Semua Bab นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ: Bab 181 - Bab 190

เธอพิมพ์ข้อความถาม [คุณอยู่ไหน?]ฟู่อี้ชวนส่งตำแหน่งมาให้เธอ หลีโย่วเห็นชื่อหมู่บ้านแล้ว ก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลังทันทีหมอนี่ถึงขั้นสะกดรอยตามมาถึงหน้าหมู่บ้านเลยเหรอ? หรือว่าวันนี้แอบตามพวกเธอมาแล้วรู้เข้า? ชะล่าใจเกินไปแล้ว!เธอเหลือบตามองไปฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง คราวนี้กลับสบตากับซูมั่วเข้า“เป็นอะไรเหรอ?” ซูมั่วเห็นเธอมีท่าทางแปลกๆ จึงถามขึ้นมา “ไม่มีอะไร แค่พี่ชายฉันวุ่นวายฉันไม่เลิกน่ะ” หลีโย่วยิ้มตอบซูมั่วพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินเพื่อนสนิทถามขึ้นว่า“คอนโดนี้ระบบรักษาความปลอดภัยดีไหม? คงไม่มีคนนอกเข้ามาได้ตามใจชอบหรอกมั้ง”ซูมั่วเข้าใจว่าเป็นพี่ชายของหลีโย่วที่เป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ เลยตอบว่า“ระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างดี มีเวรยามตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ถ้าคนนอกไม่มีเจ้าของบ้านพาเข้ามาก็เข้ามาไม่ได้”หลีโย่วได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจ พอเห็นฟู่อี้ชวนให้เธอเอาบัตรผ่านเข้าออกไปให้ ก็คงโดนพนักงานรักษาความปลอดภัยกันไว้ข้างนอกแน่ๆเธอจึงปฏิเสธเขาไปพร้อมทั้งยั่วยุและเยาะเย้ยไป ทำเอาฟู่อี้ชวนที่อยู่ตรงข้ามโมโหจนแทบระเบิด“เธอแน่มากหลีโย่ว! ตั้งใจจะเป็นศัตรูกับฉัน

หลีโย่วบอกกับซูมั่วที่กำลังเตรียมของในครัวว่าพี่ชายของเธอมาถึงแล้ว ก่อนจะรีบเดินลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว ซูมั่วไม่ได้สงสัยอะไรเมื่อออกมาถึงด้านนอกหมู่บ้าน หลีโย่วก็ให้ความร่วมมือโดยการชี้ตัวกับพนักงานรักษาความปลอดภัยและเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นอย่างดี พร้อมกับแสดงหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเองให้ดู เพื่อยืนยันว่าที่ฟู่อี้ชวนสามารถเข้ามาได้เพราะเธอถูกหลอก โดยที่ตอนนั้นเธอเองก็ยังไม่รู้ตัวฟู่อี้ชวนถูกควบคุมตัวไว้ สายตาจ้องมองผู้หญิงที่กล้าต่อต้านเขาด้วยโกรธแค้น พี่น้องตระกูลหลีคู่นี้ ช่างเป็นตัวก่อกวนจริงๆ!! หลีโย่วจ้องกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย เห็นฟู่อี้ชวนในสภาพดูไม่ได้ ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ไม่เหลือเศษเสี้ยวภาพลักษณ์ผู้บริหารระดับสูงเลยสักนิด“เป็นถึงประธานฟู่แต่กลับบุกรุกบ้านคนอื่น แล้วยังใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกลวงอีก ถ้าข่าวนี้หลุดออกไปฉันว่าชื่อเสียงของคุณคงไม่เหลือแล้วล่ะ” หลีโย่วพูดเยาะเย้ยได้ยินคำว่า ‘ประธานฟู่’ เจ้าหน้าที่ตำรวจและพนักงานรักษาความปลอดภัยต่างก็หันมามองเขา ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าของกิจการจริงๆ แต่ความจริงเสื้อผ้าและนาฬิกาข้อมือที่สวมใส่ก็บ่งบอกถึง

ตำรวจมองไปทางฟู่อี้ชวน แล้วพูดเตือนว่า “คุณฟู่ กรุณาระวังถ้อยคำและท่าทีด้วย อีกฝ่ายเขายอมไม่เอาเรื่องคุณแล้วนะครับ”ฟู่อี้ชวนกำหมัดแน่นทุบโต๊ะด้วยความโมโห แล้วตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดว่า“ผมไม่ได้ทำอะไรผิด! ทำไมต้องให้หลีโย่วมาให้อภัย?? แบบนี้มันทำผิดเป็นถูกชัดๆ!” “จุ ๆ ๆ ผู้ร้ายปากแข็ง ฉันว่าน่าจะ ไม่งั้นก็...” หลีโย่วได้ยินอย่างนั้นก็พูดขึ้น แต่ยังไม่ทันพูดจบหลี่หยวนก็รีบเข้ามาแล้วกดวางสายทันที“คุณตำรวจครับ พวกเราก็ส่งเอกสารแล้ว อีกฝ่ายก็บอกว่าไม่เอาเรื่องแล้ว พวกเราไปได้หรือยังครับ” หลี่หยวนยิ้มเจือนๆตำรวจหันไปมองฟู่อี้ชวน หนังสือรับรองยังเขียนไม่เสร็จ นั่งโมโหอยู่ที่เก้าอี้ จนแทบจะอดไม่ไหวฉีกกระดาษนั่นให้ขาดเป็นชิ้นๆ“ท่านฟู่ คุณรีบเซ็นชื่อเถอะครับ” หลี่หยวนเดินเข้าไปเร่งฟู่อี้ชวนแค้นถึงขีดสุด เขาไม่เคยได้รับความอับอายแบบนี้มาก่อน แต่ถ้าไม่เซ็นก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้ และเขาก็ไม่ยากใช้เส้นสายเคลียร์ปัญหา เพราะถ้าทำอย่างนั้นคุณปู่จะต้องรู้เรื่องแน่ๆสุดท้าย ‘ฟู่อี้ชวน’ ตัวอักษรสามตัวนั้นก็ถูกเขียนลงบนกระดาษ หลี่หยวนรับเอกสารไปส่งให้ตำรวจ แล้วรีบพาเขาออกมาทันทีหลังจากออกไป ข

ซูมั่วนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่เพื่อนสนิทใครกล้าด่าหลีโย่ว? หรือว่าจะเป็นพวกคุณหนูแวดวงไฮโซเหมือนกับเธอ?“อยากให้ฉันช่วยไหม?” ซูมั่วถาม“ไม่ต้องหรอก ถ้าเธอมาช่วยล่ะก็...” คำพูดของหลีโย่วชะงักไปครู่หนึ่ง “ฉันกลัวว่าเธอจะถูกดึงเข้ามาลำบากด้วย วางใจเถอะ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว”ถ้าซูมั่วเข้ามาร่วมวงด้วย สมมติว่าเธอกำลังจัดการไอ้หมาบ้าฟู่อี้ชวนอย่างไม่ยั้ง แต่พอเห็นว่าเป็นซูมั่วคงจะกลายเป็นหมาน้อยเข้าไปอ้อนทันทีภาพแบบนั้น เอ่อ ก็เหมือนกับว่าผักกาดขาวที่เธอปลูกไว้อย่างดีถูกทำให้แปดเปื้อนน่ะสิหลีโย่วทะเลาะตบตีกับหมาบ้าต่อ ในขณะเดียวกันก็กำลังปล่อยข่าวทำลายชื่อเสียงในกลุ่มแวดวงสังคม เพื่อต้องการช่วยให้คุณหนูไฮโซเหล่านั้นหลุดพ้นจากอันตราย เห็นธาตุแท้ของฟู่อี้ชวน ไม่ไปแต่งงานกับเดรัจฉานที่หน้าเนื้อใจเสือแบบนั้น คืนนั้น ภาพลักษณ์ของฟู่อี้ชวนย่อยยับไม่มีชิ้นดี ในแวดวงสังคมถือว่าเน่าเฟะสุดๆพวกเขาสองคนพากันด่าเละ ทะเลาะจนเป็นเรื่องใหญ่โต แน่นอนว่าตอนนี้ญาติของทั้งสองฝ่ายก็รับรู้แล้วเช่นกันพ่อแม่ของหลีโย่วสั่งให้เธอลบโพสต์และไปขอโทษฟู่อี้ชวน ส่วนพ่อของฟู่อี้ชวนก็โทรศัพท์มาด่าไม่หยุด อีก

“ช่วงทบทวนก่อนหย่าของอี้ชวนกับมั่วมั่วยังไม่ผ่านไปเลย แกก็รีบพูดเรื่องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลหลีขึ้นมา คิดว่าอี้ชวนจะซาบซึ้งใจแกงั้นเหรอ? แกจะบอกว่าทำเพื่อลูก? ฉันดูก็รู้ว่าแกก็อยากได้ผลประโยชน์เหมือนกัน”ถูกพ่อแท้ๆ ด่าชุดใหญ่ สีหน้าของฟู่ปั๋วหมิงประเดี๋ยวเขียวประเดี๋ยวขาว กำโทรศัพท์แน่น โต้แย้งอย่างไม่พอใจ“แล้วหลานชายของพ่อจะรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของพ่อหรือไง? พ่อก็บังคับมันให้แต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้ชอบเหมือนกับบังคับผมในตอนนั้นไม่ใช่เหรอ?”“ต่างกันก็ตรงที่ภรรยาเก่าของผมอย่างน้อยก็มาจากตระกูลผู้ดี ฐานะเหมาะสมกัน แต่พ่อกลับให้มันแต่งกับคนเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่ไม่มีภูมิหลังตระกูล”“ระวังสุดท้ายถ้ามันต่อต้านขึ้นมา มันจะเกลียดจนไม่ยอมเผาผี!”“แก...ไอ้ลูกสารเลว!” คุณท่านฟู่โมโหจนตัวสั่น ยังอยากจะด่าต่อ แต่อีกฝ่ายวางสายไปแล้วพ่อบ้านที่ฟังอยู่ด้านข้างกลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงออกมา ได้แต่มองคุณท่านปาโทรศัพท์“ลูกสารเลวจริงๆ! กล้าพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!!” คุณท่านฟู่ตะคอกเสียงกร้าว“บอกว่าอี้ชวนจะไม่เผาผีฉัน มันยังกตัญญูกว่าพ่อมันด้วยซ้ำ!”“เส้นทางที่ฉันวางไว้ให้