ความสุขกระสันซ่าน หลั่งไหลไปทั่วทุกอณูตามร่างกายหญิงสาว ซึ่งกำลังรับความแรงจากชายหนุ่ม ถาโถมสุดกำลังเพื่อสร้างความสุขให้แก่พิมพ์วิไล ชายหนุ่มรู้สึกกระสันเมื่อปลายองคชาติถูกภายในซึ่งเปิดบริสุทธิ์บีบรัด และคับแคบมาก ยิ่งดันอารมณ์ความต้องการเขาให้ทะยานอยาก จนไม่อาจหยุดกลางอากาศ
เรือนกายหญิงสาวถูกเขาพันธนาการไว้ในอ้อมแขน พร้อมรับแรงกระแทกจากองคชาติอวบใหญ่ เนื้อหนาแน่น กับความยาวซึ่งกำลังไหลเข้าไปภายในกายเธอ บดเบียดเสียงหญิงสาวหมดแรงต่อต้าน ยินยอมพร้อมใจรับอารมณ์ชายซึ่งนำเสนอเข้ามาไม่ขาดสาย
พิมพ์วิไลมีความสุขกับสิ่งที่เขากำลังทำให้เธอ และเธอเองเริ่มจะหลงใหลในตัวเขา เมื่อหลังจากเชิญชวนให้มาอยู่ด้วย ในฐานะสามีรับจ้าง และเขาก็ทำหน้าที่นี่เกิดกว่าเธอจะจินตนาการได้
โจเซฟเพิ่มความเร็ว การขยับสะโพกแคบช่วงล่าง กระหน่ำกายดันองคชาติใหญ่ยาวสอดใส่ให้หนักหน่วง เพราะอารมณ์เขาเริ่มทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเรือนกายเขาแทบจะลอยได้ ทำไมนายจ้างสาวทำให้เขาพบกับความสุขอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานกลับคืนมาเพื่อเขาได้อีกครั้ง
“อ๊า!!! ...อ๊า!!! ...” พิมพ์วิไลคร่ำครวญครางสุขสันต์ แม้จะรู้สึกถึงความเจ็บปวดระบม ยามเมื่อเขากระแทกความเป็นชายเข้ามาในกายเธอ แต่ยิ่งมันล้ำลึกเข้ามามากเพียงใด แม้เจ็บปวดแต่กลับสุขสันต์ไม่อยากให้หยุด ยามนี้ขอเธอได้มีความสุขกับโจเซฟ เขาทำให้เธอพึงพอใจมากมายเหลือเกิน
มือหนากอดเรือนหน้าท้องน้อยของหญิงสาวเอาไว้ เขารู้สึกได้ดียามเมื่อองคชาติเขาทะลวงเข้าไปภายในให้ลึกที่สุด หน้าท้องเธอนูนตามจังหวะการแทงของเขา ยิ่งทำให้เขารู้สึกดีมากขึ้น เมื่อเรือนร่างเล็กบอบบางรับแรงกระแทกของเขาได้ดี
“อ้า...” เขาครวญครางราวกับเดินทางไปถึงสวรรค์ ยามองคชาติยังคงขยับเข้าออกรัวๆ และมือหนึ่งเขาดึงมันออกไปให้ห่างจากช่องสวาท ถูกเปิดเส้นทางเป็นครั้งแรก กับสายน้ำอุ่นพวยพุ่งมากมาย มันถูกนำทางให้อาบเรือนกายเบื้องหลังเธออย่างร้อนระอุ...
******
แขนแกร่งปล่อยเรือนขากลมกลึงไม่ย้วยย้อย ให้หญิงสาวผ่อนคลายกับความเหนื่อยล้า โจเซฟหวังเพียงว่าเธอจะให้อภัยเขาหลังจากที่เขารู้ว่ามันเป็นครั้งแรก เขานึกว่าเธออาจจะผ่านผู้ชายมาก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่ได้หยั่งมือเลยแม้แต่น้อย ภายในใจชายหนุ่มแอบรู้สึกผิด เมื่อเปิดบริสุทธิ์เธอครั้งแรก ไม่คิดเลยว่าจะหลงเหลือมาถึงมือเขาได้
พิมพ์วิไลผ่อนคลายพยายามหายใจให้หายเหนื่อย เธอไม่นึกเลยว่า การร่วมรักกับผู้ชายจะเหนื่อยและมีความสุขได้มากเพียงนี้ ถึงว่าทำไมเพื่อนสาวของเธอค่อนข้างจะหึงหวงผู้ชาย มิให้เธอได้เข้าไปคุยกับสามีเพื่อน เพราะแค่เรื่องธุรกิจ...
“คุณพิมพ์วิไลครับ คือผมอยากจะ...” เขาอยากขอโทษเธอเพราะเขาเองก็มีความต้องการตื่นตัวจนห้ามใจไม่อยู่
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันต่างหากที่จ้างนายมาเป็นสามี ตกลงว่านายต้องมาทำงานกับฉันทุกวันนะ” พิมพ์วิไลออกคำสั่ง เธอไม่ได้โกรธเขาหรือเสียใจสักนิด รู้สึกดีเสียอีกที่ไม่ต้องทนเห็นสายตาเยาะเย้ย หรือคำพูดเหยียดหยามจากคนอื่น
โจเซฟเป็นคนที่ถูกทอดทิ้ง และคงไม่มีใครรู้จักเขา หากเธอจะปั้นให้เขากลายเป็นนักธุรกิจร่วมกับเธอ เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้อง โดยจะไม่มีใครหรือชายใดมาหัวเราะเยาะกับความขี้เหร่ของเธอได้อีก...
“ขอบคุณครับ หวังว่าคุณจะพอใจในการทำงานของผม...” โจเซฟยังคงนอบน้อมถ่อมตัว เพราะอยากให้เธอช่วยเหลือเขาต่อไป ในขณะที่เขายังไม่ทันได้เริ่มต้น เขาไม่อาจมองหาโอกาสใดได้อีก นอกจากเป็นสามีรับจ้างให้...
“หลังจากฉันทดสอบฝีมือนายแล้ว... ฉันคิดว่านายน่าจะเป็นสามีจริงๆ จังๆ ของฉันจะดีกว่านะ” พิมพ์วิไลเริ่มจะเปลี่ยนใจไม่จ้างเขา แต่อยากให้เขาเป็นผัวของเธอแทน ทำให้ชายหนุ่มค่อนข้างตกอยู่ในอารามดีใจ ไม่นึกเลยว่า เขาจะได้เมีย และความสุขมากมายจากหญิงสาวซึ่งชักชวนเขามาบ้าน...
“คุณชอบผม?”
“ฉันชอบคุณ และ...” สายตาพิมพ์วิไลหันมองต่ำลงมา พบกับองคชาติเขายังคงตื่นตัวอยู่ เธอแค่อยากจะขอให้เขาทำมันให้เธออีกจะได้มั๊ย...
แววตาชายหนุ่มเหลือบมองนายจ้างสาว ซึ่งตอนนี้เธออยากกลายเป็นภรรยาเขา ท่าทางเธอยังจะต้องการเขาทำหน้าที่สามีให้แก่เธออีก...
******
จังหวะรักใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น และครั้งนี้จะไม่ใช่นายจ้างสาว และสามีรับจ้างอีกต่อไป พิมพ์วิไลยอมนอนทอดกาย เพื่อรองรับความเป็นสามีของเขาอีกครั้ง และครานี้... จะไม่ใช่ความต้องการของเขาอีกต่อไปแล้ว... มันคือแรงรักความต้องการของเธอตรงๆ
โจเซฟยินยอมทำเพื่อเธอ หากการตัดสินใจครั้งนี้ จะเปลี่ยนชีวิตเขาตลอดไป จากชายผู้มาเที่ยวเมืองไทย ได้พบรักกับหญิงสาว แต่งงานมีลูกด้วยกัน ยามเมื่อถังแตกภรรยาสาวหอบลูกหนีเขาไป ทิ้งหนี้มากมายกลายเป็นบุคคลล้มละลาย
เร่ร่อนพเนจร ขอทานขอข้าวกินไปวันๆ แทบจะอดมื้อกินมื้อ ไม่นึกเลยว่า เขาจะได้พบกับหญิงสาวพนักงานห้าง ซึ่งนึกว่าจะเป็นแค่เด็กเสิร์ฟ ที่ไหนได้ เธอเป็นเจ้าของธุรกิจของตัวเอง ปลอมตัวเพื่อทำงานร่วมกับพนักงานของตัวเอง
เธอเป็นคนมีฐานะที่หน้าตาขี้เหร่ แต่กลับมีน้ำใจดี ช่วยเหลือเขา และพร้อมจะเลี้ยงดูจ้างเขา แค่ตอบแทนเธอเป็นสามีที่ดีให้ เขายินดีที่จะทำ เพราะมันทำให้เขาและเธอมีความสุขร่วมกัน อย่างเต็มใจ...
โจเซฟขอจูบด้วยความรักมอบให้แก่พิมพ์วิไล โน้มตัวเองอยู่บนเรือนกายหญิงสาว พร้อมสองขากลมกลึงถ่างออก รองรับความเป็นชายจากเขาเบื้องบน เสียงบดเบียดริมฝีปากยังคงดังสลับกับลมหายใจ แววตาหลับใหล พร้อมรับอารมณ์จากอีกฝ่ายอย่างโหยหา...
หลังจากครั้งแรกของพิมพ์วิไลผ่านไป เธออยากสุขสันต์อีกครั้งโดยไม่ต้องเจ็บปวด อยากมีความรู้สึกดีๆ จากผู้ชายบ้าง เพราะอย่างน้อยเธอเลือกเขามาทำผัว และไม่ต้องการสายตาแย่ๆ จากคนอื่นอีก... และเขาไม่ได้มองเธอขี้เหร่
แววตาของเขามองเธอมาด้วยความชื่นชม จากน้ำใจอันงดงามซึ่งเธอมอบให้ และยามนี้เขาจะมอบความเป็นชายให้แก่เธอ ในฐานะสามีจริงๆ จังๆ เธอบอกว่าเลิกจ้าง ไม่ว่าจะต้องมากมายสักกี่ครั้ง โจเซฟพร้อมจะแทรกกายเข้าหาเธออีกครั้ง
******
ยามเมื่อหัวเข่าหญิงสาวชั้นสูง ทางเข้าช่องสวาทเปิดกว้างอีกครั้ง โจเซฟเริ่มคลานแนบชิดเรือนกายหญิงสาวซึ่งนอนหงายอยู่เบื้องล่าง รองรับร่างชายเขาไว้แนบกาย พร้อมรอการปะทะจากองคชาติ ซึ่งชนกับปากทางเข้าที่คับแคบ
ปลายหัวหยักกลมใหญ่ตื่นตัว มวลกล้ามเนื้อแน่น เอ็นแข็งตั้งลำ พร้อมจะดันท่อนเนื้อลำนี้ เข้าไปภายในกายสาว พิมพ์วิไลครวญครางอย่างพึงพอใจมาก ในเมื่อครั้งนี้มันกลับสร้างความรู้สึกดีๆ มากมายให้แก่เธอ
พร่ำเพ้อถึงอารมณ์สุขสันต์ อย่างวาดฝันภาพนี้ไม่ได้ราวกับเธอตัวเบาบินขึ้นสู่สวรรค์ ยามเมื่อปลายองคชาติถูกดันแรงๆ เข้ามาปะทะกับทางตันภายใน หญิงสาวกรีดร้องครวญในลำคอ พร้อมรับจุมพิตจากชายที่รักซึ่งอยู่เบื้องบน
สะโพกชายหนุ่มกระหน่ำน้ำหนักรัวๆ เพิ่มความเร็วอย่างหนักหน่วง แทบจะสร้างสายธารน้ำหล่อลื่นให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้มอย่างลืมตัว เป็นอารมณ์ส่วนตัวเฉพาะกิจ ซึ่งมีแต่พวกเขากำลังเริงรักระรื่นอยู่บนเตียง
แรงกระแทกย้ำ สร้างเสียงสนั่นของเครื่องเฟอร์นิเจอร์ ดังเสียดสีตลอดระยะเวลาชม.นี้ เป็นเวลาดีๆ สำหรับพวกเขา กำลังรวมใจเป็นหนึ่งเดียวไม่ว่าจะจูบอย่างรัญจวนและร่วมรักอย่างร้อนแรง...
อารมณ์คุกกรุ่นภายในกายชาย ทำให้เหงื่อออกตัวเย็น เปียกฉ่ำเพราะเขายังคงกระสันซ่าน เมื่อองคชาติยังคงระเริงอยู่ภายในช่องสวาท หญิงสาวนอนราบไม่ขัดขืนรองรับแรงกระแทกกระหน่ำไม่ยั้งตลอดนาทีนี้ รู้สึกดีเพียงไรเมื่อได้เขามา
โจเซฟเข้ารู้โหมดอารมณ์เสียวกระสันสุดๆ เมื่อปลายทางเริ่มบีบรัดแน่นขึ้น ภายในช่องสวาทขมิบหดเกร็ง เขารู้สึกเครียดเล็กๆ กับการพยายามจะแหวกเส้นทางนี้ให้เปิดออกอย่างไหลลื่น
แรงดันองคชาติหนักเน้นมากยิ่งขึ้น แทบจะผ่านเส้นทางกำแพงที่ตั้งขวางเอาไว้ ราวกับถูกกระแทกซ้ำๆ บ่อยๆ ปลายทางแทบจะปริปากเปิดปล่อยให้ปลายหัวหยักกลม เล็ดลอดผ่านไปยังดินแดนต้องห้าม
“อ๊า!!!” พิมพ์วิไลกรีดร้องเสียงดังกว่าเดิม เมื่อรู้สึกว่าภายในอึดอัดและเจ็บปวดระบม ท้องน้อยของเธอสั่นตามแรงกระแทกขององคชาติใหญ่ยาว สองมือหญิงสาวกำจิกหมอนหนุนหัวไม่ปล่อย เพราะเจ็บเครียดหดเกร็งหนักมาก
“ผมใกล้จะมาแล้ว...” โจเซฟบอกเสียงกระซิบ แต่เร่งความเร็วกระทุ้งหนักๆ แรงๆ เพื่อผ่านเข้าไป และดึงออกมา ภายในช่องสวาทยิ่งบีบหดรัดองคชาติให้เขาเสียวกระสันสุดๆ จนกระทั่งเขาแทบจะน้ำแตกทะลักล้นเข้าไปภายในมดลูก...
พิมพ์วิไลหอบหายใจ พลางลืมตามองโจเซฟซึ่งอยู่เบื้องบน ทำไมเขาช่างเซ็กซ์ซี่ได้เพียงนี้นะ รูปร่างดี หล่อเหลา เป็นคนสุภาพรับน้ำใจดีๆ จากเธอ ชื่นชมในความงามที่แตกต่าง แม้ว่าคนอื่นๆ จะมองว่าเธอขี้เหร่...
“ทำไมคุณช่างสวยจนผมหลงใหลได้เพียงนี้นะ” โจเซฟบ่นพร่ำเพ้อหลังจากหลั่งน้ำขุ่นกามมากมายเข้าไปภายในมดลูก มันแทบจะล้นทะลักออกมาตามองคชาติยามเมื่อเขาดึงมันออกมา
ริมฝีปากของพิมพ์วิไลแทบสั่นระริก เธอยังคงหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย แม้ว่าจะนอนอยู่เฉยๆ เพราะเขากระมั้ง ที่สร้างความสุขมากมายและทำให้เธอสมหวังโดยไม่ต้องโดดเดี่ยวอีกต่อไป...
[จบตอนสั้น ผัวฝรั่ง]
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้