ตอนที่ 3 คู่ชู้ชูชื่น 2

ช่วงนี้โรงยาเจี้ยนคังต้องเร่งผลิตสินค้าเติมคลังตามคำสั่งซื้อที่รับมาจากงานเลี้ยงในวัง

ติงยวี่ถิงจึงต้องรับคนงานเข้ามาเพิ่มอีกหลายสิบคน พวกเขาขยันแข็งยิ่งถึงขั้นทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่ยอมพัก นางจึงต้องดูแลเรื่องอาหารการกินอย่างดีเยี่ยม ถึงขั้นลงมือเข้าครัวทำอาหารด้วยตัวเองเสียเลย

หญิงสาวมีเสน่ห์ปลายจวักติดมาจากชาติภพที่แล้ว จึงมีลักษณะของความแปลกประหลาดของอาหารอยู่มาก ทำเอาสาวใช้ทั้งสองสนเท่ห์ยกใหญ่ พวกนางตั้งหน้าตั้งตารอกินอาหารฝีมือนางเหมือนเด็กๆ ทุกวัน

“ข้าสั่งคนงานที่ตลาดเข็นผักและแล่เนื้อมาส่งแล้ว  ข้าจะไปหาซื้อเพิ่มแค่เล็กน้อย พวกเจ้าทำงานอยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องตามมา”

“เจ้าค่ะ” 

เสี่ยวจิงกับเจียวมิ่งรับคำขณะทำงานมือเป็นระวิง แม้ไม่รู้และไม่คาดคิดว่าเจ้านายของตนจะทำร้านยาได้ก็ตาม

ติงยวี่ถิงมองสาวใช้อย่างพึงพอใจ พวกนางสมองไว สามารถจดจำและเรียนรู้สิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนได้รวดเร็ว เจ้าของร่างเก่าผู้นั้นได้ครอบครองอัญมณีล้ำค่าโดยแท้ เพียงแต่ใช้งานผิดประเภทมาหลายปี ช่างน่าเสียดาย

เพราะนางรู้ซึ้งเช่นนี้จึงพยายามเก็บเงินให้มากที่สุดและใช้ไปกับการไถ่ตัวทั้งสองกลับมาดูแลกันและกัน เพื่อชดเชยความผิดที่ร่างเก่าเคยทำเอาไว้

ใช้เวลาเดินตลาดไม่นาน หญิงสาวได้วัตถุดิบสำหรับปรุงอาหารพอประมาณ

ระหว่างทางกลับโรงยาเจี้ยนคังต้องผ่านหอไหลฟู่ นางจึงขึ้นไปชั้นสอง เข้าไปทักทายฮูหยินเจ้าของโรงน้ำชาตามประสาคู่ค้าชั้นดี หลังยื่นไมตรีต่อกันอย่างจริงใจ สนทนาครู่ใหญ่ หญิงสาวก็ขอตัวกลับ

ครั้นกลับออกมาตรงระเบียงชั้นสองดวงตาเจ้ากรรมพลันเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินกระหนุงกระหนิงอยู่ตรงริมถนนด้านล่างโรงน้ำชา

ฝ่ายชายหล่อเหลางามสง่าเปล่งประกายจนแสบตา   คนผู้นั้นมิได้มีดีแค่ใบหน้าคมคาย แต่เรือนกายของเขา          สามารถเรียกได้ว่าสมส่วนสมบูรณ์แบบ

บุรุษหนุ่มรูปงามราวหยกสลัก บุคลิกสุขุมล้ำลึก ภูมิฐานเฉลียวฉลาด 

ท่าทางสง่างามปานนั้น ยังไม่นับรวมรูปโฉมโดดเด่นสะดุดตา พาให้หญิงสาวใจสั่นหวั่นไหว

ส่วนฝ่ายหญิงน่ะหรือ? ฮึ! ติงยวี่ถิงเบิกตาเพ่งมอง แน่นอนนางรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดี

อดีตสามีผู้หล่อเหลาของนางกับสตรีคนใหม่ของเขา

ฝ่ายหญิงเดินตามติดชนิดแนบชิดแทบจะคลอเคลีย คอยพะเน้าพะนอออดอ้อนฝ่ายชายไม่ห่าง 

เซียวหงเย่กับเหวินฟาง...

นางผู้นั้นแทรกกลางระหว่างเราสำเร็จแล้วกระมัง หรือเป็นเขาที่ยอมเปิดทางให้หญิงอื่นเข้ามาโดยง่าย

ฮึ! ทีกับติงยวี่ถิงผู้เป็นภรรยา เขากลับทำตัวเย่อหยิ่งห่างเหินรังเกียจหนักหนา 

แต่กับเหวินฟางที่เพิ่งคบหากันก่อนหย่าเพียงไม่นานกลับสนิทสนมเกินหน้าเกินตา

เดินอย่างไรจนเหมือนจะสิงร่างกันอยู่แล้วล่ะนั่น ฮึ! หมั้นไส้! 

หากถิงถิงไม่เคยผ่านคืนวสันต์เร่าร้อนกับอดีตสามี คงไม่รู้สึกอันใด เขายอมให้นางใกล้ชิดก่อนหย่ากันด้วยไง!

และอารมณ์หึงหวงมักอยู่เหนือเหตุผลเสมอ

ตะกร้าไม้ไผ่ใส่วัตถุดิบปรุงอาหารทั้งเนื้อวัวเลือดไก่เครื่องในสัตว์ถูกสาดโครม เข้าเป้าคู่ชู้ชูชื่นพอดิบพอดี

เลือดสีแดงฉานคาวคลุ้งไปทั่วบริเวณ

บุรุษหนุ่มชุดขาวหล่อเหลากลายร่างเป็นทะเลเลือด สตรีโฉมงามชุดสีชมพูอ่อนหวานเองก็ไม่พ้นคราบเหม็นโฉ่ 

สภาพชายหญิงที่เคียงคู่งดงามอย่างโดดเด่นเมื่อครู่พลันเปลี่ยนไปกลายเป็นน่าเกลียดในพริบตา

โดนเฉพาะฝ่ายบุรุษที่รูปงามปานเทพเซียนผู้นั้น หึหึ! หมดหล่อทันตา สมน้ำหน้า! 

ติงยวี่ถิงผุดรอยยิ้มร้ายกาจ สะใจเป็นที่สุด

บนระเบียงโรงน้ำชาชั้นสอง สตรีผู้หนึ่งยืนกอดอกเชิดหน้าทอดสายตาชื่นชมผลงานสาดเลือดของตนเองนิ่งๆ นางเลิกคิ้วมองเจ้าของใบหน้าคมคายอย่างต้องการท้าทาย

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่คมที่สะท้อนภาพนางฉายแววประหลาด รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นที่ริมฝีปากเช่นกัน

ผู้ใดว่าติงยวี่ถิงตกต่ำกลายเป็นสตรีไม่สู้คนแล้วปะไร ไม่เจอกันนาน ไฉนยังน่ากลัวอยู่ เหวินฟางให้รู้สึกขนลุกซู่โดยไม่รู้ตัว