All Chapters of ❤️BAD FOR❤️หลงเริง: Chapter 1 - Chapter 10

วันนี้ฉันเลือกที่จะไม่ไปมหาลัยเพราะสภาพของฉันตอนนี้ดูแทบจะไม่ได้เลยด้วยซํ้า ฉันจึงไลน์ไปหาเพื่อนให้ลาป่วยให้ฉันด้วยเพื่อกลับมาตั้งตัวเองให้ได้ และเริ่มหางานใหม่ทำแทนก๊อกๆๆๆๆๆเสียงเคาะประตูในยามเช้าเหมือนเช่นเคยและแปลกที่ว่าฉันนอนได้มากกว่าทุกวันเสียอีก ฉันเดินไปหยิบเงินแบงค์ร้อยสองออกมาก่อนที่จะเปิดประตูและพบเข้ากับผู้เป็นพ่อที่ยืนอยู่"มิราส์ มีอะไรรึเปล่าลูก"ฉันส่ายหัวตอบกลับพ่อไปและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก่อนที่ไอ้ฟิวส์จะเดินเข้ามาทางฉันและแบมือขอตังกับฉันเหมือนทุกครั้ง"แค่นี้หรอวะ!!!"ฉันพยักหน้าตอบกลับอย่างคนไม่มีเรี่ยวแรงเพราะฉันแทบจะไม่อยากทำอะไรเลยในสถานการณ์ตอนนี้"มึงเป็นไรวะ เมื่อคืนก็กลับเช้าแถมตายังบวมอีกโดนไล่ออกอ่ะดิ"ฉันเหงยหน้าขึ้นไปมองมันทันทีไม่รู้ว่ามันรู้ได้ไงกับเรื่องนี้ถึงแม้มันจะเดาก็คงเดาออกมาได้ไม่ยากเพราะฉันมันไม่เหมือนในทุกๆครั้ง"อือ ช่วงนี้ก็ใช้ประหยัดหน่อยละกัน ฉันมีเงินไม่เท่าไหร่อ่ะ ค่าเทอมก็ไม่ได้จ่ายแถม.....ค่าเช่าบ้านก็ไม่มีให้อีก"ฉันแทบจะไม่กล้าสบตาใครเลยทั้งนั้นเพราะฉันแทบจะเหมือนที่พึ่งของที่บ้านในทุกๆวันเลย"ได้ไงอ่า งั้นมึงก็รู้ไว้อีกอย่างนะว่ากูติ

เช้าวันต่อมาแสงสว่างที่สาดส่องทอเข้ามาในห้องนอน ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาและรู้สึกหนักๆ อยู่ที่บริเวณหน้าท้องจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาดูและพบกับร่างกายที่เปลือยเปล่าของมาฟอร์ที่นอนหลับอยู่ฉันค่อยๆ ขยับตัวออกมาจากเขาให้ได้มากที่สุดและพยายามที่จะลุกขึ้นจากที่นอนก่อนที่จะล้มลงไปกองกับพื้นอย่างจัง"อ๊ะ!!!ซี๊ดดด"ฉันร้องดังออกมาอย่างลืมตัวเมื่อช่วงล่างเกิดการเจ็บปวดมากเหมือนกับเมื่อคืนที่ผ่านมา ฉันมองลงร่างกายของตัวเองที่เปลือกเปล่าและรับรู้ได้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นคนตัวสูงค่อยๆ ลืมตาลุกขึ้นก่อนที่จะเดินลงมาหาฉันที่นั่งกองอยู่ที่พื้น ก่อนที่จะสอดมือเข้ามาเพื่อที่จะอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวโดยที่เราสองคนนั้นกำลังเปลือยเปล่าอยู่ทั้งคู่ แต่เขากลับไม่ได้สนใจอะไรและวางฉันลงไปที่อ่างอาบนํ้าพร้อมกับเขา"กินยานั้นมานานแค่ไหน"เขาพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างดุดัน ฉันไม่รู้เลยว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันทานยาอะไรหรือเขามั่ว"นายหมายความว่าไงหรอ"ฉันทำเป็นตีหน้าซื่อไม่ยอมพูดอะไรออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสดงออกมาให้เขาเห็น แต่กลับต้องหุบยิ้มไปเมื่อคนตัวสูงกระชากข้อแขนของฉันเข้าไปหาเขาอย่างแร

วันนี้ฉันมีเรียนเช้าและเลิกเรียนตอนบ่ายๆ จึงทำให้พวกฉันนัดกันไปเที่ยวเล่นก็ต้องหยุดแพลนเอาไว้เพราะคนบ้าอย่างเขาได้สั่งเอาไว้แต่ฉันกลับไม่ฟังและโกหกเขาต่อไปว่ามีเรียนและต้องไปติวหนังสือจนดึก กว่าจะได้ออกมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะฉันต้องทนโดนเขาทรมานร่างกายของฉันตั้งแต่เช้าและเกือบมาที่มหาวิทยาลัยสายอีกพอเลิกคลาสสอนพวกฉันก็พากันเดินลงมาจากตึกเพื่อที่จะพากันไปเที่ยวต่อ แต่ฉันก็ต้องนิ่งและแผ่วเบาก่อนที่กาฟิวส์เองจะหันมาเจอฉันพอดี ฉันทำได้แต่ยืนกำหมัดแน่นอยู่ตรงนั้นไม่ได้พูดอะไรแต่ก็มีมือหนาของเพื่อนที่เข้ามาแตะฉันเพื่อให้ได้สติบ้าง"ขอคุยด้วยหน่อย"ฉันพยักหน้าตอบและเดินตามมันไปโดยมีเพื่อนๆ ที่คอยประกบอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา กาฟิวส์เดินพาฉันไปที่ม้าหินอ่อนที่หนึ่ง"แกมีอะไร"ฉันเริ่มเปิดประเด็นมาทันทีที่มาถึงเพราะไม่อยากให้เรื่องมันยาวไปมากกว่านี้"คือ...กูยืมเงินมึงสักแสนหนึ่งดิพอดี....กูมีเรื่องต้องใช้อ่ะ"กาฟิวส์พูดออกมาอย่างข่มขืนใจถึงแม้ปกติน้องจะมาขอเงินฉันตลอดแต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่รู้สึกอะไรเพราะฉันมาหามันบ่อยๆ และเข้าใจมันมากที่สุดกว่าใครๆ"กูไม่มีอ่ะ""มึงอย่าโกหกได้ปะไอ้นั่นแม่งไม่ให้เง

เช้าวันต่อมาฉันก็ยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมเดิมหลังจากที่ทำอาหารให้กับคนตัวสูงเสร็จแล้วเป็นที่เรียบร้อย เอาตามจริงวันนี้ฉันมีนัดต้องไปติวกับเพื่อนๆ แต่ก็ต้องล้มเลิกเพราะมาฟอร์ดันมาป่วยและห่างกายไม่ได้เลย"อื้อ~~ทำไมตื่นไม่บอกล่ะคะ"และนี้คืออีกอย่างที่ทำให้ฉันต้องตื่นกลัวจากคนอย่างเขา คนเย็นชาหน้าเดียวตายด้านอย่างเขามาออดอ้อนเด็กอย่างฉันงั้นหรอ"นายเป็นอะไรเนี่ย""ทำไมฉันแค่อยากทำตัวดีๆ กับเมีย ไม่ได้เลยไง"เมีย?? เมียงั้นหรอคงจะเป็นเมียบำเรอกายให้เขาเท่านั้นแหละ ฉันพยายามเตือนสติตัวเองให้ได้มากที่สุดเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน"เมียบำเรอสินะ"ฉันพูดออกมาด้วยเสียงอ่อนเบาก่อนที่เขาเองจะเดินเข้ามาทางฉันและค่อยๆ ก้มลงประกบจูบร่างบางอย่างเบามือที่สุดสัมผัสอุ่นจากการกระทำที่นุ่มนวลทำเอาฉันแทบจะสติแตกไปเลยทีเดียวเพราะไม่เข้าใจการกระทำนี้ของเขาเลยแม้แต่น้อยว่าทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้หรือเพราะพิษไข้กันแน่"นาย~~""ต่อไปนี้.....พี่จะจีบเรา อย่างจริงจังแล้วนะคุณภรรยา"และนั่นแหละทำเอาฉันถึงกับนั่งนิ่งไปเลยทีเดียวเพราะเมื่อวานเขายังโทรคุยกับแฟนเขาอยู่เลยแต่พอมาวันนี้เขาดันมาบ

เช้าวันนี้หลังจากเมื่อคืนที่ฉันป่วยหนักเขาก็ดูแลฉันอยู่ตลอดไม่ขาดสายคอยป้อนยาเช็ดตัวให้ฉันเพื่อให้ไข้มันลดและยิ่งเขาทำแบบนี้ฉันยิ่งตกหลุมรักเขาไปมากกว่าเดิมเป็นหลายเท่าจนบางทีฉันแอบคิดว่าถ้าแฟนเขากลับมาแล้วฉันจะอยู่ยังไงสายตาของฉันจ้องมองเขาในขณะที่เขากำลังเช็ดตัวให้อีกครั้งในช่วงของอีกวันฉันเอาแต่มองเขาไปด้วยแววตาที่อ่อนละมุนและฉันยอมรับได้เลยว่าฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย"พี่ยังไม่มีแฟน"จู่ๆเขาก็พูดออกมาพร้อมทั้งหยุดทุกอย่างลงและเหงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันนิ่งๆใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่ได้ผ่านการเซตใดๆมันชั่งดูดีและไม่มีพิษภัยเหมือนกับตอนที่เขาใส่สูทเดินเลย"ถึงพี่จะมีหรือไม่มีมันก็ไม่เกี่ยวกับหนูหนิคะ พี่ก็อายุตั้งมากแล้วจะมีคู่ชีวิตอยู่ด้วย....."ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบเขาก็รีบพูดแทรกออกมาและค่อยขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันทีละน้อยๆ"พี่ยังไม่มีแฟนจริงๆแล้วตอนนี้พี่กำลังตามจีบใครบางคนอยู่ยากมากหัวดื้อหัวรั้นมากอีกด้วย"มาฟอร์ทำหน้าทำตาทะเล้นออกมาเหมือนอยากจะแกล้งฉันให้โกรธเล่นๆ"นี้พี่ว่าฉันทำไม""พี่ยังไม่ได้เอ่ยชื่อเลยอย่าร้อนตัวสิคะ"พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องนั้นทันทีพร้อมกับถังใส่นํ้