Semua Bab Owned By Mr. Verano: Bab 91 - Bab 100

Tahimik ang gabi sa loob ng napakalaking mansion ng mga Verano, pero ang bawat sulok ng bahay ay tila pinupuno ng bigat ng tensyon. Ang mga chandeliers sa kisame ay kumikislap sa malamlam na liwanag, sumasalamin sa marangyang pamumuhay ng pamilya ngunit hindi kayang itago ang init ng paparating na bangayan. Magkaharap silang lahat sa malaking sala. Nasa gitna si Leonardo, seryoso ang ekspresyon habang hawak ang kamay ni Ysabel na nanlalamig sa kaba. Sa harap nila, nakaupo si Elvira, ang matriarch ng pamilya na walang ipinapakitang kahit anong emosyon sa malamig nitong mukha. Katabi niya si Andres, ang nakatatandang kapatid ni Leonardo, at ang asawa nitong si Elizabeth na hindi maitago ang matalim na titig kay Ysabel. Mabigat ang katahimikan bago ito tuluyang sinira ng boses ni Leonardo. “Buntis si Ysabel.” Parang sumabog ang isang bomba sa gitna ng sala. Napalakas ang pagkakahigpit ni Ysabel sa kamay ni Leonardo. Si Elvira ay hindi kumikibo, pero bakas ang bahagyang pagkagulat sa

Tahimik ang gabi sa malawak na hardin ng mansion ng Verano. Ang mga ilaw mula sa maliliit na poste ay nagbubuga ng malamlam na liwanag, tumatama sa mga daang batong nilalakaran ni Ysabel. Nasa kamay niya ang tasa ng chamomile tea na ibinigay ni Aling Maritess kanina, ngunit halos hindi niya iyon nasusubo. Ramdam niya ang bigat ng mga matang nakatingin sa kanya mula pa kanina. “Ysabel.” Napahinto siya. Kilala niya ang boses na iyon. Malamig, ngunit puno ng bigat. Dahan-dahan siyang lumingon at nakita si Marco, nakatayo ilang hakbang mula sa kanya. Suot nito ang simpleng itim na jacket, ang mga kamay ay nakasuksok sa bulsa, ngunit hindi maitatago ang tensyon sa mga mata nito. “Marco…” Mahina ang tono niya, parang kulang ang hangin sa pagitan nila. “Anong ginagawa mo rito?” Lumapit si Marco, bawat hakbang ay mabigat, parang may kinakalaban sa sarili. Nang tuluyan siyang makalapit, huminto siya sa tapat ni Ysabel. Ang distansya nila ay sakto lang para maramdaman ni Ysabel

Sa ikalawang palapag ng mansion, nakaupo si Ysabel sa gilid ng kama, nakatitig lamang sa bintana. Sa labas, sumasayaw ang mga dahon sa malakas na ihip ng hangin, ngunit wala siyang ibang marinig kundi ang bigat ng katahimikan. Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang galit at kirot sa mga mata ni Leonardo, pati ang mga salitang binitiwan niya. Oo, nasaktan siya, pero ramdam niyang nasaktan din ang kanyang asawa nang makita na magkasama sila ni Marco. Mula sa pinto, may marahang katok siyang narinig pagkatapos ay nagsalita si Leonardo sa may pinto na iyon. “Ysabel…” Malumanay ang boses ni Leonardo, ngunit may halong kaba. “Pwede ba kitang makausap?” Hindi agad sumagot si Ysabel. Nananatili siyang nakatingin sa bintana, pilit pinipigilan ang pag-ikot ng emosyon sa kanyang dibdib. “Ysabel,” muling tawag ni Leonardo, mas mahina na ngayon. “Please… pagbuksan mo ako ng pinto. Mag-usap tayo.” Dahan-dahan siyang tumayo at binuksan ang pint

Pagkatapos ng tensyonadong pag-uusap nila ni Marco, marahan lang ang naging hakbang ni Ysabel papunta sa Legal Department. Ramdam niya ang bigat ng usapan, ngunit mas nangingibabaw ang pagnanais niyang matapos na ang araw at makapagpaalam nang maayos sa mga kasamahan niya. Pagbukas niya ng pinto ng opisina, agad niyang narinig ang mahinang ingay ng mga keyboard, ang kaluskos ng mga papel at ang pamilyar na tawanan ng mga katrabaho niya. “Ysabel!” sigaw ni Mia, ang paralegal na pinaka-malapit sa kanya sa departament. Tumayo agad ito at lumapit, may kasamang ngiti sa labi. “Grabe, ang tagal mong hindi bumaba dito. Kamusta ka na? Ang busy mo na yata sa taas.” Ngumiti si Ysabel, bagaman ramdam ang bahagyang kaba. “Busy… at lalo pang magiging busy sa bahay,” biro niya, bago marahang hinaplos ang tiyan. Nanlaki ang mga mata ni Mia, agad na napasigaw. “Oh my God! Girl, buntis ka?!” Sa isang iglap, tila sumabog ang maliit na opisina sa sigawan at bulungan. Lahat ng mga staff na n

Ilang linggo na ang lumipas mula nang magsimula ang work-from-home setup ni Ysabel. Maaga pa rin siyang gumigising para masimulan ang araw nang maayos. May maikling stretching, isang tasa ng mainit na gatas, at ilang minutong pagbabasa ng libro bago harapin ang laptop. Pero hindi gaya ng dati, ngayon ay may kasama na siyang hindi inaasahan, si Leonardo, na tila mas naging makulit pa kaysa sa mga assistants niya sa Verano Holdings. “Ysabel,” tawag nito habang papasok sa mini office niya, suot ang simpleng polo shirt at shorts, may hawak pang tablet. “May meeting ka mamaya, 10 a.m. Tama ba? Gusto kong samahan ka.” Napatingala si Ysabel mula sa laptop. “Leo, hindi mo kailangang umupo dito habang nasa meeting ako. Nakaka-distract ka. Alam kong pogi ka pero please..” “Hindi ako mag-iingay,” sagot nito, umupo pa sa sofa na kaharap ng desk niya. “Gusto ko lang siguraduhin na okay ka at syempre, ang baby natin.” Napailing si Ysabel at muling tumutok sa trabaho. Sa loob-loob niya, wa