Semua Bab แด๊ดดี้คนคูล: Bab 61 - Bab 70

MAXWELL PART"คืนลูกให้เธอ ทั้งที่เธอไม่เคยเลี้ยงดูลูกเลยนี่นะ ตลกว่ะ" ผมแสยะยิ้มออกมาและมองสบตากับคริสติน่าตรงๆ"จริงๆ ต่อให้ฉันจะมีเมียใหม่อีกสักกี่คน แต่คนที่ทิ้งลูกไปตั้งแต่เกิดแบบเธอก็ไม่ควรที่จะมีสิทธิ์รับลูกไปด้วยซ้ำ คนภายนอกอาจจะมองว่าหากพ่อแม่แยกทางเด็กควรอยู่กับคนเป็นแม่มากกว่า แต่มันก็ควรยกเว้นในบางกรณีที่แม่ตั้งใจทิ้งลูกปะวะ เธออย่าบังคับให้ฉันต้องร้ายนะคริส ระหว่างเธอกับลูก ยังไงฉันก็เลือกลูก ฉันพร้อมที่จะสู้ทุกวิถีทางเพื่อให้ลูกอยู่กับฉันตลอดไป!""ค่ะแม็กซ์ ระหว่างคริสกับลูก คริสรู้ว่าคนที่คุณเลือกคือลูก แต่การที่คุณจะเลี้ยงทั้งลูกและมีเมียใหม่ คุณมั่นใจแค่ไห ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ทำร้ายลูกของเรา ในเมื่อคุณเคยเอาเรื่องนี้มาอ้างว่าคนที่มีคนอื่นก่อนไม่มีสิทธิ์เลี้ยงดูลูก งั้นฉันก็ขอต่อรองเรื่องนี้กับคุณบ้าง อย่างน้อยๆ การที่ฉันมีคนอื่นก่อนคุณมันก็ยังมีข้อดีอยู่บ้าง ดีที่ได้รู้ว่าผู้ชายคนนั้นรักฉันมากพอที่จะดูแลฉันได้ และมันก็มากพอที่เขาจะรักลูกของฉันเช่นกัน!""ออกไปคุยกันข้างนอกดีไหมครับ มิลินหลับ ผมไม่ต้องการให้หลานของผมได้ยินอะไรแบบนี้!" แมนยูพูดแทรก ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าน้อง

VEGAS PARTฉันก้าวขาออกมาจากห้องของมิลินเงียบๆ ฉันยังจุกในอก น้ำตาของฉันมันยังคลอหน่วย แต่ฉันพยายามประคับประคองเพื่อไม่ให้มันไหล ประคับประคองด้วยการบอกกับตัวเองเอาไว้ว่าต่อให้ฉันร้องไห้ สุดท้ายน้ำตาหยดนั้นมันจะแห้งไป โดยที่ฉันเป็นคนเช็ดเอง"กัส..." ขาของฉันหยุดชะงัก เมื่อเสียงของคุณป้ามารีญาเอ่ยเรียกฉัน ฉันพยายามฝืนยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาท่าน ไม่ทันได้พูดอะไรกันด้วยซ้ำท่านก็รั้งตัวฉันเข้าไปกอดทันทีความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเป็นเหมือนความอบอุ่นเดียวที่ฉันมีในตอนนี้ ฉันพยายามกระพริบตาถี่ๆ บอกตัวเองว่าฉันต้องเข้มแข็งให้ได้ พ่อฉันไม่เคยสอนให้ฉันเป็นคนขี้แยชอบร้องไห้ เพราะฉะนั้นฉันต้องเป็น แบบที่พ่อต้องการให้ฉันเป็น"ไหวไหมลูก ป้าขอโทษนะ..." มือของคุณป้าลูบที่ศีรษะของฉัน ฉันหลับตาซึมซาบความรู้สึกห่วงใยนั่นไว้ก่อนจะเปิดปากพูดออกไป "ไหวสิคะคุณป้า กัสไหวค่ะ" ฉันกอดตอบคุณป้ามารีญาก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ ต่อให้ฉันจะเจ็บเพราะลูกชายของท่าน มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องรู้สึกไม่ดีกับท่าน ทั้งที่ท่านดีกับฉันมาโดยตลอด ฉันโตพอที่จะแยกแยะได้และฉันก็โตพอที่จะสอนตัวเองว่าฉันควรทำยังไงต่อไปดี"จุดอ่อนของแม็กซ์คื

VEGAS PARTคอนโดของมิ้นท์"กัส...""ขอเถอะค่ะพี่นิกกี้ กัสขอให้พี่อย่าเอาตัวเองมายุ่งกับเรื่องนี้ กัสขอร้องจริงๆ" ฉันบอกคนตรงหน้าจริงจัง ฉันถือกระเป๋าออกมาจากบ้านขนาดนี้ หมายความว่าฉันไม่อยากเจอเขา แม้จะรู้ดีว่าฉันไม่สามารถหลบหน้าหลบตา หลบการเผชิญหน้ากับคนบางคนได้ทั้งชีวิต แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะต้องมาเจอกับเรื่องอะไรแย่ๆ จริงๆเขาเป็นเพื่อนกัน จริงๆ ฉันไม่ควรคาดหวังว่าพี่นิกกี้จะเข้าข้างฉัน แต่ฉันกลับคาดหวัง เพราะฉันไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับพี่แม็กซ์จริงๆแล้วระหว่างที่ฉันเครียดหนักเพราะไม่รู้ว่าพี่นิกกี้จะยอมฟังฉันไหม มิ้นท์ก็เดินมากอดฉันเป็นเชิงปลอบใจก่อนจะหันไปหาพี่นิกกี้ด้วยตัวเอง"ยัยกัสเป็นเพื่อนรักของฉัน ถ้านายใจร้ายกับเพื่อนฉัน ต่อจากนี้นายก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกเลย!" คำพูดของมิ้นท์เหมือนคำประกาศิตที่ทำให้พี่นิกกี้เมินหน้าหนีทันที"บอกไว้เลยว่าฉันไม่ได้อยากให้เพื่อนฉันรักเพื่อนเฮงซวยของนายเลยสักนิด ยัยกัสแสนดีเหมือนนางฟ้า แต่เพื่อนของนายมันเหมือนซาตาน!""..." พี่นิกกี้เงียบปาก เขาไม่เถียงยัยมิ้นท์เลย"วันไนท์สแตนด์ของฉันกับนาย อยากได้วันไหนก็มา อิ่มหนำก็กลับไปเป็นอั

VEGAS PARTโรงพยาบาล"เป็นบ้างั้นเหรอ?" เขาขบกรามแน่น มองฉันอย่างไม่พอใจ "ถามจริงเถอะ เธอคิดว่าฉันควรบ้าไหม เมื่อลูกป่วยหนัก ถามหาคนที่เคยสนิทกันแบบเธอ แต่เธอกลับใจดำไม่ชายตาแลแม้แต่เด็กห้าขวบตาดำๆ ถามจริงเถอะ กำลังประชดฉันที่ฉันทำให้เธอไม่พอใจหรือไง รู้เอาไว้ถ้าหากวันหนึ่งเธอมีลูก เธอจะเข้าใจว่าคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ สามารถทำทุกอย่างได้เพื่อลูกของตัวเอง จำเอาไว้เลยนะ ยิ่งเธอทำกับฉันแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าฉันคิดถูกที่ปกป้องความรู้สึกของมิลิน โกรธฉันก็มาลงกับฉัน อย่าเอาไปลงกับลูกของฉัน!" ฉันกัดที่กลีบปากล่าง แล้วมองคนตรงหน้าไม่วางตา"เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ รู้ไว้นะว่าสิ่งที่กัสกำลังทำ เขาไม่ได้เรียกว่าประชดประชัด แต่กัสแค่ถอยห่าง เพื่อปกป้องความรู้สึกของตัวเอง กัสเคยเรียกร้องเหรอถามจริง กัสคุกเข่าขอร้องว่าพี่อย่าทิ้งกัสเหรอถามจริง กัสทำร้ายมิลินเหรอถามจริง แล้วสิ่งที่กัสเป็นและเลือกทำ มันผิดมากเหรอถามจริงๆ!"คนที่เดินผ่านหันมามองที่เราอย่างไม่พอใจ ซึ่งฉันเข้าใจว่าฉันอาจจะใช้เสียงที่ดังเกินไป"ขอโทษค่ะ" ฉันโค้งศีรษะให้ผู้ป่วยที่อยู่ในชุดของโรงพยาบาลแล้วกำลังฝึกเดินอยู่ระแวกนั้น ฉันส

VEGAS PARTฉันเข้ามาแอบอยู่ในห้องน้ำด้วยหัวใจที่สั่นระรัวขึ้นมาอย่างหนัก ฉันกำสายกระเป๋าสะพายของตัวเองเอาไว้แน่น ภาวนาในใจขอให้คนที่ผลักประตูเข้ามา เป็นใครก็ได้ แต่ขอให้ไม่ใช่คนที่ฉันไม่พร้อมจะเจอเท่านั้นก็พอและแล้วความหวังของฉันมันก็มีความหมายเมื่อได้ยินเสียงของพี่แมนที่เรียกฉันอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ซึ่งนั่นอาจจะหมายความว่าคนที่ผลักประตูเข้ามามันจะต้องไม่ใช่พี่ชายของเขาอย่างแน่นอนแกร๊ก~ฉันเปิดประตูห้องน้ำก่อนจะค่อยๆ โผล่หน้าออกมาช้าๆ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าสีหน้าของพี่แมนไม่ค่อยจะสู้ดีสักเท่าไหร่เขาเหมือนคนที่กำลังคิดอะไรในใจ"ใครเหรอคะ?" ฉันถามออกมาอย่างไม่มั่นใจ หรือการที่เขาแสดงสีหน้าแบบนี้ มันจะเป็นเพราะว่าคนที่ผลักประตูเข้ามา เป็นพี่ชายของเขาแต่เขาเลือกที่จะไม่บอกฉัน"พยาบาลเอาข้าวมาส่งน่ะ" "อ๋อ..." ฉันพยักหน้าออกมารัวๆ พร้อมกับเผลอพ่นลมแห่งความโล่งใจออกมาทางปาก ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำแล้วพาตัวเองออกมาแต่ทว่าทันทีที่ฉันก้าวขาพ้นห้องน้ำออกมา"อันนี้ของกัสปะ พอดีพี่เจอมันตกอยู่ที่โซฟา เหมือนจะเป็นตำแหน่งเดียวกับที่กัสวางกระเป๋าเป๊ะเลย"พี่แมนยูชูกล่องปรอทตรวจการตั้งครรภ์ขึ้นตรงหน