Semua Bab You ain’t my girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่: Bab 1 - Bab 8

บทนำ “น้องพลอยเป็นแฟนกับพี่นะคะ” เสียงของ ใบไม้พี่ชายของใบชาดังขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้คนรอบข้าง ช่อดอกไม้ถูกยื่นไปตรงหน้าของสาวน้อยผู้แสนอ่อนหวานอย่างพลอยแก้ว ร่างบางยิ้มออกมาอย่างเขินอาย ก่อนจะตอบตกลงเสียงใส เพราะลึก ๆ ก็แอบมีใจให้กับชายหนุ่มรุ่นพี่ตรงหน้า…“ค่ะพี่ไม้… พลอยยอมเป็นแฟนกับพี่ค่ะ”เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นทันทีจากกลุ่มเพื่อนที่ยืนล้อมวงชมความน่ารักของทั้งคู่ ราวกับนี่คือฉากจบแสนหวานของนิยายวัยใส ทว่าท่ามกลางความสุขของคนกลุ่มนั้นดันมีใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของตึก… ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าวคีย์มองภาพนั้นด้วยแววตาเย็นเฉียบ มือกำของขวัญกับช่อดอกไม้แน่นจนสั่น ของทั้งสองสิ่งถูกบดขยี้ด้วยมือของเขาเองของที่ตั้งใจเตรียมเอามามอบให้กับหญิงสาวที่เขาหลงรักมานานแสนนานโดยที่ไม่รู้มาก่อนเลยว่าจะถูกเพื่อนสนิทแย่งไปหน้าตาเฉยเขาไม่ควรมาเห็น… แต่ก็มาเห็นจนได้เขาไว้ใจ ใบชาน้องสาวของเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิต ให้ช่วยนัดสาวน้อยที่เขาเฝ้าชอบมานานมาพบกันในวันนี้ เขาตั้งใจจะสารภาพความรู้สึกที่เก็บงำมานานทั้งหมดแก่เธอ…แต่สิ่งที่ได้เห็นกลับเป็นภาพคนที่เขารัก… ตอบตกลงเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทของเขา

@ห้องเรียน“ไปไหนมาเนี่ย ครูใกล้จะเช็กชื่อแล้วนะ!” เสียงขมิ้นเอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อเห็นเพื่อนสาววิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาในห้องเรียนด้วยท่าทางเร่งรีบ “เอาของไปให้พลอยมาน่ะ” ใบชาตอบพลางทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งของตัวเอง ก่อนจะหยิบหนังสือเรียนออกมาวางบนโต๊ะอย่างคล่องแคล่ว นิ้วเรียวกรีดเปิดหน้าหนังสือไปยังบทเรียนของวันนี้ด้วยความเคยชิน “อีกแล้วเหรอ?” ขมิ้นเอ่ยถามพร้อมกับทำสีหน้าเซ็งจัด เหมือนจะชินกับบทบาทคนกลางของเพื่อนสนิทเข้าไปทุกที “แล้วพี่คีย์ล่ะ? เขาได้ติดต่อแกมาบ้างไหม?” คำถามของขมิ้นที่เอ่ยชื่อหนึ่งขึ้นมา ทำให้ใบชาชะงักไปทันที… ชื่อที่เธอพยายามหลีกเลี่ยง ชื่อที่เธอแทบจะลืมไปแล้วว่าเคยมีอยู่ในความทรงจำของเธอด้วยซ้ำ หรือจริง ๆ แล้วก็แค่พยายามไม่นึกถึงชื่อนี้เฉย ๆ เท่านั้น…“ก็ตั้งแต่ปีก่อน…ก็ไม่มีการติดต่อมาอีกเลยนะ” ใบชาตอบเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงมองหนังสือตรงหน้า ราวกับต้องการซ่อนบางอย่างไว้ใต้เงาตัวอักษรที่กำลังจดจ้องมันอยู่ทันทีที่พูดจบ ภาพในอดีตก็ย้อนกลับเข้ามาในหัว หลังจากวันนั้นวันที่ใบไม้กลับมาจากไปหาคีย์ เขาไม่ได้พูดถึงพี่คีย์อีกเลย และที่หนักไปกว่านั้นคือคำพูดเด็ดขาด

@ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง “โห… ที่นี่ใหญ่มาก! มีร้านดังแทบจะครบทุกแบรนด์เลยอะ ใหญ่กว่าห้างแถวโรงเรียนอีกแน่ะ!” ขมิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น ดวงตาเปล่งประกายขณะหันซ้ายหันขวาสำรวจทุกมุมของห้างใหม่ที่เพิ่งเคยจะมา ราวกับว่าได้ค้นพบสถานที่ใหม่“คอยดูนะ ฉันจะมาทุกวันเลย!” ใบชาเพียงเดินเคียงข้างเงียบ ๆ พลางฟังเพื่อนสาวพูดเจื้อยแจ้วโดยไม่ได้พูดตอบกลับอะไร… แววตาเธอทอดมองไปไกล ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ “นี่ชา แกไม่คิดจะตื่นเต้นกับฉันเลยเหรอ?” ขมิ้นหันมาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนสนิททันทีเมื่อเห็นอีกคนเงียบกริบไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ใบชาเหลือบตามองเพื่อนอย่างนึกเหนื่อยใจ ‘อะไรอีกล่ะเนี่ย…’ ร่างบางได้แต่คิดในใจอย่างเอือมระอา กับนิสัยขี้น้อยใจของขมิ้นที่แค่เธอไม่กรี๊ดกร๊าดด้วยก็ทำท่าเหมือนโลกจะถล่ม “ก็ตื่นเต้นแหละ…มั้ง” ใบชาพูดพลางยักไหล่เบา ๆ ก่อนจะปรายตามองเพื่อนสนิทที่ทำหน้าบูดอยู่ข้าง ๆ แล้วส่งยิ้มจาง ๆ ไปให้แบบคนเอือมแต่ก็ยังรักอยู่ดี “จะให้กรี๊ดบ้านแตกเหมือนแก ฉันก็ทำไม่ได้นะเว้ยไอ้บ้า” ใบชาพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะต้องการจะจิกกัดใส่เพื่อนรักเบา ๆ“เชอะ! เอ้ะ!” ขมิ้นกำลังจะงอนเดินหนี

สองอาทิตย์ต่อมา“กรี๊ดดด!!! เราสอบติดจริง ๆ ด้วย!!” เสียงร้องดังลั่นจนแทบทำแก้วหูแตก ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน นอกจากขมิ้นที่ตอนนี้แทบจะกระโดดออกนอกหน้าต่างห้องของใบชาเพราะความดีใจจนล้นปรี่ที่สอบติดกันทั้งคู่แบบที่ตั้งใจเอาไว้“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้น!?” ใบไม้รีบวิ่งพรวดเข้ามาในห้องน้องสาวด้วยความตกใจ หลังได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อครู่ เพราะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของตัวเอง จึงทำให้พุ่งตัวมาอย่างไม่ทันจะคิด“พี่ไม้! ขมิ้นกับชาสอบติดนิติมอพี่แล้วนะ!” ขมิ้นที่ตื่นเต้นจนแทบจะระงับความรู้สึกไว้ไม่อยู่ รีบบอกข่าวดีกับพี่ชายของเพื่อนทันที หากมีพ่อแม่ของใบชาอยู่ด้วยก็คงวิ่งไล่ประกาศไปรอบ ๆ เสียแล้ว“จริงปะเนี่ย?!” ใบไม้ถึงกับอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน เมื่อได้ยินข่าวน่ายินดีแบบนั้น ตอนตัวเขาเองสอบติดที่นี่ก็น่ายินดีมากแล้ว ยิ่งน้องสาวสอบติดอีกคนพ่อกับแม่ของเขาคงได้ภูมิใจมากแน่ ๆ“จริงสิพี่ไม้! ขมิ้นเพิ่งเช็กจากเว็บมหา’ลัยมาเมื่อกี้เลย!” ขมิ้นยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่กลางห้องด้วยท่าทีที่ไม่ต่างจากเดิม ไม่รู้ไปเอาแรงมากจากไหนนักหนาใบชานั่งยิ้มกว้างอยู่ที่ปลายเตียง แม้จะไม่ได้แสดงออกมากเท่าเพื่อน แต