Kabanata 5

Sa gabi ng pagdiriwang, ang apartment ay nagniningning ng libu-libong maliliit na eleganteng detalye: mga diwa-diwang ilaw, mga kandila na nakahanay sa console, at isang malambot na musika ng ambiance na lumulutang sa pagitan ng mga nagsisimulang pag-uusap. Ramdam sa hangin ang isang tiyak na solemnidad, na parang may mahalagang bagay na malapit nang mangyari.

Si Thomas ay pabirang umiikot mula sa isang sulok patungo sa kabila ng silid, halatang puno ng kasabikan. Nagsusuot siya ng bagong-bagong suit, maayos ang pagkakagawa, kulay asul ng gabi, na nagbigay-diin sa kanyang matangkad na pangangatawan. Sa coat rack sa pasukan, isang iba pang suit, kaparehong bago, ang naghihintay kay Ethan.

Si Léa naman, ay nakatayo malapit sa salamin sa pasilyo, inaayos ang isang itim na damit na hindi na niya sinuot mula sa isang malalayong gabi. Isang simpleng cut, bahagyang lumalawak sa balakang, na umaangkop sa kanyang katawan nang walang labis na pagmamalaki. Wala siyang sinabi tungkol sa pagkalimot ni Thomas, wala ni isang salita tungkol sa kawalan ng kilos, ang kakulangan ng atensyon na napakalinaw. Pero naramdaman niya ito. Matindi. At nilunok niya ito nang tahimik.

Isang buntong-hininga ang tumakas sa kanya habang tinititigan ang kanyang repleksyon. Siya ay maganda. Kahit na walang bagong damit, naglalabas siya ng isang disente at tahimik na biyaya. Gayunpaman, may isang bagay na hindi tama. Hindi niya maipagpalagay ang kanyang sarili sa lugar na ito, dito, sa gabing ito.

— Léa! tawag ni Thomas mula sa sala. Halika, nagsisimula nang dumating ang lahat!

Huminga siya ng malalim, nagbigay ng isang ngiti sa salamin, at umalis mula sa anino ng pasilyo.

Dumarating nang unti-unti ang mga bisita, nagdadala ng isang vibrante at masiglang enerhiya. Ang mga halakhak ay umaabot na sa apartment, ang mga baso ay dahan-dahang nagkikintalan, at ang hangin ay napuno ng banayad na aroma ng mga pagkaing maingat na inihanda. Si Léa, nakatayo malapit sa mesa, ay bumabati sa mga pamilyar na mukha, at sa iba naman na lubos na hindi kilala, na may magalang na ngiti.

Bawat minutong lumilipas ay nagpalalala ng kanyang pagkabahala. Iniisip niya ang isang libong bersyon niya: ang malayang tao at matapang na tauhan sa mga kwento ni Thomas, ang hindi mahulaan na kapatid na hinahangaan kahit hindi talaga nauunawaan, ang manliligaw na hinahabol ng mga babae, ang nakikipaglaban na nagtagumpay sa sariling pagsisikap. Siya ba ay kasing kahanga-hanga ng sinasabi ng lahat, o isa lamang alaala na pinabango ng nostalgia?

Ang gabi ay abala na. Ang mga halakhak ay nag-uumapaw, ang mga pag-uusap ay nagsasanib sa isang masayang pagkakagulo, na suportado ng banayad na musika na bumabalot sa silid na parang isang belo. Si Léa, bahagyang nakapag-isa, ay nagmamasid. Nakaramdam siya ng disconnect, parang isang tahimik na manonood ng isang pelikula na hindi siya ang pangunahing tauhan.

Bigla, nakita niyang umalis si Thomas patungo sa pasilyo, ang kanyang telepono ay nakadikit sa tainga. Bahagyang nakakunot ang kanyang noo at inilipat ang pandinig, habang nananatili sa kanyang lugar.

— Ethan, hindi mo ako bibigyan ng masamang balita, kailangan mong dumating na sa bahay, lahat ay naghihintay sa iyo, sabi niya sa isang mababang ngunit tensyonadong boses.

Isang katahimikan ng ilang segundo.

— Lahat? tugon ng isang mababang boses sa kabilang dulo ng linya. Ano ba ang ginagawa mo, Thomas?

— Wala akong ginagawa! Nakaayos na ang hapunan at hinihintay na lang kita, iginiit ni Thomas, medyo inis.

Pagkatapos, nang hindi binibigyan ang kanyang kapatid ng oras upang mag-reply, bigla siyang naghang-up.

Bumalik siya sa sala, ang mukha ay nakakunot ng isang nerbiyosong ngiti. Si Tiyo Gérard ay sinalubong siya ng isang pat sa balikat, agad na nahulaan ang pinagmulan ng kanyang pagkabahala.

— Sana ay tumupad siya sa kanyang salita... Ayaw kong bigyan ako ng masamang balita, bulong ni Thomas sa mababang boses.

Si Gérard ay nagbigay ng isang mapagkalingang ngiti.

— Ang iyong kambal ay nakakainis, totoo iyon. Pero siya ay isang taong tumutupad sa salita. Itigil mo na ang pag-aalala para sa wala, Thomas. Darating siya.

Tumango si Thomas nang walang tiwala, ngunit hindi na niya inalis ang tingin sa pintuan. Si Léa ay nagmamasid mula sa malayo, ang puso ay naguguluhan. Sa gabing ito, hindi pa siya naging kasing malinaw na isang estranghero sa kwentong ito na hindi umiikot sa kanya.

Doon ay may isang pinto na bumukas, sa isang halos dramatikong hininga, at pumasok si Nathan sa silid.

Hindi mo siya maiiwasang mapansin.

Ang kanyang matangkad na katawan ay lumilitaw sa pintuan na parang isang bayani na bumalik mula sa isang mahabang paglalakbay. Nagsusuot siya ng asul ng gabi na shirt, bahagyang nakabukas ang kwelyo, na nagpapakita ng isang atletikong at tan na dibdib. Ang kanyang malalapad na balikat ay natural na nag-uudyok ng paggalang, ngunit ito ay higit sa lahat ang kanyang nagniningning na ngiti, walang pakialam, na tila hindi siya kailanman nagduda na siya ang sentro ng atensyon na nagpalakas ng silid.

Nang makita ni Thomas siya sa pasukan, mabilis siyang tumawid sa karamihan, ang kanyang mukha ay nagniningning sa isang taos-pusong ngiti, halos parang isang bata. Nagmadali siya patungo sa kanya at niyakap siya nang mainit, hindi alintana ang mga tingin sa paligid.

— Akala ko'y magkakaroon ka ng masamang balita, bulong niya habang tinatangan siya nang mas mahigpit kaysa kinakailangan.

Tumawa si Nathan nang mahina, ang kanyang braso ay nakabalot sa balikat ng kanyang kapatid.

— Nilalabas mo ako dito, Thomas... Bakit hindi mo sinabi sa akin na nag-ayos ka ng isang pagdiriwang para sa aking pagbabalik? Kung alam ko, sana ay naglaan ako ng oras upang bumili ng disenteng damit.

Humakbang si Thomas ng isang hakbang pabalik upang mas mabuti siyang tingnan, may halong kasiyahan sa kanyang mga mata.

— Alam kong gusto mo ang mga sorpresa. Kaya't bumili ako ng magkaparehong suit para sa atin... Siyempre, huli ka na upang isuot ito.

Nilagyan ni Nathan ng ulo ang kanyang ulo, na tila napapaaliw.

— Ah! Nakalimutan ko kung gaano mo gustong gampanan ang iyong papel nang perpekto. Hindi ka nagbabago.