All Chapters of Ang fiancé ko, ang kanyang kapatid: Chapter 1 - Chapter 5

Ang banayad na awit ng umaga ay sumasama sa mga unang sinag ng araw na nag-filter sa mga magagaan na kurtina ng apartment ni Léa. Isang sinag ng liwanag ang humahaplos sa mga puting kumot, pinapainit ang hangin na sariwa pa mula sa bukang-liwayway. Dahan-dahang nagising si Léa mula sa kanyang pagkakatulog, ang kanyang mga talukap ng mata ay mabigat pa sa malabo at tumatakas na mga pangarap. Ang silid, na may minimalistik na dekorasyon, ay sumasalamin sa kanyang panlasa para sa simplisidad: mga puting pader, isang estante na puno ng mga aklat ng arkitektura na maingat na nakaayos, at isang berdeng halaman, ang nag-iisang patunay ng buhay, na tila kakaibang umuunlad sa kabila ng kakulangan ng liwanag.Sa kanyang tabi, si Thomas, ang kanyang kasintahan, ay mahimbing na natutulog. Ang kanyang dibdib ay umaangat sa isang regular na ritmo, halos nakaka-hypnotic. Pinagmamasdan siya ni Léa sa isang sandali. Ang kanyang mga tampok na nakakarelaks ay maaaring nagpukaw sa kanyang damdamin, noon.

Ang araw ay lumipas sa isang malabo ng mga pulong at paulit-ulit na mga gawain. Si Léa ay nagsisikap na mag-concentrate sa kanyang mga proyekto, sa mga tuwid na linya at mga kurba na kanyang iginuhit, sa mga plano na kanyang inaayos ng millimeter… ngunit ang kanyang isip ay walang tigil na naglalakbay. Tumakas ito sa tuwing siya ay nagpapabaya, itinatapon siya sa mga hindi kilalang tanawin, mga masiglang lungsod, puno ng buhay, kung saan siya ay maaaring maligaw at muling mabuhay. Siya ay nangangarap ng paglalakad sa mga eskinita ng isang banyagang lungsod, ng lasa ng hindi alam, ng init ng isang bagong tingin. Siya ay nangangarap ng kalayaan, ng isang sariwang hangin na magwawalis sa nakakapagod na monotoniya.Habang ang mga oras ay lumilipas, siya ay nakakaramdam na siya ay lumalayo sa kanyang sarili. Ang screen sa kanyang harapan ay isang opaque na pader lamang, at sa likod nito, ang malabong mga contour ng isang babaeng pagod na sa pakikipaglaban sa isang masyadong makitid na buha

Sa gabi ng pagdiriwang, ang apartment ay nagniningning ng libu-libong maliliit na eleganteng detalye: mga diwa-diwang ilaw, mga kandila na nakahanay sa console, at isang malambot na musika ng ambiance na lumulutang sa pagitan ng mga nagsisimulang pag-uusap. Ramdam sa hangin ang isang tiyak na solemnidad, na parang may mahalagang bagay na malapit nang mangyari.Si Thomas ay pabirang umiikot mula sa isang sulok patungo sa kabila ng silid, halatang puno ng kasabikan. Nagsusuot siya ng bagong-bagong suit, maayos ang pagkakagawa, kulay asul ng gabi, na nagbigay-diin sa kanyang matangkad na pangangatawan. Sa coat rack sa pasukan, isang iba pang suit, kaparehong bago, ang naghihintay kay Ethan.Si Léa naman, ay nakatayo malapit sa salamin sa pasilyo, inaayos ang isang itim na damit na hindi na niya sinuot mula sa isang malalayong gabi. Isang simpleng cut, bahagyang lumalawak sa balakang, na umaangkop sa kanyang katawan nang walang labis na pagmamalaki. Wala siyang sinabi tungkol sa pagkalimo