คนสองคนในห้องจ้องหน้ากันนิ่งขณะที่ร่างอวบของคุณอรพิมหายใจแรง ส่วนเรฟนั้นมองเฉย ไม่พยายามตอบโต้อะไรรุนแรง แม้ท่าทางของอีกฝ่ายจะไม่พอใจเขาอย่างมาก หากเขาก็ไม่ได้กลัวความผิดแต่อย่างใด“ทำไม ทำไมถึงทำกันแบบนี้ แอบลักกินขโมยกินลับหลังฉันตั้งแต่เมื่อไรห๊ะ! ตอบมานะ ตอบมา”คนเป็นแม่โถมเข้าใส่ทั้งคู่ หากก็ตีลงไปบนตัวชายหนุ่มเสียส่วนมาก เมื่อเขากกกอดร่างน้อยจนจมมิดในอกอย่างปกป้อง แต่คุณอรพิมก็ไม่หยุดเพราะตั้งใจตีทั้งคู่นั่นแหละ ส่วนชินานางได้แต่ร้องไห้พร้อมทั้งขอโทษเสียงแหบพร่า“คุณแม่ นาขอโทษ ขอโทษ ฮือๆๆๆ”“รู้ว่าผิดแล้วยังทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง ทำไมถึงได้เลวกันแบบนี้ หา!”ท่านตวาดกลับเสียงดังจนหญิงสาวสะดุ้ง เธอไม่เคยถูกดุขนาดนี้มาก่อน แม่จิตต์ทนยืนมองต่อไปด้วยความสงสารไม่ได้จึงเข้ามาห้าม“คุณคะ คุณหนูนายังไม่สบายอยู่อย่ารุนแรงสิคะ”“ไม่สบายเหรอ ไม่สบายแต่ยังทำบัดสีได้เนี่ยนะแม่จิตต์”“โธ่ คุณๆ เธอคงไม่ได้ตั้งใจ”“แม่จิตต์เลิกแก้ตัวแทนกันสักที ไปเอาไม้มา”คุณอรพิมโมโหจนหน้ามืด เพราะลูกสาวที่เลี้ยงมากับมืออย่างดีก็เอาแต่ร้องไห้ ไอ้ลูกที่เป็นเลือดในอกก็ได้แต่จ้องหน้าท่านไม่พูดไม่จา มันน่านัก“
Terakhir Diperbarui : 2025-08-03
