เข้าสู่ระบบคีย์ อัครเดช นันทวัฒน์ ชายหนุ่มหน้าหล่อ ที่อกหักจากรักแรก เพราะน้องสาวเพื่อนรักหักหลัง ทำให้เกิดความแค้นกับสองพี่น้อง เพื่อแก้แค้นเขายอมทำทุกอย่างโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น “เธอโทษพี่ไม่ได้นะใบชาเรื่องทั้งหมดเธอเป็นคนผิด” ใบชา ธารณินท์ ศิลานนท์ สาวหน้าหมวยที่มีนิสัยไม่ยอมคนแต่ยอมเขาคนเดียว ไม่ว่าเขาจะใจร้ายกับเธอมากแค่ไหนเธอก็ยังรักเขาเสมอ “พี่คีย์อยากทำอะไรกับชาก็แล้วแต่ใจพี่”
ดูเพิ่มเติมเรื่อง : You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่
โดย : meowmao
บทนำ & แนะนำตัวละคร
คีย์ — อัครเดช นันทวัฒน์
ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นด้วยดวงตาคมกริบที่มักจะเปล่งประกายความเย็นชาและเฉยเมย เขาเคยเป็นคนอบอุ่น อ่อนโยน และมีอารมณ์ขันในแบบที่ใครอยู่ใกล้ก็รู้สึกสบายใจ แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปในวันที่เขาถูก “หักหลัง” จากคนที่ไว้ใจที่สุด
เขาเติบโตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมแต่ไม่สมบูรณ์แบบ ความคาดหวัง ความกดดัน และภาพลักษณ์ของ “ลูกชายคนโตของตระกูลนันทวัฒน์” ทำให้เขาเคยชินกับการเก็บความรู้สึกไว้ลึกที่สุดและยิ้มให้ทุกสถานการณ์แม้หัวใจจะพังแค่ไหนก็ตาม
รักแรกของเขาคือ “พลอยแก้ว” เด็กสาวที่เคยเป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิต เขารอเวลาที่จะสารภาพรักกับเธอด้วยความหวังและความมั่นใจ แต่กลับกลายเป็นว่า คนที่เขารัก กลับกลายเป็นคนรักของเพื่อนสนิท และที่เขาเจ็บยิ่งกว่า คือ “ใบชา” น้องสาวของเพื่อนที่เขาไว้ใจให้ช่วยนัดพลอยแก้วออกมา กลับกลายเป็นคนที่รู้เห็นกับเรื่องนี้ทั้งหมด
หัวใจของเขาแตกสลาย… จากคนที่เคยให้ความเชื่อใจ กลับกลายเป็นความโกรธแค้นที่ฝังแน่นในใจ เขาเลือกจะหนีจากทุกอย่าง เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นคนใหม่ เงียบขรึม เย็นชา และเต็มไปด้วยความตั้งใจจะ “เอาคืน”
คีย์กลายเป็นชายหนุ่มที่ “ไม่เชื่อใจใครอีก” พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่หักหลังเขาได้เจ็บปวดเท่าที่เขาเคยเจ็บ ไม่ว่ามันจะแลกมาด้วยอะไร หรือเขาต้องกลายเป็นปีศาจในสายตาใครก็ตาม เขาก็ไม่สน
เพราะในหัวใจเขา…ไม่มีพื้นที่ให้ความเมตตาอีกต่อไป
เขาเชื่อว่า…
“ความรักคือความอ่อนแอ และการไว้ใจคือกับดัก”
ใบชา — ธารณินท์ ศิลานนท์
สาวน้อยหน้าหมวย ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความสดใสและซื่อตรง เธอเป็นคนที่ภายนอกดูเข้มแข็ง ปากไว ไม่ยอมให้ใครมารังแกง่าย ๆ โดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า เธอเป็นคนตรงไปตรงมา พูดจาขวานผ่าซากจนบางครั้งคนรอบข้างต้องถอนหายใจเพราะความดื้อรั้นและไม่ยอมคนของเธอ
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยก็คือ… เธอ ยอมแพ้ให้เขาคนเดียว
ต่อให้ “เขา” จะใจร้ายกับเธอแค่ไหน พูดตัดเยื่อใยหรือทำเหมือนเธอเป็นอากาศ ใบชาก็ยังรักเขาไม่เคยเปลี่ยน รักแบบที่ไม่กล้าเอ่ย ไม่กล้าทวง ไม่กล้าแม้แต่จะเรียกร้องใด ๆ เพราะรู้ดีว่าเขาเจ็บ และรู้ว่าเธอคือหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้
ใบชาไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่กับเขาเธอกลับ อ่อนโยนเกินไป ในความเข้มแข็งที่เธอสร้างขึ้น บ่อยครั้งมันเป็นเพียงเกราะบาง ๆ ที่เอาไว้ปิดบังความเจ็บลึก ๆ ในใจ ความรู้สึกผิด ความเสียใจ และความรักที่ไม่อาจเอื้อมถึง ทำให้เธอยอมแบกรับทุกอย่างไว้เงียบ ๆ คนเดียวโดยไม่บอกใคร
เพราะสุดท้ายเธอเชื่อว่า…
“รักแท้ไม่จำเป็นต้องครอบครอง แค่ได้อยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ ก็เพียงพอ”
แต่เธอก็ลืมไปว่า… ความเงียบของเธอ อาจกลายเป็นความเจ็บของเขา…ที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีกเลย
ใบไม้ — พฤกษ์ไพศาล ศิลานนท์
หนุ่มตี๋ผู้เงียบขรึม สุภาพ และฉลาดหลักแหลม เขาเป็นว่าที่คุณหมอที่มีทั้งความสามารถ ความรับผิดชอบ และความตั้งใจเต็มเปี่ยม ใครต่อใครต่างก็ยกย่องว่าเขาคือคนที่ “เพียบพร้อม” ทั้งหน้าตา นิสัย และอนาคตที่สดใส เขาเติบโตมาในครอบครัวอบอุ่น และเป็นพี่ชายที่ห่วงใยน้องสาวอย่าง “ใบชา” ยิ่งกว่าใคร
แต่ในความสมบูรณ์แบบของใบไม้ กลับมีรอยร้าวที่ไม่มีใครมองเห็น…
เขาไม่เคยตั้งใจจะแย่งผู้หญิงของใคร โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นคือ “พลอยแก้ว” เด็กสาวแสนดีที่เขาเผลอใจไปรักโดยไม่ทันรู้ตัวและโชคร้ายกว่านั้น เขาไม่เคยรู้เลยว่า “คีย์” เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา ก็รักพลอยแก้วเช่นกัน เขาแค่เดินตามหัวใจของตัวเอง เขาแค่ไม่อยากเสียเธอไปโดยไม่เคยแม้แต่จะได้ลอง…
เขาไม่รู้ว่าการกระทำของเขาจะทำให้ความสัมพันธ์ที่มีค่าที่สุดในชีวิตอย่าง “มิตรภาพ” พังทลายลงในพริบตา
และเมื่อทุกอย่างพังลง เขาก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำ ๆ
“ถ้าฉันรู้…ฉันจะยังเลือกแบบเดิมหรือเปล่า?”
เขาเป็นผู้ชายที่เชื่อในเหตุผล แต่เมื่อเรื่องของ “ความรู้สึก” เขากลับไร้ทางออก เพราะในวันที่เขาเลือกความรัก เขาอาจต้องแลกด้วยมิตรภาพ…ตลอดกาล และแม้จะไม่เอ่ยออกมา แต่ลึก ๆ เขารู้ดีว่า
“เขาอาจเป็นคนที่ผิดตั้งแต่เริ่ม…โดยไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย”
พลอยแก้ว — รัตนานันท์ วรากุล
สาวน้อยหน้าหวาน ดวงตากลมโตแสนซื่อบริสุทธิ์ เธอคือภาพจำของ “ผู้หญิงในอุดมคติ” ของใครหลายคน ไม่ใช่แค่เพราะหน้าตาน่าทะนุถนอม หากแต่ยังรวมถึงน้ำเสียงนุ่มนวล กิริยามารยาทที่งดงาม และจิตใจอ่อนโยนที่สัมผัสได้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้
เธอเติบโตมาในครอบครัวที่อบรมบ่มเพาะทั้งวินัยและความรัก ความเรียบร้อยจึงฝังอยู่ในตัวอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้เธอกลายเป็นที่รักของทุกคน ทั้งในสายตาผู้ใหญ่และเพื่อนฝูง จนหลายคนมองว่าเธอช่าง “สมบูรณ์แบบเกินจะเอื้อมถึง”
แต่ภายใต้ความเรียบร้อยนั้น พลอยแก้วก็มีหัวใจดวงหนึ่งที่กำลังสับสน…
เธอไม่ใช่คนเด็ดขาด ไม่ใช่คนที่กล้าหาญพอจะเลือกทางเดินด้วยตัวเองเสมอไป
ในบางครั้ง เธอก็แค่ “ยิ้มรับ” กับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เพราะไม่อยากทำร้ายใคร…แม้ตัวเองจะเจ็บก็ตาม
ความน่ารักของเธอ จึงกลายเป็นดาบสองคมที่ทำให้ทั้ง “ใบไม้” และ “คีย์” ต้องพัวพันในเกมของหัวใจโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจสักนิด
ทั้งที่เธอไม่ได้ตั้งใจให้ใครต้องเจ็บเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่ใครก็อยากได้ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า…
ดอกไม้นั้นเองก็กลัวจะร่วงโรย หากต้องเผชิญพายุของความรู้สึกโดยลำพัง
ขมิ้น — วราทิพย์ ภูมิจิต
เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของใบชา เด็กสาวหน้าหมวยผู้มาพร้อมพลังชีวิตล้นทะลักแบบไม่มีวันหมด ขมิ้นคือสีสันในชีวิตของทุกคนที่ได้รู้จักเธอ ด้วยนิสัยกระโดกกระเดก ตรงไปตรงมา และพร้อมจะลุยไปกับทุกเรื่องอย่างไม่กลัวเจ็บ ทำให้เธอมักจะกลายเป็นศูนย์กลางของกลุ่มเสมอ…ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
แม้จะดูไม่เรียบร้อย พูดเสียงดัง โวยวายจนเพื่อนสาวอย่างใบชายังต้องปาดเหงื่อ แต่ภายใต้ความแก่นแก้วนั้น ขมิ้นคือคนที่จริงใจที่สุดเท่าที่จะมีได้ในชีวิตคนหนึ่ง เธอไม่เคยลังเลที่จะอยู่ข้างใบชาในทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กน้อยหรือใหญ่หลวงแค่ไหน
บางครั้งขมิ้นก็เหมือนเป็นแม่ เป็นพี่ เป็นที่ปรึกษา เป็นกำแพงที่คอยป้องกันไม่ให้ใบชาถลำลึกไปกับความเศร้าหรือความรู้สึกผิดใด ๆ
และในบางครั้ง เธอก็เหมือนเด็กน้อยที่ต้องการใครสักคนคอยรับฟังบ้างเหมือนกัน
ขมิ้นอาจไม่ใช่คนที่อยู่เบื้องหน้าเรื่องราวความรักของใคร
แต่เธอคือคนที่อยู่เบื้องหลัง…คอยผลักดัน ปลอบใจ และยืนอยู่ตรงนั้นเสมอ
แม้ไม่มีใครจำได้ในตอนจบ…เธอก็ยังภูมิใจที่เคยอยู่ในเรื่องราวของทุกคนด้วยหัวใจจริงแท้ที่สุดของเธอเอง
สองอาทิตย์ต่อมา“กรี๊ดดด!!! เราสอบติดจริง ๆ ด้วย!!” เสียงร้องดังลั่นจนแทบทำแก้วหูแตก ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน นอกจากขมิ้นที่ตอนนี้แทบจะกระโดดออกนอกหน้าต่างห้องของใบชาเพราะความดีใจจนล้นปรี่ที่สอบติดกันทั้งคู่แบบที่ตั้งใจเอาไว้“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้น!?” ใบไม้รีบวิ่งพรวดเข้ามาในห้องน้องสาวด้วยความตกใจ หลังได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อครู่ เพราะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของตัวเอง จึงทำให้พุ่งตัวมาอย่างไม่ทันจะคิด“พี่ไม้! ขมิ้นกับชาสอบติดนิติมอพี่แล้วนะ!” ขมิ้นที่ตื่นเต้นจนแทบจะระงับความรู้สึกไว้ไม่อยู่ รีบบอกข่าวดีกับพี่ชายของเพื่อนทันที หากมีพ่อแม่ของใบชาอยู่ด้วยก็คงวิ่งไล่ประกาศไปรอบ ๆ เสียแล้ว“จริงปะเนี่ย?!” ใบไม้ถึงกับอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน เมื่อได้ยินข่าวน่ายินดีแบบนั้น ตอนตัวเขาเองสอบติดที่นี่ก็น่ายินดีมากแล้ว ยิ่งน้องสาวสอบติดอีกคนพ่อกับแม่ของเขาคงได้ภูมิใจมากแน่ ๆ“จริงสิพี่ไม้! ขมิ้นเพิ่งเช็กจากเว็บมหา’ลัยมาเมื่อกี้เลย!” ขมิ้นยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่กลางห้องด้วยท่าทีที่ไม่ต่างจากเดิม ไม่รู้ไปเอาแรงมากจากไหนนักหนาใบชานั่งยิ้มกว้างอยู่ที่ปลายเตียง แม้จะไม่ได้แสดงออกมากเท่าเพื่อน แต
“ดูจากชุดที่พี่คีย์ใส่… ฉันว่าเขาคงสอบติดที่มหาลัยที่เราเล็งกันไว้แน่ ๆ เลยนะชา” ขมิ้นพูดด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย เธอรู้สึกได้ว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คงหนีไม่พ้นต้องเจอกันในเร็ววันแน่ ๆ ใบชาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้า ๆ “ก็… ถ้าเจอกันจริง ๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน” เสียงของใบชาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากกว่าปกติ ขมิ้นถึงกับเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ นี่เพื่อนสนิทของเธอเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันแบบนี้ได้ทั้ง ๆ ที่ปกติไม่เป็น หรือว่าเป็นเพราะความโกรธที่เกิดขึ้นจากพฤติกรรมของพี่คีย์เมื่อครู่นี้กันแน่… ขมิ้นมองหน้าใบชาอย่างตั้งใจ ก่อนจะพูดเสียงเบาลง “ชา… ถ้ามันเกิดขึ้นจริง ๆ แกต้องเข้มแข็งนะ อย่าปล่อยให้อดีตมาครอบงำแกจนลืมดูแลตัวเอง” ใบชายิ้มบาง ๆ แต่สายตายังคงหม่นเศร้า “ฉันจะพยายามนะขมิ้น… แต่บางครั้งมันก็ยากเกินไปจริง ๆ น่ะแหละ” ขมิ้นยื่นมือไปจับมือเพื่อนแน่นขึ้น “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะอยู่ข้างแกเอง ไม่ปล่อยให้แกต้องเผชิญเรื่องพวกนี้คนเดียวแน่นอน” เมื่อใบชาได้ยินคำพูดนั้นของเพื่อน น้ำตาก็เอ่อคลอเบ้าอย่างไม่รู้ตัว“ขอบคุณนะ… ขมิ้น” ทั้งสองคนยืนอยู่ตรงนั้น
@ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง “โห… ที่นี่ใหญ่มาก! มีร้านดังแทบจะครบทุกแบรนด์เลยอะ ใหญ่กว่าห้างแถวโรงเรียนอีกแน่ะ!” ขมิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น ดวงตาเปล่งประกายขณะหันซ้ายหันขวาสำรวจทุกมุมของห้างใหม่ที่เพิ่งเคยจะมา ราวกับว่าได้ค้นพบสถานที่ใหม่“คอยดูนะ ฉันจะมาทุกวันเลย!” ใบชาเพียงเดินเคียงข้างเงียบ ๆ พลางฟังเพื่อนสาวพูดเจื้อยแจ้วโดยไม่ได้พูดตอบกลับอะไร… แววตาเธอทอดมองไปไกล ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ “นี่ชา แกไม่คิดจะตื่นเต้นกับฉันเลยเหรอ?” ขมิ้นหันมาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนสนิททันทีเมื่อเห็นอีกคนเงียบกริบไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ใบชาเหลือบตามองเพื่อนอย่างนึกเหนื่อยใจ ‘อะไรอีกล่ะเนี่ย…’ ร่างบางได้แต่คิดในใจอย่างเอือมระอา กับนิสัยขี้น้อยใจของขมิ้นที่แค่เธอไม่กรี๊ดกร๊าดด้วยก็ทำท่าเหมือนโลกจะถล่ม “ก็ตื่นเต้นแหละ…มั้ง” ใบชาพูดพลางยักไหล่เบา ๆ ก่อนจะปรายตามองเพื่อนสนิทที่ทำหน้าบูดอยู่ข้าง ๆ แล้วส่งยิ้มจาง ๆ ไปให้แบบคนเอือมแต่ก็ยังรักอยู่ดี “จะให้กรี๊ดบ้านแตกเหมือนแก ฉันก็ทำไม่ได้นะเว้ยไอ้บ้า” ใบชาพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะต้องการจะจิกกัดใส่เพื่อนรักเบา ๆ“เชอะ! เอ้ะ!” ขมิ้นกำลังจะงอนเดินหนี
สองอาทิตย์ต่อมา“โห้ยยย! ข้อสอบโคตรจะยาก!” เสียงบ่นอุบของขมิ้นดังลั่นทันทีที่ก้าวพ้นประตูห้องสอบ สีหน้าบูดเบี้ยวอย่างไม่ปิดบังอารมณ์ ทำเอาใบชาที่นั่งฟังเพลงอยู่ล่างตึกต้องถอดหูฟังออกทันที“ขมิ้นน เป็นไรรึเปล่า มันยากมาก…ขนาดนั้นเลยเหรอ?” ใบชาถามพร้อมลุกขึ้นยืนมองเพื่อนสนิทที่เดินหน้าหงิกเข้ามาใกล้ “ไม่ใช่แค่ยากอะ มัน ยากมากกกกกกกก! ตัวเลือกก็หลอกตลอด กว่าจะเลือกได้แต่ละข้อหัวแทบแตกอะ!” ขมิ้นโอดครวญพลางฟุบหน้าลงกับไหล่ใบชาอย่างหมดแรงแค่อ่านหนังสือสอบมาตลอดทั้งอาทิตย์ก็ว่าแย่แล้วการมาสอบนี้แย่กว่ามากจริง“เอาน่าแกเก่งอยู่แล้วน่า อย่างน้อยก็พอทำได้ใช่ไหม?” ใบชาพูดปลอบใจพลางลูบหลังเพื่อนเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ต้องได้สิยะ!…แต่ไม่เต็มคะแนนแน่เลยอะดิ ฮือปวดหัวจะบ้า” ขมิ้นยังไม่วายอวดครวญกับเพื่อนสาว พร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา“ไม่เป็นไรน่า ยังมีอนาคตให้เราสองคนได้สู้ต่อนะ!” ใบชาตบไหล่เพื่อนเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ ไม่ได้ให้กำลังใจแค่เพื่อนแต่รวมตัวเธอด้วยนี่แหละ“เอ้อ แล้วนี่สอบเสร็จแกมีไปไหนต่อปะ?” ขมิ้นที่เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ก็รีบเอ่ยถามเพื่อนทันที สีหน้ากึ่งมีเลศนัย “ก็ว่าจะก





