Semua Bab CHASED BY MY HOT BOSS: Bab 31 - Bab 40

TAHIMIK na kaming dalawa habang tinatahak ang mahabang kalsada. Paminsan-minsan ay pasimple kong sinusulyapan ang amo ko. At hindi pa rin humuhupa ang galit niya. Kitang-kita pa rin sa naggagalit niyang panga ang inis at pagkairita dahil sa nangyari sa loob ng bar. Habang papalapit kami sa aming destinasyon, ramdam kong bumabagal ang takbo ng oras. Pakiramdam ko, ayaw ko pang matapos pa ang biyahe namin. Ilang sandali pa, pumasok kami sa isang mas tahimik na kalsada, napalilibutan ng mga puno. Sa di-kalayuan, tanaw ko na ang ilaw mula sa bahay. Huminto siya sa harap, saka bumaba para pagbuksan ako ng pinto. "Come on," aniya na may bahagyang ngiti. "You’re safe now." Napangiti rin ako kay Sir Adrian. May pagka-gentleman din naman pala ang amo ko. "B-Baka po gusto ninyo munang pumasok sa loob ng bahay..." mahina kong alok, halos nagsisisi na agad sa sinabi ko. "If you’ll show me your room, then I’ll go," sagot niya na may pilyong ngiti sa labi. Nanlaki ang mga mata ko at agad ako

DALAWANG oras ang lumipas, panay ang silip ko sa pinto ng opisina ng amo ko. Parang hindi ata ako tinatawagan ni Sir Adrian para utusan. Saka, nakakapagtaka na malamig ang pakikitungo niya simula noong dumating ako. May nagawa ba akong mali? Nang may namataan na papalapit sa desk ko. Kapatid ni Sir Aron, si Madam Isolde at may kasama itong seksing babae. Napatayo ako nang tumapat ang ginang sa desk ko at yumukod ng ulo. "Good morning po, Madam..." "Is Adrian inside his office?" Bungad nitong tanong ni hindi man lang nag-abalang tugunin ang bati ko. "Nasa loob po. May kailangan po kayo?" sagot ko at tanong ko. Imbis na sumagot ay pumasok na lamang sila sa loob ng opisina ng amo ko. Inirapan pa ako ng babaeng kasama ni Madam Isolde. Nagbalik ako sa aking pagkakaupo. Narinig ko ang malalakas na yabag ng takong nila habang papasok. Hindi ko maiwasang mapaisip kung sino ang babaeng iyon at bakit gano’n na lang ang tingin niya sa akin. Inilapit ko ng kaunti ang tenga ko sa pader

HINDI rin ako makakain ng maayos. Paano ba naman nasa harap ko lang ang CEO ng VG? Nakakailang at parang hindi ko malulon ng maayos ang kinakain ko. "Are you done?" tanong ni Sir Adrian na nakunot ang noo. Napansin niya ata na hindi na ako kumakain pero may pagkain pa ang plato ko. "Busog na po ako, Sir..." sagot ko na hindi makatingin ng diretso sa kanya. "Busog? E, parang ilang subo lang ang nakain mo. Why, Giselle? You don't like the food here in the canteen? Pangit ba ang lasa ng pagkain dito? Papalitan ko, if you want," walang prenong mga tanong ng amo ko. Mabilis akong umiling. "No. Hindi po. Masarap nga po. Pero, totoong busog na po ako. Marami po kasi akong nakain bago pumasok," pagdadahilan ko. Hindi agad siya kumibo. Tinitigan lang niya ako, para bang sinusuri kung nagsasabi ako ng totoo o may tinatago. Ramdam ko ang bigat ng mga mata niya, kaya umiwas ako ng tingin. Napahinga siya nang malalim bago nagsalita muli, mababa at parang may bigat ang tono. "Alright.

AGAD hinaklit ni Sir Adrian ang siko ko at hinila ako papunta sa parking area ng restaurant. Napangiwi ako sa higpit ng kapit niya. Madilim na ang paligid, at halos wala nang tao sa paligid maliban sa ilang sasakyang nakaparada. Ang tanging liwanag ay galing lang sa malalayong poste, kaya lalo kong ramdam ang bigat ng sitwasyon. “Sir, masakit po!” pigil kong sabi habang pilit kong binabawi ang braso ko. Ngunit mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakahawak, para bang sinasadya niyang iparamdam sa akin na wala akong kawala. “Masasaktan ka talaga, Giselle! Sabihin mo sa akin kung ano ang pinag-usapan n’yo ni Daddy! Kaya ka pala nagmamadaling umalis kanina, rito ka pala pupunta! Makikipagkita ka pala sa Daddy ko!" malalakas na sigaw ni Sir Adrian, nanginginig pa ang boses niya sa galit. “Babae ka ba niya, ha? Ano ka sa kanya? Sabihin mo!" Nabigla ako, parang gumuho ang tuhod ko sa mga akusasyon niya. “Hindi po, Sir! Hindi totoo ’yan. Mali ang iniisip n'yo sa akin...” halos pasigaw ko

WALA akong imik habang nakaupo sa tabi ni Sir Adrian. Nasa kotse niya pa rin kami. Panay ang tulo ng luha ko. Hindi mawala sa isip ko na muling isinuko ko ang sarili ko sa kanya. Dapat tumutol ako, dapat hindi ako bumigay nang ganoon kadali. Marahas siyang napabuntong-hininga saka humarap sa akin. "I'm sorry. Look, Giselle. Because of what I saw, naging ganito ako. Pero hindi ko 'yon sinasadya. Nadala lang ako ng galit ko… ng matinding selos ko." Pinunasan ko ang luha ko pero hindi ko pa rin nagawang lingunin siya. Ramdam ko ang titig niya. Galit at selos? Dahil sa selos niya kaya niya ginawa ito sa akin? "Bakit po? Sino ba kayo sa buhay ko? Amo ko kayo sa VG. Wala kayong karapatan gawin sa’kin ’to," singhal ko, punô ng hinanakit kahit hirap akong magsalita dahil sa paghikbi ko. Nanigas ang panga niya, tila pigil ang sarili. Bahagya siyang lumapit, pinapako ang tingin sa akin. "Giselle…" mababa at mariing tono niya. "Alam kong wala akong karapatan. Hindi ko lang matanggap na ma