“เมื่อกี๊ของแม่นะ ส่วนอันนี้อ่ะ..ของลูก”
แคว่กกกกกก! O_O! พูดจบเฮียโยก็กระชากชุดนอนฉันจนขาดหลุดติดมือเขาไป โชคดีที่ฉันยังมีชั้นในปกคลุมร่างกายบางส่วนเอาไว้ แต่อากาศที่เย็นจัดภายในห้องก็ทำให้ฉันแอบสะท้านจนขนลุก “ไม่ขอนะ...” เฮียโน้มตัวมากระซิบข้างหูฉันด้วยแววตายียวนและตั้งใจกวนประสาท ฉันเลยยกมือขึ้นดันตัวเขาออกแล้วกำลังจะเอ่ยปาก แต่เฮียก็ชิงพูดขัดขึ้นมาซะก่อน “จุ๊ๆ พ่อลูกจะคุยกันฮะ แม่รอฟังเฉยๆ ครับห้ามดื้อ” “...อื้อออ” พูดจบเฮียก็กดจูบลงมาแบบหนักหน่วงกว่าเดิมหลายเท่า และเร่งจังหวะกระตุ้นให้ฉันเคลิบเคลิ้มตามเขา แถมยังเลื่อนมือมาสัมผัสเรือนร่างของฉันอย่างแผ่วเบา ลูบไล้มันไปมาอยู่อย่างนั้นจนฉันดิ้นพล่าน “อื้อออ~” ฉันขยับตัวไปมาตามสัมผัสของเฮียโยอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาเขาเลื่อนมือไปโดนตรงไหนมันก็ทนไม่ได้ ร่างกายฉันมันไวต่อความรู้สึกไปหมด “ชู่ววว เฮียแค่จูบลูก จับ..ลูก” เฮียโยถอนจูบและพูดออกมาเบาๆ แบบเน้นคำอยู่ข้างหูฉันจนฉันรู้สึกชาวาบไปทั่วทั้งตัวอีกครั้ง “ปล่อยโร...อื้อออ” ฉันเอ่ยปากพูดออกไปได้ไม่กี่คำเท่านั้น เฮียก็เลื่อนจมูกโด่งๆ ของเขาลงมาซุกไซร้ตรงซอกคอของฉันแบบไม่สนใจจะฟังอะไรทั้งนั้น แล้วเขาก็จูบไล่ระดับลงต่ำไปเรื่อยๆ จนฉันเริ่มพูดออกไปเสียงสั่น ผิดกับเขาที่เปล่งเสียงตอบกลับมาอย่างนุ่มนวลและเนิบนาบ “อื้อ เฮีย...” “ครับเมีย” พรึ่บบบ! แล้วแขนแกร่งก็ถูกเลื่อนมาช้อนเอวฉันให้ลอยขึ้นจากที่นอนเบาๆ ก่อนที่เฮียจะส่งมืออีกข้างมาของเขามาปลดตะขอบราฉันออกอย่างรวดเร็วแล้วโยนมันทิ้งไปแบบไม่รู้ทิศทาง พร้อมกับขยับตัวมาครอบครองยอดอกของฉัน และค่อยๆ ส่งลิ้นเรียวโลมเลียมันไปมาอย่างวาบหวาม... “อ่า...” การกระทำนั้นของเขาทำฉันหลุดปากครางออกไปอย่างสุดจะกลั้น มืออีกข้างของเฮียก็ทำหน้าที่ของมันได้ดีไม่ต่างกัน เขาใช้มันถอดชั้นในฉันออกไปแบบไม่ทันให้รู้ด้วยซ้ำ แล้วรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็วพอกัน “เมียเฮียสวยจัง” เฮียโยเลื่อนมือมาลูบไล้ไปตามเรือนร่างของฉันด้วยแววตาที่เคลิบเคลิ้มและดูหลงใหล แม้จะเป็นแค่คำสั้นๆ แต่มันก็กลับทำให้หน้าฉันร้อนผ่าวออกมาและหลบตาเขาเพราะเขินจนไม่รู้อธิบายยังไง เห็นแบบนี้เฮียก็หลุดยิ้มบางๆ และบรรจงจูบฉันอย่างนุ่มนวลแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า... จ๊วบ จ๊วบ.. แล้วเฮียโยก็ค่อยๆ คว้ามือฉันไปจับท่อนเอ็นของเขารูดมันขึ้นลงเบาๆ เป็นไกด์ให้จนมันขยายใหญ่ขึ้นมาเต็มมือฉันที่มองไปอย่างอายๆ ก่อนที่เขาจะเลื่อนนิ้วเรียวยาวมาที่แกนกลางร่างกายฉันที่มันเปียกแฉะ และมองเข้ามาพร้อมกับหลุดยิ้มกว้างออกมาจนฉันประหม่าต้องหันหน้าหนีกลบเกลื่อนความรู้สึกซ้ำแล้วซ้ำอีก พรึ่บบบ! พอเฮียเห็นท่าทางของฉัน เขาก็ใช้มือเลื่อนหน้าฉันให้หันกลับไปเผชิญหน้ากัน และสอดใส่ท่อนเอ็นของเขาเข้ามาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัวรวดเดียวจนฉันหลุดปากครางออกมาเสียงดัง พรวดดด! “อ๊าาา~” ท่อนเอ็นของเขาเข้ามาในตัวฉันได้อย่างง่ายดายเพราะน้ำหล่อลื่นจากฉันที่มีมากจนน่าอาย มันย้ำชัดว่าร่างกายฉันเปิดรับเขาเข้ามาเอง ยิ่งทำให้ฉันทั้งเขินจนเลิ่กลั่กจนทำอะไรไม่ถูก >////< “เจ็บบอกเฮียนะ” พั่บๆๆ พั่บๆๆ เฮียลูบหัวฉันเบาๆ และเริ่มขยับมันช้าๆ ดวงตาคมเข้มก็เอาแต่จ้องมาที่ฉันอย่างอ่อนโยนและไม่ยอมละสายตาไปไหน แล้วสักพักเฮียโยก็เร่งจังหวะเข้าออกของเขาให้หนักหน่วงขึ้น เปลี่ยนความเนิบนาบให้กลายเป็นเสียวซ่านจนเขาหลุดครางซ้ำๆ ส่วนฉันก็เผลอกำผ้าปูที่นอนในมือไว้แน่นไม่ต่างกัน “อืมมม..” พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ เห็นแบบนั้นเฮียโยก็คว้ามือฉันขึ้นไปกอดเรือนร่างและมัดกล้ามแน่นของเขาแทน จนฉันเผลอจิกมันออกไปแต่นั่นก็ยิ่งทำให้เขาพอใจ “ระบายใส่เฮีย..ไม่ว่าเราจะรู้สึกยังไง” เฮียโยพูดเบาๆ แม้จังหวะกระแทกของเขาจะเร่าร้อนมากจนฉันไม่กล้าจะมองไป แต่เฮียก็พยายามทำทุกอย่างอย่างนุ่มนวลมากแตกต่างจากทุกครั้งจนฉันรู้สึกได้ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อื้อ อ๊ะ อ๊ะ~” ฉันหลุดครางเบาๆ และหันหน้าหนีอย่างอายๆ อยู่หลายครั้ง แต่เฮียก็เลื่อนมือมาจับหน้าฉันให้หันกลับไปสบตากันแถมยังส่งยิ้มบางๆ ให้ฉันในทุกสัมผัสเข้าออกที่หนักหน่วงนั้น และไม่พลาดพลั้งรุนแรงกับฉันเลยสักนิด “นี่เฮียไง..เฮียเป็นของเราไม่ต้องอาย” พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อื้อ~” ยิ่งฉันพยายามกลั้นเสียง เฮียก็ยิ่งขยับเข้าออกเน้นให้โดนจุดสำคัญจนฉันสั่นและเผลอกอดเขาไว้แน่นจนน่าอึดอัด แต่เฮียเองก็กอดฉันตอบเหมือนกัน ก่อนจะพยายามกระแทกเข้ามาให้นุ่มนวลซ้ำๆ แต่เร่งจังหวะเร้าอารมณ์ฉันเพิ่มขึ้นอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหยุด พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อ๊ะ อ๊า อื้อ....” สัมผัสที่อ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนทำให้ฉันดิ้นพล่านแบบไม่ต้องพยายามอะไร แล้วเฮียโยก็เลื่อนมือเขามาประสานกับมือฉันไว้ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น...มันเร็วขึ้นมากจนฉันดิ้นพล่านอย่างไม่เก็บอาการอีกแล้วเพราะแทบจะทนไม่ไหว พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อ๊า อ๊ะ อ๊ะ เฮีย อ๊าาา...” “อืมมม...กี่เดือนแล้วครับลูกพ่อ” ฟรืดดด~ คราวนี้เขาไม่สนใจท่าทางของฉันสักนิด เฮียกระแทกเข้ามาเร็วขึ้นและแรงขึ้นพร้อมกับตั้งคำถามด้วยการกระซิบข้างหูฉันและโน้มตัวมาหอมแก้มฉันเบาๆ ยิ่งเขาทำแบบนั้นฉันยิ่งเกร็งจัดจนรู้สึกอึดอัดส่วนนั้นของเราที่เชื่อมต่อกันอยู่ไปหมด แต่เขาก็ยิ่งกระแทกเข้ามาถี่ขึ้นก็ฉันดิ้นแล้วดิ้นอีก พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อื้อออ อ๊ะ อ๊าาา~” “ลูกเฮียกี่เดือนแล้วครับคนดี” พอฉันไม่ตอบ เขาก็ถามซ้ำและดันท่อนเอ็นเข้ามาให้ลึกขึ้นอีกเหมือนเขาตั้งใจจะพูดกับลูกจริงๆ จนฉันยิ่งเกร็งและเริ่มสั่น ก่อนที่เฮียก็ขยับมันออกแล้วกระแทกเข้ามาแรงขึ้นอีกและเร็วขึ้นมากจนทั้งฉันและเขากระตุกวูบ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อื้อ อ๊ะ อ๊าา อร๊ายยย!” ของเหลวอุ่นๆ มากมายพุ่งเข้ามาในตัวฉันทั้งที่เราต่างเหนื่อยหอบ แต่เฮียก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยแววตาน้อยใจเล็กๆ จนฉันหลุดยิ้มออกไป แล้วฉันโน้มคอเขาลงมาพร้อมกับพูดมันออกไปอย่างตั้งใจ พรึ่บ! “สองเดือนแล้วค่ะ เห็นว่าไม่รุนแรงหรอกนะเลยยอมบอก :)” “หึ...” ได้ฟังคำพูดของฉัน เฮียโยก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยแววตามีความสุขมาก ก่อนจะมุดหน้ามาซุกอยู่ที่ซอกคอฉันด้วยท่าทางดีใจและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้อีกครั้ง “อื้มมม ต่อนะ..เฮียคิดถึงอ่ะ” พูดจบเขาก็เริ่มทิ้งรอยคิสมาร์กที่ซอกคอฉัน แล้วเอื้อมมือมาบีบเคล้นหน้าอกฉันเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะขยับท่อนเอ็นในตัวฉันซ้ำๆ อย่างนั้นต่อทั้งคืนไม่ยอมหยุด...หลายวันต่อมา...“อ้าววว ซาหวัดดีฮับคุณแม่ ฮ่ะๆ ~”เฮียบีทเดินควงไม้กลองเข้ามาในห้องซ้อมดนตรีที่มีฉันกับเฮียโยนั่งอยู่ แล้วเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะทิ้งตัวนั่งด้วยท่าทางสบายๆฟุ้บ!“ไรเฮียอย่ามาแซว อยากตายด้วยไม้กลองรึไง -////-”พรึ่บบบ!ฉันเอื้อมมือไปคว้าไม้กลองจากมือเขาแล้วทำท่าจะฟาดเข้าให้ นี่ยังน้อยนะ ตอนฉันโทรไปบอกเฮียขำหนักกว่านี้หลายเท่าเลยเหอะ“เป็นไง เห็นไอ้นั่นแล้วเขินเลยป้ะ น่าอิจฉาจังเว้ย >////”พูดจบเฮียบีทก็แกล้งเอามือปิดหน้าปิดตาทำท่าทางกวนๆ ออกมาแถมยังทำตาปริบๆ มองไปหาเฮียโยที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ว่าแต่..ไอ้นั่นที่ว่านี่อะไร? เห็นแล้วทำไมต้องเขินด้วย?ครืดดด!“เชี่ยยย คณะคหกรรมค้นพบดาวดวงใหม่ งานดีสัส! เด็กในชมรมบอกมา”ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอะไรเฮียบีท อยู่ๆ เฮียเลย์ก็พรวดพราดเปิดประตูห้องซ้อมดนตรีเข้ามา แถมยังคว้ามือถือตัวเองมาวางบนโต๊ะลงตรงหน้าพวกฉัน ในหน้าจอนั้นมีรูปผู้หญิงคนหนึ่งที่ขนาดแค่มองผ่านๆ ก็ยังถือว่าละสายตาได้ยากเหมือนกัน แล้วเฮียโยก็เอ่ยปากพูดอะไรงึมงำที่ฟังแล้วฉันถึงกับหันไปทำตาขวางใส่เขาทันที“จุ๊ๆๆ เห็นแบบนี้แล้วอยากจะฆ่าเมียเหลือเกิน”“เฮ้ย!”“อุ่ย..
วันต่อมา...@ DARK SHADOW CASTLE“ทำไมทำหน้างั้น?”เฮียโยหันมาถามฉันที่นั่งนิ่งๆ อย่างใช้ความคิด เพราะวันนี้เป็นวันพิพากษาเฮียคิระที่สร้างเรื่องไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน อีกอย่าง..ฉันเพิ่งจะถามที่มาที่ไปของการทำสงครามขนาดย่อมครั้งนี้จากปากเฮียโยตอนมาที่นี่ ก็ได้ความว่าเฮียคิระกับเฮียเตไม่ค่อยจะถูกกันมาตั้งนานแล้วแค่เพิ่งจะมาฉะกันจริงจังก็คราวนี้“เฮียว่าเฮียคิระ...”“เฮียอีกละ -.- ทำไมต้องไปนับญาติกับมัน”ฉันยังไม่ทันพูดอะไร เฮียโยก็ออกอาการไม่พอใจขึ้นมาซะก่อน ที่จริงก่อนหน้านี้เฮียโยก็ออกอาการหงุดหงิดมากที่ฉันเอาแต่ถามถึงเฮียคิระไม่หยุด“อะไร เฮียต้องขอบคุณเค้ารึเปล่า เฮียคิระเป็นคนพาโรสไปหาหมอถึงรู้ว่าท้อง” ฉันพูดออกไปแล้วเฮียโยก็หันมามองด้วยสีหน้าแปลกใจ“มันรู้ก่อนใคร?”“ใช่ รู้พร้อมโรส แล้วรู้ก่อนพ่อของลูกเลยไง ชัดมั้ย?!”ฉันส่งเสียงประชดประชันและทำหน้าตากวนประสาทแบบที่เขาชอบทำออกไป แล้วเฮียก็ขยับเข้ามาใกล้พรึ่บ! หวืดดด“ถอยไปไกลๆ ไม่ต้องมาง้อ”เฮียโยเอื้อมแขนมาทำท่าจะโอบ แต่ฉันขยับตัวหนีแล้วยักคิ้วท้าทายแต่เขาก็ยิ่งทำหน้าตาได้ใจ“ป่าวง้อสักหน่อย แค่จะบอกว่าอย่างอแง เดี๋ยวจะโดนชุดใหญ
“อื้อ~”ฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเฮียโยที่รัดแน่นแต่กลับอบอุ่นมากจนหลุดยิ้มบางๆ ออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แขนข้างหนึ่งของเขายื่นมาให้ฉันหนุนแล้วยังใช้มันกอดร่างฉันเอาไว้ ส่วนอีกข้างวางพาดผ่านหน้าท้องของฉันเหมือนกำลังกอดลูกของเรายังไงอย่างงั้นใช่..ลูกของเรา :)ตลอดค่ำคืนที่ยาวนานเฮียโยเอาแต่พูดคำนั้นจนฉันเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสที่เขาเติมเต็มมาให้อย่างอ่อนโยนและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เป็นอีกมุมหนึ่งที่ฉันไม่คิดว่าเขาจะมีตั้งแต่รู้จักกันมาถัดออกไปอีกหน่อยมีสมุดบันทึกที่เขาจะให้ฉันตั้งแต่เมื่อคืนวางอยู่ ฉันเลยเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาดู แล้วก็โดนดึงความสนใจเอาไว้ด้วยข้อความสีชมพูมากมาย ตัดสีกับข้อความสีน้ำเงินที่ฉันเคยเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนJan 11,2017You have no idea how hard it is to pretend all the time.(คุณไม่รู้หรอกว่ามันยากขนาดไหนที่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกตลอดเวลา)♥ Don’t underestimate me, I notice more than you realize.(อย่าประเมินผมต่ำไป ผมสังเกตเห็นมันมากกว่าที่คุณเข้าใจ)Feb 28, 2017I need love from you but I know that it’ s hard.(ฉันต้องการความรักจากคุณ แต่ฉันรู้ว่ามันยาก)♥
“เมื่อกี๊ของแม่นะ ส่วนอันนี้อ่ะ..ของลูก”แคว่กกกกกก!O_O!พูดจบเฮียโยก็กระชากชุดนอนฉันจนขาดหลุดติดมือเขาไป โชคดีที่ฉันยังมีชั้นในปกคลุมร่างกายบางส่วนเอาไว้ แต่อากาศที่เย็นจัดภายในห้องก็ทำให้ฉันแอบสะท้านจนขนลุก“ไม่ขอนะ...”เฮียโน้มตัวมากระซิบข้างหูฉันด้วยแววตายียวนและตั้งใจกวนประสาท ฉันเลยยกมือขึ้นดันตัวเขาออกแล้วกำลังจะเอ่ยปาก แต่เฮียก็ชิงพูดขัดขึ้นมาซะก่อน“จุ๊ๆ พ่อลูกจะคุยกันฮะ แม่รอฟังเฉยๆ ครับห้ามดื้อ”“...อื้อออ”พูดจบเฮียก็กดจูบลงมาแบบหนักหน่วงกว่าเดิมหลายเท่า และเร่งจังหวะกระตุ้นให้ฉันเคลิบเคลิ้มตามเขา แถมยังเลื่อนมือมาสัมผัสเรือนร่างของฉันอย่างแผ่วเบา ลูบไล้มันไปมาอยู่อย่างนั้นจนฉันดิ้นพล่าน“อื้อออ~”ฉันขยับตัวไปมาตามสัมผัสของเฮียโยอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาเขาเลื่อนมือไปโดนตรงไหนมันก็ทนไม่ได้ ร่างกายฉันมันไวต่อความรู้สึกไปหมด“ชู่ววว เฮียแค่จูบลูก จับ..ลูก”เฮียโยถอนจูบและพูดออกมาเบาๆ แบบเน้นคำอยู่ข้างหูฉันจนฉันรู้สึกชาวาบไปทั่วทั้งตัวอีกครั้ง“ปล่อยโร...อื้อออ”ฉันเอ่ยปากพูดออกไปได้ไม่กี่คำเท่านั้น เฮียก็เลื่อนจมูกโด่งๆ ของเขาลงมาซุกไซร้ตรงซอกคอของฉัน
@ VAYO’ S CONDOแกร๊ก แอ๊ดดด“เมื่อไหร่จะพากลับห้อง”ฉันบ่นๆ ออกไปพอเฮียโยพาฉันวนกลับมาที่คอนโดเขาอีกครั้งหลังออกจากบ้านเขา ใจคอจะไม่ให้ฉันกลับห้องตัวเองเลยมั้ง น่าเบื่อจะแย่ -.-“ห้องไหนอ่ะ? ห้องลิซหรือห้องนิล”ฟุ้บ!พูดจบเฮียโยทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาแบบชิลๆ แล้วเลิกคิ้วถามฉันที่ทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามเขาออกมา...หืม? นี่เขารู้ด้วยหรอว่าฉันย้ายไปอยู่ห้องเจ๊นิลแล้วอ่ะ“งง.. เมียทั้งคนถูกมั้ย เราทำไรเฮียรู้หมดแหละ”เฮียโยพูดออกมาอย่างรู้ทัน พร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยท่าทางกวนประสาทแบบนั้นไม่หยุด ก่อนที่ฉันจะตอบกลับไป“อะไร ใครเมีย คิดไปเอง!”“หึ..ก็ไม่รู้สิฮะ ถามเด็กในท้องมั้ยล่ะ โหลๆ พ่อชื่อไรอ่ะ? พ่อหล่อแบบนี้รึป่ะ? ฮ่ะๆ”เฮียโยพูดไปชี้นิ้วเข้าหาตัวเองไป แล้วเขาก็หลุดขำออกมาอย่างผู้ชนะ แถมยังยักคิ้วท้าทายฉันที่พอได้ฟังแล้วอยากจะคว้าแจกันเขวี้ยงใส่ให้รู้แล้วรู้รอด“รำคาญ! คืนนี้นอนข้างนอกไปเลยไป” พูดจบฉันก็เดินหนี แต่เฮียโยก็ยังส่งเสียงตามหลังมาแบบยียวนมากกก ให้ตาย!“ครับ เชิญตามสบาย ให้เฮียเซ็นยกมรดกให้ลูกเลยมั้ย ปากกาอยู่ไหนน้า~ หาแป๊บ”ชิ.. ประสาท!ครึ่งชั่วโมงต่อมา...ครืดดด!“เข้ามาทำไ
“...ว่าไงนะ?”ครืดดด!พูดจบฉันก็ลุกพรวดจากโต๊ะทันทีที่ได้ยินรุ่นพี่เฟรย่าพูดแบบนั้น แต่เฮียโยก็เอื้อมแขนมาคว้าเอวฉันพร้อมกับออกแรงดึงกลับไปนั่งตักเขา แถมยังใช้แขนแกร่งล็อคตัวฉันเอาไว้พรึ่บ!“อย่ามาจับ!” ปากฉันพูดกับเฮียโยแต่ตากลับจ้องไปทางรุ่นพี่เฟรย่าที่กำลังมองมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ“ใจเย็นนะฮะเลดี้ เดี๋ยวเฮีย...”“...อธิบายเอง”รุ่นพี่เลโอพยายามแก้สถานการณ์ แต่รุ่นพี่เฟรย่าก็พูดขัดขึ้นมา ก่อนจะจ้องมาที่ฉันไม่วางตาแล้วพูดต่อ“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”“ก็รีบอธิบายมาดิ!” ฉันตะคอกสวนกลับไปอย่างหงุดหงิด จนโดนเฮียโยดุออกมาเสียงเข้ม“โรเซ่”“โอ๊ะ เชื่อละว่าโหดจริง” รุ่นพี่เลโอมองมาที่ฉันขำๆ ก่อนที่เขาจะยกแขนข้างหนึ่งขึ้นไปโอบรุ่นพี่เฟรย่าไว้แบบชิลๆ“มีเรื่องนิดหน่อยฮะเลดี้ ไอ้โยมันแค่เข้าไปช่วย”รุ่นพี่เลโอพูดอ้อมๆ ออกมาด้วยท่าทางเป็นมิตร แต่ยิ่งฟังฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจ แล้วยังไม่ทันจะถามอะไร รุ่นพี่เฟรย่าก็กวาดสายตามองคนในร้านนิ่งๆ ก่อนจะเหลือบมองรุ่นพี่เลโอแล้วพูดสวนขึ้นมา“โดนข่มขืนน่ะ”ขวับ!“ว่าไงนะ?!”O_O!ยอมรับว่าได้ฟังคำพูดนั้นฉันเองก็ตกใจ แต่ครั้งนี้เสียงที่ดังขึ้นมามันไม่ใช่ของฉันไ