บททั้งหมดของ อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง: บทที่ 171 - บทที่ 180

หลังจากกลับถึงพระราชวัง คนทั้งสองก็ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสงบสุขอยู่ชั่วระยะหนึ่ง ทว่าความสงบสุขนี้อยู่ได้ไม่นานนัก พายุก็โหมกระหน่ำเข้าสู่ราชสำนักมีรายงานด่วนจากทางเหนือ ว่าหลายมณฑลเกิดการระบาดของตั๊กแตนอย่างที่ไม่เคยปรากฎมาก่อนในรอบศตวรรษ ฝูงตั๊กแตนปกคลุมเต็มท้องฟ้าจนบดบังแสงอาทิตย์ พวกมันกัดกินต้นอ่อนของพืชผลจนหมดสิ้น ราษฎรผู้ประสบภัยไร้ที่อยู่อาศัย เสียงร้องไห้ครวญคร่ำดังระงมไปทั่วเกือบจะพร้อมกันนั้น ก็มีข่าวด่วนมาจากทางชายแดนใต้ แคว้นศัตรูฉวยโอกาสจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเข้ามารุกรานยั่วยุบ่อยครั้ง สงครามใกล้จะเกิดขึ้นแล้วแสงไฟในห้องทรงงานสว่างไสวตลอดคืน ฮั่วหลินเรียกประชุมเหล่าขุนนางเพื่อหารือมาตรการรับมือติดต่อกันหลายวัน เขามักนั่งตรวจฎีกาที่สูงเป็นกองพะเนินเหมือนภูเขาตั้งแต่เช้าตรู่จนถึงกลางดึกแม้เจียงหวนจะได้รับคำสั่งจากฮั่วหลินให้พักฟื้นอยู่ในตำหนักเว่ยยาง แต่นางก็ไม่ถึงกับไม่รู้ความเป็นไปภายนอกเลยทุกวัน เสี่ยวเจาจะพูดถึงบรรยากาศตึงเครียดในราชสำนักอย่างกังวล หว่างคิ้วของหวังเต๋อกุ้ยที่แวะเวียนมาส่งของเป็นครั้งคราว ก็ปรากฏความเหนื่อยล้าที่ยากจะปกปิดเช่นกันและสิ่งที่ทำให

วันรุ่งขึ้น ฟ้าเพิ่งสางฮั่วหลินก็เรียกตัวเหล่าขุนนางคนสนิทมาที่ห้องทรงพระอักษรแล้วเสียงกระซิบกระซาบในที่ประชุมทั้งกดดันและเร่งร้อน แม้จะมีประตูตำหนักที่หนาหนักขวางกั้น ก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันตึงเครียดจนกระทั่งยามเที่ยงวัน เหล่าขุนนางจึงทยอยเดินออกมา แต่ละคนต่างมีสีหน้าเคร่งขรึมฮั่วหลินนั่งอยู่ที่โต๊ะทรงอักษรเพียงลำพัง กดปลายนิ้วลงบนขมับที่ปวดตุบๆฎีกาที่กองอยู่บนโต๊ะมิได้ลดลงเลย และเพราะรายงานข่าวทางทหารและรายงานด่วนเกี่ยวกับภัยพิบัติที่มาใหม่ ทำให้เพิ่มพูนจนน่าตกใจขึ้นไปอีกการส่งอาหารและเงินบรรเทาทุกข์ การเติมเสบียงยุทโธปกรณ์ทางทหาร การโต้เถียงระหว่างฝ่ายต่างๆ ในราชสำนัก...ทุกเรื่องล้วนเร่งรีบ แต่ความคืบหน้ากลับเป็นไปอย่างเชื่องช้าเสียเหลือเกินคนข้างกายของเขาที่ใช้งานได้ก็แทบถูกส่งออกไปหมดแล้ว ยามนี้ไม่อาจแบ่งคนแบ่งเวลาไปจัดการได้แล้วจริงๆกำลังคนยังคงไม่เพียงพอฮั่วหลินหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ใบหน้าคนในราชสำนักแล่นผ่านไปในสมอง ในที่สุดก็หยุดลงที่เงาร่างของคนผู้หนึ่งเสด็จอาทรงว่างงานมานานเพียงนี้ ถึงเวลาที่เขาต้องกลับมาออกแรงสักหน่อยแล้วฮั่วหลินลืมตาขึ้นทันท

เสมือนดั่งเบื้องหน้าของฮั่วอวิ๋นสิงได้ปรากฏภาพของสาวงามขึ้นสี่นาง พวกนางกำลังกอดก่ายแสดงความห่วงใย ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของเขาอย่างน่าขนลุก“อย่านะ มีสิ่งใดก็คุยกันได้” ฮั่วอวิ๋นสิงขี้ขลาดขึ้นมาทันที“ข้ารับปากเจ้าก็ได้ แค่เข้าประชุมราชสำนักหารือข้อราชการไม่ใช่หรือไง ข้าขอเสี่ยงแล้ว”สีหน้าของเขาเศร้าสลด ราวกับสถานที่ที่จะไปมิใช่ท้องพระโรง แต่เป็นลานประหารกระนั้นรอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นในก้นบึ้งดวงตาของฮั่วหลิน ทว่ารวดเร็วจนคนจับไม่ได้หากเป็นเช่นนี้แต่แรกก็จบแล้วมิใช่หรือ?“เช่นนั้นก็ดี พรุ่งนี้เราจะรอเสด็จอาที่การประชุมราชสำนักในตอนเช้า”ผ่านไปอีกวันหนึ่ง วันต่อมา ณ ตำหนักจินหลวนเหล่าขุนนางยังคงรายงานเรื่องภัยพิบัติทางตอนเหนือและสถานการณ์ทางทหารทางใต้ แต่ละคำล้วนเป็นดั่งหินก้อนยักษ์ที่กดทับจิตใจผู้คนฮั่วหลินนั่งตัวตรงอยู่บนบัลลังก์ สีหน้าเคร่งขรึมเย็นชาเมื่อฝูงตั๊กแตนผ่านมา ก็จะไม่เหลือพืชพรรณให้งอกเงยอีก การเพาะปลูกในปีหน้าก็จะเป็นปัญหาหนักด้วยการพึ่งพาการแจกจ่ายโจ๊กของทางการเพียงอย่างเดียว ก็เหมือนน้ำน้อยที่ไม่อาจดับไฟ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีโรคระบาดอีกขณะที่บรรยากาศในราช

ในช่วงเวลาอาหารเย็น เจียงหวนให้เสี่ยวเจาเตรียมเครื่องเคียงรสชาติสดชื่นสองสามอย่างที่ฮั่วหลินชอบทานเป็นพิเศษในยามปกติ พร้อมกันนั้นนางได้ทำน้ำแกงกระเพาะหมูตุ๋นพริกไทยดำ ที่ช่วยเพิ่มความอบอุ่นและบำรุงร่างกายอีกถ้วยหนึ่ง“นายหญิงน้อย ทุกอย่างพร้อมแล้วเพคะ” เสี่ยวเจากล่าวเบาๆ“อื้ม ไปกันเถอะ”เจียงหวนเก็บกระดาษที่เขียนคำแนะนำไว้ลงในแขนเสื้อ แล้วนำกล่องอาหารมุ่งหน้าไปที่ห้องทรงพระอักษรแสงไฟภายในห้องทรงพระอักษรสว่างไสว ฮั่วหลินยังคงฝังตัวอยู่ในกองฎีกาที่กองสูงเป็นภูเขาเมื่อได้ยินเสียงล้อรถที่คุ้นเคย เขาก็เงยหน้าขึ้น ในตอนที่เห็นเจียงหวน ในดวงตาก็ปรากฏความอบอุ่นขึ้นจางๆ[บอกไปแล้วว่าไม่ให้นางมาส่งอีก นางไม่เชื่อฟังเช่นนี้เสมอเลย]“ฝ่าบาท” เจียงหวนหมุนรถเข็นเข้ามาใกล้โต๊ะทรงอักษร “ถึงเวลาอาหารค่ำแล้ว ทรงเสวยสักหน่อยเถิดเพคะ วันนี้หม่อมฉันทำน้ำแกงกระเพาะหมูตุ๋นพริกไทยดำ ชุ่มคอไม่แห้ง มีฤทธิ์อุ่นช่วยบำรุงร่างกายได้ดีที่สุดเลยเพคะ”“ตกลง” ฮั่วหลินตอบรับด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าอยู่บ้างที่จริงแล้วเขาไม่ค่อยอยากอาหารมากนัก แต่เมื่อเห็นแววตาที่กระตือรือร้นของเจียงหวน เขาก็เอ่ยคำปฏิเสธไม่ออก

คืนนั้น ฮั่วหลินเรียกตัวคนสนิทจากกรมโยธาธิการและกรมคลังมาพบ เขาปรับเปลี่ยนวิธีการในกระดาษเล็กน้อย แล้วสั่งให้พวกเขาเริ่มโครงการนำร่องในมณฑลอวิ๋นโจว ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดอย่างรวดเร็ว เพื่อให้มั่นใจว่าสามารถสร้างผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรมได้อย่างไรก็ตาม ความวุ่นวายในราชสำนักและไอสงครามที่คุกรุ่นบริเวณชายแดน ก็ยังมิได้สงบลงเพียงเพราะกระดาษคำแนะนำอันยอดเยี่ยมแผ่นหนึ่งไม่กี่วันต่อมา ข่าวที่ร้ายแรงยิ่งกว่าก็พุ่งทะลุมาทำลายความสงบสุขของพระราชวังรายงานด่วนจากชายแดนใต้แจ้งว่า ขณะที่หน่วยหนึ่งของกองทัพเจิ้นหนานกำลังไล่ล่ากองกำลังข้าศึกที่มารุกรานพรมแดน กองทัพเจิ้นหนานเพราะประเมินข้าศึกต่ำไป จึงรุกคืบอย่างหุนหัน ทำให้ถูกศัตรูซุ่มโจมตี เสบียงอาหารที่กองทัพนำไปด้วยก็ถูกเผาทำลายไปกว่าครึ่ง ผู้บัญชาการใหญ่ได้รับบาดเจ็บสาหัส และสูญเสียทหารหลายพันนายในตอนที่ข่าวถูกส่งมาถึง ก็เป็นเวลาที่ดึกมากแล้วในห้องทรงอักษร ฮั่วหลินเพิ่งตรวจรายงานเกี่ยวกับโครงการนำร่องทางตอนเหนือฉบับหนึ่งเสร็จทว่าเรื่องปลอบประโลมใจอันหาได้ยากนี้ ได้ถูกข่าวการพ่ายแพ้ทางตอนใต้ บดขยี้จนเป็นผุยผงในเสี้ยววินาที