All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 131 - Chapter 140

แววตาที่แฝงไปด้วยความประหลาดใจของเซิ่นหรูซวงจ้องมองไปยังแผ่นหลังของซิงจือเหยียนเธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยจริง ๆเธอเคยคิดว่าซิงจือเหยียนจะพูดจาฉุนเฉียวด้วยใบหน้าถมึงทึงห้ามไม่ให้เธอขายของทอดอีกหรือบางทีเขาอาจจะรู้สึกรังเกียจจนตัดขาดความสัมพันธ์ของเธอและตระกูลซิงจนสะบั้นและกระทั่งเคยคิดว่าซิงจือเหยียนจะไล่เธอไปเสียให้พ้น อย่าได้มาเจอเขาอีกแต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยสักนิดว่าซิงจือเหยียนจะจัดเตรียมให้เธอพักอยู่ที่เขตชุมชนใกล้โรงเรียน แถมยังเสนอตัวโอนเงินมาให้เธออีกด้วยราคาบ้านในเขตชุมชนใกล้โรงเรียนมีราคาสูงลิบลิ่ว ในช่วงแรกเซิ่นหรูซวงเองก็ใช้เวลานานมากกว่าจะหาอพาร์ตเมนต์ห้องเล็ก ๆ ในสภาพแสนทรุดโทรมเจอและเข้าไปอยู่อาศัยได้แต่แล้วยังไงล่ะเธอเคยพูดไว้มานานแล้วว่าในขณะที่เธอยังไม่มีกำลังเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างเต็มที่ เธอจะขีดเส้นแบ่งความสัมพันธ์จากซิงจือเหยียนและคนอื่น ๆ อย่างชัดเจนเธอกลัวว่าพฤติกรรมทั้งหมดทั้งมวลของซิงจือเหยียนในตอนนี้จะเป็นลูกกระสุนเคลือบน้ำตาลถ้าเธอเข้าไปอยู่อาศัยตามความตั้งใจของซิงจือเหยียนเข้าจริง ๆ ก็ไม่อาจคาดคิดได้เลยว่าจะเกิดอะไรข

เซิ่นหรูซวงเปิดโทรศัพท์ขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะมองไปยังข้อความทั้งสองข้อความจากซิงจือเหยียนท้องนิ้วของเธอขยับผ่านหน้าจอโทรศัพท์ เลื่อนดูประวัติการสนทนาระหว่างเธอกับซิงจือเหยียนในตอนเริ่มแรกที่เพิ่มรายชื่อซิงจือเหยียนเข้ามาในวีแชท เป็นตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาที่ตระกูลซิง ในครั้งที่เธอยังรู้สึกด้อยค่า ไม่มั่นใจ ขลาดเขิน ไม่กล้าเข้าใกล้ในทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลซิง ก็เป็นซิงจือเหยียนที่เป็นฝ่ายเสนอตัวเข้ามาแลกเปลี่ยนช่องทางการติดต่อกับเธอ และพูดกับเธอเป็นครั้งแรก“ชื่อเซิ่นหรูซวงใช่ไหม?”เธอพยักหน้าพลางกำกระเป๋าใบเก่าสีเหลืองซีดในมือแน่น พูดเสียงแผ่วราวกับเสียงแมลงหวี่ “ใช่ค่ะ สะ สวัสดีค่ะท่าน”ซิงจือเหยียนพูด “อืม ต่อจากนี้ไปฉันคือพี่ชายของเธอ ไม่ต้องสุภาพกันมากขนาดนี้หรอก”เธอเงยหน้าขึ้นมองซิงจือเหยียนอย่างระมัดระวัง ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง“พี่คะ…”เมื่อครั้งที่ได้สัมผัสกับสภาพแวดล้อมแปลกใหม่ คนแรกและคนเดียวที่หยิบยื่นความปรารถนาดีให้แก่เธอคือซิงจือเหยียนจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะรู้สึกรักและเคารพด้วยความผูกพันลึกซึ้งต่อซิงจือเหยียนในช่วงแรก เธอมีแค่ค

ซิงจือเหยียนยิ้มหยันน้อย ๆ สีหน้ากลับแฝงไปด้วยประกายของความอ่อนโยน “สาวน้อย ปล่อยเธอทำตามใจไปเถอะ”เว่ยอวิ่นลู่ตกใจกับคำตอบนี้เป็นอย่างมากจากนั้นเธอจึงพยายามพูดด้วยความอ่อนโยนอย่างถึงที่สุดว่า “อาเหยียน แต่ว่าฉันไม่ชอบเลยค่ะ เปลี่ยนได้ไหมคะ?”เธอจำได้ดีว่าตอนนั้นซิงจือเหยียนตอบรับคำร้องขอของเธออย่างรวดเร็วเพราะเหตุนี้ เธอจึงเปี่ยมไปด้วยความสุขจนแทบกระโดดโลดเต้นมากขึ้นไปอีกระดับแต่คิดไม่ถึงเลยว่า จนถึงตอนนี้ซิงจือเหยียนยังคงไม่ได้เปลี่ยนชื่อที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์จนถึงทุกวันนี้ ชื่อของเซิ่นหรูซวงที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์ของซิงจือเหยียนยังคงเป็น ‘สาวน้อย’ชื่อเรียกขานที่แสนน่าทะนุถนอมนี้ยิ่งสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันแสนพิเศษของพวกเขาเธอพยายามฝืนรักษารอยยิ้มเอาไว้ “อาเหยียนคะ คุณ——”ขณะที่เธอกำลังจะพูด ซิงจือเหยียนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบกับใบหน้าเพื่อรับสายเธอปิดปากได้ทันท่วงที นัยน์ตาที่จับจ้องไปที่ซิงจือเหยียนแฝงไปด้วยความกังวลที่แม้แต่ตัวของเธอเองก็ไม่ได้สังเกตถึงมันมาก่อนครู่ต่อมา เสียงจากปลายสายก็ดังขึ้น “ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาติดต่ออีกครั้งในภ

เซิ่นหรูซวงแย้มยิ้ม “รื่นเริงกันจังเลยนะคะ ฉันมาได้ทันเวลาพอดีเลยเชียว”สีหน้าของอาจารย์และนักเรียนในห้องแตกต่างกันออกไป สรุปได้แค่ว่าช่างเป็นอะไรที่น่าอัศจรรย์ใจจริง ๆเซิ่นหรูซวงเดินเข้าไปและสบตาเข้ากับดวงตาที่โกรธเกรี้ยวเคล้าน้ำตาของเด็กชายคนหนึ่ง เธอร้องด้วยความประหลาดใจ“นายร้องไห้ทำไม เกิดเรื่องอะไรที่ทำให้นายเสียใจหรือเปล่า? บอกมาให้ฉันดีใจหน่อยสิ”หัวหน้าอาจารย์ฝ่ายปกครองขมวดคิ้วทันที “เซิ่นหรูซวง เธอพูดอะไรน่ะ?”เสียงประชดประชันของซิงฟานโหรวดังขึ้น “เซิ่นหรูซวง เธอยังมีหน้ามาที่นี่อีกหรือ?”เซิ่นหรูซวงโต้กลับอย่างไร้ซึ่งความเกรงใจ “เธอยังมีหน้ามายืนอยู่ที่นี่ได้เลย ฉันก็ต้องมีหน้ามาอยู่แล้ว” สีหน้าของซิงฟานโหรวมืดครึ้มลง แค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ “เซิ่นหรูซวง เธอนี่มันไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ ใช้การโกงแย่งชิงที่หนึ่งของคนอื่นมาทำให้เธอมีความสุขมากขนาดนี้เชียวหรือ?”“ฉันจะบอกเธอให้ว่าในตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องที่เธอโกงหมดแล้ว อย่าแม้แต่จะคิดหนี อย่าคิดที่จะเบี้ยว หนีความผิดนี้ด้วย”หัวหน้าอาจารย์ฝ่ายปกครองกระแอมไอเบา ๆ และพูดเสียงต่ำว่า “เซิ่นหรูซวง เพราะเรื่องที่เธอโก

ผลลัพธ์ในท้ายที่สุด ชื่อของเซิ่นหรูซวงถูกติดไว้บนกระดานประกาศของสายชั้นปี พร้อมคำสามคำที่เขียนไว้อย่างเด่นชัดด้านข้าง —— อันดับหนึ่งเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ของเซิ่นหรูซวงในตอนนี้ต่างก็ยืดหลังตรงด้วยความภาคภูมิใจเป็นอย่างมากแม้กระทั่งนักเรียนที่เคยมาเสียดสีเยาะเย้ยว่าเซิ่นหรูซวงถูกเนรเทศขับไล่ นับแต่นี้ไปก็จะตกต่ำลงอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้แทบไม่เห็นแม้แต่เงาคนและซ่อนตัวอยู่ในห้องเรียนไม่กล้าออกมาเมื่อเซิ่นหรูซวงโดนอาจารย์ประจำวิชาเรียกตัวมา เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก รู้ว่าอาจารย์ประจำวิชากำลังพูดกับเธอด้วยความหนักแน่นและปรารถนาดี“ประธานซิงเป็นห่วงเธอมาก จึงย้ายครูจากห้องพิเศษมาสอนหนังสือให้พวกเธอ ก่อนหน้านี้ครูของห้องพิเศษก็จะรับผิดชอบเพียงห้องพิเศษเท่านั้น แต่ตอนนี้ยังต้องมาคอยดูแลพวกเธอด้วย”“การที่เธอสอบได้คะแนนดีแบบนี้ ประธานซิงคงต้องปลื้มใจเป็นอย่างมากแน่นอน อย่าลืมกลับไปคุยกับประธานซิงดี ๆ ล่ะ ให้เขาย้ายเธอกลับไปอยู่ห้องเรียนเดิมของเธอ ไม่จำเป็นต้องอยู่ห้องเรียนเดียวกันกับฝูงชนที่ไร้ระเบียบพวกนี้อีก และอย่าให้พวกเขามาขัดขวางการพัฒนาของเธอ”เซิ่นหรูซวงหลุบตาลง แสร้งพยักหน้าอ