Lahat ng Kabanata ng ปิ๊งรักคุณนักออกแบบ: Kabanata 11 - Kabanata 20

​บ่ายวันนี้ ในออฟฟิศมีคนนั่งอยู่ไม่กี่คน เพราะทีมออกแบบ เขายกทีมปิดห้องประชุมคุยกันเคร่งเครียดมากเลย จะไม่ให้เครียดได้อย่างไรก็โปรเจคที่กำลังดำเนินการอยู่ถูกคุณลูกค้าตัวดีมาขอเปลี่ยนคอนเซปใหม่หมด แบบว่ารื้อทำใหม่ทั้งเครื่องเลย แต่ต้องส่งงานตามเดิมนะ นี่แหละคุณพระเจ้าอย่างแท้จริง ยังดีที่ให้เพิ่มราคาในส่วนที่เปลี่ยนแปลงและให้ชาร์จค่าเสียเวลาค่าเร่งด่วนได้ แต่ก็นั่นอีกนั่นแหละ มันแทบจะไม่คุ้มเหนื่อยค่าปวดหัวเลยให้ตายสิ ในตอนแรกผมก็เข้าไปร่วมประชุมกับพวกเขาด้วยเพราะจะได้เก็บข้อมูลไปช่วยเคลียร์กับลูกค้าให้ แต่พอเริ่มเข้าเนื้อหาทางเอ็นจิเนียริ่ง ผมก็รู้ตัวแล้วว่า ผมคงไม่เหมาะที่จะอยู่ด้วยในเวลานี้ เพราะคงช่วยอะไรใครไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่า คอยให้เป็นกำลังใจใครบางคน แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากขอจากผมนี่นา ผมมองนาฬิกาซึ่งตอนนี้ก็ปาเข้าไปจะบ่ายสามแล้ว ยังไม่มีใครออกจากห้องประชุม ผมก็เลยตัดสินใจโทรไปสั่งน้ำและขนมเอามาเติมพลังให้หนุ่มหนุ่ม พอน้ำขนมมาส่งผมค่อยๆ เปิดประตูห้องประชุมเข้าไป แล้วทุกสายตาก็หันมาจ้องมองที่ผมแบบนิ่งนิ่ง สงสัยว่าผมคงจะเข้ามาผิดเวลาหรือเปล่านะ ผมรีบส่งรอยยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุด

เสร็จกิจจากการประชุมกับลูกค้า ผมก็มีภาระกิจไปส่งคนตัวโตข้างข้างผมอีก หลังจากแยกย้ายกับพี่วิวัฒน์ เราก็เดินมาขึ้นรถ คนตัวโตเปิดรถไปนั่งประจำที่เป็นตุ๊กตาตัวโตหน้ารถ ส่วนผมก็ประจำที่เป็นพลขับ นี่ผมกลายเป็นคนขับรถให้คุณเขาไปแล้วสินะ“เย็นนี้คุณนาวินอยากกินอะไรดีครับ” ผมแกล้งพูดทำเสียงเรียบเรียบใส่เขา“ผมอยากกินพี่”ผมหันมามองเขาอย่างตกใจ “นายพูดอะไรของนายนี่”“ฮ่าฮ่าฮ่า ผมจะบอกว่าผมอยากกินอะไรก็ได้ที่กินกับพี่ ผมยังพูดไม่ทันจบเลย พี่คิดอะไรอยู่เนี่ย”“ก็ผมได้ยินอย่างนี้จริงจริงนี่ คนอย่างนายเดี๋ยวนี้ไว้ใจไม่ได้เลย ตกลงจะกินอะไร”“กินอะไรแถวคอนโดพี่ก็ได้ หรือจะซื้อไปกินที่ห้องพี่ได้นะ”“อ้าวแล้วทำไมต้องเป็นคอนโดผมด้วย ย้อนไปย้อนมา ถ้าขึ้นห้องแล้ว ผมไม่ออกไปส่งแล้วนะ”“ไม่ออกก็ไม่ต้องออกดิ”“งั้นนายก็นั่งรถไฟฟ้า ไปต่อรถตู้กลับเองเลย”“ไม่เป็นไร คืนนี้ผมค้างกับพี่ได้”“เฮ้ย.. ไม่ได้ จู่จู่จะมาค้างห้องผมได้อย่างไร”“ทีพี่ยังไปค้างห้องผมได้เลย”“ก็นั่นนายชวนเองนี่ และนี่ผมก็ไม่ได้ชวนนายด้วย เจ้าของห้องไม่ยินยอม นายมาค้างเองไม่ได้นะ”“เอ.. ที่พี่ไม่ให้ผมไปค้างด้วย หรือว่าพี่มีความลับอะไรซ่อ

“แล้วพี่อยากทำอะไรกับผมล่ะ”“ผมเหนื่อยแล้วผมจะนอน”“ดีผมนอนด้วย”“นาวิน .. ถ้าคุณอยากล้าง ก็ล้างไปเลยนะ ผมจะได้ไปอาบน้ำ”“...”“ไป ไปอาบน้ำได้แล้ว”นาวินเดินอ้อยอิ่งเข้าห้องน้ำไป ส่วนผมก็จัดการเคลียร์ล้างจาน ทำความสะอาดในครัวจนเสร็จ แล้วเมื่อออกมาก็พบกับอีกคนที่ใส่เพียงกางเกงนอนขายาวเพียงตัวเดียว เดินเปลือยช่วงบนออกมา กล้ามอกแน่นแน่น กับหน้าท้องลีนลีนจนเห็นเจ้าก้อนหกแพ็คที่ต่างพากันออกมาอวดโชว์ความแข็งแรง ดูก็รู้ว่าเจ้าของร่างฟิตแอนด์เฟิร์มนี้เป็นคนชอบออกกำลังกาย ต่างกับผมที่ไม่นิยมชอบออกแรง เน้นนั่งนั่งนอนนอนมากกว่า ทำให้ไม่มีมัดกล้ามสวยสวยมาอวดมาโชว์เหมือนอย่างเขา“ทำไมไม่ใส่เสื้อให้เรียบร้อย ชอบโชว์หรืองัย”“ก็ผมรู้ว่ามีคนชอบดู ก็เลยถอดให้ดูงัย”ดูเค้าพูดออกสิ แต่ละคำ ผมเลี่ยงการตอบโต้แล้วเดินเข้าห้องน้ำไประหว่างที่เจ้าของห้องไปอาบน้ำ นาวินก็ถือโอกาสเดินสำรวจห้องซะเลย และแล้วเขาก็สะดุดตากับมุมหนอนหนังสือของเจ้าของห้อง นาวินเดินเข้าไปหยิบหนังสือดู ส่วนมากจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ท่าทางเจ้าของห้องจะชอบเที่ยวนะเนี่ย เอาไว้มีโอกาสผมต้องเตรียมหาโปรแกรมไว้รอแล้วหล่ะ แ

“อ๊า ...” ผมร้องครางเสียงดังอีกครั้ง สะโพกเด้งรับกับสัมผัสจากนิ้วมือเขา ภายในผมตอดรัดนิ้วมือทั้งสามของเขา“ส่วนนี้ของพี่ เริ่มชอบผมแล้ว ดูสิรัดผมแน่นเลย”นาวินใช้นิ้วสะกิดจุดนั้นของผม ความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้นทำให้ผมลืมความเจ็บเมื่อครู่ไป และนิ้วมือที่กำลังสรรสร้างความสุขสมให้กับผมก็ถูกดึงออกมา มันทำให้ผมค้างคาอีกรอบ อะไรของเขาเนี่ย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะไปกระเง้ากระงอดใส่เขา นาวินก็จับขาของผมให้ตั้งขึ้น แล้วอ้าออก จัดท่าทางสะโพกผมให้พร้อมรับกับการใส่สิ่งที่ใหญ่โตของเขา แล้วดันมันเข้าไป“โอ๊ยยย เจ็บ”ผมร้องออกมาเสียงดัง ถืงแม้ว่าช่องทางหลังของผม จะถูกเปิดทางมาบ้างแล้วจากนิ้วมือของเขาเมื่อครู่นี้ แต่พอสิ่งที่ใหญ่โตถูกดันเข้าไป มันเจ็บ แน่นและอึดอัดมากจริงๆ มือของผมจิกผ้าปูที่นอนแน่น“พอก่อนนาวิน”ผมเอ่ยพร้อมหายใจหอบแรง แต่นาวินหาได้ฟังเสียงผมไม่ เขาทำในสิ่งที่ตรงข้ามกันกับที่ผมบอกอีกแล้ว เขากดเข้าไปทีเดียวจนสุด ทำให้ผมร้องออกมาไม่เป็นเสียง แล้วเขาก็เริ่มขยับ เสียงเนื้อของเรากระทบกัน เร็วขึ้น แรงขึ้น“อืมมมม พี่ณัฏฐ์ พี่ฟิตมากเลย รัดผมแน่นมาก ผมจะไม่ไหวแล้วนะ”ปากเขาบอกว่าจะไม่ไหว แต่ก็ไ

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของผมกับนาวินเราสองคนตัวติดกันมากขึ้น แต่ในที่ทำงานเราเองก็ยังไม่ได้เปิดเผยสถานะความสัมพันธ์ ซึ่งทุกคนจะมองว่าเราเป็นเพียงเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมากก็แค่นั้น แต่จะมีก็เฉพาะคนในแผนกออกแบบที่จะรับรู้ว่าเราสองคนมีความรู้สึกต่อกันมากกว่าเพื่อนร่วมงาน เอ๊ะแต่จะว่าไป ผมก็ยังไม่ได้ตอบรับความสัมพันธ์ของเขาเลยนี่นา ช่วงนี้ผมเองต้องมีภารกิจเข้าไปประชุมทีมเซลส์ที่สำนักงานใหญ่เพื่อเตรียมวางแผนกลยุทธในปีหน้าหนึ่งสัปดาห์ ยอมรับเลยว่า แอบมีคิดถึงบ้าง ทุกเช้านาวินก็ยังคงโทรมาปลุกผมเหมือนเดิม ทั้งทั้งที่ผมบอกว่าไม่ต้องโทรมาแล้วผมตื่นเองได้ เช้านี้ก็เช่นกันRrrr rrr“มอร์นิ่งครับ ตื่นได้แล้วคนขี้เซา”“ก็ตื่นอยู่นี่งัย บอกแล้วว่าไม่ต้องโทรมา วันนี้เราไม่ได้เข้าโรงงาน ยังมีเวลานอนได้อีกตั้งเยอะ รีบโทรมาทำไม”“ก็เพราะพี่ไม่ได้เข้าโรงงาน ผมก็เลยต้องโทรหา ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน ผมคิดถึงพี่จะแย่อยู่แล้ว พี่เปิดกล้องหน่อยสิ ผมอยากเห็นหน้าพี่อ่ะ”“ม่ายยยย”“ทำไม พี่นอนน้ำลายยืดเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“บ้าน่า ใครเค้านอนน้ำลายยืดกัน”“งั้นก็เปิดกล้องคุยกันหน่อยสิ”“ไม่เอา สภาพตอนนี้มันน่าดูที่ไหนล่