Semua Bab CHASED BY MY HOT BOSS: Bab 21 - Bab 30

LUMIPAS ang isang linggo at unang araw ng pagbabalik ko sa trabaho. Nagtatrabaho ako sa isang sikat na kompanya sa bansa. Dati, nasa mababang posisyon lang ako hanggang sa naging sekretarya ako ng bilyonaryong CEO na si Aron Velasco. "Giselle, kumain ka muna bago ka pumasok sa trabaho," aya ni Mama nang madatnan ko siya sa kusina. Bihis na bihis na ako at handa na sa pagpasok. Unang araw ko ito pagkatapos ng isang buwang bakasyon. Dapat ay dalawang buwan ang bakasyon, dahil sa hindi na natuloy ang kasal. Pinaiksi ko na lang. Ginawa kong isang buwan. Nakakahiya naman sa amo ko kung itutuloy ko pa rin ang nakalagay sa vacation leave ko. Mas maigi na rin iyon, magiging abala ang isip ko sa trabaho. "Ma, hindi na po. Sa office na lang po. Saka, naglagay po ako sa bag ko ng biscuits para may makakain ako habang nasa trabaho," tanggi kong dahilan kay Mama. Tumayo si Mama at naglakad palapit sa akin. Nginitian niya ako habang sinusuyod ng tingin. "Sige. Ikaw ang bahala, anak. Basta 'wag

SA pagpasok ko sa loob ng opisina ni Boss Aron, inilapag ko ang tasa ng kape sa ibabaw ng mesa niya. "Wait, Giselle. I just want to talk to you." Napatayo ako nang tuwid at seryosong tumingin sa amo ko. "Ano po 'yon, Sir?" "Can you sit down for a while? Gusto ko lang talakayin sa'yo ang tungkol kay Adrian, sa anak ko," aniya bago sumandal sa headrest ng kanyang swivel chair. Tumalima ako at umupo sa upuan sa harap ng lamesa niya. Parang seryoso ang pag-uusapan namin at hindi ko alam kung sa tungkol ba sa trabaho iyon. "Ano po ang tungkol kay Sir Adrian?" Tumikhim siya at bahagyang yumuko, magkasalikop ang mga kamay sa ibabaw ng mesa. Saka, tumingin ng matiim sa akin. "You know, Adrian just came back from the States. Napilit ko lang siyang umuwi because of his Lolo. Isang buwan pa lang siya rito sa bansa," panimula niya, seryoso ang tono. Tahimik lang akong nakinig, walang kurap ang tingin ko sa kanya. Kaya pala, kararating lang niya noong gabi na may nangyari sa amin. Anong

PAGKATAPOS ng meeting ay may inihandang maliit na salo-salo ang mga Velasco sa loob ng conference room. Nakaupo lamang ako sa gilid at tinapay lamang ang kinakain. Ayokong makadaupang-palad ang bago kong amo. Hindi ako makahinga sa tuwing malapit siya sa akin. "Why only bread?" Mariin akong napapikit nang marinig ang baritonong boses na biglang nagsalita sa gilid. Kasunod na ibinaba nito ang isang plato na punong-puno ng pagkain. Napaangat ang tingin ko sa taong kanina ko pa gustong iwasan. Pero hindi ko alam kung bakit ba ito lapit nang lapit pa rin. "Diet po ako, Sir Adrian," tanging naisagot ko sa kanya at 'di na muling tinapunan ng tingin. "Diet ka pa niyan. Ang payat mo na. Magpataba ka ng kaunti baka magustuhan kita..." patutsada nito, ramdam ko ang mainit na hininga niya sa tenga ko. Napasinghap ako at muntik nang mabilaukan sa tinapay. Agad kong inabot ang baso ng tubig sa harapan para magpakalma. Pero ramdam ko ang malagkit niyang tingin na tila natutuwa pa sa reaksyon

SUMAPIT ang hapon, alas singko na. Tapos na ang trabaho ko at inaayos ang ibabaw ng lamesa ko. Nai-shut down ko ang computer at tumayo na. Saka, kinuha ang bag ko. Hindi ko na sinilip ang amo ko sa loob ng opisina niya dahil wala siya roon. 'Di naman nagpaalam kung saan pupunta. Bakit naman siya magpapaalam sa'yo, Giselle? Ano ka ba niya? Assuming ka rin, e... Naisukbit ko na ang bag lo at naglakad nang biglang magring ang phone ko na nasa loob ng bag. Mabilis ko iyong kinuha, akala ko si Mama ang tumatawag. Pero nagtaka ako nang makita kong unregistered number ang nakalagay. "Hi, sino 'to?" bungad kong tanong sa kabilang linya. "Giselle, come here to the parking area. I'm here waiting..." sagot ng lalaking parang kaswal lang. "Huh? Sino nga 'to?" tanong ko ulit. Para bang kilala 'ko kung makautos. "Just do what I say. Black BMW. Maghihintay ako sa'yo." At pagkatapos ay pinutol na niya ang tawag. Napatitig ako sa screen ng phone ko, parang gusto ko pang magtanong pero huli na.

HALA! Anong sinasabi niya? Kung nakokonsensiya s'ya dahil sa nangyari sa amin. Wala iyong kaso sa akin. Ibinigay ko na sa kanya ang pinakaiingatan ko sa sarili ko. 'Di ko na kayang bawiin o ibalik pa ang nangyari. "Guilty po ba kayo dahil sa nangyari sa atin?" Seryosong tanong ko. Natigilan siya at napatiim ng tingin sa akin. Uminom siya ng alak sa baso niya. Pagkalapag ng baso ay muli na naman napatitig ang amo ko sa aking mukha. "Kung guilty man ako," mahina pero malinaw niyang sabi, "hindi dahil sa ginawa natin… kundi dahil gusto ko pa ulit." Parang huminto ang oras sa sinabi niya. Ramdam ko ang init na biglang sumampa sa pisngi ko. Hindi ko alam kung guni-guni lang, pero parang mas bumigat ang tingin niya sa akin. "B-Bakit niyo po sinasabi sa akin 'yan?" halos pabulong kong tanong, kahit alam kong ayaw ko talagang marinig ang sagot. Bahagya siyang ngumiti, pero may kung anong seryoso sa mga mata niya. "Because, Giselle… I don’t want to pretend anymore." Napakagat ako