Lahat ng Kabanata ng เสี่ยงรัก (ว่าที่พี่เขยตัวร้าย): Kabanata 11 - Kabanata 20

เพลินตาเดินกลับออกมาด้วยความรู้สึกที่แสนจะหลากหลาย สมองอื้ออึงและมึนตึงไปพร้อมๆ กันเมื่อคำพูดของปฏิธานเอาแต่รบกวนระบบประสาทของเธออยู่เรื่อย ปฏิธานจะให้เธอยอมไปเป็นผู้หญิงลับๆ ของเขาจนกว่าพี่สาวของเธอจะกลับมา เธอขอสัญญากับตัวเองไว้ตรงนี้เลยว่ายังไงเสียก็จะไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด ผู้ชายคนนั้นจะไม่มีทางได้ในสิ่งที่เขาอยากได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนดีเลิศเลอ แต่เธอก็จะไม่ยอมต่ำตมจนต้องยอมทำอะไรผิดพลาดอีก"อ้าวเพลินกลับมาแล้วเหรอ เห็นคุณต้นอ้อแจ้งมาว่าให้เพลินช่วยไปถ่ายเอกสารให้ที่ข้างบนมาเพราะว่าเตรียมเอาไว้ใช้ในห้องประชุมบ่ายนี้ไม่ทัน เป็นไง เสร็จเรียบร้อยดีแล้วใช่ไหมจ๊ะ"หลังจากเดินกลับมาถึงยังชั้นที่ตัวเองทำงานอยู่เพลินตาก็เดินเข้าแผนกมาแบบเครียดๆ ในหัวตอนนี้ไหนจะมีเรื่องที่ปฏิธานพึ่งจะพูดกับเธอมา ไหนจะเป็นเรื่องที่ว่าตอนนี้พี่ๆ ในแผนกต่างมากันครบหมดแล้วอีก แล้วเธอควรต้องแก้ตัวว่าอะไร จนกระทั่งเดินเข้ามาเจอกับหัวหน้าแผนกอย่างคุณนิธิพล ที่แจ้งเหตุผลทันทีที่เห็นหน้าเธอว่าคุณต้นอ้อนั้นโทรมาบอกเหตุผลที่เรียกตัวเธอไปใช้งานเรียบร้อยแล้วเพลินตาอ้าปากแบบงงๆ คุณต้นอ้อคือใครแน่นอนว่า

พอเข้ามาถึงข้างในโรงหนัง ปรานต์ก็เป็นคนเดินเข้าไปในแถวก่อนแล้วค่อยให้เธอเดินตามเข้าไปทีหลัง เพราะต่อจากนั้นตามหลังเธอก็คงจะเป็นนางแบบสาวที่ต้องนั่งตรงกลาง แล้วค่อยเป็นปฏิธานที่จะต้องนั่งปิดท้าย เพลินตาคิดแบบนั้น ซึ่งดีแล้วแหละ เอาเป็นว่านาทีนี้นั่งใกล้นางแบบก็คงดีกว่าอยู่ใกล้ปฏิธาน ผู้ชายคนที่เพลินตาอยากจะขออยู่ให้ห่างให้ได้มากที่สุดแต่..ผิดคาด พอเพลินตาหันมา ที่นั่งด้านข้างของเธอทางขวามือกลับเป็นผู้ชายตัวโตที่ชื่อว่าปฏิธานนั่งปักหลักอยู่ ส่วนนางแบบกลับนั่งถัดอยู่ทางขวามือเขาไปอีกที ด้วยความตกใจจึงได้อดที่จะมองไปด้วยสายตาตำหนิ ไม่ได้ ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลยแทนที่ว่าเขาจะให้นางแบบสาวนั่งตรงกลางคู่กันกับเธอ กระทั่งหนังเริ่มฉาย ทุกคนจึงได้ตกอยู่ในภวังค์ส่วนตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลินตาที่ตอนนี้ลืมไปแล้วว่ามีคนจอมกวนประสาทนั่งติดตัวเธออยู่ข้างกาย แต่พอหนังเริ่มฉายไปได้ไม่นานเท่าไหร่ เสียงกรี๊ดวี้ดๆของนางแบบคนนั้นก็แอบดังขึ้นมาจนน่ารำคาญ หนังแนวภจญภัยในป่าเผื่อล่าหาสมบัติ ซึ่งมันไม่ได้มีความน่ากลัวเลยสักนิด ก็ไม่รู้ว่าแม่นางแบบนั่นจะทำเป็นแอบร้องวี้ดว้ายให้น่ารำคาญอะไ

เพลินตาหน้าบูดหลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ระหว่างนั้นทั้งเธอและเขาต่างก็พากันเงียบไปเลยทั้งคู่ ระหว่างทางก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย ราวกับว่าต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง สำหรับปฏิธานเธอไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดเรื่องอะไร แต่สำหรับเธอแน่นอนว่ามันคือเรื่องที่ปฏิธานไม่อนุญาตให้เธอไปไหนมาไหนกับกันตธีร์ ซึ่งเป็นความต้องการที่ไร้เหตุผลมากและเธอจะไม่ยอมเชื่อเขาโดยเด็ดขาด ปฏิธานเอาสิทธิ์อะไรมาห้าม จนกระทั่งเขาพาเธอกลับมาส่งถึงหน้าคอนโดมิเนียม"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"เพลินตายกมือขึ้นไหว้ หากแต่สีหน้ายังออกไปทางบูดบึ้งตามเดิม ในเมื่อเขาไม่พูด โอเคเธอก็จะไม่ขอพูดเหมือนกัน แต่ดันมีเสี้ยวจังหวะหนึ่งก่อนที่จะหันไปเปิดประตูรถที่อยากจะหันไปมองหน้าเขา ปฏิธานมีสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่ได้ยินดียินร้ายกับคำบอกกล่าวสวัสดีของเธอ พอเห็นดังนั้นต่อมความน้อยใจก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มทำงาน เลยได้แต่ต่อว่าในใจไปว่าคนอะไรช่างไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึก หากแต่เธอก็ทำได้เพียงแค่สะบัดหน้าใส่ ก่อนจะหันกลับมาจับที่ดึงเพื่อเปิดประตู แต่ก็พบว่ามันยังคงถูกล็อก"เปิดประตูด้วยค่ะ เพลินจะลง""เพลินชอบมันเหรอ"

เช้านี้เพลินตาเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าลงมานั่งรอปฏิธานที่กำลังขับรถมารับ วันนี้เธอจะต้องไปหัวหินกับเขา เพราะบริษัทมีโปรแกรมถ่ายแบบโฆษณาชุดชั้นในคอลเลคชั่นใหม่ แถมเมื่อสักพักฝ่ายนั้นก็ยังโทรมากำชับอีกนักหนาว่าให้เธอเตรียมชุดอะไรไปใส่ให้เขาดูบ้าง บอกเลยว่าแต่ละรายการที่ถูกลิสมาทำเอาคุณหนูเพลินตาแบบเธอได้แต่ส่ายหน้ามองบนชุดใหญ่ หลายวันมานี้เธอถูกปฏิธานคุมแจ นอกเหนือจากการสั่งย้ายให้เธอขึ้นไปเป็นผู้ช่วยฝึกงานของเลขาเขาได้สำเร็จ จนพี่ๆในแผนกฝ่ายขายข้างล่างต่างพากันตกใจเมื่อรู้ว่าความจริงจากปากคุณต้นอ้อที่ลงมารับเธอด้วยตัวเองว่า ความจริงแล้วเธอคือทายาทคนเล็กของสถานีบริษัทโทรทัศน์ยักษ์ใหญ่ที่แอบเข้ามาฝึกงานและมีความคุ้นเคยกันกับประธานบริษัทดี ตกตอนกลางคืนถ้าหากคืนไหนที่ปฏิธานไม่ได้แวะมา เขาก็จะคอยโทรเช็คว่าวันนี้เธอแอบหนีออกไปเที่ยวที่ไหนไหม เพราะว่าเขาไม่อนุญาต แต่ถ้าหากว่าอยากจะไปก็ต้องมีเขา ไม่เช่นนั้นอย่าหวังว่าเขาจะยอมให้เธอไป แถมกว่าจะยอมวางสาย ก็ยังชอบสั่งให้เธอเปิดนั่นเปิดนี่ให้ดูก่อน หากไม่เช่นนั้นจะทำเขานอนไม่หลับ ดูเอาเถอะเขาช่างทำไปได้และเธอเองก็ดันบ้าจี้ทำตามเสียอย่างงั้น ส่วนเวล

เมื่อทีมงานทุกคนมาถึง วันนี้ทางบริษัทก็อนุญาตให้เหล่าบรรดาทีมงานและเหล่านางแบบได้เข้าพักผ่อนกันตามอัธยาศัยกันไปก่อน ก่อนที่จะต้องเริ่มการถ่ายทำกันในวันพรุ่งนี้ เพลินตาเองก็เลือกที่จะนั่งมองทะเลและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนสุดท้ายแล้วความคิดมันก็วกกลับไปคิดแต่เรื่องของปฏิธานอยู่ดี จึงได้ตัดสินใจเดินออกจากห้องพักมาแล้วเดินเลียบไปตามชายหาดว่าในความคิดปฏิธานคอยตามรบกวนเธอแล้ว ในชีวิตจริงก็ไม่ได้ต่างกันเลย หลังจากที่เดินก้าวขาออกมาจากโรงแรมได้สักพัก เพลินตาก็เดินมาเห็นภาพเบื้องหน้าที่ปฏิธานและผู้หญิงของเขากำลังเตรียมตัวที่จะออกไปพายเรือคายัคเล่นกัน ท่าทางดูกำลังสนุกสนาน เห็นเพียงแค่นั้นเพลินตาก็เบือนหน้ากลับแล้วเดินหนีทันที "อุ๊ย! พี่กาย"พอหันกลับมาก็ชนเข้ากับกันตธีร์แบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาเพลินตาถึงกับเซถอยหลังจนเขาต้องรีบเอื้อมมือเข้ามาประครองจับเอาไว้ไม่ให้เธอล้ม "พี่เห็นหลังเพลินเดินมาทางนี้ไวๆน่ะ ก็เลยลองเดินตามมา แต่ว่าทำไมจะกลับแล้วล่ะ""เออะ พอดีว่าเพลินรู้สึกเหมือนกลับว่าจะหน้ามืดนิดหน่อยค่ะ แดดคงน่าจะแรงเกินไป ก็เลยว่าจะกลับห้อง""เพลินเป็นอะไรมากไหม งั้นให้พี่พาเดินกลับนะ เผื่อ