอง เธอทำเพื่อธุรกิจตัวเอง จึงได้ลงทุนปลอมตัวเป็นลูกจ้างขี้เหร่สักคน และเมื่อถึงเวลาลงมีด มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับการผลัดเปลี่ยนพนักงาน ซึ่งมีรายชื่ออยู่ในหัวเธอแล้วยามนี้...

“ถ้างั้นสิ่งที่คุณจะจ้างผมทำงานคืออะไร?” สีหน้าชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่า หญิงสาวซึ่งมีความชาญฉลาดต้องการอะไรจากคนเร่ร่อนหมดตัวเช่นเขา...

“ฉันอยากจ้างนายเป็นคนใกล้ตัวฉัน ยิ่งเป็นสามีรับจ้างได้จะดีมาก” พิมพ์วิไลแค่รู้สึกขัดเขินเล็กน้อย ที่ต้องพูดอะไรออกไปแบบนั้น เธอยอมรับว่าเหงามากเลยทีเดียว เพราะเธอยังโสดเลยไม่เคยได้กับใคร เนื่องจากว่าเธอเป็นคนขี้เหร่มาก

“จ้างผม... เป็นผัวคุณอ่ะนะ” โจเซฟแทบจะหัวเราะระเบิดลั่นออกมา เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของหญิงสาวเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมา นี่เธออุตส่าห์ให้โอกาสดีๆ แบบนี้ เขากลับเห็นเป็นเรื่องตลกหรือ

“ขำอะไร?”

“คุณรวย คุณเก่ง และคุณก็ฉลาด... ต้องจ้างผมทำผัวด้วยรึ?” ชายหนุ่มเริ่มจะหัวเราะน้ำตาเล็ด และก็เริ่มจะพยายามระงับจิตระงับใจ เพราะข้อเสนอนี้ เขาเองก็พอใจอยู่...

“ถ้าคุณไม่พอใจจะทำงานให้ฉัน คุณมีโอกาสเดินออกไปจากที่นี่ แค่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กับภาพลักใหม่ แค่เจ้าชายวันเดียว ฉันทำให้ฟรีๆ เพราะฉันมีเงินอีกมากมายจะจ้างใครมาก็ได้"

พิมพ์วิไลรู้สึกไม่ต้องมาแคร์หรือ พยายามโน้มน้าวเขามากมาย ถ้าเขาต้องการแค่อยู่ ถ้าเขาอยากจะไป... เธอไม่คิดจะห้าม...

“ผมรับงานนี้ครับ... เชิญสั่งมาได้เลยว่า... เป็นสามีรับจ้างให้คุณในแบบ เฉพาะภาพลักษณ์ หรือว่าครบเครื่อง?” สีหน้าชายหนุ่มจริงจัง และย่างก้าวเข้าไปหาพิมพ์วิไลอย่างจงใจ เขายินดีตอบแทนเธอ ในเมื่อบันดาลให้เขาถึงเพียงนี้

ราวกับสวรรค์ได้ยินคำขอภาวนา เขาอยากได้ความสงบสุขของชีวิต อยากได้ครอบครัวที่ดี อยากได้ภรรยาทำดีต่อเขา และอยากได้ทรัพย์สมบัติมากมาย เพื่อบรรเทาความทุกข์ยากของเขา... และสวรรค์ก็ได้ส่งหญิงสาวคนนี้มา เพื่อเขาจริงๆ

รอยยิ้มของพิมพ์วิไลปรากฏอย่างพึงพอใจ เมื่อชายเร่ร่อนกลายเป็นเทพบุตร อย่างในสายตาเธอได้มองเอาไว้... สิ่งแรกที่พิมพ์วิไลจะทดสอบ เรื่องการปฏิบัติของสามีต่อภรรยา...

******