Semua Bab กับดักร้าย... พ่ายรักเสน่หา​(NC25+)​: Bab 21 - Bab 30

นับตั้งแต่วันที่เจ้าสมุทรมาก่อความวุ่นวายให้เธอ หลังจากนั้นเขาก็หายตัวไปเกือบสองสัปดาห์ แต่ไม่โผล่ตัวมาให้เห็นแต่เล่นส่งพวกของใช้ผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับ รวมถึงน้ำหอมที่ยังไม่มีขายในไทยส่งมาให้ เธอเคยปฎิเสธของทุกอย่างที่เขาส่งมาให้ผลปรากฎว่าวันต่อมาเขาเหมามาให้ทั้งคอลเลกชัน ถ้าเขาไม่เห็นเธอใช้มันถัดจากนั้นไม่นานทั้งกระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า ที่เขาอ้างอิงจากไซต์ของภาริตาแต่มันดันพอดี วันต่อมาปลายฟ้าก็จะเดินหน้าเคร่งเครียดมาหาเธอทันที เพราะเจ้าสมุทรเหมามาทั้งคอลเลกชันอีกแล้ว จนไม่มีที่จะเก็บ ธนัชชามีถ่ายโฆษณาวันนี้ ร่างเล็กได้ข้อสรุปว่าการที่เธอเคลียดไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ทางลือกของเธอนั้นมีไม่มาก ถ้าเธอดื้อแพ่งนั่นก็ย่อมได้ แต่ชีวิตในวงการของเธอหลังจากนั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น ขนาดพีระเขายังไม่กล้าต่อกรกับเจ้าสมุทรเลย แล้วเธอล่ะเป็นเพียงมดงานตัวเล็ก เขาเพียงแค่กระดิ้กนิ้วเดียว ชีวิตเธอก็กลายเป็นเพียงฝุ่นในอากาศ การจะเป็นผู้หญิงของเขา ตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอค้นหาข้อมูลของเจ้าสมุทรรวมถึงครอบครั

“ครับ” พอดีแลนด์รับคำเสร็จก็เดินไปกระซิบปลายฟ้า ที่ตอนนี้เธอยิ้มแล้วก้มหัสให้เขา การที่เขาจะไปไหนสักที่ต้องมีคนติดตามไม่ต่ำกว่า 5 คนที่อยู่ภายในสายตา และอีกไม่รู้กี่คนที่อยู่โดยรอบภายในบริเวณนี้ ถ้าอยู่ห้องทำงานเขาการดูแลจะไม่ค่อยแน่นหนาขนาดนี้ เพราะมั่นใจในความปลอดภัย ตั้งแต่เจ้าสมุทรและน้องชายถูกลักพาตัวไปตั้งแต่เขา 10 ขวบ เจ้าคุณ 7 ขวบ จากคู่แข่งทางธุรกิจ ที่หวังจะดึงความสนใจของคนเป็นพ่อ เพื่อที่จะได้ชนะการประมูลโครงการใหญ่ ที่ร่วมลงทุนระหว่างประเทศ เพราะทุนกำไรที่เม็ดเงินมหาศาล ความผิดชอบชั่วดีจึงไม่มีจากฝ่ายคู่แข่ง หลังจากเหตุการณ์นั้น เจ้าสมุทรและเจ้าคุณถูกส่งตัวไปเรียนต่อที่โรงเรียนประจำที่ต่างประเทศ ช่วงซัมเมอร์ก็กลับมาที่ไทย พอขึ้นไฮสคูล เจ้าสมุทรก็เริ่มดูแลตัวเองครอบครัวรับผิดชอบเรื่องการเรียน แต่ชีวิตส่วนตัว เขาต้องรับผิดชอบเอง รวมถึงค่าใช้จ่ายในชีวิตของตัวเองด้วย เจ้าสมุทรและน้องชายเรียนที่ต่างประเทศจนจบปริญญาโท พอกลับเมืองไทยเจ้าสมุทรก็ขึ้นมารับตำแหน่งแทนบิดา ส่วนเจ้าคุณก็ดูแลโรงงาน ที่เป็นธุรกิจผลิตซิ้นส่วนรถย

ดีแลนด์ให้ลูกน้องขับรถตามแท๊กซี่คันที่ธนัชชาขึ้น แต่ดูเหมือนว่าแท๊กซี่ที่ตาม กำลังขับออกนอกเส้นทางเดินออกจากเขตปริมณฑล ในเวลานั้นทั้งคู่หันหน้ามาจ้องหน้ากัน และพบกับความผิดปกติบางอย่าง จึงตัดสินใจเพื่อที่จะโทรบอกเจ้านายตัวเอง “คุณดีครับ ผมรู้สึกว่ารถแท๊กซี่ คันที่ให้ผมตามกำลังออกจากต่างจังหวัด” ดีแลนด์ยกนาฬิกาขึ้นดู ก่อนที่จะมองเห็นเจ้าสมุทรเดินมาพร้อมแพรพิณในระยะไกล ดีแลนด์สัมผัสได้ถึงความไม่ปลอดภัย หลังจากนั้นเขาจึงให้คนที่เหลือตามไปสมทบ และให้คนไปตรวจสอบ ว่าคนที่ขับคนแท๊กซี่คันนั้นเป็นคนของใคร ธนัชชาเคยมีศัตรูที่ไหนหรือไม่ เมื่อเห็นท่าทางไม่ชอบมาพากลดีแลนด์จึงยกโทรศัพท์โทรหาเจ้านาย “คุณเจ้าครับ รู้สึกว่าคุณแทน จะถูกคนของนายพีระรักพาตัวไปครับ” หลังจากได้เลขป้ายทะเบียนรถจากลูกน้องมา ดีแลนด์ต้องรีบทำงานอย่างเร่งด่วน เพียงแค่ไม่ถึงสิบนาที เขาก็รู้ที่มาที่ไปของรถแท๊กซี่คันเจ้าปัญญา “คนหายไปทั้งคน มึงยังกล้าบอกว่า แค่รู้สึกหรอ.. ดีแลนด์?” น้ำเสียงที่ไม่โวยวายแต่นิ่ง ให้ความรู้สึกเย็นเชียบถึงกระดูกสันหลัง แพรพิณที่นั่

เจ้าสมุทรยิ่งเห็นสภาพของธนัชชา ก็พลันทำให้เขาคิดถึงน้องสาวตัวเอง ที่อายุไล่เลี่ยกันกับคนตรงหน้า ความโกรธยิ่งพุ่งทยานจนประทุออกมาอีกครั้ง อยากจะฆ่าคนตายขึ้นมาจริงๆ เสียงร้องไห้ของธนัชชา ที่ร้องไห้เรียกสติให้เขากลับมา เจ้าสมุทรถอดเสื้อคลุม โยนไปคลุมร่างของธนัชชา ที่ตอนนี้เสื้อเธอขาดยับเยิน กางเกงขาสั้นสีดำรั้งขึ้นโชว์ขาเรียวสวย ชายหนุ่มกัดฟันหน้าหนีไปอีกทาง แล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมทั้งร่างให้เธอ พร้อมทั้งแกะเชือกที่มันมัดมือเธอจนแดง จนเลือดซึมออกมานิดๆ การ์ดนับสิบคนของเขา คุมคนของพีระมัดรวมกันไว้ที่ห้องรับแขกด้านล่าง พอพาเธอไปอยู่ในที่ปลอดภัยเสร็จ เจ้าสมุทรก็เดินมากระทืบพีระซ้ำอีกครั้ง ดีแลนด์หันหน้าหนีไปอีกทาง ในตอนที่เจ้าสมุทรห่อร่างเล็กขึ้นอุ้ม ไปวางไว้ที่โซฟาอีกมุม เพราะไม่อยากมองภาพผู้หญิงของเจ้านาย ที่เนื้อตัวหล่อแหลม เสื้อขาด กางเกงขาสั้นรั้งขึ้นจนถึงแก้มก้น ก่อนที่เจ้าสมุทรจะอุ้มร่างเล็กที่ห่อด้วยผ้าห่มสีขาว จนมองไม่เห็นใบหน้าของเธอขึ้นมาในวงแขน ทั้งตัวถูกห่อไปด้วยผ้าห่มผืนใหญ่ ร่างสูงใหญ่ของเจ้าสมุทรอุ้มร่างเล็กเหมือนเธอเป็นแค

อลิซนอนเลียขนตัวเอง พุงอ้วนกลมทับขาข้างหน้าของตัวเอง หมอบแก้มอ้วนอยู่โต๊ะข้างเตียงนอนขนาดใหญ่ของพ่อมัน หลังจากที่มันพึ่งนั่งเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวเพื่อมาที่เกาะลันตา โดยที่ดีแลนด์เป็นคนพามันมาส่ง พร้อมของใช้ส่วนตัวของมัน รวมถึงของใช้ส่วนตัวของธนัชชาด้วย สิ่งของที่นำมา สามารถที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ หรืออาจมากกว่านั้น อลิซมันถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เมื่อเห็นแขกคนสวยของแด๊ดดี้ยังนอนบนเตียง เธอช่างขี้เกียจ แถมอ่อนแอเสียจริง มันชายตามองแล้วยกหางตัวเองขึ้นมาเลีย ต้องลำบากเจ้าของบ้านอย่างมัน ที่ต้องดูแลแขกอย่างเธออีกจนได้ “อื้อออ...” ธนัชชาตื่นขึ้นมาด้วยความกระหายน้ำ รวมถึงเธอปวดหัวแทบระเบิด ร่างเล็กครางออกมาด้วยเพราะกระหายน้ำอย่างหนัก มือเล็กเรียวยกขึ้นขยี้ตา เพราะดวงตาของเธอโฟกัส อลิซเงยหน้าขึ้นพร้อมทั้งนั่งชูคอ มองหน้าแขกสาวคนสนิทของแด๊ดดี้ของมัน ด้วยความเอื่อมระอา ทำไมเธอถึงนอนเยอะขนาดนี้ ขนาดตัวมันเองยังไม่นอนนานขนาดนี้เลย ธนัชชานึกว่าตัวเองตาฝาดไป คือเมื่อวันก่อนเธอรู้สึกคิดถึงแมวผีของเจ้าสมุ