Semua Bab ร้ายเล่ห์ลวงรัก: Bab 31 - Bab 40

พะพาย....ฉันค่อยๆ เอามือออกจากน้องชายของคุณธามช้าๆ เพราะกลัวเขาจะตื่นขึ้นมาแล้วเข้าใจผิดคิดว่าฉันทำมิดีมิร้ายเขา ฉันไม่รู้ว่าตัวเองมานอนบนเตียงแล้วจับน้องชายเขาตั้งแต่เมื่อไหร่"อ่าาา พายจ๋าาา ซี๊ดดด อื่มมม""..........." พายจ๋าเหรอ เขาละเมอชื่อใคร ไม่น่าใช้ชื่อฉันแน่ๆ อาจจะเป็นชื่อของผู้หญิงคนใดคน

ธาม....ผมอุตส่าห์ข่มตาหลับไปแล้วแต่ยัยพะพายดันเอานมเอาตัวมาเบียดผมทำให้อารมณ์ผมขึ้น แล้วผมต้องทำยังไงถ้าไม่ให้ยัยพะพายช่วยผมนอนหลับไม่ได้แน่เพราะมันต้องปวดทรมานทั้งคืน"พายใช้มือช่วยได้ไหม""ไม่ได้""แต่...""หรือมึงยังไม่มีอารมณ์ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูปลุกอารมณ์มึงให้เอง""มะ อื้อออออ" ผมผลักยัยพะพายนอน

พะพาย...ฉันยอมรับว่าตื่นเต้นและกลัวมากเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลงสระน้ำเนื่องจากว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็น โชคดีที่บ้านพักหลังนี้มีสระว่ายน้ำส่วนตัวอยู่กลางบ้าน ตอนนี้คุณธามลงไปรอฉันในสระแล้ว เขากวักมือเรียกฉันให้ลงไปหาแต่ฉันก็กลัวอยู่ดี สักพักเขาก็ว่ายน้ำเข้ามาใกล้แล้วยื่นมือมาให้ฉันจับ"ลงมา""แต่พ

พะพาย...ด้วยความที่ฉันเหนื่อยแล้วก็เพลียมากฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหนมารู้ตัวอีกทีก็ได้กลิ่นหอมๆ ของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปโชยเข้าจมูก มันคือกลิ่นที่ฉันคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กเพราะกินเป็นประจำ พอฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นคุณธามนั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่บนเตียงจนฉันลอบกลืนน้ำลายเพราะหิว"ตื่นแล้วก

ธาม...ไม่รู้เพราะอะไรถึงทำให้ผมพูดออกไปแบบนั้นแม้ว่าตอนนี้ผมเริ่มกลับมาเดินได้อีกครั้งแล้วแต่ยัยพะพายยังไม่รู้เพราะผมแอบฝึกเดินตอนที่ยัยนั่นทำงานบ้านอยู่ข้างนอกห้อง หรือบางที....อาจจะเป็นเพราะคำพูดของยัยพะพายที่บอกกับผมเมื่อวันก่อนว่าถ้าผมกลับมาเดินได้ยัยนี่ก็จะไม่มาให้ผมเจอหน้าแล้วก็ไม่ยอมกลับไปที