All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 91 - Chapter 100

“เสด็จพ่อ ลูกไม่มีคำพูดอะไรจะกล่าวแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ฉู่หนิงแสยะยิ้มที่มุมปาก “กษัตริย์ต้องการให้ขุนนางตา ขุนนางก็จำต้องตาย!” ฮ่องเต้หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ขมวดคิ้วมุ่นหากฉู่หนิงโต้แย้งสักสองสามประโยค เขากลับจัดการได้ง่ายกว่าแต่การเชื่อฟังเช่นนี้ ในใจของเขากลับรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ในตอนนี้เอง จ้าวเฟยเยี่ยนกลับหัวเราะเบา ๆ “แค่ให้เจ้าคุกเข่าขอโทษเท่านั้น ข้าไม่ได้จะเอาชีวิตเจ้าเสียหน่อย เหตุใดต้องเอาเรื่องนี้มาพูดให้รุนแรงถึงเพียงนี้ด้วย?” นัยน์ตาขององค์รัชทายาทหรี่ลง ฉายแววประหลาดใจขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “ฉู่หนิง เจ้าอย่าพูดเหลวไหล ตอนนี้แค่ต้องการให้เจ้าคุกเข่าก็คลี่คลายเรื่องนี้ได้แล้ว เหตุใดต้องโยงไปถึงความเป็นความตายด้วย?” ในที่สุดครั้งนี้ฉู่หนิงก็หนีเงื้อมมือของเราไม่พ้นแล้ว!ครั้งก่อนได้เสด็จพ่อช่วยไว้ ครั้งนี้เราจะล้างความอัปยศต่อหน้าเสด็จพ่อฉู่หนิง วันนี้เราจะต้องทำให้เจ้าอับอายขายหน้าถึงที่สุดให้ได้!อย่างไรก็ตาม เมื่อฉู่หนิงเผชิญหน้ากับการรุมโจมตีของทั้งสองคนก็แค่มองพวกเขาอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยทีละคำว่า “ข้ายังพูดไม่จบเลย ทั้งสองท

จ้าวเฟยเยี่ยนไม่ได้เลือกซักไซ้เอาความต่อ หลังจากที่ฮ่องเต้ตกลงให้ฉู่หนิงเจรจาสงบศึกและเข้าร่วมงานหมั้นแล้ว นางก็เป็นฝ่ายขอตัวก่อนองค์รัชทายาทเองก็รู้สึกเกรงใจที่จะอยู่ต่อเช่นกัน จึงอ้างว่าจะไปจัดการดูแลจ้าวเฟ่ยเยี่ยน แล้วถือโอกาสจากไปชั่วขณะหนึ่ง ภายในตำหนักเหลือเพียงฮ่องเต้กับฉู่หนิงสองคนเท่านั้นฮ่องเต้มองฉู่หนิงแวบหนึ่ง แล้วกล่าวเรียบ ๆ ว่า “เจ้าช่างกล้ามากจริง ๆ แต่เคยคิดหรือไม่ว่าหากอีกฝ่ายสร้างความลำบากที่แนวหน้า แคว้นของเราควรจะรับมืออย่างไรดี?” เมื่อครู่มีผู้คนอยู่ที่นี่ มีคำพูดบางคำไม่เหมาะที่เอ่ยต่อหน้าจ้าวเฟยเยี่ยน บัดนี้เหลือเพียงสองคน เราย่อมต้องซักไซ้เอาความ!แต่ฉู่หนิงได้ยินคำกล่าวกลับหัวเราะเบา ๆ “เสด็จพ่อ บัดนี้อีกฝ่ายยึดครองความได้เปรียบที่แนวหน้า หากอยากลงมือ พวกเขาคงลงมือไปนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ตาวาวขึ้นมา “เหตุใดเจ้าจึงคิดเช่นนั้น?”ฉู่หนิงเอ่ยอย่างเรียบนิ่งว่า “ยึดครองความได้เปรียบแต่ไม่ลงมือ นี่ไม่ใช่นิสัยของชาวแคว้นจ้าว กอปรกับครั้งนี้จ้าวเฟยเยี่ยนผู้นั้นเป็นฝ่ายเสนอเจรจาสงบศึกก่อน จะต้องทำเพื่อประวิงเวลาอย่างแน่นอนหากลูกคาดเดาไม่ผิด พวกเขาไม่สา

“อะไรนะ ฉู่หนิงเอาเรื่องที่เรากับฮองเฮาจะไปร่วมงานหมั้นของเขาไปเผยแพร่หรือ?”คืนนั้น ภายในตำหนักอิงอู่ของวังหลวงเสียงประหลาดใจของฮ่องเต้ดังขึ้นมาองครักษ์เงาภายในตำหนักเอ่ยด้วยความเคารพว่า “เรื่องนี้แพร่กระจายในเมืองแล้วพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายทั้งหมดกับขุนนางใหญ่ได้ยินข่าวนี้ก็กำลังเปลี่ยนของขวัญที่เตรียมไว้แต่เดิมกันแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้ตาเป็นประกายขึ้นมา ทำหน้าเข้าใจทันทีที่แท้ฉู่หนิงทำเพื่อของขวัญแสดงความยินดีที่คนเหล่านี้มอบให้ถึงแม้ว่าเดิมทีอยากเก็บเรื่องเข้าร่วมงานนี้ไว้อย่างเงียบ ๆ ข่มขวัญพวกคนที่อยากจะก่อความวุ่นวายในงานหมั้นเพื่อหนุนหลังฉู่หนิง แต่ในเมื่อฉู่หนิงอยากให้เอิกเกริก เช่นนั้นก็เอาให้เอิกเกริกไปเลยถึงอย่างไรของขวัญแสดงความยินดีที่ฉู่หนิงได้รับพวกนั้นก็ไม่อาจเก็บไว้ได้อยู่ดี ถูกนำไปใช้ในแนวหน้ามากกว่าครึ่งว่าไปแล้วนี่ก็เป็นเรื่องดีสำหรับต้าฉู่เหมือนกัน“ในเมื่อเรื่องแพร่ไปแล้ว เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังแล้ว จ้าวหมิง เจ้าให้กรมวังไปเตรียมราชรถสำหรับอีกสองวันข้างหน้า” “กระหม่อมน้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!” จ้าวหมิงรับคำแล้วไปเตรียมการทันทีต่อมา ฮ่องเต้ก็เผยส

ต้นโสมสามร้อยปีหนึ่งต้นทำให้ฉู่หนิงจมสู่ห้วงความคิดทว่าขณะนั้น นอกจวนอ๋องดันมีเสียงฝีเท้าม้าดังขึ้น ขุนนางมากมายต่างทยอยมาถึงแล้วพิธีกรที่เดิมทียืนอยู่หน้าประตูเตรียมเรียกขานสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย เข้ามากระซิบข้างกายฉู่หนิง “องค์ชาย ใกล้ถึงฤกษ์ดีแล้ว เหล่าขุนนางในราชสำนักมาแล้วขอรับ”ฉู่หนิงขมวดคิ้ว เงยหน้ามองไปที่ถนน พบว่ามีขุนนางมากมายบ้างก็ขี่ม้า บ้างก็นั่งเกี้ยวกำลังมุ่งหน้ามาทางจวนอ๋องหากยังมัวร่ำไรอยู่กับจ้าวเฟยเยี่ยน รอให้ทุกคนมาถึง กลับกลายเป็นที่ขบขันของทุกคนระหว่างครุ่นคิด มุมปากจ้าวเฟยเยี่ยนยกขึ้นเล็กน้อย จนเป็นองศาที่น่าตะลึงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกละสิ?เหงื่อคงเต็มแผ่นหลังสินะ!ใครใช้ให้เจ้าเป็นอริกับข้า!วันนี้ ข้าจะทำให้เจ้าอับอายขายหน้าต่อหน้าธารกำนัลฮึ กล้าปฏิเสธองค์หญิงอย่างข้า ข้าจะให้เจ้าได้เห็นดีกัน!“แค่โสมต้นเดียวก็ทำให้จวิ้นอ๋องลำบากใจเพียงนี้เชียวหรือ?”จ้าวเฟยเยี่ยนขยับริมฝีปากแดงแผ่วเบา เหลือบมองร่างกายท่อนล่างของฉู่หนิง หัวเราะกล่าวว่า “หรือองค์ชายมีความลำบากที่ยากจะเอื้อยเอ่ย?”คำพูดประโยคหลัง นางเน้นย้ำเป็นพิเศษ!ฉู่หนิงเลิกคิ้ว “องค์หญิงเฟ

“ถวายบังคมเสด็จพ่อ ฮองเฮา!”ฉู่หนิงเดินเข้าไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มรถม้าขบวนเสด็จหยุดลง ฮ่องเต้ที่สวมชุดสีเหลืองทองเป็นฝ่ายเดินลงมาก่อนฮ่องเต้เปลี่ยนจากความน่าเกรงขามในยามปกติที่สวมชุดมังกร เป็นรอยยิ้มที่มีเมตตาของบิดาต่อมา หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งที่สวมชุดฝ่ายในสีม่วงเดินลงมาจากรถม้าหลวงอย่างเชื่องช้าแม้รูปโฉมนางจะไม่ได้งดงามมากนัก แต่บนตัวกลับมีพลังของความเป็นแม่แห่งแผ่นดินเผยออกมา!นั่นคือฮองเฮาแห่งต้าฉู่ มารดาแท้ ๆ ของรัชทายาทองค์ปัจจุบัน จูซูเหยา!เมื่อมองฉู่หนิงที่ก้มลงทำความเคารพแวบหนึ่ง ดวงตาฮองเฮามีความแปลกใจแวบผ่านช่วงเวลานี้ นางพอจะได้ยินเรื่องราวการกระทำของฉู่หนิงมาบ้าง แต่รู้ว่าฉู่หนิงกำลังจะไปเป็นตัวตายตัวแทนที่แนวหน้า ดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสนใจฉู่หนิงมากนักหากไม่ใช่เพราะฮ่องเต้เรียนเชิญด้วยพระองค์เอง นางคงไม่มีทางปรากฏตัวในงานหมั้นของฉู่หนิงครั้งแรกที่เห็นฉู่หนิง มองดูใบหน้าที่ละม้ายกับฮ่องเต้อยู่บ้าง ไม่รู้เหตุใด ในใจกลับรู้สึกประหม่าว่าฉู่หนิงจะชิงบัลลังก์กับลูกชายของนางต่อมาเมื่อนึกได้ว่าฉู่หนิงกำลังจะไปแนวหน้า ความกังวลนั้นก็หายเข้าไปในกลีบเมฆขณะ