ВойтиShare
บทที่ 6
Последнее обновление:
2025-07-31 12:32:07บทที่ 6
โดย : meowmao ด้าน คีย์ เสียงฝีเท้าดังสม่ำเสมอบนพื้นทางเดินหินอ่อนของอาคารเรียน กลุ่มชายหนุ่มห้าคนในชุดนักศึกษาสีขาวสะอาดตากำลังเดินเข้ามา พวกเขาคือ “กลุ่มดาวเด่น” ประจำคณะบริหาร ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตา ฐานะ และเสน่ห์ที่สะกดทุกสายตารอบข้างให้หันมามอง แต่ในกลุ่มนั้น คนที่เดินนำหน้าอย่างเยือกเย็นที่สุด… คือเขา คีย์ หรือ อัครเดช นันทวัฒน์ ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ดวงตาคมกริบเย็นชาที่เคยอ่อนโยนเมื่อในอดีต ตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือน “กระจกที่ไร้แววสะท้อน” ไม่หลงเหลือแม้เศษเสี้ยวของผู้ชายอบอุ่นที่เคยเป็น และในไม่กี่วินาทีต่อมา ปึก! เขาสะดุดเล็กน้อยเมื่อใครบางคนชนเข้าที่ตัวเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ หญิงสาวร่างเล็กเซไป ล้มลงกับพื้นทันทีพร้อมเสียงหอบเบา ๆ ที่หลุดออกมา คีย์หยุดเดิน… แววตาเย็นเฉียบก้มลงมองเธออย่างนิ่งงัน ไม่ได้รีบช่วย ไม่ได้ถามไถ่ …เพียงแค่มองเธอ เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนในพริบตา ’ใบชา‘ ชื่อของเธอผุดขึ้นในหัวแบบอัตโนมัติ แม้เขาจะพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา หญิงสาวที่เขาเคยไว้ใจที่สุด คนที่เขาเคยฝากความรู้สึกทุกอย่างไว้ โดยไม่คิดจะปิดบัง เธอดูตกใจ ตกใจที่เห็นเขา สายตาของเธอเบิกกว้าง ก่อนจะไหวระริกเหมือนกำลังจะร้องไห้ …เหมือนวันนั้นไม่มีผิด ’เธอยังจะกล้ามองหน้าฉันอีกเหรอ‘ เขาคิดในใจ ริมฝีปากเม้มแน่น ก่อนจะเบือนหน้าเสมองไปทางอื่น ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยอะไรออกมา ชายหนุ่มอีกคนก็โผล่มาจากด้านหลัง รีบเข้าไปประคองใบชาลุกขึ้น พร้อมใช้มือเช็ดฝุ่นจากเสื้อของเธออย่างอ่อนโยน คีย์มองภาพนั้นด้วยสายตาไร้ความรู้สึก เขาไม่ได้หึง เขาไม่ได้รู้สึกอะไร …หรือเขาคิดว่าไม่รู้สึก เพราะตอนนี้ “ความรู้สึก” สำหรับเขา มันตายไปพร้อมกับความไว้ใจแล้ว “ไปกันเถอะ” เขาเอ่ยสั้น ๆ กับกลุ่มเพื่อนอย่างไม่ใส่ใจ แม้หัวใจจะบีบแน่นจนแทบหายใจไม่ออก เขาเลือกเดินผ่านไป คล้ายคนแปลกหน้า ที่ไม่รู้จักกัน เหมือนที่เขาเคยทำกับเธอที่ห้าง เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างกัน แต่ในใจกลับร้อนราวกับมีไฟเผาอยู่เงียบ ๆ ในหัวใจของคีย์… “น้ำเสียงแบบนั้น… แววตาแบบนั้น…เธอยังกล้ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นอยู่อีกเหรอ ใบชา” “จำไม่ได้หรือไงว่าเธอทำอะไรลงไป” “เธอเลือกจะโกหกฉัน เธอเลือกจะอยู่ข้างพี่ชายของเธอ เธอเลือกจะเห็นฉันพัง…” เขากำหมัดแน่น ไม่ใช่เพราะโกรธเธอ แต่โกรธตัวเอง… ที่ยังเจ็บไม่หายกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำ “ว่าแต่ไอ้คีย์…เมื่อกี้น้องเขาล้ม มึงไม่คิดจะช่วยเลยเหรอวะ?” ครามเอ่ยขึ้นก่อนเป็นคนแรก “เออ นั่นดิ” ไทน์เสริมพลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ปกติมึงไม่ใช่คนใจดำขนาดนี้นี่ ถ้าไม่ใช่คนที่มึงเกลียดเข้าไส้?” เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงกึ่งแซวกึ่งจริงจัง “ไม่เสือกเรื่องของกูซักเรื่องจะตายมั้ย?” คีย์สวนกลับทันที ก่อนจะถอนหายใจอย่างหงุดหงิด “อะไรมึงวะ หงุดหงิดเหี้ยอะไรเนี่ย?” ไทน์ถามกลับอย่างงุนงง “กูก็มีเหตุผลของกู…ว่าแต่ ไอ้คนที่เข้าไปช่วยยัยนั่น พวกมึงรู้จักกันป่ะ?” คีย์พูดพลางเดินไปหยุดที่ม้านั่งข้างตึกเรียน แล้วหันกลับมาถาม “น้องกูเอง” สิงตอบเรียบ ๆ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามคีย์ ทันใดนั้นทุกคนก็ชะงักไปในพริบตา “มึงมีน้องด้วยเหรอวะ ไอ้สิง? ทำไมกูไม่เคยรู้เลย?” ไทน์ถามพลางทรุดนั่งข้าง ๆ พร้อมโอบคอเพื่อนอย่างหยอกล้อ “คือมึงต้องรู้เรื่องกูทุกเรื่องเลยหรือไง?” สิงพูดขณะปัดแขนเพื่อนออกเบา ๆ “ก็ต้องรู้น่ะสิวะ! พวกเรามันเพื่อนซี้นะเว้ยย” ไทน์ว่าแล้วก็หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี “ใครบอก?!” เสียงประสานจากทั้งสี่คนดังขึ้นพร้อมกัน รวมถึงฟลินท์ที่เงียบมาตลอดก็ยังหลุดปากออกมาด้วย “โห พูดได้เฉยเลยนะ ไอ้ห่าฟลินท์!” ไทน์ว่า พลางผลักหัวเพื่อนเบา ๆ อย่างหมั่นไส้ “ว่าแต่เราจะเอายังไงเรื่องค่ายทะเลดีวะ? อาจารย์ตามกูยิก ๆ แล้วเนี่ย” เสือพูดพลางส่ายหน้าอย่างเซ็ง ๆ “กูว่าจะเปิดรับสมัครวันนี้เลย” ไทน์ตอบเสียงสดใส “เดี๋ยว! เรายังไม่เคลียร์กันเลยว่าจะรับกี่คน ถ้ามึงเปิดรับตอนนี้ กูว่าแห่มากันเป็นร้อยแน่” ครามรีบเบรกด้วยสีหน้าตกใจนิด ๆ “ก็นั่นแหละ กูกำลังจะถามนี่ไงว่า…เราจะรับกันกี่คนดี?” ไทน์ตอบพลางหันมามองหน้าพวกเพื่อน “ไม่ลองปรึกษาอาจารย์เติร์ดก่อนเหรอ? เขาเป็นคนไปกับพวกเราด้วยนะ” ฟลินท์เสนออย่างรอบคอบ “เออ ก็ดี กูเห็นด้วย” ไทน์พยักหน้าคล้อยตาม “ดีพ่อง! ก็อาจารย์เติร์ดนั่นแหละที่ตามกูยิก ๆ ไม่เลิกอยู่ตอนนี้!” เสือว่าเสียงหงุดหงิดจัด “กูว่าเรารับแค่ 60 คนก็พอแล้ว ใครในมอลงทันก็ไป ไม่ทันก็อด แค่นั้น อีกอย่างเรามีพี่เลี้ยงตั้ง 15 คน กลัวห่าอะไร” คีย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่หนักแน่น สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้ยิน ต่างพยักหน้าคล้ายเห็นด้วยโดยไม่มีใครคัดค้าน สรุปว่าตามที่คีย์เสนอ “งั้นกูส่งให้เพจมหา’ลัยประกาศเลยละกัน” ไทน์พูดพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อความหาแอดมินเพจ “อย่าลืมนะ รับแค่ปีหนึ่ง ปีอื่นไม่ต้องรับ” ครามเสริมขึ้นมาอย่างจริงจัง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ “แหม…เห็นเด็กใหม่สวย ๆ หน่อยไม่ได้เลยนะมึง ตานี่ระยิบระยับเชียว” เสือแซวพลางส่ายหัวอย่างเอือมระอา “กูว่าก็ดีนะ อย่างน้องที่ไอ้คีย์ชนนั่น งานดีเลย หมวย ๆ ขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ ตรงสเปกกูเป๊ะ” ไทน์ว่าแล้วยักคิ้วให้เพื่อน ๆ อย่างยียวน “กูไปล่ะ มีนัด” คีย์พูดสั้น ๆ สีหน้าเริ่มไม่สบอารมณ์อีกครั้ง เมื่อได้ยินประโยคนั้นของไทน์ ก่อนจะเดินออกจากกลุ่มไปอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีหงุดหงิดชัดเจน “อะไรของมันวะ?” ไทน์ถามพลางเลิกคิ้ว ก่อนจะหันกลับไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์ต่ออย่างไม่ใส่ใจนัก มีเพียงเสือกับฟลินท์เท่านั้นที่หันไปมองตามหลังคีย์ด้วยแววตาครุ่นคิด กับท่าทีผิดปกติของเพื่อนที่แสดงออกมาชัดเจน “เสร็จเรียบร้อย ทีนี้ก็แค่รอคนมาสมัคร ส่วนพวกเรา…ไปเรียนกันเหอะ” ไทน์พูดขึ้นอย่างร่าเริง ก่อนจะลุกจากม้านั่งอย่างกระฉับกระเฉง เพื่อน ๆ ที่เหลือก็พากันลุกตามไปอย่างพร้อมเพรียง End part
Latest chapter
You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่ บทที่ 7
บทที่ 7โดย : meowmaoไม่รู้ว่าใบชาทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาลงเอ่ยอยู่ที่อยู่ที่แคมป์ต้อนรับนิสิตเข้าใหม่ที่ถูกจัดขึ้นโดยรุ่นพี่หลากหลายคณะเป็นคนจัดขึ้น“โถ่ ชา… แกจะงอแงงทำไมมม เนี่ยยไอ้เสือยังไม่บ่นซักกกคำเลยนะ” ขมิ้นพูดก่อนจะโอบกอดเพื่อนรักอย่างง้องอน“ใครว่า มันบ่นฉันนี่ นู่นหน้าบูดเป็นตูดไก่อยู่นั่น” พราวว่าก่อนจะนั่งลงตรงข้าม และเสือเองที่ทำหน้าหงิกก็นั่งลงข้าง ๆ พราวอย่างเซ็ง ๆ“เอาน่าพวกแกก ถือซะว่ามาเที่ยวพักผ่อนไง เนอะๆ ” ขมิ้นว่าก่อนจะทำท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู แต่สำหรับใบชา และเสือนั้นคงน่าเอือมระอามากกว่า“แกรู้ใช่มั้ย ใครจัดงานนี้” ใบชาพูดก่อนจะที่ขมิ้นจะหันมายิ้มแหย่ ๆ ให้ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ“โน่นเลยคนอยากมา” ขมิ้นพูดก่อนจะพยักเพยิดหน้าไปทางพราว ทั้งใบชาและเสือต่างก็หันมามองพราวเป็นตาเดียวพราวเองก็ได้แต่ยิ้มเยาะ ๆ“เก๊าเองง แงง คือแบบเราอยากมาอะ พวกแกจะทิ้งฉันมาคนเดียวจริงหรอออ?” ราวว่าก่อนจะทตาปริบ ๆ อย่างต้องการให้คนมองเห็นอกเห็นใจ“ฉันรู้แต่แบบ ฉันไม่อยากเจอพี่คีย์…” เมื่อพูดถึงบุคคลที่เป็นประเด็นเมื่อหลายวันก่อนทั้งโต๊ะก็เริ่มกลับมาเงียบอีกครั้ง ตอนนี้ทั้งเสือ
You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่ บทที่ 6
บทที่ 6โดย : meowmaoด้าน คีย์เสียงฝีเท้าดังสม่ำเสมอบนพื้นทางเดินหินอ่อนของอาคารเรียน กลุ่มชายหนุ่มห้าคนในชุดนักศึกษาสีขาวสะอาดตากำลังเดินเข้ามา พวกเขาคือ “กลุ่มดาวเด่น” ประจำคณะบริหาร ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตา ฐานะ และเสน่ห์ที่สะกดทุกสายตารอบข้างให้หันมามองแต่ในกลุ่มนั้น คนที่เดินนำหน้าอย่างเยือกเย็นที่สุด…คือเขา คีย์ หรือ อัครเดช นันทวัฒน์ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ดวงตาคมกริบเย็นชาที่เคยอ่อนโยนเมื่อในอดีต ตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือน “กระจกที่ไร้แววสะท้อน” ไม่หลงเหลือแม้เศษเสี้ยวของผู้ชายอบอุ่นที่เคยเป็นและในไม่กี่วินาทีต่อมาปึก!เขาสะดุดเล็กน้อยเมื่อใครบางคนชนเข้าที่ตัวเขาโดยไม่ได้ตั้งใจหญิงสาวร่างเล็กเซไป ล้มลงกับพื้นทันทีพร้อมเสียงหอบเบา ๆ ที่หลุดออกมาคีย์หยุดเดิน…แววตาเย็นเฉียบก้มลงมองเธออย่างนิ่งงัน ไม่ได้รีบช่วย ไม่ได้ถามไถ่…เพียงแค่มองเธอเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนในพริบตา’ใบชา‘ชื่อของเธอผุดขึ้นในหัวแบบอัตโนมัติ แม้เขาจะพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาหญิงสาวที่เขาเคยไว้ใจที่สุด คนที่เขาเคยฝากความรู้สึกทุกอย่างไว้ โดยไม่คิดจะปิดบังเธอดูตกใจ ตกใจ
You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่ บทที่ 5
บทที่ 5โดย : meowmaoหนึ่งอาทิตย์ต่อมาเวลาผ่านไปไวราวกับโกหก นี่ก็ครบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ใบชาเริ่มต้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย หลังจากวันแรกจนถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่เคยเจอคีย์อีกเลย แม้บางครั้งจะได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเขาผ่านหูมาบ้างก็ตาม“ชา” เสียงเรียบนิ่งตามสไตล์ของเสือ หนุ่มพูดน้อยผู้กลายมาเป็นเพื่อนใหม่ของใบชา ดังขึ้นข้างหลังขณะเธอกำลังนั่งรอเพื่อนอยู่ที่โต๊ะใต้อาคารเรียน“มาแล้วเหรอเสือ? คนอื่นยังไม่มาเลยนะ” ใบชาหันไปทัก พลางยิ้มบาง ๆ ให้เขา“อื้อ เห็นแล้ว” เสือตอบสั้น ๆ ตามแบบฉบับของเขา ทั้งคู่ต่างคุ้นชินกับการมาสายของขมิ้นและพราวจนไม่รู้สึกแปลกใจอะไรอีกแล้ว“พักนี้ขมิ้นเริ่มจะหนักข้อขึ้นทุกที” ใบชาว่าพลางถอนหายใจเล็กน้อย เธอเองก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ หลังจากที่ขมิ้นเริ่มติดใจการเที่ยวผับบาร์กับพราวมากขึ้น จนส่งผลให้มาสายแทบทุกวัน“อย่าคิดมากเลย ปล่อยให้เขาได้ใช้ชีวิตในแบบที่เขาชอบบ้าง” เสือพูดเรียบ ๆ พร้อมกับหยิบขนมจากในกระเป๋ายื่นให้เธอครึ่งหนึ่งตามเคยใบชารับขนมมาทันทีโดยไม่ต้องเอ่ยปากขอบคุณ เสือเป็นแบบนี้มาตั้งแต่วันที่สองที่รู้จักกัน—เขามักแบ่งขนมให้เธอเสมอ และเธอ
You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่ บทที่ 4
บทที่ 4 โดย : meowmao “ไม่อยากให้เปิดเทอมเลยอ่ะ ชา…” ขมิ้นพูดเสียงออดอ้อน ขณะเดินเข้ารั้วมหา’ลัยด้วยท่าทางห่อเหี่ยวผิดกับเมื่อวานลิบลับ เมื่อวานยังยิ้มร่า วิ่งวุ่นอยู่แทบทั้งวันอย่างกับมีพลังเหลือล้น แต่พอต้องเริ่มเรียนจริงจังกลับกลายเป็นบ่นไม่หยุดตลอดทางเสียอย่างนั้น… น่าหมั่นไส้ชะมัด “ไม่ต้องมาเลย ขมิ้นน…” ใบชาว่าพลางหัวเราะเบา ๆ “เมื่อวานรีบแทบตาย สุดท้ายก็หาเพื่อนไม่ได้สักคน” เธอส่ายหน้ายิ้ม ๆ เมื่อนึกย้อนถึงความวุ่นวายของเมื่อวาน ทั้งที่เดินวนไปทั่วซุ้ม เจอเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันนับไม่ถ้วน แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครได้คุยกันนานพอจะเรียกว่า “รู้จัก” ได้เลย ทั้งเธอทั้งขมิ้นก็เลยยังคงวนเวียนอยู่ในโลกของกันและกันเหมือนเดิม คนละชมรมก็จริง แต่ก็ยังไม่มีใครใหม่มาแย่งตำแหน่ง “เพื่อนสนิท” ไปได้อยู่ดี “โธ่… ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าการเข้าหาคนอื่นมันจะยากขนาดนี้” ขมิ้นบ่นพลางทำหน้าบูด เซ็งจนเห็นได้ชัด แม้ภายนอกจะดูร่าเริง เข้าถึงง่าย พูดเก่ง และดูไม่มีอะไรต้องกลัว แต่ในความเป็นจริง… ขมิ้นกลับกลัวการเริ่มต้นบทสนทนาใหม่ ๆ อยู่เสมอ เธออาจจะเดินเข้าไปหาใครก่อน เป็นคนเริ่มทักทาย หรื
You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่ บทที่ 3
บทที่ 3 โดย : meowmao สองอาทิตย์ต่อมา “กรี๊ดดด!!! เราสอบติดจริง ๆ ด้วย!!” เสียงร้องดังลั่นจนแทบทำแก้วหูแตก ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน นอกจากขมิ้นที่ตอนนี้แทบจะกระโดดออกนอกหน้าต่างห้องของใบชาเพราะความดีใจจนล้นปรี่ “เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้น!?” ใบไม้รีบวิ่งพรวดเข้ามาในห้องน้องสาวด้วยความตกใจ หลังได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อครู่ “พี่ไม้!!! ขมิ้นกับชาสอบติดนิติมอพี่แล้วนะ!!” ขมิ้นที่ตื่นเต้นจนแทบระงับความรู้สึกไว้ไม่อยู่ รีบบอกข่าวดีกับพี่ชายของเพื่อนทันที “จริงเหรอ?!” ใบไม้ถึงกับอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น เมื่อได้ยินข่าวน่ายินดีนั้น “จริงสิพี่! ขมิ้นเพิ่งเช็กจากเว็บมหา’ลัยมาเมื่อกี้เลย!” ขมิ้นยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่กลางห้อง ใบชานั่งยิ้มกว้างอยู่ที่ปลายเตียง แม้จะไม่ได้แสดงออกมากเท่าเพื่อน แต่แววตาของเธอก็เปล่งประกายไม่แพ้กัน “สุดยอดเลยว่ะ! เก่งมากทั้งคู่!” ใบไม้เดินเข้าไปตบไหล่ขมิ้นเบา ๆ แล้วหันมายิ้มให้ใบชา “ยินดีด้วยนะชา ภูมิใจในตัวพวกเธอจริง ๆ” “ขอบคุณค่ะพี่ไม้” ใบชาเอ่ยตอบเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความตื้นตัน “แล้วนี่จะฉลองกันยังไงดีล่ะ?” เขาหันไปถามด้วยสีหน้าระริกระรี้ “ข้าว
You ain’t girlfriend | เธอไม่ใช่แฟนพี่ บทที่ 2
บทที่ 2 โดย : meowmao @ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง “โห… ที่นี่ใหญ่มาก! มีร้านดังแทบจะครบทุกแบรนด์เลยอะ ใหญ่กว่าห้างแถวโรงเรียนอีกแน่ะ!” ขมิ้นพูดตื่นเต้น ดวงตาเปล่งประกายขณะหันซ้ายหันขวาสำรวจทุกมุมของห้างใหม่ “คอยดูนะ ฉันจะมาทุกวันเลย!” ใบชาเพียงเดินเคียงข้างเงียบ ๆ พลางฟังเพื่อนสาวบ่นเจื้อยแจ้วโดยไม่ได้พูดตอบกลับอะไร… แววตาเธอทอดมองไปไกล ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ “นี่ชา แกไม่คิดจะตื่นเต้นกับฉันเลยเหรอ?” ขมิ้นหันมาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนสนิททันทีเมื่อเห็นอีกคนเงียบกริบไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ใบชาเหลือบตามองเพื่อนอย่างเหนื่อยใจ ‘‘อะไรอีกล่ะเนี่ย…’ เธอได้แต่คิดในใจอย่างเอือมระอา กับนิสัยขี้น้อยใจของขมิ้นที่แค่เธอไม่กรี๊ดกร๊าดด้วยก็ทำท่าเหมือนโลกจะถล่ม “ก็ตื่นเต้นแหละ…มั้ง” ใบชาพูดพลางยักไหล่เบา ๆ ก่อนจะปรายตามองเพื่อนสนิทที่ทำหน้าบูดอยู่ข้าง ๆ แล้วส่งยิ้มจาง ๆ ไปให้แบบคนเอือมแต่ก็ยังรักอยู่ดี “จะให้กรี๊ดบ้านแตกเหมือนแก ฉันก็ทำไม่ได้นะเว้ย” ใบชาพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ “เชอะ! เอ้ะ!” ขมิ้นกำลังจะงอนเดินหนี แต่กลับหยุดชะงักทันทีเมื่อสายตาไปสะดุดกับร่างสูงของใครบางคนที่เดินผ่
Вам тоже понравятся
ยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์46.4K Кол-во прочтенийนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก50.9K Кол-во прочтенийรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด291.6K Кол-во прочтенийเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก337.3K Кол-во прочтенийคุณสามีคะ มารักกันนะ
ข้าวเหนียวหวาน86 Кол-во прочтенийดั่งฟ้าสั่งใจ
กรุ้มกริ่ม79 Кол-во прочтенийรักวุ่นวายของยัยนักเขียน
หลงเวลา /จู้หมิง147 Кол-во прочтений“สวิงของต้นกับอ้อ” ฉบับครบรอบ 13
Tiwa Tatree656 Кол-во прочтений
