Semua Bab ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO: Bab 51 - Bab 60

"Honey... let me explain. Sasabihin ko sa’yo ang lahat..." anas ni Dark, habang unti-unting lumalapit kay Roxane. Halatang nanginginig ang boses niya—takot, kaba, ang bumabalot sa bawat salitang kanyang binibigkas ikaw ba naman ang gulpihin ng asawa. "Sabihin mo na ngayon habang mahinahon pa ako!" mariing sabi ni Roxane, pinipigilan ang pag-angat ng kanyang boses habang patuloy sa paglapit sa kanya. Nangingilid ang luha sa mga mata niya pero pinipilit pa ring maging matatag. Ang dibdib niya ay parang sasabog sa bigat ng emosyon. "Ganito kasi ‘yun..." bumuntong-hininga si Dark, hindi alam kung saan magsisimula. "I love you... mahal talaga kita. Kaya ko nagawa ‘yun... wala nang iba. Ikaw lang sapat na." Napailing si Roxane, pilit ngumiti ngunit puno ng pait ang bawat ngiti. "Uhmmm... pero ano ang totoo?!" halos pabulong pero punung-puno ng sakit ang tanong niya. "Alam mo bang... namimiss ko na ang pamilya ko? Gusto ko na silang makita... akala ko... akala ko huling araw ko na ri

“How dare you!” Gigil na gigil ang sigaw ni Levie, tila sasabog na sa galit habang nilalapitan si Roxane. “Ang lakas ng loob mong dumaan dito—at bastusin ang nag-iisang anak ng mga Sebastian?!” Bahagyang napailing si Roxane, may ngiting puno ng pangungutya habang tinitigan si Levie mula ulo hanggang paa. Hindi siya umatras—mas lalo pa siyang humarap. “Ay wow…” aniyang may diin. “So ikaw na ngayon ang nag-iisang anak? Good for you. Pero ako? Ako ang panganay na anak ng mga magulang ko. At kahit hindi kami mayaman gaya mo—mahal ako at pinalaki akong may dangal.” Parang tinusok ng karayom si Levie, kaya’t mas lalong namula ang kanyang mukha sa inis. “Wala akong pakialam sa’yo!” singhal niya, mas malakas, mas mapanlait. Ngunit nanatiling kalmado si Roxane. Walang patid ang tingin niya kay Levie—matalim, buo, at hindi nagpapaapi. “Ayan nga ang punto ko,” sagot niya nang madiin, “Wala ka namang pakialam sa akin—so bakit ka andito? Bakit mo ako sinusundan? Kung saan man ako pumunta

Hindi namamalayan ni Roxane, narating na pala niya ang labas at ngayon ay nasa harapan na siya mismo ng sasakyan ni Dark Nathaniel. Tahimik. Walang lumalabas mula sa loob. “Bakit parang ang tahimik?” tanong niya sa sarili, habang nakatitig sa tinted na salamin ng sasakyan. Maya-maya, klik! — bumukas ang pinto sa likuran. Walang salita, walang boses — parang tahimik na paanyaya lang na nagsasabing: "Pumasok ka na." Napalunok si Roxane. "Ito na naman… ‘yung pakiramdam na parang hinihila ako ng sitwasyon sa bagay na hindi ko pa rin maintindihan." Napatingin siya sa paligid, tila may inaasahang sagot mula sa hangin. Pero ang mas malakas ay ang ingay ng kanyang isipan — magulo, magulo. "Anong gagawin ko?!" sigaw ng utak niya. "Si Drick… ‘yung bodyguard ni Dark… siya ba? Siya ba talaga ‘yung lalaking napanaginipan ko? ‘Yung—‘yung kumuha sa pagkababae ko?!" Nanlaki ang mga mata niya. "Tapos ikinasal ako kay Dark — na parang isang trap na hindi ko mahanapan ng labasan! At

Habang nasa byahe sina Dark, Roxane, at Drick, narinig ni Roxane ang mahinang pagkalam ng sikmura ni Dark. Pero bago 'yon kakain na muna kami para naman maylakas akong magtanong kay Dark mamaya."saad ng isip ni Roxane kahit nagdadalawang isip siya sa balak niyang gawin. “Tara, kain na tayo sasamahan na kitang kumain,” sabi niya sabay itinuro ang mga nakahilirang streetfood sa gilid ng kalsada. “Are you sure, honey?” alinlangang tanong ni Dark, tila hindi sanay sa ganitong simpleng eksena. "Anong pagkain ito? Masarap ba ito?" nagaalangan niyang tanong habang nakataas ang isang stick ng isaw, parang nahuhulog pa ang isa. "Oo! Masarap 'yan. Sabi mo ako ang bahala, 'di ba? O ‘eto na nga ‘yun, kumain ka ng marami!" nakangising sagot ni Roxane sabay abot pa ng isa pang stick. Para silang barkadang walang problema—walang kayamanan, walang kasal, walang D.N Hotel. Panandalian niyang nakalimutan ang bigat ng katotohanang tinatago niya. Habang si Drick naman, walang kaarte-arte, tu

Ngunit wala ni anino ni Mrs. Vellama ang lumabas para sigawan o pagalitan sila. Tahimik ang buong mansyon, tila nagtatago ang unos bago sumabog. Nagmistulang aninong muli si Levie, hindi na niya kinaya ang bigat ng atmospera sa paligid. Napailing siya, punong-puno ng inis at selos. Para siyang batang naitsapwera sa sariling tahanan. "Lagot kayo sa mom and dad ko! Isusumbong ko kayong lahat, lalo ka na, Roxane! Huhuhu!" bulalas niya habang binubuntong-hininga ang pagkabigo, sabay sakay sa kanyang mamahaling sasakyan. Kumalabog ang pinto, at maya-maya’y sumambulat na lamang sa kalsada ang tunog ng kanyang pagpapatakbo, kasabay ng mga luhang pigil niyang ilabas kanina pa. Tinignan lang siya nina Roxane sabay baling kay Dark na nakatitig pa rin sa dalawa niyang tauhan si Drick na bodyguard niya at si Lyka na personal maid ng kanyang mama. “Ngapala, Dark… pwede ba tayong mag-usap? Tayong dalawa lang,” kalmadong sabi ni Roxane, ngunit halatang may mabigat sa dibdib. Napatingin si Dark