All Chapters of THE HIDDEN WIFE’S TEARS: Chapter 71 - Chapter 80

Pagkatapos ipa-cancel ni Nickolas ang mga meeting niya ay dumiretso siya sa kanyang ina. Nang makita siya nito ay agad itong bumeso sa kanya, halatang natuwa ito sa muling pagbisita niya.“Bakit hindi ka nagpasabi na dadaan ka dito, anak? Alam mo bang galing si Penelope dito kahapon? She’s been looking for you, alam mo naman ang batang ‘yon palagi kang inaalala. Have you doing well? Parang pumayat ka yata?” Imbes sagutin ay malamig na tumingin si Nickolas sa kanya, “The ring you gave me before, my engagement to Catherina, did you know it was fake?” Halatang nagulat ang ina, kaya naman napagtanto niya na tama ang kanyang hinala. “So you knew about that all along? Bakit binigyan mo ako ng pekeng singsing? For what reason?“Hinawakan ni Kalea si Nickolas at iginiya para maupo, subalit hindi ito nagpadala.“Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Why? You like her a lot, isa ka sa dahilan kaya nagpakasal ako sa kanya, you push me remember, anak ang turi

Kinabukasan ay napatda si Kalea ng bumukas ng marahas ang pinto, kasalukuyan siyang nasa meeting ngayon, simula ng magkita muli si Nickolas at dating asawa nito ay napapabayaan na ng kanyang anak ang mahahalagang meeting kagaya ngayon kaya siya muna ang humalili dito para magbigay ng opinyon sa pagbaba ng sales ng kanilang kumpanya, pero laking gulat nila ng dumating ang kanyang anak. Nakadama siya ng pagkapahiya ng makita ang ayos ni Nickolas, hindi pa ito nakakapagpalit ng damit, halatang may hang over pa ito sa pag inom kagabi. “Nickolas, come and sit. Mabuti at dumating ka para mapag-usapan ang tungkol sa pagbaba ng sales ng kumpanya. Seryosong problema ito na kailangang tugunan,” “Totoo ba na ikaw ang dahilan kaya hindi ko agad nahanap si Catherina noon?” Dumilim ang mukha ni Nickolas ng hindi agad nakasagot ang kanyang ina. “D

Tumingin si Catherina sa labas ng store niya, kanina pa siya hindi mapakali, pakiramdam niya kasi ay mayro’ng na namang matang nakamasid sa kanya. Apat na taon ng ganito ang pakiramdam niya. Niloloko pa nga siya ni Ned na baka may nakasubaybay na multo sa kanya, alam niyang biro ‘yon pero kinikilabutan parin siya. Kung ano-ano kasi ang sinasabi nito, loko talaga. “You like it? How about this one? This dress is beautiful and suits you more, sweety,” ani na may kasabay na senyas na sabi ng sales lady niyang si Scarlet sa isang teenager na costumer. Nandito siya ngayon sa boutique shop niya para maglagay ng mga bagong design at stocks. Mabilis kasi maubos ang mga paninda niya lalo na ang mga maxi dresses na disenyo niya. Isang buwan narin simula ng magbukas siya, akala niya noong una ay hindi magiging successful ang pagbubukas niya, bukod kasi sa hindi naman siya kilala at may touch of Pilipino style ang mga dinisenyo niya ay medyo tago ang pwesto ng store niya. Wala na kasi siyang ma

“Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na wala na ang mommy niya kaya sinasamahan ko siya dito madalas,” Nagulat siya, kaya pala alam nito kung saan pupunta si Noman. “Alam mong hinihintay niya ang mommy niya?” Tumango si Nick at sumenyas ulit sa kanya, “Yes, pero hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na wala na at hindi na babalik ang mommy niya,” “Pero hindi parin dapat nilihim iyon sa kanya, may karapatan siyang malaman ang totoo. Hindi ba nila naisip na iyon ang dahilan kaya siya ganito? Inalisan nila ang bata na tanggapin iyon at maka-move on, paano siya makakausad kung umaasa parin siya at kumakapit na babalikan siya ng mommy niya?” Hinabol siya nito ng bumaba siya ng kotse, ngayon lang siya nainis ng ganito sa gustong magpatulong sa kanya. Sa loob ng halos isang taon ay wala man lang nagsabi kay Noman. Hinayaan nilang umasa ang bata at masaktan. Nilapitan niya ang bata at niyakap, nakakaawa ito, parang dinudu

“Akala ko ba ay hindi ka na babalik dito dahil nagsawa ka na sa mukha ko?” Tanong ni Dingdong ng makita siya nito, natawa ito ng umirap siya ay sumagot ng “Noon ‘yon nung makulit ka pa,” “Mabuti naman at naisipan mong magpatingin. Kung hindi matigas ang ulo mo sana noon pa natin nasimulan ang gamutan mo, ikaw kasi ang tigas ng ulo mo,” nandito kasi siya ngayon sa hospital para magpatingin. May chance pa na makarinig siya noon, pero maliit ang chance kaya hindi na siya umasa, baka kasi sa huli ay masaktan lang siya kaya binalewala niya ang maliit na chance na ‘yon. Nakakasawa kasing umasa tapos bandang huli ay masasaktan ka lang. “Alam mo naman ang rason, ayoko kasing umasa, nakakasawa at nakakapagod,” malungkot niyang senyas rito Pagkatapos siyang i-refer nito sa magaling na Audiologist ay hinintay siya nitong makalabas. Tatlong araw pa bago niya malalaman ang resulta kung may pagbabago pa