Semua Bab เมียใบ้บำเรอรัก: Bab 41 - Bab 50

ม่านไหม..."ตากับยายพาเจ้าแฝดกลับบ้านก่อนนะนังหนู""ให้เด็กๆนอนที่นี่ก็ได้จ๊ะตากับยายจะได้ไม่เหนื่อยดูแลเด็กๆ" "ยายกับตาไม่เหนื่อยหรอกลูก ถ้ากลับไปกันสองคนก็เหงาอีกอีกอย่างเด็กๆมันซนเดี๋ยวพ่อมันจะไม่ได้พักผ่อนเพราะมัวแต่เล่นกับลูก เอาเป็นว่าเอ็งก็ดูแลผัวเอ็งให้ดีก็แล้วกันจะได้ออกโรงพยาบาลไวๆส่วนเด็

เจ้าสมุทร..หนึ่งอาทิตย์ต่อมา..."เมื่อไหร่ผมจะได้ออกจากโรงพยาบาลหมอ" หลังที่หมอตรวจอาการผมเสร็จเรียบร้อยผมก็ถามหมอเพราะทุกวันนี้อาการผมก็ไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วมันไม่ได้เจ็บได้ปวดอะไรตรงไหนจะมีแค่ยังเดินไม่ได้เท่านั้นเอง แต่..จะบอกว่าไม่เจ็บเลยก็ไม่ใช่มันจะเจ็บเวลา....เอิ่มม ช่างมันเถอะ"ที่จริ

"ขอบคุณที่ยินดีกับม่านนะคะเพราะผัวพิการที่คุณเกรซพูดถึงคุณเกรซก็อยากได้จนตัวสั่นไม่ใช่เหรอคะ""กรี๊ดดดดด""ไปกรี๊ดขอส่วนบุญที่อื่นที่นี่มันโรงพยาบาลไม่ใช่วัดไม่ใช่ป่าช้า"หลังจากคุณเกรซเดินออกไปด้วยความโมโหที่ถูกคุณเจ้าสมุทรด่า คุณเจ้าสมุทรก็นั่งหอบหายใจแรงเหมือนคนไปวิ่งมาสักร้อยกิโลเหมือนเขาเหนื่อย

สามปีต่อมา....ตอนนี้ผมกลับมาเดินได้แล้วนะครับซึ่งใช้เวลาไม่นานเพราะได้กำลังใจจากลูกจากเมียรวมถึงพ่อของผมด้วยที่คอยเป็นกำลังใจให้ผมคอยหาหมอเก่งๆมารักษาจนผมสามารถกลับมาเดินได้อีกครั้งหลังจากรักษาตัวจนกลับมาเดินได้ผมก็กลับมาตั้งใจบริหารงานที่โรงแรมส่วนม่านไหมก็มีหน้าที่เลี้ยงลูกอยู่ที่บ้าน พอกลับมาเด

"ได้ค่า/ได้ค่า/ได้ค่า" จากนั้นผมก็ประชุมต่อโดยมีลูกสาวทั้งสามคนนั่งอยู่ด้วยเพราะแกไม่ยอมลุกไปไหนแม้การประชุมเป็นไปด้วยความทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะเด็กๆจะคอยถามโน่นนั่นนี่อยู่ตลอดแต่ผมก็ตอบพวกแกนะผมไม่เคยดุหรือว่าให้ลูกเลยเวลาแกถามหรือสงสัยอะไรถึงแม้ว่าตอนนั้นผมจะยุ่งหรือไม่ว่างหรือทำอะไรอยู่ก็ตามเพราะ