All Chapters of เมียเสือ: Chapter 11 - Chapter 20

"นี่แค่งานแรกแค่งานเดียวเท่านั้นนะภู นอกจากถ่ายแบบชุดชั้นใน ฉันยังรับงานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำ ซึ่งมันจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ เร็วๆ นี้""ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่าเงินมันซื้อเธอได้ ฉันเคยมองว่าผู้หญิงที่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อแลกเงินมันดูไร้ค่า การทำอาชีพอื่นที่มันสุจริตโดยไม่จำเป็นต้องเปลืองตัวมันก็ดูมีค่ามากกว่านี้ปะวะ อะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยน อะไรที่ทำให้ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าฉันมองเธอผิดไป" ภูพิงค์ใช้สายตาผิดหวัง และสายตาแบบนั้นมันทำอีกคนใจสั่น"พ่อฉันป่วย ต้องใช้เงินเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการผ่าตัด การผ่าตัดในครั้งนี้สืบเนื่องมาจากการเป็นเนื้อร้าย โรคมะเร็งน่ะ นายเคยได้ยินไหม วิธีการรักษาเพื่อยับยั้งเซลล์มะเร็งไม่ให้เชื้อกระจายคือการทำคีโมหรือไม่ก็ฉายแสง ฉันต้องการเงิน เพราะชีวิตพ่อฉันจำเป็นต้องมีเงินเพื่อแลกกับการรักษาเพื่อให้อยู่รอด ถึงสิ่งที่ฉันทำมันจะไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีในสายตาของนายก็ตามแต่นะ แต่ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ทำแบบนี้ พ่อฉันมีคนเดียว เขาเลี้ยงฉันมา ฉันพร้อมทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนและดูแลเขาคืน" เจ้าของคำพูดน้ำตาคลอเบ้าที่ผ่านมาตัวเธอในสายตาของใครต่อใครเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง ไม่มีทางหรอกที่จะมาเสี

"หึ คนส่งอาหารปะ?""เฮียอย่ายุ่งเถอะน่า""แสดงว่าเป็นคนนั้นจริงๆ ด้วย เอางี้ปะ ถ้ามึงยืมเงินกู มึงก็ต้องหามาคืนถูกปะ ให้น้องคนนั้นมาส่งอาหารให้กูบ้างดิ กับคนสวยๆ บางทีกูก็ใจดี""ถ้าหาเองไม่ได้ก็ควรใช้มือต่อไปไหม เงินน่ะ สรุปจะให้หรือไม่ให้!" ภูพิงค์กัดฟันกรอด บ้าบออะไรวะ อยู่ดีๆ ก็เห็นภาพที่ไอติมกับผู้ชายของเขากอดกันไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอกโว้ย!"ร้อนอกร้อนใจเพราะเขาขนาดนั้น แค่บอกว่าความสัมพันธ์เป็นมากกว่าเพื่อน กูก็ยินดีช่วยแล้วไหมวะ ไอ้แสบเอ้ย""มากกว่าเพื่อน? เฮียคิดว่าการที่ภูจะช่วยเหลือใครสักคน คนคนนั้นจะต้องเป็นมากกว่าเพื่อนอย่างนั้นเหรอ""ก็ถ้ามันไม่ได้สำคัญ บางครั้งคนเราก็มักจะปล่อยผ่าน ยิ่งในเรื่องที่มันเกินตัว เราไม่จำเป็นต้องออกตัวแรงด้วยซ้ำ เคยส่องกระจกดูตัวเองไหมภู หัวมึงมันฟูเพราะมึงกำลังร้อนใจเพราะเขา"ภูพิงค์แตะลิ้นที่มุมปาก เขาก็อาจจะร้อนใจบ้าง อย่างน้อยๆ ความสัมพันธ์ทางกายมันก็พิเศษเหนือเพื่อนไหมล่ะ!"กับคนอื่นมึงเคยเป็นแบบนี้ปะ ตอบคำถามนี้ให้ตัวเองฟังเท่านั้นก็พอ" เหมือนว่าหนุ่มหล่อผู้มีอายุมากกว่าจะรู้ทันผู้ชายด้วยกันมักจะอ่านผู้ชายด้วยกันเองออก ยิ่งผู้ชายที่ว่า

"ตามนั้นเลยไอ ยกเลิกงานที่รับเอาไว้ จากนั้นก็มาเลี้ยงหลานให้ฉัน เงินที่ฉันให้ไปมันพอหรือเปล่า" ไอติมพยายามจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นพยายามหาเหตุผลที่แท้จริงว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่พบความรู้สึกใดๆ เล็ดลอดออกมาเลย"เงินน่ะพอ แต่แค่จ้างเลี้ยงหลานจำเป็นต้องจ่ายตังค์เยอะขนาดนี้เลยเหรอ""แด๊ดดี้กับหม่ามี๊เขาเพิ่งจะมีลูกกัน มันแปลกเหรอที่พวกเขาจะรักลูกเขามากๆ จนพร้อมที่จะทำในสิ่งที่มันดีที่สุดเพื่อลูก""การจ้างพี่เลี้ยงด้วยจำนวนเงินที่มากๆ มันบ่งบอกถึงประสิทธิภาพที่ดีที่สุดตรงไหน""ได้เงินเยอะเธอก็จะได้ทำหน้าที่ของเธอให้มันดีที่สุดไง หัวก็เหม่ง ขาก็สั้น เรื่องแค่นี้ยังต้องให้อธิบายยืดยาว คอแห้งฉิบหายเลย" ภูพิงค์ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดูด ในยามที่พบว่าคนตัวเล็กกำลังจะอ้าปากเพื่อพูดอะไรสักอย่าง หนุ่มหล่อยัดหลอดเข้าไปในเรียวปากเอิบอิ่มทันที"นมสดปั่น ดูดเข้าไปเยอะๆ จะได้ไม่ต้องพูดอะไรมาก""อื้ออ! แค่กๆ ไอ้ภู" คนถูกกระทำโดยไม่ทันได้ตั้งตัวสำลักพร้อมกับอ้าปากด่า คนที่อยู่ภายในร้านกาแฟหันมามองด้วยความสนใจ ขณะที่คนถูกด่าระบายรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจทำไมเขาถึงรู้สึกดีขนาดนี้วะ ม

ไม่เสียแรงที่ปลื้มพี่สะใภ้คนนี้และพร้อมที่จะเปิดรับมาเป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัวตั้งแต่วันแรกที่พบกัน สมแล้วที่เฮียรักเมียหลงเมีย ความใจดีของเจ้มันทำให้ภูพิงค์รักเจ้ปลื้มเจ้เอฟซีเจ้เช่นเดียวกันเปี่ยมรักมองเข้าไปในรถยนต์คันหรูที่ภายในรถมีบุตรชายของเธออยู่ เมื่อรู้อยู่แล้วว่าผู้เป็นอาจะดูแลหลานเป็นอย่างดี สิ่งที่สนใจเป็นอันดับสองคือหญิงสาวผู้นั่งเคียงข้างคนขับใบหน้าจิ้มลิ้ม ตาสวย จมูกและปากมีเสน่ห์ คนที่ภูพิงค์พาเข้าบ้านเป็นแค่เพื่อนจริงๆ น่ะเหรอ เช่นเดียวกับภูมิรพีที่ตั้งคำถามเงียบๆ เช่นเดียวกัน"คิดยังไงถึงยอมให้ไอ้แสบพาลูกของเราออกไปแบบนั้น" ท่อนแขนแกร่งโอบอุ้มบุตรสาวเอาไว้แนบอก ขณะที่แขนอีกข้างโอบบ่าภรรยาเอาไว้หลวมๆ"ภูขอ และภูเองก็มีเหตุผล""เฮียว่าพักนี้ไอ้ภูมันทำตัวแปลกไป""แปลกแบบไหนเหรอคะ""เมื่อวานมันก็ทำตัวเหมือนคนอกหัก ทำเหมือนกับว่าโดนผู้หญิงทิ้งมา ตอนแรกทำทีเป็นว่าจะนอนที่บ้าน อยู่ดีๆ มันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ฉีดน้ำหอมฟุ้งไปทั้งตัวก่อนที่มันจะขับรถออกจากบ้านด้วยความเร็ว เฮียพยายามหาเหตุผลแล้วว่าอะไรทำให้มันรีบร้อนขนาดนั้น""แล้วเฮียว่าไงคะ""เธอบอกเฮียเองว่ามันอยากพา

[ ไม่มีใครเขาโกรธแกหรอกไอ ค่าเสียหายที่เกิดขึ้นพวกพี่ๆ เขาก็ไม่อยากเก็บกับแกด้วยซ้ำ นี่ๆ เอาจริงๆ นะ ฉันว่าฉันควรเล่า แต่เขาคนนั้นอยู่ด้วยปะ ฉันพูดได้ไหมอ่ะ ] ไอติมปรายตามองคนที่ของขวัญน่าจะกำลังพูดถึง เห็นว่าภูพิงค์นอนเล่นโทรศัพท์ข้างๆ หลานที่หลับไปแล้ว"อืม ว่ามาเถอะน่า"[ พี่ๆ ทีมงานทั้งหลายแหล่ ทั้งหนุ่มหล่อหนุ่มฮอต เสียดายแกมากจ้า รู้ปะ พวกเขาแอบเขินตอนที่เห็นภาพแกด้วยเว้ย ถ้าไม่ติดที่ว่าแกขอให้ลบภาพ หนุ่มๆ คงเก็บไว้เป็นที่ระลึก ]"ขนาดนั้นเลยเหรอ" ไอติมยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแก้เก้อ อาการของเธอมันอยู่ในสายตาของอีกคนตลอดเวลาภูพิงค์จ้องดวงหน้าสะสวยที่แดงระเรื่อด้วยความเขินอายเขม็งไม่พอใจเว้ย! เหอะ ของที่เขาเคยเห็นและเคยสัมผัส ของที่มันเป็นของของเขา เขายอมให้เธอพลาดครั้งนั้นแค่ครั้งเดียว จะไม่มีครั้งต่อไป ไอ้ภูเอาหัวเป็นประกัน!เสียงกัดฟันกรอดทำให้ไอติมหันมอง ขายาวปัดป่ายไปทั่ว เกือบจะโดนตัวหลานแต่ไอติมฟาดขายาวๆ นั่นทัน"รำคาญ!" ภูพิงค์กราดคำพูดแบบตรงไปตรงมามาบอกว่าคนนั้นปลื้ม คนนี้ปลื้ม เขาแม่งไม่ปลื้มเลย หัวก็เหม่ง ขาก็สั้น เอาตรงไหนมาสวยก่อน![ หืม? เสียงใครอ่ะแก ]"แค่นี้ก่อนแก