Lahat ng Kabanata ng No Strings Attached:The Zillionaire Alluring Surrogate Woman: Kabanata 71 - Kabanata 79

Sa loob ng malawak na opisina, tahimik ang paligid maliban sa mahinang tunog ng aircon at ang pagbukas ng pinto. Hawak-hawak pa ni Roselynn ang ilang papeles na dapat sanang isusumite niya kay Henry nang marinig niya ang mga yabag na papalapit. Mabilis siyang nagtago sa likod ng kurtina, halos walang ingay, at pinilit pakalmahin ang mabilis na tibok ng kanyang puso.“Henry,” malalim na boses ni Drake ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. Mahina lang ang tinig na iyon, subalit sapat na para makilala niya, malamig at puno ng awtoridad. “Kumusta ang mga preparasyon?”Bahagyang natigilan si Henry bago sumagot. “Lahat ay nasa ayos na, Sir. Ang data na galing sa external trace ay nakompile na. Pero… sigurado ba kayo sa hakbang na ito? Malaki ang magiging epekto nito sa kumpanya.” nagpalinga linga pa si Henry, saka isinarado ang pinto ng opisina.Napakagat si Roselynn sa labi, pilit pinapahina ang kanyang paghinga. Ramdam niya ang bigat ng boses ni Drake, puno ng tiwala sa sarili, na para

Nang makauwi si Roselynn kinagabihan, parang wala sa sarili ang bawat hakbang niya. Ang liwanag mula sa lampshade ay tila sobrang liwanag at nakakasakit ng mata. Ibinagsak niya ang bag sa sofa at napaupo, hawak-hawak ang noo.Si Drake.Paulit-ulit na gumuguhit sa isip niya ang pangalan. Ang lalaking minahal niya, pinili niya sa kabila ng lahat ng hadlang, ang lalaking nagpakita sa kanya ng malasakit noong mga panahong pakiramdam niya ay nag-iisa siya.Paano naging posible na siya ang kaaway?Napakagat siya ng labi, pilit pinipigilan ang panginginig. Ramdam niya pa rin ang bigat ng kamay ni Asher nang hawakan siya sa café kanina, ang katiyakan sa boses nito nang sabihing tama ang ginawa niya at si Drake nga ang nasa likod ng lahat. Hindi siya dapat magduda—narinig niya mismo. Narinig niya ang plano. Narinig niya kung paanong walang kahirap-hirap na binuo ni Drake ang pagbagsak ni Asher, at kung paanong pati siya, kaya niyang gamitin at itapon.Ngunit bakit ganoon? Bakit sa puso niya, m

DRAKE's SIDE..Tahimik na pinagmamasdan ni Drake si Roselynn habang papalapit ito sa mesa. Napansin niyang maganda pa rin ito kahit simpleng bihis lang, at may kakaibang kislap sa mga mata nito ngayong gabi. Ngunit may naramdaman siyang bahagyang lamig sa kilos ng babae—parang may nakatagong distansya. Sandali siyang napatitig, ngunit agad ding pinawi ang kutob.“Roselynn,” masiglang bati niya, sabay tayo at halik sa pisngi nito. Hinawakan pa niya ang balikat ng babae, ayaw niyang pakawalan agad. “Buti at nakarating ka.”Napansin niyang parang pilit ang ngiti ni Roselynn, pero hindi na niya pinansin. Mas mahalaga sa kanya na nagkita sila ngayong gabi. Marami siyang gustong ayusin, marami siyang gustong ihanda para sa kinabukasan nila.Pag-upo nila, nag-umpisa siyang magsalita.“Alam mo, ilang taon na rin tayong magkasama,” panimula niya, sabay tingin nang diretso sa mga mata ni Roselynn. “Sa tingin ko, oras na para mag-isip tayo ng mas seryosong direksyon. Plano kong magtayo ng negosy

Pagkatapos ng nakakahiyang insidenteng iniwan ni Simon sa kanya—ang malaswang autograph—nagpasya si Becky na kalimutan na lang iyon at magpatuloy sa kanyang araw. Pero tila hindi mapigilan ng tadhana ang paglalaro.Ilang araw matapos ang paghahanap ng ebidensiya, tinawagan siya ng isang kaibigan upang makipagkita sa isang bagong bukas na coffee shop sa bayan. Pagod siya at kailangan ng pahinga, kaya pumayag siyang pumunta.Pagpasok niya sa café, naamoy agad niya ang halimuyak ng bagong giling na kape. Cozy ang lugar, may mga nakaupo at nagtatrabaho sa kani-kanilang laptops, at may ilang estudyanteng nagre-review. Umorder siya ng cappuccino, saka humanap ng tahimik na pwesto sa gilid.Ngunit bago pa siya makaupo, may tumikhim sa kanyang likuran.“Well, well, well… look who we have here.”Halos malaglag ang tray na hawak ni Becky. 'Si Simon na naman?!' Nakaupo ito sa sulok, naka-shades kahit nasa loob ng café, at abala sa pag-sign ng ilang photocard na halatang dala ng fans.“Bakit para

Maaga pa lang ay abala na si Becky. Nakasuot siya ng corporate attire: puting blouse at itim na palda, may bitbit na laptop bag at ilang folders. Habang nagmamaneho patungo sa opisina, iniisip na niya ang meeting nila mamayang umaga. Pero sa hindi inaasahang pagkakataon, bigla na lang siyang nakarinig ng malakas na tunog.“Argh! Ano na naman ‘to?!” reklamo ni Becky habang kinabig ang manibela at itinabi ang kotse. Paglabas niya, doon niya nakita—flat ang gulong ng kanyang sasakyan.“Naku, malas naman,” bulong niya sa sarili. “First day ng linggo tapos ganito agad? Ano ba naman yan!”Kinuha niya ang cellphone para tumawag ng towing o kahit sinong pwedeng tumulong. Pero sa kasamaang-palad, walang signal ang phone niya sa kalyeng iyon. Napabuntong-hininga siya at halos mapaupo sa gilid ng kotse.“Bakit ba hindi ako nag-aral magpalit ng gulong?”Habang iniisip niya kung anong gagawin, isang kotse ang huminto sa likuran niya. Bumaba ang driver, at sa hindi inaasahang pagkakataon—kilala ni