All Chapters of พายุแค้นซ่อนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

Line!~หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงข้อความก็เด้งขึ้นในไลน์กลุ่มคะนิ้ง : ไปเที่ยวกันเถอะทุกคนเค้ก : วันไหน?เลโอ : เที่ยวไหนคะนิ้ง : ผับๆเค้ก : OoOแม็ก : อะไรเนี่ย คะนิ้งชวนเที่ยว >Oคะนิ้ง : ก็เห็นช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเลย ไปมั้ย ไม่ได้สนุกนานแล้วเลโอ : ได้สิ ไม่มีปัญหาแม็ก : ไปๆ คนอื่นว่าไง เหมย นิก เทียน ยิปโซ ทิว นาย เงียบเลยหลังจากแม็กทักมาเป็นรายคนแบบนั้น ข้อความก็เด้งขึ้นเป็นพรวน ฉันผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะพิมพ์ตอบไปแบบยังไงก็ได้ คุยกันไปคุยกันมาท่าไหนไม่รู้ทุกคนถึงนัดมารวมตัวกันที่ห้องฉัน ฮึ่ย คนยิ่งรู้สึกไม่ดีอยู่ด้วยที่คะนิ้งชวนเที่ยวต้องเป็นฝีมือหมอนั่นแน่...พอได้เวลาก็มานั่งอัดกันในรถเลโอ (ก็รถที่บ้านฉันนั่นแหละ) ไปที่ผับดังกลางเมือง คะนิ้งเป็นคนเลือก เป็นผับที่แพงแต่ไม่หรูเกินไป พวกวัยรุ่นหน้าตาดีชอบมากัน เราเลือกโต๊ะนั่งที่คิดว่าดีที่สุด เปิดเหล้าสั่งกับแก้มกันตามปกติ สักพักพวกผู้ชายก็ออกลวดลายลงไปเต้นที่ฟลอร์ให้ท่าผู้หญิงมั่วไปหมด“ไงสนุกมั้ย”กำลังมองพวกนั้นเต้นเพลินๆ บุคคลที่ไม่เป็นมิตรต่อสายตาก็ปรากฏกายออกมา คลื่นเดินเข้ามาโอบไหล่คะนิ้งจากด้านหลัง ต่อหน้าต

“โจ๊กได้แล้วค่ะ”ถ้วยโจ๊กร้อนๆ ถูกยกมาเสิร์ฟ ฉันนั่งอยู่ในร้านโจ๊กรอบดึกกับพี่แทน ตอนนี้เป็นเวลาตีสองกว่าๆ ลูกค้าภายในร้านส่วนใหญ่ก็เป็นวัยรุ่นที่กลับจากเที่ยวผับทั้งนั้น แต่ดีที่คนไม่แน่น“ขอบคุณนะคะพี่แทนที่มารับเหมย”ฉันมองชามโจ๊กร้อนกรุ่นตรงหน้าครู่หนึ่งก่อนเหลือบมองหน้าพี่แทนอย่างเกรงใจ พี่แทนมีผิวสีแทนสมชื่อ ใบหน้าหล่อคมเข้มแบบไทยๆ แต่ก็ดูอินเตอร์สุดๆ มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ยิ่งรู้จักก็ยิ่งหลง เป็นแบบที่ฉันชอบทุกอย่างทั้งหน้าตาและนิสัย แต่เสียดายเขาไม่เลือกฉัน...“ก็เหมยเดือดร้อนไม่ใช่เหรอ พี่ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว ทำยังไงถึงไปลืมกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ไว้ที่ผับได้ล่ะ”“ก็มันชุลมุนน่ะค่ะ ช่วงนั้นในผับมีเรื่องด้วย แล้วเพื่อนอีกคนก็ลากเหมยขึ้นรถออกมาแต่คิดว่าน่าจะมีคนเก็บไว้ให้ พรุ่งนี้เหมยจะลองโทรไปเช็กดูอีกที”“อืม ขอให้ได้คืนนะ”“ค่ะ แล้วนี่พี่แทนออกมาแบบนี้น้ำอิงรู้มั้ย?”พี่แทนส่ายหน้า ใบหน้าเข้มๆ ซีดลงนิดหน่อย เขาสั่งเบียร์มานั่งกินเป็นเพื่อนฉัน ท่าทางเหมือนคนอยากเมายังไงยังงั้น“พี่แทนมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า บอกเหมยได้นะ”“เหมย....” จู่ๆ พี่แทนก็เรียกชื่อฉันหลังจากนั่งทำห

เรียวนิ้วยาวจิ้มที่กลางอกกว้างกดลากลงไปถึงหัวกางเกงอย่างเย้ายวนคลื่นมองตามนิ้วนั่นลงไปด้วยสายตาเรียบสนิท ไม่มีอารมณ์ใดๆ ฉายอยู่บนใบหน้า ปีใหม่เห็นอย่างนั้นแล้วก็รู้สึกหมดสนุกขึ้นมาทันที“นายเกลียดฉันมากหรือไง”“ลงไปได้แล้ว ฉันมีธุระต่อ”“จิ๊!”ปีใหม่กำลังจะพูดอะไรสักอย่างแต่เขากลับไล่เธออย่างไม่ไว้หน้า เธอเองก็เหน็ดเหนื่อยจากการนั่งเครื่องมาจึงไม่มีพลังจะโต้เถียง ทำเสียงฮึดฮัดขัดใจในลำคอก่อนเปิดประตูลงจากรถ สะพายกระเป๋าใบเล็กเดินเข้าบ้านไปด้วยท่าทางเหวี่ยงๆ ปล่อยให้คนรับใช้ลากกระเป๋าเสื้อผ้าและข้าวของอย่างอื่นตามหลังไปคลื่นถอยรถออกจากบ้านคู่หมั้นทันทีที่หมดเรื่องหมดราวเขายกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัวระหว่างกำลังขับรถ จูบของปีใหม่... เขาพยายามนึกถึงความรู้สึกหอมหวานที่เคยสัมผัส ความตื่นเต้น และความสุขที่ได้แตะต้องเธอเมื่อก่อน ตอนนี้เขาสัมผัสถึงมันไม่ได้เลยทุกอย่างกลายเป็นอดีตไปแล้วจริงๆเช้านี้คลื่นมีเรียน เขาขี้เกียจขับรถกลับคอนโด เสื้อนักศึกษากับหนังสือเรียนก็อยู่หลังรถหมดแล้ว ตั้งใจว่าจะมาของีบกับเพื่อนที่อยู่หอใกล้ๆ มหาวิทยาลัยสักหน่อย แล้วจู่ๆ เขาก็นึกถึงใครบางคนขึ

เลโอรีบอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ ฉันเหลือบมองไปยังร่างสูงของคลื่นที่ยืนมองเราอยู่ที่เดิม ฉันยอมนั่งรถไปโรงพยาบาลดีกว่าให้หมอนั่นขึ้นไปบนห้อง!“เออ แล้วคลื่นมันมาทำอะไรแถวนี้”เลโอเอ่ยขึ้นระหว่างทางเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้“จะไปรู้เหรอ”“เรื่องไอ้แทน ผมว่าคุณหนูเลิกยุ่งกับมันดีกว่ามั้ยครับ”“ฉันรู้น่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ ไม่ต้องพูดได้มั้ยขี้เกียจฟัง”“ผมพูดเพราะหวังดีกับคุณหนูนะครับ”“ถ้ายังไม่หุบปากฉันจะลงจากรถเดี๋ยวนี้ล่ะ”โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก ขับรถสิบนาทีก็ถึง แล้วยิ่งเป็นเอกชนบริการยิ่งเร็ว หน้าฉันมีรอยแตกสองสามที่ แตะยานิดหน่อยก็เสร็จเลโอกลับมาส่งฉันที่หอพัก ท้องฟ้าด้านนอกเริ่มสว่าง ฉันเพิ่งรู้ตัวว่ายังไม่ได้หลับนอนก็ตอนนี้เนี่ยแหละ“จอดตรงนี้แหละ นายรีบกลับไปทำงานเถอะ”“ตอนนี้ผมก็ทำงานอยู่”“นี่ไม่เถียงสักครั้งจะได้มั้ย”เลโอไม่พูดต่อ เขาจอดรถตามที่ฉันบอก“ขอบใจนะ ขับรถดีๆ ล่ะ”“ครับ”ฉันเปิดประตูลงจากรถ เดินเข้ามาในซอยทันที ที่ใช้อารมณ์กับเลโอแบบนั้นบางทีฉันก็รู้สึกผิดเหมือนกันหมับ!“คลื่น!?”ฉันกำลังจะสแกนคีย์การ์ดสะดุ้งเฮือก มองมือที่กุมแขนอย่างแตกตื่น ก่อนสบสายตาเข้ากั

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่ม อากาศด้านนอกเย็นสบายทำให้รู้สึกสดชื่น เลโอเห็นเพื่อนๆ กำลังมุงดูอะไรสักอย่าง เอ่ยทักด้วยความสงสัย“มีอะไรกันวะ”“มึงดูนี่สิ ใช่เด็กมอเรามั้ย มีคนเอามาลงในกลุ่ม”เสียงที่ครางออกมาจากลำโพงไม่ต้องตั้งใจฟังก็รู้ว่าเป็นเรื่องลามกใต้สะดือ แต่ภาพบนหน้าจอไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ทำให้เขาต้องก้มลงไปดูใกล้ๆ ยังไม่ทันจะเห็นดีเสียงเพื่อนอีกคนก็ท้วงมาว่า“แฮชแท็กคณะเดียวกับมึงด้วย อักษรย่อ M รู้จักมั้ยวะลีลาโคตรเด็ด กูดูไปแล้วรอบหนึ่งแข็งตามเลย”ไม่รู้ทำไมคำพูดของเพื่อนคนนั้นทำให้เลโอรู้สึกใจคอไม่ดี ฉวยมือถือมาดูใกล้ๆ คนเดียว“เอามาดูดิ”“เฮ้ยเลโออะไรวะ อยากดูก็เปิดเครื่องมึงดิ”เลโอไม่สนใจเสียงโวยวาย สายตาเขาจับจ้องที่หน้าจอ ผิวขาวเนียนของผู้หญิงในคลิปไม่แตกต่างจากคนผิวขาวทั่วไป แต่เสียงหวานกระเส่าที่ดังออกมานั่นทำเอาหัวใจเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เรือนร่างที่เขาเห็นทุกวันจนชินซ้อนทับกับคนในคลิปก่อนที่กล้องจะเลื่อนไปจับใบหน้าร่านสวาทของเธอชัดๆอึก!!เลโอตัวแข็งทื่อ ทั่วทั้งตัวเย็นเฉียบ เกือบจะเหวี่ยงโทรศัพท์ในมือทิ้งแต่เพื่อนเขาแย่งกลับไปก่อน“เฮ้ย มึงรู้จักเหรอวะ?”“ใครวะ