All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 321 - Chapter 330

“I understand. Wala namang kailangang mabago. But if you want to pretend like nothing happened, then so be it,” anang CEO.“Sir, salamat po. Kung wala po kayong iuutos, kuha lang po ako ng coffee sa pantry,” aniya upang umiwas na. Hindi na niya kailangang pahabain ang usapan.May kumakalat na bulungan na nakita daw ng janitor si Maya na madaling araw ng lumabas ng opisina. Sa HR, umikot ang ballpen sa daliri ni Iris, malamig ang mga mata habang nakikinig sa dalawang staff na nag-uulat. Kinuha niya ang telepono at tumawag.“Lucas. May nakakita daw na janitor ng madaling araw kay Maya galing sa office mo.”“Alisin mo ang tsismosong janitor na ‘yan,” ani Lucas.“Tigilan mo ang pakikipagrelasyon kay Maya kung ayaw mong magulo ang tahimik mong buhay,” aniya, pinipigilang umangat ang tono. “This is not just about you.”“Huwag mo akong turuan ng dapat gawin.”“Hindi kita tinuturuan, pinapaalalahanan lang kita. Minsan, hindi mo makukuha ang gusto mo. Minsan kailangan mong mamili.”Natigilan s

“Anong ginagawa mo dito?” tanong ni Maya. “Paano mo nalaman?”“Sinabi ni Divine ang nangyari kaya sumunod ako,” sagot ni Lucas, tumingin sa loob ng ICU.“Hindi mo kailangang gawin ‘yan. Baka matanggal ka pa sa trabaho.”“Maya, please,” anitong tinitigan siya sa mata. “Hayaan mo akong tumulong. Gusto kong nandito ako para sa’yo.”Napayuko siya. Umagos ang luha sa pisngi niya, hindi na niya kayang itago ang bigat ng dalahin.Tumango siya. “Salamat.”Sa labas ng ICU, magkatabi silang dalawa.Minsan lang silang tumingin sa isa’t isa, pero sapat iyon para maramdaman na sa gitna ng kaguluhan, may isang taong handang dumamay.“Kuha lang ako ng maiinom,” ani Lucas at umalis sa tabi niya.Pagbalik, may bitbit na itong dalawang paper cups ng kape. Tahimik siyang naupo sa tabi ni Maya, walang salita, marahang iniabot ang isa sa kanya.“Mainit ‘yan. Para hindi ka antukin,” mahinahon nitong sabi.Tumingala siya, bahagyang ngumiti. “Salamat. Pero kahit kape, parang wala nang epekto.”“Magpahinga ka

Nalaglag ang envelope mula sa kamay ni Maya. Naramdaman niya ang lamig sa dibdib.Sa loob ng salamin, nakikita niya ang anino ng lalaking nakatayo.Matangkad at malaki ang katawan.Naamoy na naman niya ang pabango nito.At sa kabilang panig ng salamin, bahagyang kumilos ang lalaki.“Welcome home, Maya,” anitong inilahad ang kamay sa butas ng wall.“Can I hold your hand, Mrs. Esguerra?”Napatingin siya sa maliit na butas sa pagitan ng salamin, iyon mismo ang lagusan kung saan dumadaan ang mga dokumento.Ngayon, inilahad ng CEO ang kamay.Hindi siya makagalaw. Parang natulos sa kinatatayuan.“Sir…” aniya, halos bulong.“Maya.” Mababang boses, nangingibabaw sa katahimikan. “You signed it. You’re mine. Sana marunong kang tumupad sa napagkasunduan. Hindi mo nanaising makitang magalit ako sa’yo.”Nanlamig siya. Ramdam niyang bumilis ang tibok ng puso niya. Ngunit nilakasan niya ang loob.“Sir, about marriage… imposible po tayong magpakasal. Ikakasal na po kayo kay Ma’am Camille.”Tumawa ito

Hindi nakakibo si Maya.“By the way, check the green folder in your desk,” anang CEO.Binuksan niya. Sa loob ay may revised contract clause.“The undersigned, Ms. Maya Marasigan, shall comply with a personal schedule of meetings as requested by the CEO, every other day…”Nang mabasa niya, nanlaki ang mata niya.“Every other day?” bulong niya.“Sir, ano pong ibig sabihin nito? Parang wala na po yata kayong oras para sa fiancée ninyo.”Ilang segundong katahimikan.“Don’t worry about her. Just follow the schedule.”“Sir--”Huminga siya nang malalim.“See you later,” anang boss.7PM, muli siyang humakbang sa madilim na hallway ng Timeless Essence Tower.Ang lihim na pinto ay bahagyang nakabukas, parang naghihintay.Bawat hakbang niya ay may kasamang kaba, pero ngayong gabi, mas buo na ang loob niya.Pagpasok niya, madilim pa rin ang paligid.Tahimik. Walang musika.“Sir?” tawag niya. “Nandito na po ako.”Walang sumagot.Paglingon niya, may mga kamay na biglang humawak sa bewang niya mula

“Lucas…” bulong ni Maya, halos hindi makapaniwala.Ngumiti ito, bakas ang pag-aalala sa mukha. Nagbaba siya ng tingin. Inilibot ang mata sa isang pribadong suite, isang kwartong halatang laan sa mga VIP. Nangangatog pa rin ang tuhod niya, nanginginig ang balikat sa lamig at sa natitirang takot mula sa pagkalunod.Tinanggal ni Lucas ang coat at inihagis iyon sa silya at ipinagpatuloy ang pagpupunas ng tuwalya sa kanya. Maingat, halos parang ritwal, pinunasan niya ang mga hiblang dumikit sa pisngi niya, saka ang tubig na tumutulo sa leeg at balikat niya. Napatingin si Lucas sa mga pasa na nagsisimula nang lumitaw, isang pulang guhit sa braso, at bahagyang galos sa tuhod.“Masakit ba?” bulong niya.“Hindi,” aniya kahit kumikirot. “Kaya ko.”Kumuha si Lucas ng first-aid kit mula sa sideboard, binuksan iyon, at marahang naglagay ng antiseptic. Umusok ang hapdi, pero mas malakas ang tibok ng puso niyang hindi matiyak kung dahil sa hiya, kaba, o iba pa.Lumuhod si Lucas sa harap niya, ang isa