บทนำ & แนะนำตัวละคร

เรื่อง : You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่

โดย : meowmao

บทนำ & แนะนำตัวละคร

คีย์ — อัครเดช นันทวัฒน์

ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นด้วยดวงตาคมกริบที่มักจะเปล่งประกายความเย็นชาและเฉยเมย เขาเคยเป็นคนอบอุ่น อ่อนโยน และมีอารมณ์ขันในแบบที่ใครอยู่ใกล้ก็รู้สึกสบายใจ แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปในวันที่เขาถูก “หักหลัง” จากคนที่ไว้ใจที่สุด

เขาเติบโตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมแต่ไม่สมบูรณ์แบบ ความคาดหวัง ความกดดัน และภาพลักษณ์ของ “ลูกชายคนโตของตระกูลนันทวัฒน์” ทำให้เขาเคยชินกับการเก็บความรู้สึกไว้ลึกที่สุดและยิ้มให้ทุกสถานการณ์แม้หัวใจจะพังแค่ไหนก็ตาม

รักแรกของเขาคือ “พลอยแก้ว” เด็กสาวที่เคยเป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิต เขารอเวลาที่จะสารภาพรักกับเธอด้วยความหวังและความมั่นใจ แต่กลับกลายเป็นว่า คนที่เขารัก กลับกลายเป็นคนรักของเพื่อนสนิท และที่เขาเจ็บยิ่งกว่า คือ “ใบชา” น้องสาวของเพื่อนที่เขาไว้ใจให้ช่วยนัดพลอยแก้วออกมา กลับกลายเป็นคนที่รู้เห็นกับเรื่องนี้ทั้งหมด

หัวใจของเขาแตกสลาย… จากคนที่เคยให้ความเชื่อใจ กลับกลายเป็นความโกรธแค้นที่ฝังแน่นในใจ เขาเลือกจะหนีจากทุกอย่าง เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นคนใหม่ เงียบขรึม เย็นชา และเต็มไปด้วยความตั้งใจจะ “เอาคืน”

คีย์กลายเป็นชายหนุ่มที่ “ไม่เชื่อใจใครอีก” พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่หักหลังเขาได้เจ็บปวดเท่าที่เขาเคยเจ็บ ไม่ว่ามันจะแลกมาด้วยอะไร หรือเขาต้องกลายเป็นปีศาจในสายตาใครก็ตาม เขาก็ไม่สน

เพราะในหัวใจเขา…ไม่มีพื้นที่ให้ความเมตตาอีกต่อไป

เขาเชื่อว่า…

“ความรักคือความอ่อนแอ และการไว้ใจคือกับดัก”

ใบชา — ธารณินท์ ศิลานนท์

สาวน้อยหน้าหมวย ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความสดใสและซื่อตรง เธอเป็นคนที่ภายนอกดูเข้มแข็ง ปากไว ไม่ยอมให้ใครมารังแกง่าย ๆ โดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า เธอเป็นคนตรงไปตรงมา พูดจาขวานผ่าซากจนบางครั้งคนรอบข้างต้องถอนหายใจเพราะความดื้อรั้นและไม่ยอมคนของเธอ

แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยก็คือ… เธอ ยอมแพ้ให้เขาคนเดียว

ต่อให้ “เขา” จะใจร้ายกับเธอแค่ไหน พูดตัดเยื่อใยหรือทำเหมือนเธอเป็นอากาศ ใบชาก็ยังรักเขาไม่เคยเปลี่ยน รักแบบที่ไม่กล้าเอ่ย ไม่กล้าทวง ไม่กล้าแม้แต่จะเรียกร้องใด ๆ เพราะรู้ดีว่าเขาเจ็บ และรู้ว่าเธอคือหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้

ใบชาไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่กับเขาเธอกลับ อ่อนโยนเกินไป ในความเข้มแข็งที่เธอสร้างขึ้น บ่อยครั้งมันเป็นเพียงเกราะบาง ๆ ที่เอาไว้ปิดบังความเจ็บลึก ๆ ในใจ ความรู้สึกผิด ความเสียใจ และความรักที่ไม่อาจเอื้อมถึง ทำให้เธอยอมแบกรับทุกอย่างไว้เงียบ ๆ คนเดียวโดยไม่บอกใคร

เพราะสุดท้ายเธอเชื่อว่า…

“รักแท้ไม่จำเป็นต้องครอบครอง แค่ได้อยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ ก็เพียงพอ”

แต่เธอก็ลืมไปว่า… ความเงียบของเธอ อาจกลายเป็นความเจ็บของเขา…ที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีกเลย

ใบไม้ — พฤกษ์ไพศาล ศิลานนท์

หนุ่มตี๋ผู้เงียบขรึม สุภาพ และฉลาดหลักแหลม เขาเป็นว่าที่คุณหมอที่มีทั้งความสามารถ ความรับผิดชอบ และความตั้งใจเต็มเปี่ยม ใครต่อใครต่างก็ยกย่องว่าเขาคือคนที่ “เพียบพร้อม” ทั้งหน้าตา นิสัย และอนาคตที่สดใส เขาเติบโตมาในครอบครัวอบอุ่น และเป็นพี่ชายที่ห่วงใยน้องสาวอย่าง “ใบชา” ยิ่งกว่าใคร

แต่ในความสมบูรณ์แบบของใบไม้ กลับมีรอยร้าวที่ไม่มีใครมองเห็น…

เขาไม่เคยตั้งใจจะแย่งผู้หญิงของใคร โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นคือ “พลอยแก้ว” เด็กสาวแสนดีที่เขาเผลอใจไปรักโดยไม่ทันรู้ตัว—และโชคร้ายกว่านั้น เขาไม่เคยรู้เลยว่า “คีย์” เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา ก็รักเธอเช่นกัน เขาแค่เดินตามหัวใจของตัวเอง เขาแค่ไม่อยากเสียเธอไปโดยไม่เคยแม้แต่จะได้ลอง…

เขาไม่รู้ว่าการกระทำของเขาจะทำให้ความสัมพันธ์ที่มีค่าที่สุดในชีวิตอย่าง “มิตรภาพ” พังทลายลงในพริบตา

และเมื่อทุกอย่างพังลง เขาก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำ ๆ

“ถ้าฉันรู้…ฉันจะยังเลือกแบบเดิมหรือเปล่า?”

เขาเป็นผู้ชายที่เชื่อในเหตุผล แต่เมื่อเรื่องของ “ความรู้สึก” เขากลับไร้ทางออก เพราะในวันที่เขาเลือกความรัก เขาอาจต้องแลกด้วยมิตรภาพ…ตลอดกาล และแม้จะไม่เอ่ยออกมา แต่ลึก ๆ เขารู้ดีว่า

“เขาอาจเป็นคนที่ผิดตั้งแต่เริ่ม…โดยไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย”

พลอยแก้ว — รัตนานันท์ วรากุล

สาวน้อยหน้าหวาน ดวงตากลมโตแสนซื่อบริสุทธิ์ เธอคือภาพจำของ “ผู้หญิงในอุดมคติ” ของใครหลายคน ไม่ใช่แค่เพราะหน้าตาน่าทะนุถนอม หากแต่ยังรวมถึงน้ำเสียงนุ่มนวล กิริยามารยาทที่งดงาม และจิตใจอ่อนโยนที่สัมผัสได้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้

เธอเติบโตมาในครอบครัวที่อบรมบ่มเพาะทั้งวินัยและความรัก ความเรียบร้อยจึงฝังอยู่ในตัวอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้เธอกลายเป็นที่รักของทุกคน ทั้งในสายตาผู้ใหญ่และเพื่อนฝูง จนหลายคนมองว่าเธอช่าง “สมบูรณ์แบบเกินจะเอื้อมถึง”

แต่ภายใต้ความเรียบร้อยนั้น พลอยแก้วก็มีหัวใจดวงหนึ่งที่กำลังสับสน

เธอไม่ใช่คนเด็ดขาด ไม่ใช่คนที่กล้าหาญพอจะเลือกทางเดินด้วยตัวเองเสมอไป

ในบางครั้ง เธอก็แค่ “ยิ้มรับ” กับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เพราะไม่อยากทำร้ายใคร…แม้ตัวเองจะเจ็บ

ความน่ารักของเธอ จึงกลายเป็นดาบสองคมที่ทำให้ทั้ง “ใบไม้” และ “คีย์” ต้องพัวพันในเกมของหัวใจ

ทั้งที่เธอไม่ได้ตั้งใจให้ใครต้องเจ็บเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่ใครก็อยากได้ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า…

ดอกไม้นั้นเองก็กลัวจะร่วงโรย หากต้องเผชิญพายุของความรู้สึกโดยลำพัง

ขมิ้น — วราทิพย์ ภูมิจิต

เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของใบชา เด็กสาวหน้าหมวยผู้มาพร้อมพลังชีวิตล้นทะลักแบบไม่มีวันหมด ขมิ้นคือสีสันในชีวิตของทุกคนที่ได้รู้จักเธอ ด้วยนิสัยกระโดกกระเดก ตรงไปตรงมา และพร้อมจะลุยไปกับทุกเรื่องอย่างไม่กลัวเจ็บ ทำให้เธอมักกลายเป็นศูนย์กลางของกลุ่มเสมอ…ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม

แม้จะดูไม่เรียบร้อย พูดเสียงดัง โวยวายจนเพื่อนสาวอย่างใบชายังต้องปาดเหงื่อ แต่ภายใต้ความแก่นแก้วนั้น ขมิ้นคือคนที่จริงใจที่สุดเท่าที่จะมีได้ในชีวิตคนหนึ่ง เธอไม่เคยลังเลที่จะอยู่ข้างใบชาในทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กน้อยหรือใหญ่หลวงแค่ไหน

บางครั้งขมิ้นก็เหมือนเป็นแม่ เป็นพี่ เป็นที่ปรึกษา เป็นกำแพงที่คอยป้องกันไม่ให้ใบชาถลำลึกไปกับความเศร้าหรือความรู้สึกผิดใด ๆ

และในบางครั้ง เธอก็เหมือนเด็กน้อยที่ต้องการใครสักคนคอยรับฟังบ้างเหมือนกัน

ขมิ้นอาจไม่ใช่คนที่อยู่เบื้องหน้าเรื่องราวความรักของใคร

แต่เธอคือคนที่อยู่เบื้องหลัง…คอยผลักดัน ปลอบใจ และยืนอยู่ตรงนั้นเสมอ

แม้ไม่มีใครจำได้ในตอนจบ…เธอก็ยังภูมิใจที่เคยอยู่ในเรื่องราวของทุกคนด้วยหัวใจจริงแท้ที่สุดของเธอเอง

บทนำ

“น้องพลอยเป็นแฟนกับพี่นะคะ”

เสียงของ “ใบไม้” พี่ชายของเธอดังขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้คนรอบข้าง ช่อดอกไม้ถูกยื่นไปตรงหน้าของสาวน้อยผู้แสนหวาน “พลอยแก้ว” ยิ้มเขินอาย ก่อนจะตอบตกลงเสียงใส

“ค่ะพี่ไม้… พลอยยอมเป็นแฟนกับพี่ค่ะ”

เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นทันทีจากกลุ่มเพื่อนที่ยืนล้อมวงชมความน่ารักของทั้งคู่ ราวกับนี่คือฉากจบแสนหวานของละครวัยใส ทว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของตึก… ห่างออกไปไม่กี่ก้าว

“คีย์” มองภาพนั้นด้วยแววตาเย็นเฉียบ

มือกำของขวัญกับช่อดอกไม้แน่นจนสั่น

เขาไม่ควรมาเห็น…

แต่ก็มาเห็นจนได้

เขาไว้ใจ “ใบชา” น้องสาวของเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิต ให้ช่วยนัดสาวน้อยที่เขาเฝ้าชอบมานานมาพบกันในวันนี้ เขาตั้งใจจะสารภาพความรู้สึกทั้งหมด

แต่สิ่งที่ได้เห็นกลับเป็นภาพคนที่เขารัก… ตอบตกลงเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทของเขาเอง

“ใบชา… เธอหักหลังฉัน…”

เขาเอ่ยเสียงต่ำราวกระซิบ แต่เจ็บปวดยิ่งกว่าตะโกน แล้วทุกอย่างในมือก็หล่นลงบนพื้น

จากไปพร้อมกับหัวใจที่แตกสลาย

…

“ชา แกเป็นอะไร อยู่ดี ๆ ก็เดินหนีออกมาทำไม?”

“ขมิ้น” เพื่อนสนิทคนเดียวของใบชา เดินตามมาอย่างเป็นห่วง

ใบชากัดปากแน่น หันไปถามอย่างไม่แน่ใจ

“ขมิ้น… แกว่าพี่คีย์…จะมาไหม?”

เธอพูดเสียงเบา ราวกับกลัวว่าคำตอบจะเป็นจริง

จริง ๆ คนที่ควรอยู่ตรงนั้น ควรจะเป็นพี่คีย์

ไม่ใช่พี่ชายของเธอ

“ถ้าจะมาสารภาพรักกับพลอย เขาก็คงบอกแกก่อนแล้วล่ะมั้ง”

ขมิ้นพยายามพูดให้เพื่อนสบายใจ

แต่ใจของใบชายังเต้นระรัวด้วยความกังวล

เธอรู้ดีว่า ถ้าคีย์มาเห็น… เขาจะไม่มีวันให้อภัยเธอ

…

หลายวันต่อมา

วันนั้นทั้งวันคีย์ไม่มาหา ไม่ทัก ไม่โทรหาเธออีกเลย

เธอทักไปก็ไม่อ่าน… ไม่ตอบ

ความเงียบของเขาเริ่มกลายเป็นความกลัว

จนกระทั่ง…

“ชา!! รู้ยังว่าไอ้คีย์มันย้ายโรงเรียนไปแล้ว!”

ใบไม้รีบวิ่งหน้าตื่นมาบอกน้องสาว

ใบชาหันมาด้วยสีหน้าช็อกอย่างไม่เชื่อหู

“เป็นไปได้ยังไง… ทำไมพี่คีย์ถึงไม่บอกอะไรเราเลย…”

ใบไม้ถอนหายใจเล่าให้ฟังว่าเขาเพิ่งไปหาคีย์ที่บ้าน และพบว่าคีย์ย้ายไปอยู่คอนโดใกล้มหาวิทยาลัยใหม่ เตรียมสอบเข้ามหาลัยก่อนใครเพื่อน โดยไม่พูดอะไรกับใครแม้แต่น้อย

“เขาต้องเห็นแน่ ๆ …วันนั้น…” ใบชากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“เห็นอะไร?” ใบไม้เริ่มจับความผิดปกติได้

“เห็นพี่…ขอพลอยเป็นแฟน…”

เมื่อความจริงทั้งหมดถูกเปิดออกมา ใบไม้ถึงกับนิ่งไป ก่อนจะลูบหน้าตัวเองอย่างเครียดสุดขีด

“ชา… นี่ไม่คิดจะบอกพี่เลยเหรอว่าคีย์เขาชอบพลอย?”

ใบชาตอบเบา ๆ “เขาขอไม่ให้บอกใคร…”

“พี่จะไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง!”

ใบไม้ไม่รอช้า รีบคว้ากุญแจแล้วเดินออกไปจากบ้านทันที

ทิ้งให้ใบชานั่งจมอยู่กับความรู้สึกผิดเพียงลำพัง

“พี่คีย์…ชาขอโทษ…”

น้ำตาเริ่มไหลลงมาเงียบ ๆ อย่างไม่มีเสียง

เธอไม่เคยคิดเลยว่า… การไม่พูดอะไรเลย จะเท่ากับ “หักหลัง” ใครบางคนได้ขนาดนี้

End part