All Chapters of เมียเสือหาญจอมโจร: Chapter 51 - Chapter 60

สายๆ หลังงานเลี้ยงผ่านไปอย่างคึกคัก เสือหาญก็ตัดสินใจพาจอมขวัญเข้าเมือง"ไปกับฉันเถอะจอมขวัญ…เธอไม่เคยเห็นความครึกครื้นของเมืองใหญ่หรอก"เขาพูดพลางยื่นมือมาให้จอมขวัญชะงักเล็กน้อย มองเขาด้วยแววตาลังเล"เข้าเมือง…แล้วมันจะไม่อันตรายหรือ?"เสือหาญยกยิ้มมุมปาก กอดอกตอบอย่างมั่นใจ"มีฉันอยู่ทั้งคน เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น"ทั้งคู่จึงออกเดินทางไปพร้อมกัน ม้าสองตัวพาพวกเขาผ่านทุ่งหญ้ากว้าง ลมพัดกลิ่นดินสดชื่นเข้ามา จอมขวัญนั่งซ้อนหลังเสือหาญ กอดเอวเขาไว้แน่น แก้มแนบแผ่นหลังกำยำอย่างไม่รู้ตัวเมื่อถึงเมือง กำแพงสูงตระหง่านอยู่ตรงหน้า เสียงจอแจของผู้คนดังตั้งแต่ยังไม่เข้าประตู พอเข้าไปจริง ๆ ยิ่งคึกคักกว่าเดิม พ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้า เสียงตีเหล็กดังมาจากโรงตีเหล็ก กลิ่นอาหารหอมลอยคลุ้งเต็มถนน"โห…คึกคักขนาดนี้เชียวหรือ" จอมขวัญพูดตื่นเต้น ดวงตาเปล่งประกายเสือหาญหัวเราะเบา ๆ"ฮ่า ๆ ฉันบอกแล้ว เมืองมันก็มีเสน่ห์ของมัน แต่เธอต้องระวังตา อย่าเผลอเดินชนใคร"เขาจูงมือเธอเดินเข้าไปในตลาด ผู้คนรอบข้างหันมามองเป็นระยะ เพราะทั้งคู่ดูโดดเด่น ชายร่างใหญ่แกร่งข้างหญิงสาวสวยน่ารัก"อยากกินอะไร เดี

ขณะที่ทั้งสามคนใกล้ถึงหมู่บ้านสนธยา แก้วตาก็เริ่มขยับตัวอย่างระแวงใจอยู่ข้างหลัง เสียงหัวเราะเบา ๆ ของจอมขวัญทำให้เธอรู้สึกอิจฉาอีกครั้ง"ฉันต้องทำอะไรซักอย่าง…"แก้วตาในใจคิดทันใดนั้น เธอก็แกล้งปล่อยมือออกจากอานม้า พลางทำท่าทางเหมือนเสียหลัก และล้มลงจากหลังม้าอย่าง “บังเอิญ”"อ๊าย!" แก้วตาร้องเสียงหลง ร่างล้มลงกับพื้นฝุ่นละอองพุ่งขึ้นเสือหาญเห็นทันที รีบกระชับบังเหียนม้าแล้ววิ่งเข้าไปหา"แก้วตา!" เขาตะโกน ก่อนจะก้มลงอุ้มเธอขึ้นทันที ร่างใหญ่แน่น ๆ ของเขาทำให้หัวใจแก้วตาเต้นแรงอย่างตั้งใจจอมขวัญที่อยู่ใกล้ ๆ เพียงยืนมอง เธอรู้ทันทีว่าแก้วตากำลังแกล้ง แต่ก็ยังสงบเพราะมั่นใจว่าพี่เสือหาญยังคงใส่ใจเธอในฐานะน้องสาวแก้วตาในอ้อมแขนเสือหาญทำสีหน้าเจ็บปวดเบา ๆ พลางซุกหน้าเข้ากับอกเขา"อ๊ะ…เจ็บหน่อยนะ…พี่เสือหาญช่วยฉันที"เสือหาญก้มลงมองหน้าเธออย่างเป็นห่วง"เธอโดนอะไรบ้างไหม"แก้วตาแอบยิ้มในใจ รู้ว่าแผนของเธอกำลังได้ผล แต่เสือหาญก็ไม่ได้สังเกตความเจ้าเล่ห์ของเธอเลยจอมขวัญยืนข้าง ๆ รู้สึกแปลก ๆ ในอก แต่ก็ยิ้มบาง ๆ เพราะมั่นใจว่าเสือหาญไม่มีความรู้ไปมากกว่านั้นพอแก้วตาแกล้งล้มลง จอมขวัญก้า

หลังจากนั้นแก้วตาก็เดินกลับไปที่เรือนส่วนจอมขวัญนั้นไม่อยากอยู่เฉยจึงหาผ้าไปชักที่ลำธาร แสงแดดอ่อนสาดผ่านแนวไม้ใหญ่ข้างลำธาร จอมขวัญเดินถือกะละมังผ้าออกมาอย่างเงียบ ๆ น้ำใสไหลรินชโลมเสียงก้องเบา ๆ คล้ายจะช่วยกลบความอึดอัดในใจที่เธอพกพามาจากเรือนเธอนั่งยองริมลำธาร มือเล็กค่อย ๆ จุ่มผ้าลงไปในน้ำก่อนจะขยี้อย่างช้า ๆ แววตาเหม่อลอย ราวกับกำลังจมดิ่งอยู่กับความคิดของตนเอง"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด"เสียงกรอบแกรบของกิ่งไม้ที่ถูกเหยียบดังขึ้นจากด้านหลัง จอมขวัญเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย หันไปมอง แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม ร่างบางของแก้วตาก็ก้าวออกมาจากเงาไม้ช้า ๆริมฝีปากของแก้วตาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย "ฉันก็แปลกใจมาก…ว่าทำไมเธอถึงไม่กล้าบอกความจริงต่อหน้าพี่เสือหาญ"จอมขวัญสะบัดมือเบา ๆ ไล่น้ำจากผ้าที่ชักอยู่ ก่อนจะหันมาสบตา “แก้วตา…เธอตามฉันมาทำไม”แก้วตาก้าวลงมานั่งยองใกล้ ๆ ริมน้ำ สายตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ "ก็เพราะอยากจะบอกเธอให้รู้เอาไว้…ว่าไม่ว่าเธอจะเงียบหรือจะพูดออกมา ผลลัพธ์ก็เหมือนกันทั้งนั้น พี่เสือหาญ…จะต้องได้มาเป็นของฉัน"จอมขวัญนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะวางผ้าที่ช

ตัดฉากมาที่คุณชายภัทรช่วงก่อนหน้านี่คุณชายภัทรได้แวะไปที่หมู่บ้านเดิมที่เสือหาญนั้นอาศัยอยู่เขานั้นสั่งลูกน้องให้ไปสืบจนได้เรื่องแต่ก็ไม่100% ไม่รู้ว่าหญิงผู้นั้นพูดจริงหรือเท็จแต่ก็ต้องลองเสี่ยงดูสักครั้งเขาเดินทางมาถึงป่าที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ยังทั้งหมู่บ้านสนธยาที่ผู้หญิงคนนั้นบอกมันช่างลึกลับและหายาก"พวกเราหยุดพักเหนื่อยก่อน" คุณชายเอ่ยพร้อมยกมือขึ้นให้ลงจากอานม้า"ขอรับคุณชาย" คำหมื่น คำรบพวกเขาเดินสำรวจรอบๆป่า บางคนก็ไปทำธุระส่วนตัวล้างหน้าล้างตาให้หายง่วง แต่ทว่าคุณชายภัทรนั้นได้เดินไปยังลำธารเล็กๆซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมากนัก ทันทีที่คุณชายเดินไปเกือบถึงก็ได้กลิ่นเหม็นสาบแทบจะลวงคออ้วกออกมา"อึก… อึกกกก แหวะ!"คุณชายรีบยกมือขึ้นปิดจมูกทันทีกลิ่นนั้นมันเหม็นจนอยากจะออกจากตรงนั้น แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นคุณชายภัทร มักจะแพ้เสียงในหัวเสมอเขาเดินตรงไปเรื่อยๆ...ตามกลิ่นไปกวาดสายตามองทั้งบนและล่างอย่างละเอียด ในขณะนั้น?เขาพบเข้ากับฝูงอีแร้งบินวนเป็นวงกลมอยู่บนต้นไม้แต่เมื่อเหลือบมองล่างบริเวณตีนต้นไม้ใหญ่เขาก็พบเข้ากับ...?"ทำไมศพเน่าเกลื่อนขนาดนี่" เขาขหมวดคิ้วชนกันจนขนลุกข

ตัดฉากมาที่หมู่บ้านสนธยาเช้าวันนั้น หมู่บ้านสนธยาเต็มไปด้วยความคึกคัก ลานกว้างกลางหมู่บ้านถูกจัดเตรียมเป็นเวทีประลอง เสียงฆ้องและกลองดังสนั่นปลุกเร้าความฮึกเหิมให้ชาวบ้านพากันหลั่งไหลมามุงดูรอบลานใหญ่ถูกโอบล้อมด้วยผู้คนแน่นขนัด เด็ก ๆ วิ่งหัวเราะกันไปมา ชายฉกรรจ์ต่างส่งเสียงเชียร์ มือไม้กวัดแกว่ง ขณะที่หญิงสาวยืนเบียดกันมองเวทีด้วยแววตาตื่นเต้น"วันนี้จะทดสอบฝีมือ"เสียงชายชราตะโกนเรียกความคึกคัก บรรยากาศยิ่งเดือดพล่านเสือหาญในชุดนักสู้สีเข้ม ก้าวเดินอย่างสง่ามุ่งเข้าสู่ลานประลอง แผ่นอกกว้าง ใบหน้าเข้มคมเต็มไปด้วยความมั่นใจ แววตาคมกริบฉายแสงราวกับสัตว์นักล่า ทุกสายตาของชาวบ้านจับจ้องไปที่เขา ราวกับตัวเอกแห่งวันนี้ได้ปรากฏขึ้นแล้วไม่ไกลกันนัก แก้วตาเบียดผู้คนเข้ามา เธอตั้งใจจะมาดูการประลองนี้ให้ได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง แม้หัวใจจะเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา แต่สายตาก็ไม่อาจละไปจากร่างของเสือหาญได้เลยด้านหลังอีกมุม จอมขวัญก็มาปรากฏตัวเช่นกัน เธอยืนแทรกอยู่ท่ามกลางฝูงชน สายตาจับจ้องลานประลองด้วยความสนใจปนระวังตัว เบื้องหน้าของเสือหาญ ชายฉกรรจ์ห้าคนก้าวออกมา แต่ละคนตัวใหญ