Semua Bab Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Bab 331 - Bab 340

Sandaling natigilan si Maya. Nakatingin sa dalawang lalaki na parehong nakangiti sa kanya.“Sige, kay Lance ako sasabay.”Nalaglag ang balikat ni Lucas.“Lance, malayo kasi ang byahe, luma ang kotse ni Lucas. Kaya sa’yo kaming dalawa sasabay.”“Yeah, good decision,” ani Lucas.Tila naman napipilitan si Lance ngunit walang nagawa.Tumango ito, “Of course. Pwede naman nating isabay si Lucas.”“Susunduin na lang kita dito sa Friday,” ani Lance bago umalis.Araw ng Biyernes.Sa loob ng sasakyan, si Maya ang nasa gitna.Sa kanan, si Lucas, tahimik lang. Sa kaliwa, si Lance, panay ang kwento.“Super excited ako sa workshop na ito,” aniya.“Ako din tiyak madami tayong matututunan. Basta naman may ticket, payag ang Timeless Essence na mag-leave. Para din naman kasi sa ikakahusay ng mga empleyado.”“True tapos with pay pa at take note may allowance pang malaki. Biruin mo, sa two-day workshop, may thirty thousand na allowance, parang isang buwang sweldo na.”“Ha? Saan ka kumuha ng thirty thousa

Tila nagbara ang lalamunan ni Maya, tinakpan niya ang dibdib na parang kaya nitong pigilan ang katotohanan. Pero tama ang CEO. Gusto niya. Gusto niyang makita ito. Pinamulahan siya ng pisngi.“S-sir, may gagawin pa po ako.”“Okay, see you at 7PM.”Tumalikod siya, binuksan ang pinto. Si Lance, nakasalubong niya at nakangiti.“Maya,” bulong ni Lance, lumapit ng isang hakbang. “Kung kailangan mo ng driver… sabihin mo lang. I’ll drive for you.”Bago siya nakasagot, umalingawngaw ang isa pang boses sa corridor. Dumating si Camille, naka-cream power suit, humahalimuyak sa bango, at talaga namang maganda. Dumeretso ito sa mesa, walang pasintabi, binuksan ang envelope na nakapatong sa bag.Kinuha nito ang card, binasa nang malakas. “To Maya.”Sumingasing ang ngiti ni Camille. “Wow. Galing sa sugar daddy mo na may pamilya?” Narinig agad ang oooooh ng mga nakikinig. Kumalat ang bulungan na parang apoy sa tuyong damo.Gusto sana niyang sumagot. Hindi lahat ng regalo ay may kapalit, pero parang n

Tumakbo sila Maya at Lucas na magkahawak-kamay palabas ng bar, humahabol ang tawa sa pagitan ng hingal. Nang makalayo sa sigaw ng pulis, napahinto sila sa kanto, parehong nakasandal sa pader, sinusubukang habulin ang hininga.“Grabe ka,” natatawang bulong ni Maya, kumakabog pa rin ang dibdib. “Para kang bida sa pelikula. Galing mo palang makipagsuntukan.”“Basta para sa’yo,” sagot ni Lucas, nakangising napapapikit sa pagod.May dumaan na tricycle. Itinaas ni Lucas ang kamay. “Kuya! Pahatid po sa Esguerra Residences.”Sumakay sila, magkatabi sila sa loob. Dikit na dikit sila dahil maliit ang tricycyle. Hanggang makarating sila sa condo.“Lucas, bayad.”“Uh…” mabilis na hukay si Lucas sa bulsa. “Ay. Wala na naman akong wallet.”Napataas ang kilay niya, pero hindi napigilang mapangiti. “As usual.” Kinuha niya ang coin purse, inabot ang pamasahe sa driver. “Nakalista lahat ng utang mo sa akin.”Pagdating sa unit, doon lang niya napansin ang mga gasgas sa kamao ni Lucas, ang pamumula sa pis

May dalang bulaklak at chocolates si Lance na inabot kay Maya.“Perfect timing, I was just on my way to find you.”Napakurap siya. Ang bilis din nitong makabili ng regalo.“Thanks,” tipid niyang sagot, tinanggap ang bouquet na parang nagbuhat ng mabigat.“Dinner? Treat kita,” alok ni Lance, walang pasakalye. “May classic bistro sa malapit na tahimik. Good food. Good wine.”Mukhang mas naging agresibo ito. Naramdaman niyang nag-aalab ang galit sa ilalim ng balat niya dahil sa mga bulong na narinig niya sa parking at ang sabwatan. Pero hindi ngayon ang tamang panahon para magalit. Ngayon ang oras ng laro.“Sure,” sagot niya, at napakapit sa strap ng bag para hindi mahalata ang panginginig ng daliri. “Kailangan ko rin ng break.”Maglaro tayo, bulong ng isip niya. Humanda kayong dalawa ni Camille.Nakarating sila sa restaurant. Umorder si Lance ng steak at red wine. si Maya ay ng pasta at sparkling water. Nakatitig ito sa kanya.“Kamusta workshop? I heard you impressed Carly Reyes. Magali

Hindi itinuloy ni Maya ang pag-alis ng blindfold. Naramdaman niya ang braso ng CEO na kinabig siya palapit sa dibdib nito. Kumakalabog ang pintig ng kanyang puso.Hindi niya tatanggalin ang piring. Ayaw niyang masira ang tiwala nito. Magkikita naman sila sa araw ng kasal.At sa halip na lumayo, muli siyang sumubsob sa dibdib ng CEO. Mahigpit na bisig ang sumalo sa kanya. Walang salita, walang pangako, yakap lang na parang pader laban sa anumang unos. Pakiramdam niya ay ligtas siya. Dahan-dahang humupa ang kaba. Nagsimulang maging mabigat ang kanyang mga talukap hanggang tuluyang lamunin ng antok ang kanyang pag-aalinlangan.Pagmulat niya, umaga na. Aninag ang araw sa gilid ng blackout curtains. Napabalikwas siya, wala na ang CEO sa tabi niya. Inalis niya ang blindfold. Sa maliit na mesa, may neatly folded uniform at isang tray ng breakfast, croissant, butter, strawberry jam, at mainit na kape. Napangiti siya hindi dahil sa pagkain, kundi sa alaga na pinapakita ng CEO.Paglabas niya ng