All Chapters of ❤️BAD FOR❤️หลงเริง: Chapter 11 - Chapter 20

26 Chapters

ตอนที่11 น่ารังเกียจ

ต่อ"เปิด!!!"เสียงของใครคนหนึ่งที่ฉันคุ้นเคยเอามากๆทำเอาทั้งฉันและคุณกวินต่างหยุดชะงักไปเลยทีเดียว แต่คุณกวินกลับชอบใจและแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับก้มลงมาเลียและดูดเนินอกของฉันอีกครั้งและค่อยๆดึงเสื้อในสีแดงออก"ปล่อย!!!มาฟอร์ช่วยด้วย!!! ฮึก ช่วยฉันด้วย"ฉันร้องไห้ลั่นออกมาเพื่อให้คนด้านนอกเข้ามาช่วยเร็วๆและพยายามดิ้นรนให้เขาไม่เปิดเสื้อของฉันออกไปมากกว่านี้อีกแล้วมาฟอร์รีบพังประตูเข้ามาในห้องและรีบกระชากคุณกวินออกไปทันทีใบหน้าของเขาดูดุดันเอามากๆและไม่สนใจเลยว่าเขาคือใครแม้ว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาเอง ฉันรีบจัดการจัดการเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนที่ทางกาฟิวส์และพ่อจะวิ่งเข้ามาหาฉันที่นั่งสั่นอยู่บนเตียงนอน"มึงกล้ามากนะที่ยุ่งกับของของกู วันนี้มึงได้ตายดีแน่ไอ้สัสกวิน"มาฟอร์พูดจบก็ซัดกำหมัดแน่นต่อยเข้าหน้ากวินทันทีแต่ก็ถูกเขาถีบออกมาและต่อยใบหน้าของเขาซํ้าสองสามรอบ โดยปกติมาฟอร์มจะไม่ปล่อยให้ใครมาพลิกเกมส์เขาได้เลยแม้แต่น้อยแต่ทำไมเขาดันพลาดท่าให้กับกวินแบบนี้ล่ะแต่ยังไม่ทันไรก็ยังคงเป็นฝ่ายเขาเองที่พลิกเกมและต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของกวินอย่างหนักและรัวเอาซะจนเขาสู้แรงมาฟอร์ไม่ไหวและนอนนิ่
last updateLast Updated : 2025-07-09
Read more

ตอนที่12 ไม่ได้ทำตรงนั้น

เช้าวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาจากความฝันเพราะแสงแดดที่แยงตาก่อนที่จะรู้สึกเหมือนมีอะไรมารั้งข้อแขนและขาของฉันไว้ สองเปลือกตาค่อยๆมองไปรอบๆก็พบเข้ากับผ้าสีขาวที่มัดแขนและขาทั้งสี่ด้านอย่างแน่นตึง ฉันเหงยหน้าขึ้นไปมองหาใครคนหนึ่งอีกครั้งที่ตอนนี้กำลังนั่งกอดอกนอนหลับอยู่ที่เก้าอี้โซฟาฉันจ้องมองใบหน้านั้นด้วยความรู้สึกผิดและร้องไห้ออกมาอีกครั้งจนทำให้คนตัวสูงสะดุ้งตื่นและรีบปลดเปลืองผ้าทั้งสี่ด้านและดึงฉันเข้าไปสวมกอดอีกครั้ง ฉันเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมพูดยอมจาหรือโต้ตอบด้วยการโอบกอดเขาเลยแม้แต่น้อยก่อนที่มาฟอร์เองจะค่อยๆผละตัวออกจากฉันและมองหน้าฉันนิ่ง"ไม่ร้องนะคะ เรื่องมันผ่านไปแล้วนะ""ฉันมัน.....//อย่ามาว่าตัวเองแบบนี้อีก ไหนคนสวยมันทำอะไรหนูบอกพี่มาสิคะ"ยังไม่มันที่ฉันจะได้พูดจบนํ้าเสียงอ่อนหวานและนุ่มนวลพูดออกมาที่หลังกกหูของฉันอย่างแผ่วเบาฉันใช้มือเรียวหนาแตะไปที่ต้นคอของตัวเองและบริเวณอกเล็กน้อยก่อนที่จะร้อ
last updateLast Updated : 2025-07-10
Read more

ตอนที่13 ดื้อ

ต่อ"แบบนี้ฉันจะไม่เจ็บใช่ไหม" "ไม่ได้!!!//ไม่ได้!!!!"เสียงของเพื่อทั้งสองเอ่ยปากพูดออกมาเมื่อฉันเล่าความจริงทุกอย่างตั้งแต่ต้นให้กับเพื่อนๆฟังสายตาของทั้งสองที่มองมาต่างไม่พอใจเป็นอย่างมากฉันสวมใส่ชุดเดรสสั้นสีดำและรองเท้าผ้าใบตอนแรกมาฟอร์ไม่ได้ห้ามหรือว่าอะไรฉันเลยเพราะเขาคิดว่าฉันจะต้องอยู่ในสายตาของเขาอยู่ตลอดเวลาแต่พอมาถึงผับฉันก็ดันเจอกับเพื่อนๆจึงขอแยกไปหาเพื่อนบ้างตอนแรกเขาก็ไม่ได้ยอมอะไรทั้งนั้นจนฉันเริ่มหงอยลงเขาจึงยอมปล่อยให้ฉันไปแค่นั้นฉันเดินเข้ามาในผับกับพวกเพื่อนและพากับไปนั่งโซนหน้าของเวทีและห้องของมาฟอร์ที่นั่งอยู่ก็สามารถมองลงมาหาฉันได้ตลอดเวลาแถมเขายังไลน์มาหาฉันบ้างเป็นระยะๆ"แกจะบ้าหรอมิราส์ แกก็รู้เอาใจไปเล่นกับความรักมันเป็นยังไงแกก็เคยเจ็บแกยังจะทำอีกหรอวะ"เสียงเจื้อยแจ้วของจีจี้ที่พูดออกมาพร้อมกับจ
last updateLast Updated : 2025-07-10
Read more

ตอนที่15 แยกจาก

ต่อแต่ไม่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไรทำไมฉันถึงได้คุ้นหน้าเอามากๆฉันพยายามคิดแล้วคิดอีกแต่ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ออกสักทีก่อนที่ทั้งสองจะเดินมาทางฉัน สายตาของฉันไม่ได้จับจ้อบมองหน้าของพวกเขาเลยแต่ฉันดันไปสะดุดตาเข้ากับฝ่ามือที่ประสานพากันเดินมาด้วยกัน"มิราส์ นี้มินตราเพื่อนพี่มันมาคุยเรื่องงานอ่ะ เลยแวะมาหา มินนี้มิราส์"มาฟอร์เป็นฝ่ายเริ่มแนะนำตัวฉันให้กับเธอและแนะนำตัวเธอให้กับฉัน ฉันรับรู้ได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้แหละที่เป็นผู้หญิงในปลายสายขอบมาฟอร์ที่เขาตั้งหน้าตั้งตารอมาตลอด ฉันทำได้เพียงส่งรอยยิ้มให้กับเธอเท่านั้นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา"หวัดดีจ๊ะ มาร์ฟกับน้องเป็นอะไรกันหรอ"และคำถามนั้นทำเอาทั้งฉันและมาฟอร์ต่างพากันชะงักเพราะเราทั้งคู่อยู่ด้วยกันด้วยการไร้สถานะ ฉันเลือกที่จะเงียบและจ้องมองหน้าเขาอย่างกดดันเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะมองฉันว่าเป็นอะไรกับเขา"คือ.... น้องเป็นผู้หญิงของเราอ่ะ"และนั้นแหละทำเอาฉัน
last updateLast Updated : 2025-07-11
Read more

ตอนที่14 รอยบนหน้า

เช้าวันต่อมาพอฉันลุกขึ้นก็พบเข้ากับคนข้างกายที่นอนกอดฉันโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ฉันเผลอก้มลงไปจ้องมองซิกแพคของเขาอย่างเคยตัวและค่อยๆใช้มือเรียวลูบซิกแพคของเขาอย่างว่าเล่นจนลืมตัวก่อนที่จะมีเสียงถอนหายใจรดอยู่บนหัวของฉัน"จะลักหลับพี่หรอ""ป่าวนะ เออ....หนูไปอาบนํ้าก่อนนะ"ฉันรีบเก็บมือเรียวของตัวเองกลับมาแนบชิดติดตัวก่อนที่จะดันตัวเองลุกขึ้นเพื่อที่จะหลบหลีกหนีความอายที่ตัวเองได้ก่อแต่ก็ยังไม่ทันไรคนตัวสูงก็จับรั้งข้อแขนของฉันไว้และกระชากตัวฉันให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาใบหน้าคมคายวางพาดไว้ที่หัวไหล่ของฉันจนทุกสัมผัสหายใจเข้าออกของเขามันดังชัดขึ้นแม้กระทั่งเสียงก้อนเนื้อของเขาที่ดังออกมาผิดปกติ แต่จะว่าเขาอย่างเดียวก็ไม่ได้เพราะไอ้เจ้าก้อนของฉันมันก็เต้นเร็วเหมือนกันและดังเอามากๆเลยด้วย"หึ!!! ดังเกินไปไหมคะ ตรงเนี้ย"มือหนาข้างหนึ่งผละออกมาจากหน้าท้องแบนราบของฉันและค่อยๆเลื่อนขึ้นไปยังกลางอกตรงบริเวณที่เ
last updateLast Updated : 2025-07-11
Read more

ตอนที่16 แยกจาก2

เช้าวันต่อมาวันนี้ฉันมีเรียนคาบบ่ายจึงไม่ได้ตื่นเช้ามาแต่อย่างใดเพราะเกรงใจเพื่อนที่นอนอยู่เมื่อคืนฉันเอาแต่ร้องไห้และพูดคุยกับจีจี้ทั้งคืนจนแทบจะไม่ได้ทำงานเลยด้วยซํ้า ฉันจึงเลือกที่จะตื่นนอนมาทำงานดีกว่า โชคดีมากที่ห้องจีจี้มีอยู่2ห้องฉันจึงทำอะไรได้สะดวกหน่อยก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น"แหมๆๆ ตื่นเช้านะเนี่ย ว่าแต่ใครมาอ่า""เดี๋ยวฉันไปเปิดเองมิราส์ แกไปทานข้าวเหอะฉันทำไว้ให้เพื่อนสุดที่รัก"ฉันเดินเข้าไปรอเพื่อที่โต๊ะอาหารแต่ก็ต้องชะงักกับเสียงพูดคุยที่คุ้นเคยเพราะนั้นไม่ใช่ใครนอกซะจากมาฟอร์นั้นเอง ฉันลุกเดินออกไปอยู่ด้านหลังเพื่อนอย่างมึนงงเพราะคนตรงหน้ายืนเงียบอยู่ที่หน้าประตู"มะ....มิราส์ มีคนมาหาอ่ะ ฉันไปทานข้าวก่อนนะ"ฉันพยักหน้าตอบกลับเพื่อนและหันมาสนใจคนตรงหน้าแทนใบหน้าของเขาที่นิ่งเฉยที่เต็มไปด้วยความเศร้าและความโกรธปะปนกันอยู่"พี่เป็
last updateLast Updated : 2025-07-13
Read more

ตอนที่17 ดูถูก

"ช่วงนี้แกดูเหม่อๆนะมิราส์"ไวพจน์เอ่ยถามออกมาเมื่อเห็นฉันที่กำลังนั่งจ้องมองออกไปทั่วๆมหาลัย ภวังค์ความคิดถึงที่มันถาโถมทำเอาฉันทำอะไรไม่ได้เลยทีเดียวนอกซะจากนั่งคิดถึงเขาอยู่แบบนี้ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับเชอร์รี่ที่ใบหน้าที่รอยต่างๆนาๆแถมเธอยังสวมใส่ชุดธรรมดามามหาลัยอีกด้วย"นั่นเชอร์รี่หนิ""คลิปนั้นเผยออกไป เออ....คนของแกเลยสั่งให้ไปจัดการกับเชอร์รี่อ่ะ"คนของฉัน?? ฉันนั่งทวนคำๆนั้นออกไปภายในใจเพราะมันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากมาฟอร์ผู้ที่มีอิทธิพลมากจนน่ากลัว"พีคกว่านี้อีก นั่นมาฟอร์"ฉันค่อยๆหันไปตามสิ่งที่เพื่อนบอกและนั่นคือมาฟอร์ผู้ชายที่ฉันโหยหาเอามากๆเขาดูดีทุกครั้งที่ฉันเจอเขาความสง่าราศีของมาฟอร์ที่เผยแพร่ออกมาชวนน่ามอง ฉันจ้องมองใบหน้าคมคายของเขาอย่างไม่ละสายตาและคิดว่าเขาคงจะเดินเข้ามาทักฉันบ้างแต่ป่าวเลยเขากลับเดินเชิดตรงดิ่งขึ้นตึกเรียนของฉันไปสายตาของฉันไม่ยอมละสายตาไปจากเขาเลยแผ่นหลังท
last updateLast Updated : 2025-07-13
Read more

ตอนที่18 มาฟอร์&อู๋

@สนามแข่งรถที่ใหญ่ที่สุดพี่อู๋รุ่นพี่คนสนิทของฉันที่จ้างฉันมาคืออยากให้ฉันมาสร้างกำลังใจให้กับเขาซะมากกว่าและเลือกข้ออ้างนี้มาแทน เอาจริงๆพี่เค้าเคยตามจีบฉันมาตั้งแต่ปี1แต่ด้วยที่ตอนนั้นฉันมีข่าวกับไอ้พี่ตั้มพี่อู๋เลยหายไปจากชีวิตฉันทันทีและก็มาโผล่ตอนนี้ฉันเอ่ยปากไม่ได้รับเงินจากเขาและมานั่งเฝ้าให้กำลังใจรุ่นพี่คนนี้แทน พี่เขาเป็นคนที่ดูดีเอามากๆและมีเสน่ห์ที่สุดแต่ก็สู้มาฟอร์ไม่ได้เลยและอีกอย่างสนามแข่งนี้มาฟอร์ก็เข้าแข่งด้วยสายตาของเขาที่มองมาทางฉันอย่าคิดกะจะฆ่าจะแกงฉันได้ตลอดเวลาแต่ฉันกลับทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและหันมาสนใจรุ่นพี่คนนี้แทน"สู้ๆนะคะ ขอให้ชนะนะ""เหอะ!!น่าไม่อายว่ะ ผัวเธอยืนอยู่ตรงเนี่ยแต่เธอกลับให้คำนั้นให้คนอื่น"มาฟอร์เดินมาทางฉันและจับท่อนแขนเรียวเล็กของฉันไว้อย่างแน่น พี่อู๋ไม่ได้ถามออกมาแต่อย่างใดเขามองฉันและมาฟอร์สลับกันไปอย่างมึนงง
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

ตอนที่19 อยากให้เธอหึงฉันบ้าง

พอเช้าวันต่อมาที่แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องก็มีบอดี้การ์ดคนสนิทของเขาเดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าใบเล็กหนึ่งใบมายื่นให้ฉัน พอเปิดออกมาก็พบเข้ากับชุดเสื้อผ้าต่างๆนาๆของฉันและเขานั้นเอง ก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนชุดอาบนํ้าแต่งหน้าอะไรให้เรียบร้อยพอออกมาก็เจอเข้ากับเขาที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่"เมียจ๋า วันนี้เมียจ๋าจะอยู่กับเค้าใช่ไหม""ใครเมียนาย!!"ฉันพูดออกมาเสียงราบนิ่งอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเขาก็เอ่ยปากพูดออกมาว่าฉันคือเมียของเขาอย่างหน้าตาเฉย"แล้วเมื่อคืนใครบอกว่าเป็นเมียฉันละ อย่าเฉไฉไปหน่อยเลยหนาที่รัก""เหอะ!!!เมียงั้นหรอ นายกล้าเอาไปพูดกับคนอื่นได้ไหมล่าว่าฉันเป็นเมียนาย ฉันลงไปซื้อของก่อนนะเอาอะไรปะ"มาฟอร์ส่ายหัวตอบกลับฉันไปก่อนที่ฉันเองจะหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาและเดินหายไปจากห้องพักนอนของเขาทันที ฉันพยายามใจแข็งกับสิ่งที่เขาทำถ้าเกิดเขาทิ้งฉันมาอีกครั้งก็คงเป็นฉันที่ร้องไห้ฟูมฟายเสียใจแบบนี้แล
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

ตอนที่21 กำไลตระกูล

เช้าวันต่อมาบอดี้การ์ดคนสนิทของมาฟอร์ก็ได้นำกระเป๋าเสื้อผ้าและชีทที่เรียนในวันนี้มาให้กับฉันในเช้าตรู่ ฉันเดินเข้าไปจัดการกับธุระส่วนตัวให้เรียบก่อนที่จะออกมาและพบกับเขาที่นั่งจ้องหน้าฉันอยู่นิ่งๆ"ไปเรียนด้วย""จะบ้าหรอ พี่นอนพักผ่อนเหอะหนูสัญญาว่าจะรีบกลับมา"พูดจบเขาก็ทำท่าทีงอแงกับฉันเหมือนเช่นเคยและออดอ้อนฉันเหมือนปกติราวกับว่าเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเสียงประตูที่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นเดินเข้ามาภายในห้องพักอย่างเกรงขาม ฉันรับรู้ได้เลยว่านั่นคือแม่ของเขาที่เดินเข้ามาและใช่เธอเป็นผู้หญิงที่สวยสง่ามีออร่าเอามากๆการแต่งตัวที่ดูหรูหราเกินต้านทานไม่แปลกใจเลยว่าใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาได้ใครมาฉันยกมือไหว้ท่านอย่างมีมารยาทและก้มหน้าก้มตาเล็กน้อย ผู้เป็นแม่ของคนที่อยู่บนเตียงเดินเข้ามาหาฉันและใช้มือเรียวบางสอดใส่ที่ใต้คางของฉันเพื่อที่จะค่อยๆยกมือขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ฉันเชิดหน้าขึ้นม
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
PREV
123
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status