All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 101 - Chapter 110

เสิ่นหว่านอิ๋งกัดฟันขาว นางปล่อยมือออกจากฉู่หนิง แล้วเดินตรงไปยังไหทั้งห้าใบนั้นแม้จะรู้ว่าในไหบรรจุงูพิษ และตนเองก็หวาดกลัวสัตว์ชนิดนี้ แต่เพื่อศักดิ์ศรีแล้ว นางจำต้องก้าวออกไปจ้าวเฟยเยี่ยนมองใบหน้าที่ซีดขาวของเสิ่นหว่านอิ๋ง มุมปากของนางก็ยกยิ้มเล็กน้อยนางหันไปมองฉู่หนิง และเมื่อเห็นว่าเขามีสีหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็ยิ่งกว้างขึ้นตอนนี้รู้จักกลัวแล้วสินะ?ตอนที่เจ้าปฏิเสธข้าที่หน้าประตู เจ้าไม่ได้หยิ่งยโสนักหรอกหรือ!หากไม่ให้เจ้าได้เห็นความร้ายกาจของข้าเสียบ้าง เจ้าคงคิดว่าข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนกับความอัปยศนี้!คอยดูเถอะ อีกเดี๋ยวพอเสิ่นหว่านอิ๋งถูกงูกัด ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องมาอ้อนวอนข้างูสองตัวนั้นก็คือของขวัญที่ข้าเตรียมไว้ให้พวกเจ้าอย่างไรเล่า!จ้าวเฟยเยี่ยนที่ยิ่งคิดก็ยิ่งได้ใจ เมื่อเห็นว่าเสิ่นหว่านอิ๋งยังไม่ลงมือเสียที จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ “ท่านหญิงเสิ่น ไม่กล้าลงมือหรือ? หรือว่าอัจฉริยะหญิงอันดับหนึ่งเช่นท่านคิดหาวิธีแก้ไขไม่ได้กันแน่?”สีหน้าของเสิ่นหว่านอิ๋งยิ่งดูย่ำแย่ลงไปอีกเมื่อสถานการณ์บีบคั้นมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็จำเป็นต้องลงมือนาง

องค์รัชทายาทพลันลุกขึ้นยืน แล้วประสานมือคารวะต่อฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ วันนี้เป็นวันหมั้นหมายของน้องสิบแปด ในเมื่อองค์หญิงเฟยเยี่ยนได้ระบุชื่อให้ท่านหญิงเสิ่นเป็นผู้แก้ไขเรื่องนี้ แต่ท่านหญิงเสิ่นมิอาจแก้ไขได้ เช่นนั้นก็ให้น้องสิบแปดลองดูเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”อย่างไรเสีย ยาแก้พิษของงูห้าก้าวตนก็ได้นำมาแล้ว ครั้งนี้ก็ถือเสียว่าเป็นการให้บทเรียนแก่ฉู่หนิง!จะปล่อยให้ฉู่หนิงตายย่อมไม่ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นใครจะไปเป็นตัวรับเคราะห์ที่แนวหน้ากันเล่าแต่การทำให้ฉู่หนิงต้องเสียหน้าต่อหน้าธารกำนัลเป็นเรื่องที่จำเป็น ใครใช้ให้เจ้านี่ต่อต้านข้าครั้งแล้วครั้งเล่ากันล่ะทว่า คำพูดขององค์รัชทายาทกลับทำให้ฮ่องเต้ต้องเลิกพระขนงขึ้น “เหลวไหล ฉู่หนิงไม่มีวรยุทธ์แม้แต่น้อย อีกทั้งยังกำลังจะไปแนวหน้า จะให้ฉู่หนิงมาแก้ไขเรื่องนี้ได้อย่างไร?”องค์ชายรองฉู่หมิงในเวลานี้ก็จ้องมององค์รัชทายาทด้วยความไม่พอใจเช่นกัน พลางกล่าวเสียงเย็น “ท่านพี่องค์รัชทายาท อย่าได้เห็นแก่เรื่องเล็กน้อยจนเสียการใหญ่!”หากฉู่หนิงเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ที่แนวหน้าย่อมต้องเลือกจากบรรดาองค์ชายอย่างพวกเขาองค์รัชทายาทเป็นถึ

แต่ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่า เจ้าฉู่หนิงคนนี้ หากไม่ลงมือก็แล้วไป แต่ถ้าลงมือเมื่อไร เป็นต้องเรียกร้องผลประโยชน์เมื่อนั้นพวกเขา ถูกวิธีการรีดไถเงินทองที่ไม่มีที่สิ้นสุดของฉู่หนิงเล่นงานจนขยาดแล้ว!มีเพียงฮ่องเต้เท่านั้นที่จ้องมองฉู่หนิงด้วยความสงสัย ในพระทัยเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจเจ้าเด็กนี่มันอะไรกัน ถึงขั้นนี้แล้วยังจะละโมบโลภมากเช่นนี้อีกหรือ?ดูท่าทางไม่แยแสเช่นนั้นสิ หรือว่าจะมีวิธีรับมือแล้ว?เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!แม้แต่เสิ่นหว่านอิ๋งและขุนนางมากมาย หรือแม้แต่ตัวเราเองก็ยังไม่มีวิธีแก้ไข แล้วฉู่หนิงจะคิดวิธีแก้ไขออกมาได้อย่างไรเจ้านี่ต้องคิดว่าองค์รัชทายาทหายาแก้พิษมาได้แล้วแน่ ๆ จึงไม่เกรงกลัวสิ่งใด คิดจะกอบโกยเงินก้อนโตก่อนจะถูกงูกัดเป็นแน่ใช่แล้ว ฉู่หนิงต้องไม่อยากเสียเปรียบแน่ ๆ ถึงได้คิดจะเรียกร้องผลประโยชน์ล่วงหน้าเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฮ่องเต้ก็พลันตรัสถามขึ้น “ฉู่หนิง เราขอเตือนเจ้า เรื่องนี้มีความสำคัญยิ่ง จะทำเป็นเล่นไม่ได้!”ฉู่หนิงยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย หันไปมองฮ่องเต้ชราจอมตระหนี่ผู้เป็นบิดา แล้วขยิบตาขวาหนึ่งที หัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ยขึ้น “เสด็จพ่อวางพ

“ขอบพระทัยฮองเฮาที่ประทานรางวัลพ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากประสานมือคารวะ ฉู่หนิงก็หันไปยัดปิ่นทองคำใส่มือของเสิ่นหว่านอิ๋งที่อยู่ข้าง ๆ “ให้เจ้า!”พูดจบ ก็ไม่รอให้เสิ่นหว่านอิ๋งได้เอ่ยปาก หันหลังกลับแล้วเดินตรงไปยังทหารของต้าจ้าวที่ถือไหอยู่เสิ่นหว่านอิ๋งแสดงสีหน้าตกตะลึงนางคาดไม่ถึงเลยว่าฉู่หนิงจะมอบปิ่นทองคำอันล้ำค่าเช่นนี้ให้แก่ตนเองนี่คือปิ่นทองคำที่ฮองเฮาเคยใช้ มีมูลค่ามหาศาลเชียวนะ!หากนำออกไปขาย จะต้องขายได้ราคาสูงอย่างแน่นอนทว่า ฉู่หนิงกลับมอบให้ตนเองโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยหรือว่า ตำแหน่งของตนในใจของฉู่หนิงจะสูงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?ชั่วขณะนี้ เสิ่นหว่านอิ๋งพลันรู้สึกได้ถึงความห่วงใย ในใจพลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทว่า เมื่อคิดว่าฉู่หนิงกำลังจะยื่นมือเข้าไปในไห หัวใจของนางก็พลันเต้นระรัวขึ้นมาแผนการอันโหดเหี้ยมเช่นนี้ จ้าวเฟยเยี่ยนได้คิดหาวิธีแก้ไขที่เป็นไปได้ทั้งหมดไว้แล้ว ไม่มีทางใดเลยที่จะนำหยกออกมาได้โดยไม่ทำลายไหวันนี้ ฉู่หนิงจะต้องถูกงูกัดอย่างแน่นอน!เมื่อคิดว่าปิ่นทองคำในมือนี้ต้องแลกมาด้วยการที่ฉู่หนิงถูกงูกัด หัวใจของนางก็อดที่จะสั่นสะท้านไม่ได้ สายตาที่มองตามแผ

สิ้นเสียงคำพูดนี้ ขุนนางหลายคนก็เพ่งพินิจงูพิษตัวนั้นอย่างละเอียดอีกสองสามครั้ง จึงได้พบว่านั่นไม่ใช่งูห้าก้าวอย่างที่จ้าวเฟยเยี่ยนกล่าวอ้างเลยแม้แต่น้อย “นี่... นี่ไม่ใช่งูห้าก้าวนี่นา!”“งูพิษตัวนี้ ข้าเหมือนเคยเห็นในตำราโบราณ แต่ชั่วขณะหนึ่งกลับนึกไม่ออก”“งูตัวนี้หลังสีน้ำตาล หัวมีลายสีดำ ท้องเป็นสีเหลืองขาว ดวงตาใหญ่กว่างูทั่วไปอยู่บ้าง อีกทั้งยังเร็วถึงเพียงนี้ นี่ดูเหมือนจะเป็นงูไทปันเกล็ดละเอียดในตำนานเลยนี่!”ขุนนางชราผมขาวผู้หนึ่งราวกับนึกอะไรขึ้นได้ พลันเอ่ยชื่อของงูตัวนี้ออกมาสีหน้าของฉู่หนิงเปลี่ยนไปเล็กน้อยให้ตายเถอะ เป็นงูไทปันเกล็ดละเอียดจริง ๆ งูชนิดนี้เขาเคยได้ยินมาบ้าง กล่าวกันว่าความรุนแรงของพิษสามารถจัดอยู่ในอันดับหนึ่งในบรรดางูพิษทั้งหมดได้เลยทีเดียวพิษของมันรุนแรงกว่างูหางกระดิ่งถึงสามร้อยเท่า หรือเทียบเท่ากับพิษของงูจงอางถึงยี่สิบเท่า!จ้าวเฟยเยี่ยนสตรีผู้นี้ ช่างอำมหิตโดยแท้ฉู่หนิงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในภายหลังหากรู้แต่แรกว่าเป็นงูพิษชนิดนี้ ต่อให้เขามีแผนการที่รัดกุมมากเพียงใด ก็ไม่กล้าที่จะเปิดฝานั้นออกไปง่าย ๆ ฉู่หนิงที่โมโหอย่างยิ่งก็แค่น