Si Léa ay namumuhay ng mapayapa kasama si Thomas, isang mahinahon at predictable na lalaki na kanyang pakakasalan. Ngunit ang hindi inaasahang pagbabalik ni Nathan, ang kanyang kambal na kapatid na may nakakamanghang alindog at malayang kaluluwa, ay nagpapabagsak sa kanyang maayos na mundo. Sa isang salu-salo na inihanda para sa kanya, si Nathan ay pumasok nang may kapansin-pansin na presensya at sa puso ni Léa, isang bitak ang nagbukas. Ang kanyang nag-aapoy na tingin, ang kanyang mga salitang puno ng pagnanasa, ang kanyang paraan ng pamumuhay na walang hangganan… lahat sa kanya ay naguguluhan at hindi maiiwasang humahatak sa kanya. Sa pagitan ng rasyonalidad at pagnanasa, katapatan at tukso, si Léa ay naguguluhan. At kung ang tunay na pag-ibig ay hindi matatagpuan sa lugar na palagi niyang inisip? Kapag ang dalawang puso ay tumitibok sa hindi pagkakasabay… aling dapat pakinggan?
Ver másSofia's POV
"We have got a situation Sofia," I heard my father's voice echo as I stepped into his office, halting me in my tracks.
"I'm sure you've been well aware of everything that's been happening, haven't you?" He asked and I nodded, turning my attention to the man seated on one of the leather chairs in his office.
"I'm talking to you Sofia! This isn't the time to zone out," My father snapped, pulling my gaze back at him.
"Yes Papa, I'm sorry, I — I was just..."
"Enough," He said, stepping closer.
“That is Micheal Holmes, he's the one who'll be helping us out," my father explained, and I nodded with a smile, happy that the whole mess of the fire was finally coming to an end.
"She's a good one, James, she's perfect," Micheal Holmes said and I turned back to my father, unsure of the meaning of his words.
"What is he talking about papa?" I asked, stepping closer to my father.
"He agreed to help us under a condition," My father added, and I nodded, gulping nervously at the supposed condition.
"You've to marry my son Alex Holmes," the man said, and I darted a questioning look at my father. "This is a joke yeah? I mean that cannot even possibly happen," I blurted almost immediately.
"It is not a joke Sofia, that's the condition," My father added, stilling the forced laugh in my lips.
"A—wait...you cannot be serious about this," I said, turning to the faces in the room, but they stared deadpanned back at me.
"Get ready to sign the marriage certificate, we'll finalize it and once it's done and you will move to your husband's house," my father said, walking away from where he stood to meet Micheal.
"Father!" I yelled, feeling tears brim in my eyes. "You really want to pimp me out to these men? For what? Drugs? Money? Do you even..."
"Do you want me dead instead? Have those men I'm owning come after you and me? Aren't you happy with this beautiful life and heaven I've built for you Sofia?" My father retorted, forcing a bitter laugh from my lips.
"And you think, I ever cared about those men? You were the one who saw nothing else to do but sell drugs! How many fucking times did I warn you, Father, to find something else to do, you ruined fucking half of the lives of the people in this city!"
Pak!
My head spun from the intensity of my father hitting my face.
"I'm done with words Sofia, and just before you wag that mouth of yours, I want you to know that I brought you up with the money of those fucking drugs you claim to have taken the life of many, you are what you are now Sofia, because of those drugs! So now you do nothing but keep your mouth shut and sign the paper that'll be brought to you," My father said, motioning to the man beside him to head outside.
"Do you even know what day it is Dad?" I asked, stilling him in his steps.
"I don't care whatever day it is Sofia, I'm not going to be moved by anything you say, this deal must go on."
"It's my birthday Dad.." I whispered, the words trembling as they escaped me. My voice broke rising into a desperate yell.
"Today is my birthday Dad!" I yelled, sniffing in the tears that dripped down my eyes, with my chest heaving heavily to the strong weight of my emotions.
"It's bad enough that you didn't even remember my birthday, you're forcing me to get married to a man I know nothing about Dad..."
"Happy birthday Sofia," My father said, cutting in on my words. "Really?" I scoffed.
"Happy birthday? To me? It's a god-damned sad birthday, there's no fuckin happy thing about this birthday, it's the worst birthday of my life," I blurted, feeling the room spin, ripping air from my lungs, leaving me gasping heavily.
"I'm just twenty, just twenty Dad!" I yelled, feeling my head cloud inexplicably.
"Th- this isn't supposed to happen... please don't do this...to me," I begged until I felt my knees buckle and I collapsed onto the cold floor of my father's office. Pressing my palms flat against the floor, I tried to get back up but my strength failed, sending me back to the floor.
"Get up from the floor, Sofia," my father barked, standing over me, his expression cold and unyielding as steel. I couldn’t. My breath hitched, sharp, and shallow, each attempt to inhale leaving me feeling like I was drowning. My chest tightened, a crushing weight pressing down, and my trembling hands instinctively clutched at my chest.
"Papa..." I choked out, my voice barely a whisper, as if the words themselves struggled to break free from the suffocating hold on my lungs.
"Sofia," my father repeated, his tone sharp, but I couldn’t focus on his words. My vision blurred, tears mixing with the sweat slicking my face. My hands reached out, clawing at the air as though grasping for something—anything—to pull me back.
"Please... stop..." I rasped, the words broken, barely audible, but laced with every ounce of desperation I had left. My arms trembled, and I tried to lift myself, my fingers splayed against the ground, but my body refused to obey.
"You think this changes anything? His voice was sharp, but for a brief moment, I thought I could feel a flicker— a hesitation— in his voice.
His eyes darted away for a fraction of a second, just long enough for doubts to creep into my chest. But then his expression hardened like a mask snapping into place.
"Pretending with things like this is not going to undo the deal I've made with Micheal," he added, his tone much colder now as if he were convincing himself as much as me.
My lips parted as I tried to respond, but no sound came. The air refused to return to my lungs, and I sank further, my head resting against the floor as darkness began to creep into the edges of my vision.
"Someone get her up," my father ordered, his voice echoing faintly, as if from a great distance. The weight in my chest tightened further, and the echo of his retreating footsteps as he walked away from me, distant and indifferent, as if I was nothing more than a burden he couldn't wait to get rid of. My breath got thicker and darkness filled the room.
Sa gabi ng pagdiriwang, ang apartment ay nagniningning ng libu-libong maliliit na eleganteng detalye: mga diwa-diwang ilaw, mga kandila na nakahanay sa console, at isang malambot na musika ng ambiance na lumulutang sa pagitan ng mga nagsisimulang pag-uusap. Ramdam sa hangin ang isang tiyak na solemnidad, na parang may mahalagang bagay na malapit nang mangyari.Si Thomas ay pabirang umiikot mula sa isang sulok patungo sa kabila ng silid, halatang puno ng kasabikan. Nagsusuot siya ng bagong-bagong suit, maayos ang pagkakagawa, kulay asul ng gabi, na nagbigay-diin sa kanyang matangkad na pangangatawan. Sa coat rack sa pasukan, isang iba pang suit, kaparehong bago, ang naghihintay kay Ethan.Si Léa naman, ay nakatayo malapit sa salamin sa pasilyo, inaayos ang isang itim na damit na hindi na niya sinuot mula sa isang malalayong gabi. Isang simpleng cut, bahagyang lumalawak sa balakang, na umaangkop sa kanyang katawan nang walang labis na pagmamalaki. Wala siyang sinabi tungkol sa pagkalimo
Sa umaga, si Léa ay nagising sa isang tinig na hindi niya narinig sa mahabang panahon: si Thomas, masaya, halos euphoric.Nasa balkonahe siya, may telepono sa tenga, nagtatawa, sumisigaw, mabilis na nagsasalita, puno ng sigla.Nakatagilid siya sa loob ng ilang sandali, nakapikit, nakatingin, nakikinig nang hindi gumagalaw. Ang tawang iyon, hindi na niya naririnig mula sa kanya.At tiyak na hindi kasama siya.Dahan-dahang tumayo siya, tumawid sa silid sa isang sinadyang katahimikan, at nagtungo sa banyo. Ang malamig na tubig mula sa gripo ay nagbalik sa kanya, parang isang electroshock. Tumingin siya sa salamin, tinanaw ang mga bakas ng isang gabing walang pahinga, ang kanyang mga mata ay namamaga at may mga bilog. Inayos niya nang kaunti ang kanyang buhok, mabilis na nag-ponytail, at lumabas.Si Thomas ay abala pa rin sa telepono.Laging masaya.Laging wala sa kanyang isip.Hindi niya sinubukang putulin siya. Hindi siya mapapansin ni Thomas.Pumasok siya sa kusina, nagluto ng tsaa, da
Ang araw ay lumipas sa isang malabo ng mga pulong at paulit-ulit na mga gawain. Si Léa ay nagsisikap na mag-concentrate sa kanyang mga proyekto, sa mga tuwid na linya at mga kurba na kanyang iginuhit, sa mga plano na kanyang inaayos ng millimeter… ngunit ang kanyang isip ay walang tigil na naglalakbay. Tumakas ito sa tuwing siya ay nagpapabaya, itinatapon siya sa mga hindi kilalang tanawin, mga masiglang lungsod, puno ng buhay, kung saan siya ay maaaring maligaw at muling mabuhay. Siya ay nangangarap ng paglalakad sa mga eskinita ng isang banyagang lungsod, ng lasa ng hindi alam, ng init ng isang bagong tingin. Siya ay nangangarap ng kalayaan, ng isang sariwang hangin na magwawalis sa nakakapagod na monotoniya.Habang ang mga oras ay lumilipas, siya ay nakakaramdam na siya ay lumalayo sa kanyang sarili. Ang screen sa kanyang harapan ay isang opaque na pader lamang, at sa likod nito, ang malabong mga contour ng isang babaeng pagod na sa pakikipaglaban sa isang masyadong makitid na buha
Matapos lunukin ang huling kagat ng tinapay, si Thomas ay tumayo nang walang ibang salita. Inayos niya ang manggas ng kanyang kamiseta, awtomatikong kinuha ang kanyang jacket mula sa likod ng upuan, at lumapit kay Léa.Naglagay siya ng mabilis na halik sa kanyang noo, halos awtomatiko. Isang galaw na naging ugali na, na nawala na ang kahulugan.— Hanggang mamaya, bulong niya.Si Léa ay hindi sumagot. Isinara niya ang kanyang mga mata sa isang sandali, kahit na hindi niya maiiwasang damhin ang panandaliang init ng kontak na iyon, na nagtataka kung simula kailan hindi na ito nagdudulot sa kanya ng anumang damdamin.Isinara ng pinto ang pasukan na may tahimik na tunog, at bumalik ang katahimikan.Naiwan siya doon, nag-iisa sa mesa, hawak ang kanyang tasa na ngayo'y malamig na. Ang amoy ng kape ay patuloy na lumalutang sa hangin, ngunit tila banyaga ito sa kanya.Lahat sa apartment na ito ay tila maayos, malinis, nakaayos... maliban sa kanyang puso.Naghanda si Léa para sa araw. Tiningnan
Ang banayad na awit ng umaga ay sumasama sa mga unang sinag ng araw na nag-filter sa mga magagaan na kurtina ng apartment ni Léa. Isang sinag ng liwanag ang humahaplos sa mga puting kumot, pinapainit ang hangin na sariwa pa mula sa bukang-liwayway. Dahan-dahang nagising si Léa mula sa kanyang pagkakatulog, ang kanyang mga talukap ng mata ay mabigat pa sa malabo at tumatakas na mga pangarap. Ang silid, na may minimalistik na dekorasyon, ay sumasalamin sa kanyang panlasa para sa simplisidad: mga puting pader, isang estante na puno ng mga aklat ng arkitektura na maingat na nakaayos, at isang berdeng halaman, ang nag-iisang patunay ng buhay, na tila kakaibang umuunlad sa kabila ng kakulangan ng liwanag.Sa kanyang tabi, si Thomas, ang kanyang kasintahan, ay mahimbing na natutulog. Ang kanyang dibdib ay umaangat sa isang regular na ritmo, halos nakaka-hypnotic. Pinagmamasdan siya ni Léa sa isang sandali. Ang kanyang mga tampok na nakakarelaks ay maaaring nagpukaw sa kanyang damdamin, noon.
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comentarios