7 - ไม่สบอารมณ์

ไม่สบอารมณ์

สิตาพัชร์ตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ กลับต้องพบเพียงความเงียบ เพราะเจ้าของบ้านออกไปตั้งแต่เมื่อคืน ก็ยังไม่กลับมา และไม่มีใครอื่นใดที่กล้าเข้ามาที่นี่ เพราะเจ้าของสั่งห้ามเอาไว้ หญิงสาวจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว แต่ไม่มีเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเลย

เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเจ้าของห้อง จึงหยิบเอาเสื้อเชิ้ตของเขามาตัวหนึ่งสวมพอแก้ขัดไปก่อน เพราะเธอไม่มีอะไรใส่เลย แล้วจึงเดินลงมาที่ด้านล่างกลับต้องพบถุงมากมาย วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องรับแขก เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปเปิดออกดู พบเสื้อผ้าและของใช้ต่าง ๆ ที่ล้วนเป็นแต่ของผู้หญิง แม้กระทั่งชุดชั้นในในนั้นอีกด้วย

แถมเสื้อผ้าแต่ละตัวยังเป็นขนาดไซส์เดียวกันกับที่เธอใส่อีก และชุดชั้นในนี้ก็ด้วย แต่หญิงสาวกลับเก็บเข้าไว้ที่เดิมคืน และกำลังจะหันหลังเดินเข้าไปที่ครัวต่อ

“ทำอะไร” เสียงเข้มดังขึ้นมาตามหลังของเธอเสียก่อน

“...” หญิงสาวไม่หันหลังมามอง เพราะเธอสวมเพียงเสื้อตัวเดียว แถมไม่มีชั้นใส่อีกด้วย จึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่แต่แต่จะกล้าขยับเดิน

“ของเธอ รับไปสิ” เสียงเรียบเอ่ยขึ้นบอก โดยลดน้ำเสียงอ่อนลงมา

“ไม่เป็นไร...” เธอรีบปฏิเสธทันควันโดยไม่คิดอะไรเลย

“รับเอาไปไว้แล้วรีบไปเปลี่ยนสะด้วย ใส่เสื้อตัวเดียวเดินโชว์อยู่ได้ ฉันไม่พิศวาสเธอหรอกน่ะ หรือว่าอยากได้ผัวเป็นคนงานสักคนไหมล่ะ ผู้ชายเยอะดีนะข้างนอก” เสียงเข้มพูดขึ้นด้วยคำพูดที่ประชดประชันเธอ

“...” หญิงสาวยังคงไม่ตอบอะไรออกมา

“รีบเอาไปเปลี่ยน” เสียงเข้มสั่งขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โซฟาใกล้กับโต๊ะที่ของวางอยู่เต็ม

หญิงสาวจึงหันกลับมาอย่างช้า ๆ แล้วหอบถุงเสื้อที่วางอยู่ทั้งหมดกอดไว้แนบอก และรีบขึ้นไปด้านบนของบ้านต่อทันที อย่างรีบร้อน เพราะสายตาที่ร่างสูงมองเธอตาไม่กระพริบเลย

อคิราห์จิตใจร้อนรุ่มขึ้นมาทันที เมื่อสายตาได้เห็นสัดส่วนอย่างชัดเจนของหญิงสาวเมื่อสักครู่ หุ่นอวบก็จริงแต่ทรวดทรงองค์ชัดเจน ทุกส่วนช่างล่อตาล่อใจเขาเสียเหลือเกิน แถมร่องอกขาว ๆ ที่เห็นเนินอกอย่างชัดเจนของเธออีก เพราะเธอไม่ได้สวมใส่ชุดชั้นในปกปิด

ถึงแม้ร่างกายจะเขียวจ้ำเป็นบางส่วน และบางส่วนก็ถูกแดดเผา แต่ความความใสของเธอก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อยนิด เธอหน้าตาสวยผืวขาวผ่องประกาย โดนอะไรนิดหน่อย ก็มีรอยช้ำขึ้นมาแล้ว

“ฟู่ว์...มึงจะตื่นทำไม ผู้หญิงแบบนี้ไม่ใช่สเปคมึงน่ะไอ้คิน เธอเป็นผู้หญิงของพ่อนะเว้ย มึงจะเอาลงหรือว่ะ” ร่างสูงสบถออกมาอย่างไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเอง ทันทีที่หญิงสาวพ้นสายตาไปแล้ว

“เป็นไรว่ะเพื่อน” เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งทักทายขึ้นมา เมื่อเดินเข้ามาถึงที่บ้านของอคิราห์

“พวกมึงมากันได้ยังไง ไม่เห็นโทรมาบอกเลย” อคิราห์หันไปมองตาเสียง ก็ถามกลับไปทันที เมื่อเห็นว่าต้นเสียงนั้นคือใคร แล้วพวกมันมากันตอนไหนไม่ได้ยินเสียงรถ คงไม่เห็นเธอหรอกนะ

“กูโทรจนสายแทบไหม้ มึงก็ไม่ยอมรับจนมันตัดไปเอง คิดว่ามึงตายไปแล้วมั้ง กูกับไอ้เธียรเลยชวนกันมาดูให้เห็นกับตานี่แหล่ะ” ธีรเมธเจ้าขิงไร่ชาพูดขึ้นมาทันที พร้อมกับวางของฝากจากไร่ของเขาลงที่โต๊ะ

“กูก็ไม่เป็นอะไรนี้” อคิราห์ตอบออกอย่างรู้สึกโล่งขึ้นมาทัน พวกมันคงยังไม่เห็นเธอ

 ทางด้านหญิงสาวที่หอบของขึ้นมาด้านบนห้อง ก็แต่งตัวใหม่ จนเกือบจะเสร็จแล้ว และกำลังจะเดินไปที่ด้านล่างคืน

“ว้ายยย...” หญิงสาวร้องเสียงออกมาทันที เมื่อประจันหน้ากันกับร่างสูงที่เดินเข้ามาภายในห้อง

“ร้องยังกับจะโดนเชือด”

“ก็คุณเล่นข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงแบบนี้ ใครจะไม่ตกใจล่ะ” หญิงสาวต่อว่าออกมาทันที ที่ร่างสูงเข้ามาแบบเงียบ ๆ

“หึ ขวัญอ่อนไปได้” ร่างสูงเค้นหัวเราะพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางลืมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่ดีหน่อยที่ปิดเสียงไว้

“จะลงไปไหน...” อคิราห์ขึ้นมาอีก เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะก้าวขาออกจากห้องนี้

“ก็จะไปทำงานต่อจากเมื่อวานนี้ไง คุณจะได้พอใจ แล้วรีบปล่อยตัวฉันไปสักที” หญิงสาวหันมาตอบออกไปตามความคิดที่ตัวเองคิดออกอยู่ตอนนี้ ในเมื่อยังกลับไปไม่ได้ ก็ต้องทำให้เขาพอใจ

“อยู่ที่นี่ วันนี้ไม่ต้องออกไปไหน เดี๋ยวจะให้ไอ้วัฒน์ เอากับข้าวมาให้เอง” เสียงเรียบเอ่ยบอก

“ทำไมล่ะ ไหนบอกอยากทรมานฉันไง” หญิงสาวหันกลับมา เพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเมื่อสักครู่นี้จากปากของเขา

“แล้วเธอจะมาขยันอะไรตอนนี้ ฉันบอกให้อยู่ก็อยู่ ห้ามลงไปด้านล่างเด็ดขาด ทีวีมีก็นอนดูไป” เสียงเข้มดุออกมา พร้อมกับเดินเข้าาไปใกล ๆ กับเธอ

“แต่ว่าอื้อ...” หญิงสาวกำลังจะตอบโต้ออกมา แต่กลับถูกร่างสูงดึงตัวไปแระชิด แล้วก้มลงประปากเธอไว้ทันที

“อย่าขัดคำสั่ง ไม่อย่างนั้นจะโดนมากกว่านี้” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น เมื่อถอนจูบออกจากปากอวบอิ่มอย่างน่าเสียดายอยู่ไม่น้อย

ใบหน้าไร้เครื่องสำอางค์แต่งเติมนี้ช่างอยากลิ้มลองเสียแล้วสิ แต่ก็ต้องกักเก็บอารมณ์เอาไว้ เพราะมีความแค้นที่ต้องสะสางกับเธออยู่

“แล้วไหนบอกจะไม่แตะต้องตัวฉันไง ไอ้บะอื้อ...” หญิงสาวรีบยกมือขึ้นเช็ดปากอย่างลวก ๆ แล้วถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ เขาเป็นคนพูดเองว่าจะไม่แตะต้องตัวเธอ และเธอก็กำลังจะพ่นคำด่าออกไป แต่ก็ต้องถูกร่างสูงจูบปิดปากของเธออีกครั้ง

“ยังจะเถียงอยู่อีกไหม” ร่างสูงถามขึ้นเสียง หลังจากที่ถอนปากออกจากปากของเธอ

“ไอ้...”

“ไอ้อะไร ฉันแก่กว่าเธอตั้งหลายปีนะ ฉันเสร็จธุระเมื่อไหร่ เธอเตรียมรับโทษของเธอไว้เลย อ้อ...แล้วอีกอย่างถ้ามีคนมาฟ้องว่าเห็นเธอลงไปด้านล่าง ฉันจะเอาเธอไปขังไว้ท้ายไร่ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยคอยดู” ร่างสูงต้องโทษเธอไว้ทันที พร้อมกับขู่เธอเอาไว้อีกด้วย และจะไม่ใช่แค่ขู่ แต่เขาจะทำจริง ๆ หากเธออีกคงดื้อด้านแบบนี้

“คุณ...”

“หุบปาก! ทำไมชอบเถียงจังว่ะ” ร่างสูงจ้องมองอย่างคาดโทษหญิงสาวเอาไว้ เมื่อเธอเริ่มต่อล้อต่อเถียงขึ้นมา ก่อนจะปิดประตูห้องไว้ แล้วเดินลงไปหาเพื่อนที่รออยู่ด้านล่างต่อทันที อย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก