All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 181 - Chapter 190

ฉู่หนิงไปเยี่ยมองค์ชายหลายพระองค์ติดต่อกัน พอไปถึงก็พูดถึงจุดประสงค์ที่มาโดยตรง…ขอยืมเงิน!เมื่อองค์ชายเหล่านั้นได้ยินว่าฉู่หนิงขอยืมเงินเพราะรัชทายาท ก็พากันเดือดดาลทันทีอุตส่าห์หาตัวตายตัวแทนมาได้แล้ว อีกทั้งกำลังจะไปแนวหน้าแล้วด้วย รัชทายาทกลับหาเรื่องเดือดร้อนให้พวกเขาในเวลานี้โดยเฉพาะองค์ชายรองฉู่หมิงโมโหจนลุกขึ้นตบโต๊ะ เขาพลางปลอบใจฉู่หนิง พลางเรียกองค์ชายท่านอื่นมารวมตัว เตรียมบุกไปถามรัชทายาทที่ตำหนักบูรพาให้รู้เรื่องแม้ฉู่หนิงจะ ‘ห้ามปราม’ แล้ว แต่พวกเขามีคนเยอะกว่า สุดท้ายก็จำต้องปล่อยให้เหล่าองค์ชายมุ่งหน้าไปยังตำหนักบูรพาขณะเดียวกัน ภายในตำหนักบูรพา เมื่อรัชทายาทได้ยินคำพูดของจ้าวเฟยเยี่ยน สีหน้าเคร่งขรึม เอาแต่นิ่งเงียบจ้าวเฟยเยี่ยนที่อยู่ในตำหนักยิ้มหยัน “ดูท่าว่าฉู่หนิงอยากยืมเงินให้ท่านจริงๆ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มาหาข้าหรอกเจ้าฉู่หนิงช่างเพ้อฝันเก่งจริงๆ คิดว่าข้าจะยอมจ่ายหนึ่งแสนตำลึงเงินที่เหลือให้เขา น่าขำสิ้นดีแต่พูดก็พูดเถอะ องค์รัชทายาทวางหมากตานี้ได้เฉียบจริงๆ ตอนนี้ฉู่หนิงคงจะทำอะไรไม่ถูกแล้วกระมัง!” จ้าวเฟยเยี่ยนยังไม่รู้ว่ารัชทายาทโดนฮ่องเต้สั่งส

“องค์รัชทายาทเชิญข้าไปร่วมงานเลี้ยงที่ตำหนักบูรพาคืนนี้?”ภายในจวนอ๋อง หลังจากฉู่หนิงได้รับข่าว บนใบหน้ากลับฉายแววพินิจฉู่หนิงมองบัตรเชิญในมือ เผยอมุมปากขึ้นเล็กน้อย “เจ้ากลับไปบอกองค์รัชทายาทว่า คืนนี้ข้าจะไปตรงตามเวลาแน่นอน”องครักษ์ตำหนักบูรพาขานรับ ประสานมือคารวะถอยออกไปสีหน้าจ้าวอวี่เปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พระองค์ เกรงว่างานเลี้ยงคืนนี้ ไม่ใช่งานเลี้ยงที่ดีอะไรพ่ะย่ะค่ะ!”พระองค์เพิ่งให้องค์ชายทั้งหลายไปหาเรื่ององค์รัชทายาทที่ตำหนักบูรพา องค์รัชทายาทไม่เพียงไม่โกรธ กลับกันยังจะเชิญไปร่วมงานเลี้ยง ต้องมีเจตนาที่ไม่ดีแอบแฝงแน่นอนงานเลี้ยงครั้งนี้ ไปไม่ได้!แต่ฉู่หนิงกลับหัวเราะเบาๆ “วางใจเถิด องค์รัชทายาทยังรอให้ข้าไปแนวหน้า เขาไม่มีทางลงมือกับข้าในเวลานี้แน่นอนใช่แล้ว ทางหร่านหมิงเป็นอย่างไรบ้าง?”วันนี้ฉู่หนิงมอบหมายเรื่องรับนักโทษให้หร่านหมิงรับผิดชอบทั้งหมด จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าสถานการณ์ทางนั้นเป็นอย่างไรแม้ช่วงแรกรับนักโทษสองพันกว่าคนมาได้อย่างราบรื่น แต่ยังเหลืออีกแปดพันคน ส่วนหร่านหมิงก็มีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เกิด สามารถควบคุมสถานก

“ขะ...ขอบคุณในความหวังดีของท่านพี่องค์รัชทายาท แต่ข้า…ข้าจะกลับ”ฉู่หนิงที่ดื่มจนเมาลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปทางประตูตำหนักอย่างโซซัดโซเซ รัชทายาทยิ้มหยันดื่มจนเมาก็จะกลับทั้งเช่นนี้เลย?ฝันไปเถอะ!คืนนี้ เจ้าสารเลวฉู่หนิงต้องชดใช้รัชทายาทรีบลุกขึ้นประคองฉู่หนิง “น้องสิบแปดดื่มจนเป็นสภาพเช่นนี้ เกรงว่าขี่ม้าไม่ไหวด้วยซ้ำ ยังจะกลับอย่างไร?ที่ข้ามีตำหนักเยอะแยะ เดี๋ยวข้าจัดห้องให้เจ้าพัก!”เมื่อกล่าวจบ ก็หันไปสั่งหลิงเฟยเยียนที่อยู่ข้างๆ “เรื่องนี้ให้ชายาที่รักจัดการก็แล้วกัน”หลิงเฟยเยียนยิ้มหยันในใจให้ข้าจัดการ ฮึ่ม เจ้าอยากรู้ว่าข้ากับฉู่หนิงมีอะไรกันจริงหรือไม่มากกว่ากระมังในเมื่อเจ้าไม่เชื่อใจข้า เช่นนั้นข้าก็ทำให้เจ้าดู!หลิงเฟยเยี่ยนที่ไม่พอใจเดินเข้าไปประคองแขนของฉู่หนิงด้วยรอยยิ้ม นางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในเมื่อองค์รัชทายาทมีรับสั่ง คืนนี้น้องสิบแปดก็ค้างคืนที่นี่เถิด ข้าจะให้คนไปแจ้งองครักษ์ของเจ้า”ทันทีที่รู้สึกได้ถึงความนุ่มนวลจากแขน ร่างกายฉู่หนิงก็พลันสั่นสะท้าน เขาแสร้งทำท่าจะดึงมือขวาออก แต่ในความเป็นจริงกลับใช้โอกาสนี้ถูร่างกายหลิงเฟยเยียนแถมเขายัง

รัชทายาทโมโหมาก!มองดูคนรักของตนเองเผยเนินอกต่อหน้าฉู่หนิง พริบตานั้นรู้สึกว่ามีเขางอกบนศีรษะแล้วความรู้สึกที่ของรักของหวงของตนเองโดนผู้อื่นแย่งไป มันทำให้รัชทายาทแทบคลั่ง เวลานี้ เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น คิดเพียงจะเข้าไปจับชู้คาหนังคาเขา!หลิงเฟยเยียนที่อยู่ในห้องย่อมได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างนอก บนใบหน้านางปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันตอนนี้รู้จักร้อนรนแล้ว?ตอนที่ตบหน้าข้า เหตุใดเจ้าไม่นึกถึงผลที่ตามมาบ้าง?ฮึ่ม แม้ตอนนี้เจ้าสารเลวฉู่หนิงจะตื่นอยู่ก็เถอะ แต่ขอแค่สามารถเอาคืนรัชทายาท ต่อให้ถูกมองจนหมดเปลือกแล้วอย่างไร?อย่างไรเสียฉู่หนิงก็ไม่ได้แตะต้องนาง!แค่จูบปากทีเดียวเท่านั้น!ต่อให้รัชทายาทเข้ามาแล้วอย่างไร นางไม่มีอะไรต้องละอายใจ ก็แค่อยากยั่วโมโหเขาเท่านั้นฉู่หนิงที่นอนอยู่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบเช่นกัน เขาแอบขำในใจแอบดูอยู่ตั้งนาน ที่แท้จุดประสงค์ของรัชทายาทแค่อยากดูว่าตนกับหลิงเฟยเยียนมีความสัมพันธ์อะไรกันหรือไม่?อย่างไรหลิงเฟยเยียนก็เป็นพี่สะใภ้ของตน ตนจะทำไปทำ ‘เรื่องไม่ดี’ อะไรกับนางได้อย่างไรใจแคบ รัชทายาทใจแคบจริงๆเมื่อรู้จุดประสงค์ของรัชทายาท ฉู่หนิงใจ

ฉู่หนิงหมดคำจะพูดเดิมทีคิดว่าเรื่องนี้จบแล้ว คิดไม่ถึงว่าหลิงเฟยเยียนจะสร้างเรื่องอีกผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่คนดี!เห็นได้ชัดว่าจงใจปลุกปั่นความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนมองดูท่าทางที่เหมือนโดนสวมเขาจนแทบจะกินหัวตนเองของรัชทายาท หากบอกว่าเขาเอาเปรียบหลิงเฟยเยียนจริงๆ คืนนี้ต้องโดนรัชทายาทสั่งสอนแน่นอนที่นี่คือตำหนักบูรพา รัชทายาทมีร้อยพันวิธีจัดการเขาโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้หลังจากกลอกตาหนึ่งรอบ ฉู่หนิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านพี่องค์รัชทายาท ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าไปเอาเปรียบพี่สะใภ้ตอนไหน”รัชทายาทแค่นเสียงเย็น ‘ฮึ่ม’ แล้วหันไปมองทางหลิงเฟยเยียน “เจ้าพูด!”ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าฉู่หนิงทำอะไรกับหลิงเฟยเยียน!หลิงเฟยเยียนยิ้มหยันในใจ แต่ภายนอกกลับแสร้งลังเล ดูแล้วเหมือนผู้เคราะห์ร้ายที่ไม่กล้าพูดความจริง“พระองค์ ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเถิด!”หลิงเฟยเยียนแสร้งถอนหายใจ และพลันหมุนกายก็จะไปทันทีรัชทายาทร้อนรนแล้ว เขาคว้านางไว้ แล้วกล่าวเสียงเย็น “ข้าสั่งให้เจ้าพูด!”หลิงเฟยเยียนกัดริมฝีปากเบาๆ นางกล่าวเสียงแผ่ว “ข้าพูดก็ได้ แต่องค์รัชทายาทฟังแล้วอย่าโกรธนะเพคะ”ยิ่งลังเลไม่ยอมพูด ในใจ