เมื่อพลอยเดินทางไปถึง เธอโทรไปอยู่หลายครั้ง หว่าหวาไม่เห็นรับสายเสียที สีหน้าเริ่มจะหงุดหงิดนี่หลอกเธออกมาเก้อเชียวรึ... ทำให้พลอยต้องเดินเข้าร้านอาหารญี่ปุ่น นั่งกินข้าวคนเดียวก็ได้ หญิงสาวเริ่มอารมณ์บ่จอย ราวกับโดนเพื่อนหลอกให้ออกมาคนเดียว...
ระหว่างพลอยกำลังสั่งอาหาร และยังคงต่อสายหาหว่าหวา... เธอได้รับเครื่องดื่มราคาแพง โดยที่ไม่ได้สั่ง
“ไม่ได้สั่งนะคะ” พลอยบอกกับพนักงานสาวผู้นำมาให้ พนักงานยิ้มแย้มก่อนจะแจ้งให้ทราบ
“โต๊ะนั้น ส่งมาให้ค่ะ ขอตัวนะคะ” พนักงานสาวจึงเดินจากไป ทำให้พลอยต้องแหงนหน้าหันไปตามโต๊ะที่บอก เพราะว่าโต๊ะนั้นมีหนุ่มในชุดมาดนักธุรกิจถึงสี่คน สั่งยิ้มแย้มพลางโบกมือและบอกให้เธอดื่ม พวกเขาสั่งมาให้ฟรีๆ
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวในชุดแดงยิ้มแย้มก่อนจะบอกขอบคุณ ได้ดื่มเครื่องดื่มฟรีราคาแพง ท่าทางพวกเขาจะเป็นคนใจดี และเลี้ยงเธอ...
“อีหว่าหวา ทำไมไม่รับสายวะ?” พลอยยังคงพยายามต่อสายหาหว่าหวาต่อไป โดยหารู้ไม่ว่า เธอได้ดื่มเครื่องดื่มพิเศษจากคนแปลกหน้า ซึ่งคนแถวนั้น ชอบใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้ผู้หญิงที่มาทานตามลำพังในร้านอาหาร และหลังร้านมักจะมีห้องพิเศษให้นักธุรกิจมีเงิน ได้ใช้กับสาวที่พวกเขาวางยา...
******
หว่าหวากำลังดื่มด่ำกับองคชาติอวบแน่น รสชาติดีจากชาวต่างชาติ ทั้งใหญ่และยาวกลืนจนลึกสุดลิ้นไก่แล้ว ยังเหลืออีกครึ่งลำเบื้องหน้าเธอ หญิงสาวดูดกลืนเต็มที่อย่างพึงพอใจ ในขณะที่มือหนาชายต่างชาติกอดร่างบาง และกุมหน้าอกบีบแน่นให้เสียวซ่าน
หญิงสาวแหงนหน้ารูดองคชาติด้วยริมฝีปากบาง น้อมรับความใหญ่แบบนี้ รู้สึกสนุกปากและอยากคบกับเขาเอาไว้คลายเหงาแบบนี้นานๆ รอยยิ้มของชายต่างชาติมองเธออย่างพึงใจ พลางใช้มือใหญ่กดหัวเธอดูดกลืนองคชาติไซร์ยักษ์ให้ลึกขึ้น
ดวงตาของหว่าหวาแทบเลิกหลอกสูง เพราะมันจะล้วงลงหลอดอาหาร ทำให้เธอแทบสิ้นสติเมื่อถูกเขากดหัวบีบบังคับ หญิงสาวเริ่มจะได้อารมณ์อยากจะถูกแรงกระแทกจากฝ่ายตรงข้าม...
ร่างเปลือยเปล่าจึงอยู่ในท่ายืนหันหน้าเข้าหากำแพง กางเกงขาสั้นถูกเปลื้องออก และเรือนก้นสวยงามกลมกลึง ถูกยื่นให้ชายต่างชาติที่พึ่งจะคุยกันได้แค่สิบห้านาที เธอก็หิ้วเขามาในห้องหลังร้านอาหาร จ่ายเงินแค่สิบกว่าดอลลาห์ ก็ได้เวลาส่วนตัวกับเขาสักดอกหนึ่ง
มือใหญ่รูดองคชาติอวบใหญ่ยาว ปลุกอารมณ์ให้ตื่นตัว พร้อมอีกมือหนึ่งกำลังสำรวจภายในช่องสวาทหว่าหวา พร้อมจะรับกับขนาดของเขาหรือไม่... ภายในช่องสวาทเปิดปากและสายน้ำไหลนองท่วมมือหนา เรือนหน้าชายต่างชาติผมทอง ยิ้มแย้มพร้อมเดินเข้าหาสะโพกกลมหญิงสาวเบื้องหน้า พลางยัดองคชาติจ่ออยู่ปากทาง และดันกายเข้าหาหญิงสาว
“อ๊า...!!!” หว่าหวารู้สึกได้ถึงมวลกล้ามเนื้อกลมใหญ่ อวบอิ่ม เนื้อแน่นร้อนผ่าว กำลังแทงเข้ามาภายในกายสาว ช่องสวาทอ้าปากกว้าง ดูดกลืนองคชาติซึ่งกำลังแทงเข้ามาภายใน กล้ามเนื้อหญิงสาวบีบรัดหดเกร็ง ยิ่งสร้างอารมณ์ให้ชายหนุ่มอยากจะกระแทกช่องสวาทเธอหนักขึ้นไปอีก
ราวกับดำเนินไปถึงสุดทางตัน ชายหนุ่มยิ้มกว้างพลางดึงองคชาติออกและดันกลับไปแรงๆ อีกครั้ง ครั้นดึงแขนหญิงสาวไว้เบื้องหลังทั้งสอง ยืนกระแทกองคชาติเข้าช่องสวาทนับครั้งไม่ถ้วน หว่าหวายืนเสียวเมื่อถูกกระหน่ำ ด้วยองคชาติซึ่งใหญ่กว่าของชายไทย
เธอเสียวกระสันเรียกน้ำเดินภายในช่องสวาท เกิดความหล่อลื่นให้องคชาติต่างชาติได้ดำเนินอย่างไหลลื่น และง่ายดาย นับครั้งไม่ถ้วนซึ่งกำลังตอกย้ำเข้าไปในช่องสวาทอย่างร้อนแรง หว่าหวาเสียวกระสันแทบตัวสั่น
ภายในช่องสวาทถูกเปิดทางกว้างเป็นช่องใหญ่ ปลายทางถูกกระทุ้งหนักๆ หลายรอบ ปล่อยให้ปริปากมดลูกเปิดออกให้หัวหยักมุดทะลุเข้าไปภายใน ยิ่งสร้างความเจ็บระบมและเสียวกระสันหนักให้แก่หญิงสาว
แต่ชายต่างชาติยิ่งออกแรงกระแทกหนักซ้ำๆ ย้ำๆ เพื่อเข้าไปให้ลึก ราวกับถูกดูดหัวหยักองคชาติส่วนปลายให้เสียวน้ำแตก เขาออกแรงเร็วและหนักหน่วงโดยไม่มีทีท่าเหนื่อย ชอบหนักหนาเมื่อดันองคชาติอวบใหญ่ยาว ดันจนสุดโคนทะลุปากมดลูกหญิงสาว
หว่าหวาอ้าปากหอบกว้าง เจ็บระบมท้องน้อย จุกแน่นแทบหายใจไม่ออก แต่กลับรู้สึกดีแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ ช่องสวาทรับแรงกระแทกจากชายหนุ่มรัวๆ แทบจะสำลักกับความร้อนอุ่นซึ่งหลั่งทะลักอยู่ภายในมดลูกถูกเปิดปากกว้าง
ชายหนุ่มค่อยๆ ดึงองคชาติออกมา หลังจากหลั่งน้ำขุ่นภายใน ปล่อยให้สายน้ำกามไหลย้อนตามแรงดึงดูดของโลก หลังจากปลดเปลื้องอารมณ์กับหญิงสาว ผู้เชิญชวนเขาเล่นเซ็กซ์ชั่วคราวในยามนี้
“จะรีบไปไหนล่ะ? ขอเบอร์หน่อยสิ เราจะมีโอกาสสนุกกันอีกครั้ง” หว่าหวายิ้มแย้มก่อนจะขอเบอร์หนุ่มต่างชาติ ซึ่งแวะมาเที่ยวไทยและอีกไม่กี่วันเขาจะเดินทางกลับ ไม่รู้ว่าหญิงสาวใช้วิธีใด เขายอมให้เบอร์ เพื่อนัดแนะกันโอกาสหน้า สำหรับเวลาดีๆ เช่นนี้อีก...
******
พลอยรู้สึกมึนงง และสับสนตัวเองมาก หลังจากเริ่มจะทานข้าวที่สั่งหมด เธอรู้สึกง่วงและหมดแรง จะว่าเป็นไข้ตัวร้อนคงไม่เชิง วันนี้เธอสบายดีมาตลอดวัน ฉไนดันมารู้สึกตัวว่า ไร้การควบคุมตัวเองแบบนี้
ชายต่างชาติญี่ปุ่นสี่คนค่อนข้างมีอายุราวกลางคน ลุกจากโต๊ะหลังจากแอบลอบมองพลอยมาพอสมควร พวกเขาเดินมาหาพลอย พลางบอกจะให้ความช่วยเหลือ และดึงแขนเธอให้ลุกขึ้น ไปกับพวกเขา แม้ว่าพลอยจะยังสับสนอยู่ โดยไม่อาจคิดอะไรออกหรือขัดขืน พลอยหลวมตัวเดินไปกับเขาแบบไม่เป็นตัวของตัวเอง
หญิงสาวถูกเปลื้องผ้ากองกระจัดกระจาย ภายในโรงแรมม่านรูด เพราะพวกเขาทั้งสี่คนต่างตกลงกันว่า จะเล่นกับเธอคนละรอบเรียงคิว หญิงสาวนอนหงายอยู่บนเตียง โดยมีชายต่างชาติคนหนึ่งโน้มตัวอยู่เบื้องบนหญิงสาว
มือหนาทั้งสองจับข้อมือเธอเอาไว้ แม้พลอยรู้สึกตัวมาบ้างแล้ว แต่ไม่อาจสู้แรงชายหนุ่มเบื้องบน ซึ่งน่าจะมีอายุราวสี่สิบต้นๆ พลอยนอนหงายอยู่ พยายามปัดป้องมิให้ชายเบื้องหน้าล่วงล้ำจูบหรือทับกายบาง
เรือนหน้าชายหนุ่มซุกหน้าเข้าซอกคอ สูดดมกลิ่มหอมจากเรือนกายสาว และโลมไล้จนถึงเรือนหน้าอก ดูดกัดเนื้อกลมหวานของสาวราวอายุยี่สิบปี พลอยพยายามดิ้นทุรนทุราย เพื่อให้เป็นอิสระ แต่รู้สึกว่าสองขาของเธอจะไม่มีเรี่ยวแรงพากายหนี
หัวเข่าจากชายเบื้องบน แหวกแทรกระหว่างต้นขาสาว สองหัวเข่าจากชายกลางคนแหวกปากทางเข้าได้กว้าง ทำให้เธอไม่อาจหุบขาป้องกันได้อีกแล้ว
“อย่านะ...!” พลอยพยายามพูดให้เสียงดัง รู้สึกถึงลิ้นชาและหน้าร้อน อารมณ์ภายในกายสาวถูกกระตุ้นจากอะไรบางอย่างทั่วร่างกาย พลอยพยายามนึกย้อนหลัง เมื่อเธอได้รับเครื่องดื่มจากพวกเขา หรือว่าเธอถูกวางยาให้เสียตัว...
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้