All Chapters of ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ: Chapter 41 - Chapter 50

ซูเว่ยหรานและหลี่เย่าฟางเตรียมขึ้นเขา เนื่องจากมีความรู้จากโลกก่อนซูเว่ยหรานรู้ดีว่าต้องไปหาดินขาวที่ไหน นางสะพายตะกร้าเดินตามลำธารจากหลังบ้านไปเรื่อยๆ ไม่นานทั้งสองคนก็เดินมาไกลกว่าสองลี้ ซูเว่ยหรานเอ่ยกับอาหญิงของสามี"อาเล็ก...พวกเราเจอต้นหอมป่ากับพริก และผลเฉาเหมยมากมายตามทางเดิน ขากลับเราเก็บกลับไปด้วยเถอะเจ้าค่ะ ที่บ้านจะได้มีเสบียงเพิ่ม""ผลเฉาเหมยนั้นเปรี้ยวยิ่งนักไม่อร่อยสักนิด""อาเล็กท่านต้องเก็บที่ผลสุกจัดถึงจะอร่อย แต่ไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะข้าสามารถแปรรูปให้เป็นของหวานได้"หลี่เย่าฟางยิ้มให้นางก่อนจะเอ่ยตอบกลับ"อาหราน...ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรข้าก็เชื่อว่ามันจะออกมาอร่อยแน่นอน"ซูเว่ยหรานพยักหน้า เดินต่อไปอีกเล็กน้อยซูเว่ยหรานก็สั่งเกตเห็นริมลำธารที่เป็นสีชมพูออกม่วง มีสีอิฐบางแห่ง ใบหน้าอวบอูมใยิ้มจนตาหยี นางคิดว่านางเจอของดีแล้ว จากนั้นก็วิ่งไปยังทิศทางที่สายตาของนางพบเจอ ก่อนจะหอบหายใจเมื่อถึงที่หมายบ่นพึมพำ"เฮ้อ..วิ่งยังไม่ถึงร้อยก้าวฉันก็หอบแล้ว ร่างนี้ไม่ไหวจริงๆ ซูเว่ยหรานหล่อนต้องจริงจังในการลดน้ำหนักแล้วนะ"หลี่เย่าฟางที่ตามมาได้ยินหลานสะใภ้บ่นงึมงำคน

ยามเหมาซูเว่ยหรานตื่นขึ้นมา นางพูดคุยกับอาหญิงรองกับอาหญิงเล็กของหลี่จื่อหานให้พวกนางเข้าครัวตอนเช้า เพราะตนต้องการลดน้ำหนักต้องไปหาวิ่งออกกำลังกาย ซูเว่ยหรานเลือกวิ่งขึ้นเขาลงเขาในเส้นทางที่ไม่มีเศษหินและลาดชัน ก่อนหน้านางตั้งใจจะใช้วิธีนี้จึงเตรียมเส้นทางเอาไว้ล่วงหน้าปักคบเพลิงเพื่อให้แสงส่องสว่าง ร่างหนาวิ่งขึ้นลงได้เพียงแค่ห้ารอบก็ต้องหยุดพักเหนื่อย ร่างนี้อ้วนน่ะเท่าไหร่แต่เพราะที่ผ่านมาเอาแต่กินกับนอน พอมาออกแรงก็เลยเหนื่อยง่าย นางวิ่งลงเขามารอบที่หกก็เห็นร่างสูงที่คุ้นเคยเดินมา ซูเว่ยหรานวิ่งเหยาะๆจนมาใกล้ถึงเขา หลี่จื่อหานหยุดยืนรอนาง เมื่อนางมาถึงตัวเขาก็หอบเล็กน้อย เขาส่งกระบอกน้ำให้นาง ซูเว่ยหรานรับมาจิบทีละน้อยเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ"แฮ่กๆๆ ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพี่"หลี่จื่อหานพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยปากถามนาง"หรานหราน...หากเหนื่อยก็ไม่จำเป็นต้องลกหรอกเจ้าก็ไม่ได้น่าเกลียดสักเท่าไหร่""ไม่ได้น่าเกลียดสักเท่าไหร่ก็แปลว่าน่าเกลียดอยู่ดี"หลี่จื่อหานสะอึกก่อนจะเอ่ยเอาใจนาง"เจ้าไม่ได้น่าเกลียดสักนิดสำหรับข้า อย่างไรข้าก็คิดแต่งภรรยาแค่คนเดียวในชีวิตอยู่แล้ว"ซูเว่

ซูเว่ยหรานนอนบนเตียงก่อนจะตะแคงไปทางด้านที่หลี่จื่อหานนอนอยู่ เขารู้สึกตัวว่านางกำลังมองมาจึงได้พลิกหันกลับ สายตาของเขาและนางสบกันในความมืดก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยขึ้นมาก่อน"นอนไม่หลับหรือ...มีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกได้หรือไม่"ซูเว่ยหรานลุกขึ้นนั่งก่อนจะเดินมานั่งที่เก้าอี้กลมใกล้กับที่นอนของเขาแล้วเอ่ย"เจิ้นหยวนเพิ่งจะห้าขวบ เหยียนเฟิงคนนั้นอายุไม่น้อยแล้ว เป็นปู่คนเป็นตาคนมีหลานน้อยๆได้แล้วแต่กลับพูดจาไม่รู้จักคิด ข้าไม่สนหรอกเรื่องที่เขาบอกว่าข้าอ้วนหรืออัปลักษณ์แต่ข้าห่วงความรู้สึกลูกน่ะเจ้าค่ะ""อืม...พรุ่งนี้ข้าจะไปถามเขาให้รู้เรื่อง เจ้าอย่ากังวลเลยนอนเถอะ"ซูเว่ยหรานมองหน้าเขายิ้มน้อยๆและเอ่ยเสียงเย็น"ท่านอยู่บ้านเถอะพรุ่งนี้ข้าจะไปเอง ในเมื่อคนที่ถูกพาดพิงคือข้าเช่นนั้นข้านี่แหละจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง"ซูเว่ยหรานลุกแล้วเดินกลับไปนอน ปล่อยให้สามีลุกมานั่งจ้องนางแทน เขารู้สึกว่าพรุ่งนี้อาจารย์แซ่เหยียนคนนั้นเหมือนจะดวงตกนะ จากนั้นก็เอนตัวลงนอนแล้วหลับไปยามเหมา (05.00-07.00 น.) ซูเว่ยหรานออกไปวิ่งออกกำลังกายเช่นเดิม ส่วนผลปาล์มที่ต้มเอาไว้ก็นิ่มดีแล้ว วันนี้เธอต

สามพ่อแม่ลูกแวะหาร้านบะหมี่เพื่อนั่งกิน หลี่เจิ้นหยวนมองหน้ามารดากับบิดา เขาลาออกแล้วท่านพ่อกับท่านแม่คงจะผิดหวังในตัวเขามากนัก ซูเว่ยหรานที่เห็นบุตรชายเซื่องซึมก็ลูบหลังให้เอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เจิ้นหยวนลูกเป็นอะไรไปบอกแม่มาเถอะ""ท่านแม่..ลูกไม่ได้เรียนหนังสือแล้วจะเป็นคนโง่หรือไม่ขอรับ อนาคตลูกอยากให้ท่านกับท่านพ่อและท่านปู่ทวดสุขสบายคงไม่ได้แล้ว"ใบหน้าเล็กก้มลง น้ำตาหยดลงบนโต๊ะจนสีไม้เข้มขึ้น หลี่จื่อหานเอ่ยกับเขาปลอบใจ"ลูกไม่ได้เรียนก็ไม่ได้แปลว่าโง่ ต่อไปพ่อจะสอนเจ้าเอง คนมากมายไม่ได้เรียนหนังสือพวกเขาก็ยังสร้างความภาคภูมิใจของตนเองได้เลย"หลี่เจิ้นหยวนเงยหน้ามองบิดากับมารดานางยิ้มให้เขา เถ้าแก่ร้านนำบะหมี่มาให้ก่อนจะมีคนเริ่มมานั่งกินและส่งเสียงคนคุยกัน"ได้ยินว่าองค์ชายรองกบฏพวกเจ้ารู้หรือไม่ ตอนนี้ถูกตามล่า""นี่มันช่างเป็นเรื่องเวรกรรม ได้ยินมาว่าฮ่องเต้พระองค์ก่อนชิงบัลลังก์มาจากพระอนุชา เดิมราชโองการแต่งตั้งจ้าวหมิงเทียนเป็นรัชทายาท แต่กลับเป็นองค์ชายใหญ่ที่ขึ้นครองราชย์แทน""เสียดายชินอ๋อง..ตอนที่ยังเป็นองค์ชายช่วยอดีตฮ่องเต้ทำงานรักใคร่ราษฎรยิ่งนัก

เมื่อแยกกากออกจากผลและเมล็ดของปาล์มเรียบร้อยแล้ว ซูเว่ยหรานก็เตรียมเข้าครัว นางตอกไข่ห้าฟองใส่ชามแล้วตีจนเข้ากัน เติมน้ำ ตีอีกรอบ จากนั้นเติมเกลือและคนให้เข้ากันอีกที นำแป้งสาลีที่ละลายน้ำแล้วค่อยๆ เติมลงไปในชาม คนเรื่อยๆ ก่อนจะกรองผ่านผ้าขาวบางเพื่อให้ได้เนื้อไข่ที่เนียนนุ่ม จากนั้นจึงช้อนเอาฟองทิ้ง ก่อนจะวางไว้ในซึ้งไม้ ปิดฝานึ่งด้วยไฟอ่อนๆ เพื่อไม่ให้เต้าหู้ไข่ของนางขึ้นฟูจนหน้าแตกนางนำกระดูกซี่โครงหมูมาหั่นออกจากกัน ก่อนจะสับเป็นท่อนยาวประมาณสองชุ่นนำซี่โครงที่ได้ใส่ในอ่างดินเผา เติมเกลือ น้ำส้มสายชู และแป้งสาลี แล้วคลุกเคล้าให้เข้ากัน ซูเว่ยหรานขยำนวดให้ทุกอย่างซึมเข้าไปในเนื้อซี่โครง ใช้เวลาครู่หนึ่งก็นำมาล้างน้ำหลายครั้งเพื่อเอาส่วนผสมออก การที่นางคลุกแป้งและเคล้าเกลือกับน้ำส้มสายชูก็เพื่อจับสิ่งสกปรกและขจัดกลิ่นคาวจากนั้นซูเว่ยหรานตั้งกระทะ เติมน้ำ ใส่ซี่โครงลงไป ใส่ต้นหอม ขิงแก่ทุบ และปล่อยให้ค่อยๆ เดือด คอยช้อนฟองทิ้ง เติมเกลือเล็กน้อย ต้มจนไม่มีฟองก็ช้อนขึ้นมาล้างน้ำแล้วพักไว้ นางล้างกระทะ เติมน้ำมันเล็กน้อย ใส่น้ำตาลกรวดเคี่ยวจนออกสีน้ำตาลไหม้ จึงใส่กระดูกหมูลงไปผัดให้