Share

บทที่ 171

Author: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
[ตราบใดที่นางชอบ เสียเงินเท่าใดก็คุ้มค่าทั้งนั้น]

เจียงหวนพูดไม่ออก วิธีการแสดงความโปรดปรานของฮ่องเต้นี้ เรียบง่ายและดุดันตรงไปตรงมาเกินไปไหม?

“จริงๆ แล้ว” นางกระซิบกับฮั่วหลิน “หม่อมฉันแค่รู้สึกว่ามันแปลกใหม่เท่านั้นเองเพคะ ไม่จำเป็นต้อง...”

“ไม่เป็นไร” ฮั่วหลินพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า “ที่จวนบังเอิญขาดคนทำขนมเป็นพอดี”

ในที่สุดเจียกุ้ยเฟยที่ฟังฮั่วหลินโกหกตาไม่กะพริบ ก็ทนต่อไปไม่ไหว

ห้องครัวหลวงมีพ่อครัวมากมาย ฝีมือล้วนยอดเยี่ยม แล้วจะทำขนมไม่เป็นได้อย่างไร

“คุณชาย ที่จวนเรามิใช่มี...”

“เจ้ากลับจวนไปก่อนเถอะ” ฮั่วหลินตัดบทนางอย่างไม่อ้อมค้อม

เจียกุ้ยเฟยไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าใดแล้ว ที่นางถูกฮั่วหลินตัดบท

นางมองสายตาแปลกๆ ของผู้ดูแลร้านและอาจารย์จาง สีหน้าของนางเดี๋ยวซีดเดี๋ยวเขียวสลับกันไปมา ทว่าสุดท้ายก็ได้แต่จากไปพร้อมความโกรธ

ผู้ดูแลร้านไม่พอใจพฤติกรรมการซื้อตัวคนต่อหน้าของฮั่วหลินอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นฮั่วหลินมีบุคลิกไม่ธรรมดา จึงมิได้แตกหักในทันที “แขกท่านนี้ อาจารย์จางเป็นดาวเด่นของหอจุ้ยเซียนเรา ท่านทำเช่นนี้ดูจะไม่ค่อยเหมาะนักใช่หรือไม่”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฮั่วหลิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 390

    ลี่เฟยอยากตวัดฝ่ามือใส่เจียงหวนแรงๆ สักครั้ง เพื่อดัดนิสัยไม่เห็นฟ้าสูงดินต่ำอยู่ในสายตาเช่นนี้ของนางทว่าเมื่อเหลือบเห็นจิงเหลยที่กำลังแยกเขี้ยว จ้องมองมาที่นางอย่างไม่ละสายตาอย่างนั้นแล้วราวกับขอเพียงนางขยับแม้เพียงนิดเดียว มันก็จะฉีกร่างของนางให้เป็นชิ้นๆ ทันทีนางแพศยานี่ จงใจให้ท้ายสุนัขของตนเองชัดๆ!ลี่เฟยโกรธจนหน้าเขียว นิ้วมือที่ชี้ไปที่หมาสั่นเทา น้ำเสียงเล็กแหลม“พระราชวังเป็นสถานที่แบบใด? ใช่สถานที่ที่จะอนุญาตให้สัตว์เดรัจฉานชั้นต่ำเช่นนี้เข้าออกตามใจสร้างความเดือดร้อนให้ชนชั้นสูงเช่นนี้เสียที่ไหน? วันนี้มันกล้าก่อกวนข้า พรุ่งนี้ก็กล้าก่อกวนไทเฮา สัตว์ดุร้ายเช่นนี้ เก็บมันไว้มีประโยชน์อันใด บ่าว! ลากสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ออกไปตีให้ตายเสีย!”นางกำนัลสองคนนั้นได้ยินลี่เฟยออกคำสั่งอีกครั้ง รู้สึกหนังศีรษะชาไปทั้งหัวแต่หากไม่ทำตามคำสั่ง กลับไปพวกนางต้องถูกทำโทษถลกหนังทั้งเป็นแน่ เมื่อนึกได้อย่างนั้นก็ทำได้เพียงก้าวเท้าไปข้างหน้า“บังอาจ!”เสียงตวาดที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามและโทสะ ราวกับเสียงสายฟ้าที่ดังระเบิดอยู่หน้าประตูตำหนักทุกคนตัวแข็งทื่อ ก่อนจะหันไปมองทางต้นเสี

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 389

    เจ้าหมาน้อยพวกนี้ เล่นกันเสียงดังก็จริง แต่แค่ดูก็ชวนให้อารมณ์ดีแล้วเจียงหวนมองดูพวกหมาน้อยเล่นกันอย่างไร้ความกังวล ปากยิ้มเล็กน้อย พลิกหน้าหนังสือเป็นระยะ ดื่มด่ำกับช่วงเวลาอันผ่อนคลายทว่าในเวลานี้เอง เสียงหัวเราะเล็กแหลมที่ฟังดูจงใจและเสียงฝีเท้าวุ่นวายระลอกหนึ่งที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ได้ทำลายความเงียบสงบนี้ลงในพริบตา“แหม ตำหนักของน้องสาวจวงเฟยคึกคักเสียจริงเชียว!”“ก็นั่นสิ ได้ยินเสียงมาแต่ไกล น้องสาวช่างรู้จักใช้ชีวิตยิ่งนัก”“เอ๊ะ? นี่เสียงอะไร? ข้าเหมือนได้ยินอะไรบางอย่างกำลังร้องอยู่?”เจียงหวนขมวดคิ้ว เงยหน้ามองไปเห็นลี่เฟยแต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบสีดอกท้อดูหรูหรา บนศีรษะประดับไวด้วยปิ่นระย้า เดินเข้ามาท่ามกลางลงล้อมของเหล่านางสนมและกลุ่มนางกำนัลขันทีเหล่าหมาน้อยเมื่อได้ยินเสียง จากที่กำลังเล่นสนุกอยู่ก็พุ่งตัวออกมาจี๋เฟิงนำหน้าออกมาเป็นตัวแรก เล่นซนก็ส่วนเล่นซน แม้ยังเป็นหมาน้อย แต่พวกมันก็ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีเวลานี้มันกำลังเห่าเสียงดัง ดวงตาสีดำกลมโตเต็มไปด้วยแววคมกริบและระแวดระวัง ทาเสวี่ยกับจุยอวิ๋นตามหลังมาติดๆ ความเร็วไม่แพ้กัน“กรี๊ด!” เสียงกรีดร

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 388

    เจียงหวนมองไปตามสายตาของนาง รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัวคาดว่าโจวฝูคงกำลังยุ่งอยู่กับงานในบ้านสุนัข จึงไม่ได้ดูแลเจ้าหมาน้อยที่ขี้สงสัยพวกนี้ไว้ให้ดี“ใช่แล้ว” เจียงหวนนวดต้นคอที่รู้สึกปวดเมื่อย พลางยกมือขึ้นชี้บอก“ล้วนเป็นลูกหมาที่เพิ่งหย่านมได้ไม่นาน ซนมาก เจ้าตัวหูเหลืองซนที่สุดนั่นชื่อจี๋เฟิง อีกสองตัวที่ขนสีขาวหิมะทั้งตัวก็คือทาเสวี่ย ตัวที่มีขนสีเทาเหมือนก้อนเมฆก้อนน้อยๆ อยู่บนหน้าผากชื่อจุยอวิ๋น เจ้าตัวข้างหลังสุดที่ดูนิ่งๆ นั้นชื่อจิงเหวย เป็นแม่ของพวกมัน”เจียงหวนเพิ่งจะพูดจบ เหอหลิงก็กระโจนไปอยู่ตรงหน้าพวกมันเหมือนหมาตัวใหญ่อีกตัวนางย่อตัวนั่งลงอย่างระมัดระวัง ยื่นนิ้วมือออกไป จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เบาและอ่อนโยน“จี๋เฟิง? ทาเสวี่ย? จุยอวิ๋น? เด็กดี ให้พี่สาวดูพวกเจ้าหน่อยได้หรือไม่?”หมาน้อยสามตัวยังคงมีท่าทีระแวดระวังต่อมนุษย์ที่แผ่กลิ่นอายเป็นมิตรตรงหน้าอยู่บ้าง โดยเฉพาะแม่หมาจิงเหลยทว่าความตื่นเต้นและความชื่นชอบที่บริสุทธิ์จากตัวเหอหลิงราวกับได้แพร่เชื้อใส่พวกมัน จี๋เฟิงที่ใจกล้าที่สุดลองดมนิ้วมือของเหอหลิง จมูกชื้นๆ ของมันขยับสูดดมอยู่สองสามครั้งเหอ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 387

    “พระสนม พระสนมชอบสิ่งนี้หรือไม่เพคะ? หากชอบ ข้าสอนถักได้นะเพคะ!” เสียงของเหอหลิงไม่อาจปกปิดความตื่นเต้นไว้ได้[ฮี่ๆ ถ้าสอนพระสนมทำด้วยตัวเอง ก็จะสนิทกันมากขึ้นไม่ใช่เหรอ?][ฉันนี่ฉลาดจริงๆ ระบบ รีบชมฉันหน่อยสิ!]ระบบ : 「…ตี๊ด แจ้งเตือนการตรวจพบว่าโฮสต์กำลังพัฒนาความสัมพันธ์กับบุคคลที่ไม่ใช่เป้าหมายอย่างแข็งขัน เบี่ยงเบนจากพล็อตเรื่อง」[โธ่ รู้แล้วน่า รู้แล้ว ฉันก็กำลังกอบกู้ประเทศชาติทางอ้อมอยู่ไม่ใช่รึไง!][ตีสนิทกับพระสนมไว้ ต่อไปก็จะได้มีสิทธิ์มีเสียงเวลาอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทไม่ใช่หรือไง?][นี่เขาเรียกว่ากลยุทธ์แบบอ้อม!]ระบบ : 「…」เจียงหวนได้ยินทฤษฎีของเหอหลิง คิ้วงามกระดกสูงขึ้นเล็กน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงภารกิจพิชิตใจ ถือว่าหาข้ออ้างได้ไหลลื่นทีเดียวทว่าเมื่อนางเห็นท่าทางที่ราวกับกำลังถวายสมบัติล้ำค่าของเหอหลิง หากนางบอกว่าไม่สนใจ คงจะได้เห็นเหอหลิงน้อยที่คอตกด้วยความเศร้ากระมัง“ฟังดูน่าสนใจ เจ้ายินดีสอนข้าหรือ?” เจียงหวนจงใจถาม“ยินดี! ยินดีอยู่แล้วเพคะ!” เหอหลิงได้ยินเจียงหวนตอบตกลง ก็ยิ้มกว้างทันที ราวกับกลัวว่าเจียงหวนจะเปลี่ยนใจ นางรีบล้วงไม้ถักที่มีรูปร่างเรียวยาวสองแ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 386

    เจียงหวนเห็นท่าทางของเหอหลิงที่แปรเปลี่ยนจากเบิกบานใจเป็นทำตัวไม่ถูก จากนั้นก็มองไปที่ผ้าพันคอในมือของนาง อดกลั้นขำไม่ได้คราวที่แล้วนำยารักษาแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวกจากยุคปัจจุบันออกมายังไม่น่าหวาดเสียวพออีกหรือ?นึกไม่ถึงครั้งนี้จะทำผ้าพันคอมาให้อีก หรืออยากจะแสดงให้เห็นว่าข้าเป็นผู้นำแฟชั่นในยุคโบราณอย่างนั้นหรือภายนอก เจียงหวนพยายามรักษาสีหน้าให้ดูเป็นปกติ ไม่ได้คิดจะเปิดโปงนาง จึงแสร้งทำหน้าตาสงสัยในขณะที่จ้องมองผ้าพันคอผืนนั้น“ทำไมเล่า? เป็นของจากดินแดนตะวันตกอีกแล้วหรือ? ดูประณีตอย่างมากทีเดียว”นางกล่าว ซ้ำยังใช้นิ้วจิ้มไหมขนที่สัมผัสนุ่มนิ่มนั่นดูเหอหลิงมือสั่น เกือบขาอ่อนล้มลงไปกองบนพื้นพร้อมกับผ้าพันคอในมือแล้วนางรีบตอบคำอย่างติดๆ ขัดๆ ว่า “ทูล ทูลพระสนม นี่คือ… นี่คือสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ที่หม่อมฉันทำยามมีเวลาว่าง เรียก… เรียกว่าผ้าพันคอ! ใช่… เป็นงานฝีมือที่ได้รับความนิยมมาจากดินแดนตะวันตกเช่นกันเพคะ ฮ่าๆ…”[จบแล้วๆ พระสนมอุตส่าห์คิดพลิกแพลงไปเป็นอย่างอื่นได้ แต่ฉันยังทำผิดพลาดโง่ๆ อยู่อีก][ชื่อของมันจะทันสมัยเกินไปแล้ว พระสนมจะคิดว่าฉันกำลังแต่งเรื่องอยู่รึเปล่านะ?

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 385

    หัวหน้าขันทีตกใจตัวสั่น แทบจะมุดหน้าเข้าไปในพื้นแล้ว“ทูล ทูลไทเฮา บ่าวไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ จวนอ๋องส่งข่าวมา บอกเพียงว่าจู่ๆ ม้าของจวิ๋นอ๋องก็คลุ้มคลั่งระหว่างทาง จวิ้นอ๋องถูกเหวี่ยงตกจากหลังม้า ขาขวา… ขาขวาหักในที่เกิดเหตุทันที หมอหลวงบอกว่าอาการสาหัสมาก…”“ไม่รู้? แค่บอกว่าไม่รู้คำเดียวก็คิดจะบิดพลิ้วให้ผ่านไปได้งั้นหรือ?”ไทเฮาตบโต๊ะอย่างแรง โต๊ะสั่นสะเทือนจนเครื่องชากระแทกกันเสียงดัง“เมื่อวานเพิ่งเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นในพิธีเฉลิมพระชนมพรรษา วันนี้เขาก็ประสบเหตุร้ายเช่นนี้แล้ว มีเรื่องบังเอิญอย่างนี้เสียที่ไหน! ไปสืบมาเดี๋ยวนี้! ทั้งม้า อานม้า และทุกคนที่สัญจรผ่าน ห้ามปล่อยให้เล็ดลอดไปได้แม้แต่คนเดียว! ข้าอยากรู้นัก ว่าใครกันที่กินหัวใจหมีดีเสือเข้าไป จึงได้กล้าลงมือกับคนในตระกูลฮั่วเช่นนี้!”เพลิงโทสะในดวงตาของนางลุกโชน ในใจเริ่มมีเค้าร่างของผู้อยู่เบื้องหลังแล้วเมื่อวานฮั่วถิงมีเรื่องกับจวงเฟยและเหอหลิง วันนี้ก็ตกม้าจนบาดเจ็บสาหัสมิหนำซ้ำยังบาดเจ็บจุดเดียวกับจวงเฟยอีก นี่ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอนนี่เป็นฝีมือของฮั่วหลิน และเป็นคำเตือนสำหรับนางยิ่งคิด ไทเฮาก็ยิ่งบันดาล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status